Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 16 października 2019 r. P. B. domagał się zasądzenia na swoją rzecz od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.:

- 60 000 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot po 2500 zł od 11 dnia każdego kolejnego miesiąca kalendarzowego począwszy od października 2018r. do września 2019r. i dalej w terminach wynikających z umowy (ostatecznie aż do września 2020r.) tytułem odszkodowania za powstrzymywanie się od działalności konkurencyjnej,

- odsetek za zwłokę w zapłacie wynagrodzenia za wrzesień 2018 r. za okres 15 września 2018r. - 10 października 2018 r.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. domagała się oddalenia powództwa w całości zaprzeczając zawarciu przez strony umowy o zakazie konkurencji i wskazując na wypłacenie pracownikowi wynagrodzenia w terminie ustalonym dla tej czynności w zakładzie pracy zgodnym z przepisami powszechnie obowiązującymi.

Każda ze stron wystąpiła o zasądzenie od przeciwnika na jej rzecz kosztów procesu, ostatecznie pozwana dochodziła tych kosztów zgodnie z przedstawionym spisem obejmującym: wynagrodzenie za czynności adwokackie według norm przepisanych i wydatki związane z dojazdem pełnomocnika na rozprawę w łącznej kwocie 898, 81 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Strony niniejszego procesu nawiązały stosunek pracy na podstawie zawartej w dniu 2 lipca 2018r. umowy o pracę na okres próbny 2 lipca 2018r. – 1 października 2018r. P. B. został zatrudniony na stanowisku senior category manager w miesięcznym wynagrodzeniem zasadniczym 10.000 zł brutto.

W imieniu spółki umowę podpisała kierownik do spraw personalnych K. M. (1).

Niesporne, a nadto dowód: umowa o pracę – k. 1 i nast. cz. B akt osobowych powoda (także k. 7-8), świadectwo pracy – k. 3 cz. C akt osobowych powoda (także k. 9)

W informacji o warunkach zatrudnienia doręczonej powodowi w dniu 2 lipca 2018r. wskazano m.in. że wynagrodzenie za pracę będzie wypłacane z dołu za przepracowany miesiąc, 10 dnia kolejnego miesiąca, a jeśli przypadnie on na dzień wolny od pracy, to w poprzedzający dzień roboczy.

Niesporne, nadto informacja o warunkach zatrudnienia – k. 2 cz. B akt osobowych powoda

Wraz z przedstawieniem powodowi do podpisu umowy o pracę, wręczono mu także datowany na 2 lipca 2018r. dokument umowy o zakazie konkurencji w czasie trwania i po ustaniu stosunku pracy. Dokument zawierał już podpis K. M. (1).

W treści przygotowanej i podpisanej jednostronnie umowy wskazano m.in. iż:

- za działalność konkurencyjną strony uważają w szczególności wykonywanie pracy w ramach stosunku pracy lub wykonywanie czynności na podstawie umowy cywilnoprawnej lub na jakiejkolwiek innej podstawie dla podmiotu konkurencyjnego dla pracodawcy, zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie, uczestnictwo w charakterze wspólnika lub funkcjonowanie w charakterze członka władz w podmiocie gospodarczym prowadzącym działalność konkurencyjną wobec pracodawcy, prowadzenie przedsiębiorstwa konkurencyjnego we własnym imieniu lub za pośrednictwem osoby trzeciej, występowanie w charakterze agenta, pełnomocnika czy prokurenta podmiotów konkurencyjnych (§ 2 ust. 1)

- podmiotami konkurencyjnymi dla pracodawcy są w szczególności wszelkie podmioty działające w branżach związanych z projektowaniem, budową, produkcją i funkcjonowaniem elektrowni wiatrowych oraz produkcją rozdzielnic elektroenergetycznych i sterowniczych,(§ 2 ust. 2)

- zakaz konkurencji po ustaniu stosunku pracy obejmuje 12 miesięcy (§ 5),

- pracownikowi przez okres trwania zakazu po ustaniu zatrudnienia przysługuje odszkodowanie wypłacane w 24 miesięcznych ratach, każda w wysokości 25% wynagrodzenia zasadniczego obowiązującego w dniu rozwiązania umowy o pracę, płatnych do 10 dnia miesiąca następującego po każdym miesiącu trwania zakazu pod warunkiem składania przez pracownika do końca każdego miesiąca pisemnego oświadczenia zawierającego informacje o aktualnym zatrudnieniu (§ 6),

- każdorazowe naruszenie zakazu rodzi po stronie pracownika obowiązek zapłaty kary umownej w wysokości 30.000 zł, nadto zaś pracodawca może dochodzić odszkodowania przewyższającego tę kwotę, jeśli poniesie szkodę w większym rozmiarze oraz zwrotu wypłaconego pracowników odszkodowania (§ 7),

- umowa zawarta zostaje pod warunkiem rozwiązującym wcześniejszego ustania przyczyn uzasadniających istnienie zakazu, o czym pracodawca zobowiązany jest zawiadomić pracownika (§ 8),

Dowód: dokument umowy o zakazie konkurencji – k. 10-11

P. B., nie będąc wcześniej informowanym o konieczności podpisania umowy o zakazie konkurencji, poprosił o czas na przeanalizowanie jej postanowień i przedstawionego mu dokumentu nie opatrzył swoim podpisem.

Niesporne

W dniu 10 lipca 2018 r. powód przesłał K. M. (1) wiadomość e-mail wraz z propozycją zmian, ujętych w formie aneksu do przedstawionej mu do podpisu umowy, dotyczącą zakresu działalności uznawanej za konkurencyjną wobec pracodawcy. Pozwana nie zaakceptowała zawarcia umowy z takim aneksem, dopuszczała natomiast złożenie oświadczenia o wyłączeniu określonej aktywności spod pojęcia działalności konkurencyjnej. W tej sytuacji strony negocjowały dalej zakres mającego obowiązywać powoda zakazu, przy czym pracownik nadal powstrzymywał się od podpisania zaproponowanej mu umowy.

Niesporne , nadto dowód: projekt aneksu do umowy – k. 76, korespondencja e-mail pomiędzy powodem a K. M. – k. 69-75, przesłuchanie powoda (zapis skrócony – k. 150 – 151 w zw. z k. 111 – 113), zeznania świadka K. M. (1) (zapis skrócony – k. 113 – 115)

Spotkanie powoda i reprezentującej pozwaną K. M. (1), które odbyło się w dniu 16 sierpnia 2018 r., nie zostało zakończone porozumieniem w przedmiocie mającego obowiązywać pracownika zakazu działalności konkurencyjnej. Powód nie podpisał na tym spotkaniu proponowanej mu od początku zatrudnienia umowy o zakazie konkurencji ani nie przekazał podpisanego egzemplarza takiej umowy rozmówczyni. Nie zadeklarował też woli zaakceptowania postanowień w takim kształcie, jak zaproponowany przez spółkę.

Dowód: zeznania świadka K. M. (1) (zapis skrócony – k. 113 – 115), korespondencja e – mail – k. 131,

W dniu 27 sierpnia 2018 r. pracodawca złożył powodowi oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia upływającego z dniem 15 września 2018r.

Niesporne, nadto oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę – k. 1 cz. C akt osobowych powoda

Wynagrodzenie za tę część września 2018r., w której powód pozostawał w zatrudnieniu, pracodawca wypłacił P. B. w dniu 10 października 2018r.

Niesporne, nadto dowód: potwierdzenie transakcji – k. 28, odcinek płac – k.92

Posiadany egzemplarz przygotowanej umowy o zakazie konkurencji z podpisem K. M. (1) powód opatrzył swoim podpisem i datą mającą stanowić datę złożenia tego podpisu - 16 sierpnia 2018r.

dowód: kopia potwierdzonego notarialnie odpisu dokumentu umowy opatrzony podpisami – k. 10 - 11

Pismem datowanym na 8 października 2018 r., a wysłanym w dniu kolejnym P. B. poinformował pozwaną o niewykonywaniu zatrudnienia i wypełnianiu postanowień umowy o zakazie konkurencji uprawniających go do odszkodowania.

Niesporne, nadto pisma powoda – k. 12

W odpowiedzi pozwana poinformowała powoda, że zakaz konkurencji nie został przez niego podpisany i że spółka nie posiada żadnego dokumentu, który uprawniałby go do odszkodowania.

Niesporne, nadto pismo pozwanej – k. 13,

P. B. pismem datowanym na 23 października 2018r. wskazał pozwanej, iż podpisał umowę o zakazie konkurencji w czasie trwania stosunku pracy. Jednocześnie przesłał kopię dokumentu umowy.

Niesporne, nadto pismo powoda – k. 14,

W dniu 10 grudnia 2018r. do pozwanej wpłynęła kopia dokumentu umowy opatrzonego podpisani K. M. (1) i powoda potwierdzona za zgodność z okazanym dokumentem przez notariusza.

Dowód: odpowiedź na wezwanie do zapłaty – k. 22

Sąd zważył co następuje.

Powództwo okazało się nieuzasadnione.

Żądanie zapłaty kwoty 60.000 zł powód wywodził z umowy o zakazie konkurencji, jaka miała go wiązać z pozwaną spółką i przewidywać dla pracownika odszkodowanie w tej właśnie łącznej kwocie za niewykonywanie działalności konkurencyjnej po ustaniu zatrudnienia.

Przepisy prawa pracy przewidują możliwość ustanowienia zakazu konkurencji w okresie trwania stosunku pracy, jak i po jego zakończeniu. Do zakazu konkurencji w czasie trwania stosunku pracy odnosi się art. 101 ¹ k.p. W myśl art. 101 ¹ § 1 k.p. w zakresie określonym w odrębnej umowie, pracownik nie może prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy, ani też świadczyć pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego taką działalność (zakaz konkurencji). Pracodawca, który poniósł szkodę wskutek naruszenia przez pracownika zakazu konkurencji przewidzianego w umowie, może dochodzić od pracownika wyrównania tej szkody na zasadach określonych w przepisach rozdziału I w dziale piątym (art. 101 ¹ § 2 k.p.). Zakazu konkurencji po ustaniu stosunku pracy dotyczy art. 101 ² k.p. Przewiduje on w § 1 odpowiednie stosowanie art. 101 ¹ § 1 k.p., gdy pracodawca i pracownik mający dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, zawierają umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. W umowie określa się okres obowiązywania zakazu konkurencji oraz wysokość odszkodowania należnego pracownikowi od pracodawcy, z zastrzeżeniem przepisów § 2 i 3. W myśl art. 101 ² § 2 k.p. zakaz konkurencji, o którym mowa w art. 101 ² § 1 k.p., przestaje obowiązywać przed upływem przewidzianego w umowie terminu w razie ustania przyczyn uzasadniających taki zakaz lub niewywiązywania się pracodawcy z obowiązku wypłaty odszkodowania. W myśl natomiast art. 101 ² § 3 k.p. odszkodowanie, o którym mowa w art. 101 ² § 1 k.p nie może być niższe od 25% wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika przed ustaniem stosunku pracy przez okres odpowiadający okresowi obowiązywania zakazu konkurencji i może być wypłacane w miesięcznych ratach.

Dla umowy o zakazie konkurencji w okresie trwania stosunku pracy i po ustaniu zatrudnienia zastrzeżona jest forma pisemna pod rygorem nieważności, co wynika z art. 101 ³ k.p. Zgodnie z art. 78 § 1 k.c. znajdującym zastosowanie na mocy odesłania zawartego w art. 300 k.p. do zachowania pisemnej formy czynności prawnej wystarcza złożenie własnoręcznego podpisu na dokumencie obejmującym treść oświadczenia woli. W przypadku umowy wystarczy wymiana dokumentów obejmujących treść oświadczeń woli, z których każdy jest podpisany przez jedną ze stron lub dokumentów, z których każdy obejmuje treść oświadczenia woli jednej ze stron i jest przez nią podpisany. Obowiązek wymiany dokumentów koresponduje z treścią art. 61 § 1 k.c. Zgodnie z wymienionym przepisem oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła się zapoznać z jego treścią. Jeśli strony spotykają się celem podpisania umowy, podpisanie takie równoznaczne jest ze złożeniem przez każdą z nich drugiej stosowanego oświadczenia woli. W innym wypadku podpisany przez stronę egzemplarz umowy (treść oświadczeń woli stron) lub dokument obejmujący tylko jej oświadczenie woli opatrzone podpisem muszą zostać przekazany drugiej stronie. Przekazanie to (złożenie oświadczenia w prawem wymaganej formie pisemnej) może nastąpić np. przez wręczenie czy przesłanie za pośrednictwem poczty albo osoby trzeciej. Dla zachowania formy pisemnej umowy nie jest natomiast wystarczające opatrzenie otrzymanego od drugiej strony i podpisanego przez tę stronę dokumentu obejmującego oświadczenia woli obu stron swoim podpisem, nawet gdy towarzyszy mu poinformowanie tej drugiej strony o dokonaniu takiej czynności. Nie dochodzi bowiem wówczas jeszcze do wymiany pisemnych oświadczeń (oświadczeń opatrzonych podpisem).

W niniejszej sprawie strona pozwana kwestionowała zawarcie przez strony umowy o zakazie konkurencji zaprzeczając złożeniu przez powoda oświadczenia woli w wymaganej prawem formie. Zgodnie z ogólnym ciężarem dowodu wykazanie zawarcia umowy, w tym wypadku przedstawienia pozwanej opatrzonego własnoręcznym podpisem egzemplarza umowy, leżało po stronie powoda. Ciężar udowodnienia faktu spoczywa bowiem na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c. w zw. z art. 300 k.p.). Powód ciężarowi temu nie podołał.

Zebrany materiał dowodowy nie był wystarczający dla ustalenia, kiedy powód wszedł w posiadanie podpisanego w imieniu spółki dokumentu umowy (o tym, że go posiadał świadczy przedstawienie pozwanej kopii potwierdzonej notarialnie za zgodność z oryginałem, które to przedstawienie potwierdza treść odpowiedzi na wezwanie do zapłaty). P. B. nie określał jednoznacznie tego czasu w toku kolejnych przesłuchań (informacyjnego i dowodowego) przed sądem, nie wskazała go też K. M. (1). Z samego posiadania przez powoda takiego dokumentu opatrzonego dodatkowo jego podpisem, nie sposób jednak wyprowadzić wniosku, że doszło do zawarcia umowy w przewidzianej prawem (pod rygorem nieważności) formie, a pozwana posiadany egzemplarz umowy zagubiła lub świadomie ukrywa. Wysoce prawdopodobnym jest bowiem, że powód dysponował opatrzonym podpisem K. M. (1) dokumentem już od wskazanej w nim daty 2 lipca 2018r., gdyż spółka przewidywała, że po spokojnym zapoznaniu się z treścią oferty, powód ją zaakceptuje składając podpis i przekazując podpisany dokument pracodawcy. Nie wydaje się prawdopodobne, by powód otrzymał dokument później w kadrach, gdy był już gotowy do jego podpisania. Oczywistym bowiem wydaje się, że w takiej sytuacji złożenie podpisu nastąpiłoby na miejscu. P. B. nie miałby żadnego racjonalnego powodu, by udawać się ze znaną mu doskonale, bo negocjowaną umową do swojego gabinetu tylko po to, by opatrzyć ją podpisem i chwilę później do kadr zwrócić. Z kolei, gdyby dokument wziął przed spotkaniem z K. M. (1), podpisałby go raczej w jej obecności i u niej pozostawił (obu tym okolicznościom świadek K. M. (1) zaprzeczyła, zresztą i powód na nie nie wskazywał). O tym, że powód dysponował dokumentem od dnia przedstawienia mu go do podpisu (2 lipca 2018r.), wnioskować można ze złożonej w imieniu pozwanej odpowiedzi na wezwanie do zapłaty z dnia 19 grudnia 2018r., w której wskazano, że pracownik posłużył się podpisanym przez przedstawicielkę spółki egzemplarzem umowy przekazanym mu podczas negocjacji. Dodatkowo za takim przyjęciem przemawia przedstawienie przez powoda początkowo propozycji „aneksu do umowy”. Nie dysponując podpisanym przez drugą stronę dokumentem powód raczej by proponował inne ukształtowanie pierwotnej treści postanowień umownych niż jej modyfikację odrębną umową. Wybranie tej drugiej formy sugeruje, że P. B. zakładał, iż posiadany dokument opatrzy podpisem, gdy otrzyma podpisany jednostronnie aneks.

Wskazane okoliczności stawiają w istotną wątpliwość twierdzenia powoda w zakresie złożenia pozwanej oświadczenia woli o treści, jak w dokumencie umowy o zakazie konkurencji (uzyskania dokumentu umowy z działu kadr, opatrzenia go podpisem i zwrócenia do tego działu). Powyższe, przy uwzględnieniu nadto, iż powód nie poparł swoich twierdzeń żadnym innym dowodem niż przez siebie wytworzonym (oświadczeniami o wywiązywaniu się z umowy czy wezwaniem do zapłaty), nie sposób przyjąć za wykazane przez niego, że do zawarcia umowy (złożenia w spółce opatrzonego podpisem powoda egzemplarza oświadczeń stron) doszło. Oczywiście nie sposób wykluczyć, że powód otrzymany dokument ostatecznie podpisał i przekazał go pracodawcy, co oznaczałoby zawarcie umowy. (Sąd nie podziela stanowiska pozwanej co do braku aktualności jej oferty w sytuacji, gdy pracownik dysponował jej pisemnym oświadczeniem woli, a strony nadal o umowie w zaproponowanym kształcie rozmawiały). Wszak często pracownicy nie odbierają od pracodawcy potwierdzenia złożenia określonych pism, umów, wniosków. Istnienie takiej możliwości nie oznacza jednak, że tak było w istocie. Przekazanie pozwanej przez powoda podpisanego dokumentu umowy jest zdecydowanie, co należy wyraźnie podkreślić, mniej prawdopodobne niż nieprzekazanie go nie tylko z powodu wspomnianych już okoliczności, ale i korespondencji pracowników spółki (k. M. i B. H.) w sprawie zawarcia umowy czy przyczyn zwolnienia powoda. Jednak nie tylko powyższe przemawia za oceną dokonaną przez sąd. Istotne jest i to, że powód nie potrafił w sposób precyzyjny określić okoliczności przekazania podpisanego dokumentu umowy i osoby, do rąk której przekazanie nastąpiło. Wprawdzie przesłuchanie przed sądem było istotnie czasowo oddalone od okresu, w którym dojść miało do zawarcia umowy, jednak powód o kwestionowaniu przez pozwaną skutecznego ustanowienia zakazu (opatrzenia umowy jego podpisem) wiedział już jesienią 2018r., a zatem, gdy mógł odtworzyć sobie okoliczności przekazania podpisanego dokumentu, gdyby do takiego przekazania doszło. W przypadku takiego odtworzenia podejmując działania procesowe najpewniej nadal potrafiłby je po czasie przytoczyć. Ponadto, choć jak wskazano, w praktyce pracownik często nie odbiera od pracodawcy pokwitowania złożenia oświadczenia, podania etc., to zważywszy na czas negocjacji oraz to, że umowa dotyczyła także okresu zatrudnienia, powód raczej stosownej adnotacji na swoim egzemplarzu by się domagał.

Wszystko powyższe nie pozwala na przyjęcie, że P. B. złożył pracodawcy oświadczenie woli w kształcie zaproponowanym przez pracodawcę w dokumencie umowy o zakazie konkurencji zarówno w okresie trwania umowy, jak i po jej zakończeniu. Pozwana negowała otrzymanie w jakimkolwiek czasie dokumentu umowy opatrzonego własnoręcznym podpisem powoda, na podstawie zaś zebranych dokumentów można jedynie uznać, że powód przedstawił jej potwierdzony notarialnie odpis tejże. Zbytecznymi są jednak rozważania, czy w tej sytuacji można byłoby mówić o złożeniu oświadczenia, skoro oferta spółki zawarcia wskazanej umowy już nie obowiązywała. Oświadczenie drugiej stronie woli zawarcia umowy stanowi ofertę, jeśli określa istotne postanowienia umowne (art. 66 § 1 k.c.). W kategorii oferty zatem należy traktować podpisany przez przedstawicielkę spółki dokument umowy o zakazie konkurencji. Pozwana nie oznaczyła terminu na przyjęcie oferty. W takiej sytuacji co do zasady oferta przestaje wiązać, jeśli nie przyjęto jej niezwłocznie (art. 66 § 2 k.c.). Jak już jednak nadmieniono, działania pozwanej (negocjacje z powodem bez modyfikacji stanowiska) wskazywały, że oferta nadal obowiązuje (pomimo kontroferty powoda). Niewątpliwie jednak zakończenie rozmów, a dalej zakończenie stosunku pracy, dezaktualizowały ofertę (skutkowały tym, że przestała ona obowiązywać).

W tych warunkach wobec niezawarcia umowy o zakazie konkurencji powód nie ma podstaw do żądania odszkodowania.

Uwzględnieniu nie podlegało również żądanie wypłaty odsetek od wynagrodzenia za wrzesień 2018r.

Zgodnie z art. 85 § 1 k.p. wypłaty wynagrodzenia dokonuje się co najmniej raz w miesiącu w stałym i ustalonym z góry terminie. Wynagrodzenie płatne raz w miesiącu wypłaca się z dołu , niezwłocznie po ustaleniu jego pełnej wysokości, nie później jednak niż w ciągu 10 dni następnego miesiąca kalendarzowego (art. 85 § 2 k.p.), a jeśli dzień wypłaty przypada na dzień wolny od pracy to w dniu poprzednim (art. 85 § 3 k.p.). Pozwana w informacji o warunkach zatrudnienia określiła datę wypłaty wynagrodzenia na 10 dzień kolejnego miesiąca, a gdy przypadać on będzie na dzień świąteczny na wcześniejszy dzień roboczy. Ustalenie takie zgodne pozostaje z przytoczonymi przepisami ustawowymi.

Wypłata powodowi wynagrodzenia za wrzesień nastąpiła w dniu 10 października 2018r., a zatem w terminie znanym mu przy zawieraniu umowy i dopuszczalnym w świetle przepisów kodeksu pracy. Nie sposób uznać zatem, by pracodawca pozostawał w opóźnieniu warunkującym wypłatę odsetek (art. 481 § 1 k.c.). W kodeksie pracy nie ma przepisu przewidującego obowiązek wypłaty miesięcznego wynagrodzenia w terminie innym niż wskazany w art. 85 § 1 k.p. Zawartego zaś w tej regulacji pojęcia „niezwłocznie po ustaleniu jego pełnej wysokości” nie sposób uznawać za określające datę wymagalności roszczenia z uwagi na dalszą część przepisu wskazującą dopuszczalny termin. Gdyby intencją ustawodawcy było określenie daty wymagalności roszczenia na dzień, gdy pracodawca dysponuje wszystkimi danymi dla jego wyliczenia, zbytecznym byłoby wskazywanie, że może to nastąpić do 10 dnia kolejnego miesiąca. W istocie bowiem już w pierwszym dniu kolejnego miesiąca pracodawca dysponuje danymi pozwalającymi na wyliczenie wynagrodzenia.

Powoływany przez powoda pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w uchwale z dnia 25 maja 2010 r., sygn. I PZP 4/10 OSNP 2011 nr 1-2, poz. 1 nie może być odnoszony do tej sprawy, sformułowany został na tle istotnie odmiennych okoliczności faktycznych. Wskazana uchwała została wydana na tle przepisy ustawy z dnia 12 września 1990r. o szkolnictwie wyższym w odpowiedzi na pytanie zarówno co do prawa nauczyciela akademickiego do wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe, gdy ten był zatrudniony przez jeden semestr, a pensum obliczano rocznie, jak i co do daty wypłacenia takiego wynagrodzenia. Sąd Najwyższy wskazał, że w sytuacji objętej zapytaniem wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe staje się wymagalne z dniem zakończenia stosunku pracy, a przedstawiona argumentacja odwoływała się zbyt długiego oczekiwania na wynagrodzenie wyliczane co do zasady za godziny ponadwymiarowe na koniec roku akademickiego i reguły generalnej wzajemnego rozliczania się kontrahentów po wypełnieniu zobowiązania. O ile jednak przepisy zawarte w kodeksie cywilnym mogły znaleźć zastosowanie na mocy art. 300 k.p. w omawianej sprawie, gdy chodziło o wypłatę wynagrodzenia za okresy dłuższe niż miesięczny, o tyle trudno je stosować w przypadku wynagrodzenia wypłacanego za miesiąc. Kwestia ta bowiem została uregulowana całościowo w art. 85 § 2 k.p., a art. 300 k.p. odsyła do kodeksu cywilnego jedynie w kwestiach nieunormowanych w kodeksie pracy.

O kosztach procesu sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1, 2 i 3 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, w tym wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika i koszty jego dojazdów do sądu. Na zasądzoną na rzecz pozwanej kwotę składają się więc wynagrodzenie za reprezentację pozwanej kwocie 4050 zł (§ 9 pkt 2 w zw. z § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. /Dz.U. z 2015 r. poz. 1800/ oraz wydatki poniesione przez pełnomocnika pozwanej na dojazdy udokumentowane i przedstawione w spisie wydatków. Sąd uwzględniając wniosek o zwrot wydatków, miał na względzie to, że pełnomocnik wskazał uzasadnioną przyczynę reprezentowania spółki w tej sprawie przez kancelarię z innej miejscowości.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w wyroku.

Dokonując ustaleń faktycznych sąd oparł się na przedstawionych dokumentach niekwestionowanych przez strony. Wyjątek stanowił tu dokument umowy o zakazie konkurencji z dnia 2 lipca 2018r. z podpisem powoda w części dotyczącej daty złożenia tego podpisu. Dodatkowo dano wiarę świadkowi K. M. (1). Treść zeznań świadka przeczyła poddawaniu się ewentualnej presji pracodawcy na podawanie okoliczności w sposób jednoznacznie niekorzystny dla powoda. Gdyby świadek miała zeznawać nieprawdę, to raczej nie przyznałaby podtrzymywania woli zawarcia umowy w zaproponowanym w dniu 2 lipca 2018r. kształcie (aktualności oferty) czy niepodjęcia działań celem ustalenia, czy do kogoś z pracowników trafił egzemplarz przygotowanej umowy opatrzony podpisem powoda. Zeznania świadka korespondowały zresztą z e-mailami załączonymi do akt, a w znacznej części także z przesłuchaniem powoda. Różnica dotyczyła głównie rozmowy z dnia 16 sierpnia 2018r. Sąd po części oparł się także na przesłuchaniu powoda odmawiając mu wiary jedynie w niepopartej innymi dowodami części dotyczącej podpisania i pozostawienia w kadrach spółki w dniu 16 sierpnia 2018r umowy o zakazie konkurencji oraz przebiegu rozmowy z K. M. w tym dniu. Przyczyny tej odmowy zostały już omówione.

ZARZĄDZENIE

1.  (...) K. M., (...)

2.  (...)

3.  (...)