Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 stycznia 2024 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał ubezpieczonemu K. F. odszkodowanie w wysokości 24.111,00 zł z tytułu długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, będącego następstwem wypadku przy pracy jakiemu uległ w dniu 27 czerwca 2021 r., wskazując przy tym, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej z dnia 29 listopada 2023 r. ustalono 19 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Od powyższej decyzji ubezpieczony K. F. wniósł odwołanie, domagając się zmiany zaskarżonej poprzez przyznanie prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia 27 czerwca 2021 r., przy uwzględnieniu uszczerbku na zdrowiu w stopniu odpowiadającemu rzeczywiście poniesionemu przez niego uszczerbkowi, tj. na poziomie 40%, jednak nie mniej niż na poziomie 23%, ewentualnie o uznanie przez ZUS odwołania za słuszne w całości i zmianę zaskarżonej decyzji.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości. W uzasadnieniu wskazał, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 29.11.2023 r. ustaliła 19% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego w związku z wypadkiem przy pracy w dniu 27 czerwca 2021 r. Przewodnicząca Komisji Lekarskich w opinii z dnia 15 lutego 2024 r. stwierdziła, że brak jest w odwołaniu nowych okoliczności oraz nowych dowodów medycznych dotyczących niezdolności do pracy, a mających wpływ na zmianę decyzji wydanej na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w związku z czym sprawę przekazano do rozpoznania przed tut. Sąd.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. F. był zatrudniony na stanowisku operator procesów technologicznych. Był w trakcie szkoleń przygotowawczych w pracy.

W dniu 27 czerwca 2021 r. uległ wypadkowi przy pracy, polegającym na doznaniu wielu oparzeń termicznych i chemicznych ciała, oparzenia III stopnia oraz oparzenia II/III 35% (...) (całkowitej powierzchni ciała) – twarz, szyja, kończyny górne, podudzia, drogi oddechowe. Skutkiem są blizny przerostowe po oparzeniu termicznym. K. F. doznał nadto urazu przeciążeniowego prawej kończyny, obustronnych zmian płucnych o charakterze zastoinowym oraz niedodmy górnego płata płucnego prawego, zagęszczenia typu matowej szyby w płucu lewym. Powodem wypadku był pożar w rejonie dekantera w sterowni CR na terenie zakładu, do którego doszło prawdopodobnie w wyniku dostania się do środka dekantera twardej cząstki, która mogła spowodować tarcie lub iskrę, co mogło być źródłem zapłonu. W związku ze zdarzeniem u K. F. występują blizny, w tym blizny przerostowe, wymagające fizykoterapii, jak również ograniczenia zgięcia palców III, IV, V przez bliznę grzbietu ręki. K. F. przebył przeszczep skóry na oddziale chirurgii plastycznej, leczony przeszczepem tkanki tłuszczowej.

Niesporne, a nadto:

- protokół powypadkowy – k. 41- 43 akt wypadkowych B5 ZUS;

- protokół przesłuchania poszkodowanego – k. 32 akt wypadkowych B5 ZUS;

- opinia lekarska z 02.12.2021 r. – k. 28 akt organu;

- opinia lekarska z 23.10.2023 r. – k. 85 akt organu

- karta informacyjna z leczenia szpitalnego z dnia 27.07.2021 r. – k15 akt organu;

- dokumentacja medyczna – k. 23-27, k. 73, 76;

- opinia w sprawie uznania za wypadek przy pracy – k. 45 akt wypadkowych B5 ZUS.

Orzeczeniem z dnia 21.06.2022 r. (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności przyznał K. F. umiarkowany stopień niepełnosprawności podając za przyczynę niepełnosprawności symbol 11-L oraz 05-R.

Obecnie u K. F. stwierdza się stan po przebytych oparzeniach ciała w wyniku wypadku przy pracy w dniu 27 czerwca 2021 r., liczne odbarwione i przebarwione blizny o kształcie pasmowatym, zlokalizowane na plecach, ramionach, przedramionach i podudziach. Dodatkowo na zgięciowych powierzchniach przedramion, obecne są pasmowate bliznowce, natomiast na podudziach, szczególnie po stronie tylnej – bardzo cienką skórę. Miejscami widoczne ogniska reepitalizacji (powracania barwnika do skóry), napadowe objawy świądu i pieczenia, bólu w wyniku większej temperatury otoczenia oraz podczas noszenia ubrań przylegających do ciała. Ruchomość w stawach rąk K. F. jest nieco ograniczona, uniemożliwiająca wykonywanie precyzyjnych czynności. Poszkodowany skarży się na okresową przeczulicę po oparzeniach. Skutkiem wypadku są rumienie pooparzeniowe na ramionach bez ograniczenia ruchów barków i stawów łokciowych oraz rumienie na podudziach bez blizn ograniczających ruchy w stawach kolanowych. Po zakończonej rehabilitacji i leczeniu utrzymuje się ograniczona ruchowość palców III-V ręki prawej bez możliwości poprawy. Skutkiem wypadku przy pracy jest stały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 23%.

Dowód:

- orzeczenie (...). (...).22.87.2022 – k. 74 dokumentacji lekarskiej ZUS;

- opinia biegłego sądowego z zakresu dermatologii – k. 20-21;

- opinia specjalistyczna lekarza konsultanta – k. 87 akt organu;

- zaświadczenie o stanie zdrowia – k. 12 akt organu;

- zaświadczenie o stanie zdrowia – k 81 akt organu.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie K. F. okazało się zasadne.

Kwestię świadczeń z ubezpieczenia społecznego z tytułu wypadków przy pracy reguluje ustawa z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst – Dz. U. z 2022 r, poz. 2189). Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Oznacza to, że aby uzyskać uprawnienie do odszkodowania pracownik musi:

1. ulec wypadkowi przy pracy,

2. doznać stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu,

3. uszczerbek winien pozostawać w związku przyczynowo - skutkowym z wypadkiem.

Stały uszczerbek na zdrowiu stanowi takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nie rokujące poprawy, natomiast uszczerbek długotrwały naruszenie czynności organizmu powodujące upośledzenie jego czynności na okres przekraczający sześć miesięcy, mogące jednak ulec poprawie (art. 11 ust. 2 i 3 ustawy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 wskazanej ustawy, za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;

2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;

3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Oznacza to, że aby zdarzenie mogło być uznane za wypadek przy pracy musi spełniać następujące warunki:

- mieć charakter nagły

- być wywołane przyczyną zewnętrzną

- powodować uraz lub śmierć

- pozostawać w związku z pracą.

W niniejszej sprawie poza sporem był fakt, iż zdarzenie jakie miało miejsce w dniu 27 czerwca 2021 r. z udziałem K. F. miało charakter wypadku przy pracy, toteż nie było potrzeby w niniejszym postępowaniu szczegółowego analizowania, przy wykonywaniu czynności jakiego rodzaju ubezpieczony doznał w tym dniu obrażeń i jaki był rodzaj tych obrażeń, albowiem wynika to wprost z dokumentów zgromadzonych przez organ rentowy, w tym dokumentacji medycznej dotyczącej ubezpieczonego. Żadna ze stron nie kwestionowała rzetelności sporządzenia i prawdziwości treści zgromadzonych w sprawie dokumentów, stąd też Sąd uznał je za miarodajne dla przyjęcia właściwych ustaleń faktycznych w sprawie.

Sporną w sprawie pozostawała okoliczność, w jakiej wysokości ubezpieczony doznał uszczerbku na zdrowiu na skutek wypadku przy pracy w dniu 27 czerwca 2021 r. Ubezpieczony kwestionował bowiem orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS, które było podstawą wydania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. zaskarżonej decyzji, a w którym Komisja w dniu 29 listopada 2023 r. stwierdziła 19% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w związku z przedmiotowym zdarzeniem.

Orzekanie o uszczerbku na zdrowiu następuje w oparciu o przepisy odpowiednich aktów wykonawczych wydanych na podstawie powołanej wyżej ustawy. Takim aktem wykonawczym jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (jednolity tekst – Dz. U. z 2020 r., poz. 233), wydane na podstawie art. 11 ust. 5 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych i zawierające tabelę oceny procentowej uszczerbku na zdrowiu. Poszczególne punkty tej tabeli odpowiadają rodzajom różnym rodzajom urazów i przypisują im stosowną do następstw urazów oceną procentową uszczerbku na zdrowiu.

Z uwagi na fakt, iż ocena stanu zdrowia ubezpieczonego wymagała wiadomości specjalnych, Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłego z zakresu właściwego dla rodzaju urazu doznanego przez ubezpieczonego, a mianowicie biegłego lekarza specjalisty z zakresu dermatologii K. W..

W ocenie biegłej (opinia k. 20v-21) ), wysokość długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego spowodowanego wypadkiem przy pracy mającym miejsce w dniu 27 czerwca 2021 r. wynosi 23%. Ocenę stopnia uszczerbku biegła oparła o poz. 122a (strona prawa i lewa), poz. 138a, poz.141 (III i IV, V palec), poz. 160 oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowi zamieszczonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania. Biegła sądowa oceniła uszczerbek na zdrowiu u odwołującego jako trwały. Zdaniem biegłej, K. F. w związku z wypadkiem przy pracy w dniu 27 czerwca 2021 r. doznał oparzeń II stopnia skóry twarzy, szyi, pleców, kończyn górnych i dolnych, czego następstwem było leczenie zmian skórnych w warunkach hospitalizacji , trwające około miesiąc. Leczenie poszkodowanego doprowadziło do zagojenia się skóry. Biegła stwierdziła, że zmiany te w wyniku rehabilitacji mogą ulec poprawie, ale większość zmian ma raczej charakter trwały i nieodwracalny, co daje efekt oszpecenia. Zdaniem biegłej zmiany skórne o charakterze bliznowców wymagają długotrwałego leczenia, z wykorzystaniem wielu technik i sposobów. W przekonaniu biegłej uraz cienkiej tkanki na podudziach może skutkować trudnościami w gojeniu. Co więcej, zdarzenie doprowadziło do ograniczenia ruchomości obu rąk i oszpecenia skóry w miejscach eksponowanych. Biegła zwróciła również uwagę na fakt, że tkanka bliznowata, w szczególności ta powstała po oparzeniu, jest bardziej predysponowana do rozwojów nowotworów skóry w zmienionym miejscu. Biegła podkreśliła również, że odwołujący odczuwa ból, pieczenie i świąd skóry, związane z uszkodzeniem zakończeń nerwowych w wyniku oparzenia i zmianą tkanki prawidłowej w bliznowatą, które mogą towarzyszyć jeszcze przez długi czas.

Pełnomocnik odwołującego pismem z dnia 5 czerwca 2024 r. wskazał, że odwołujący w pełni podtrzymuje opinię biegłej sądowej K. W..

Pismem z dnia 6 czerwca 2024 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych zakwestionował rzeczoną opinię biegłego i podtrzymał opinię Komisji Lekarskiej ZUS z 29 listopada 2023 r. nie przytaczając konkretnych zarzutów odnośnie ekspertyzy.

Sąd uznał opinię biegłej z zakresu dermatologii za rzetelną, jasną, kompleksową i spójną, a jej wnioski za logicznie skorelowane z rozpoznaniami. Opinia została wydana po zbadaniu ubezpieczonego i analizie dokumentacji medycznej dotyczącej stanu jego zdrowia. Opinia odnosi się też do przesłanek, które należy wziąć pod uwagę przy ocenie ustalania uszczerbku na zdrowiu zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania. Wnioski biegłej korespondują z wynikami przeprowadzonych badań szczegółowo opisanymi w opinii. Powyższe, przy uwzględnieniu, że biegła to wysokiej klasy specjalista o wieloletnim doświadczeniu klinicznym i specjalności odpowiedniej do schorzeń ubezpieczonego, przemawiało za uznaniem przedmiotowych opinii za miarodajną dla podjęcia rozstrzygnięcia w sprawie. Dlatego też, Sąd w pełni podzielił stanowisko biegłej K. W. i przyjął tym samym, iż ubezpieczony w wyniku wypadku przy pracy w dniu 27 czerwca 2021 r. doznał 23% (dwudziestotrzyprocentowego) długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

W konsekwencji, Sąd, w oparciu o art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję organu jak w punkcie pierwszym wyroku.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono w punkcie drugim wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. określając ich wysokość w oparciu o § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015, poz. 1804 z zm.).

Punktem trzecim wyroku orzeczono o zwrocie wydatków związanych z osobistym stawiennictwem ubezpieczonego na badaniach u biegłego zgodnie z art. 98 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2005 Nr 167 poz. 1398).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

28.10.2024 r.