Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Powódka A. H. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M. kwoty 45.000 zł tytułem odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia doręczenia pozwanej odpisu pozwu (k. 80).

Na uzasadnienie zgłoszonego roszczenia podała, że była zatrudniona w pozwanej spółce od 18 listopada 2006 r. Ostatnio zajmowała stanowisko koordynatora działu non-food za wynagrodzeniem miesięcznym wynoszącym 15.000 zł. Pozwana rozwiązała z nią umowę o pracę podając jako przyczynę rażące naruszenie dobra zakładu pracy oraz obowiązku lojalności, a także sprzeciwienie się kluczowym wartościom i zasadom etycznym pracodawcy. Powódka miała wykorzystać swoje stanowisko do nieprofesjonalnych kontaktów z dostawcą pozwanej. Kontakty te miały prowadzić do zafałszowania wysokości bonusów pieniężnych wpływających na wynik finansowy pozwanej.

Powódka zakwestionowała dochowanie przez pozwaną terminu określonego w art. 52 § 2 k.p., jak również rzeczywisty charakter przyczyny rozwiązania umowy o pracę.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa. Argumentując swoje stanowisko wskazała, że analizy finansowe za rok 2018 wskazywały, że wynik finansowy spółki będzie mniejszy od oczekiwanego, chociaż obrót był większy niż w roku 2017. Z tej przyczyny przeprowadzono audyt wewnętrzny, w wyniku którego stwierdzono, że powódka w korespondencji elektronicznej z przedstawicielem jednego z dostawców uzgodniła, iż jego firma zapłaci całoroczną premię w wysokości 81.297,42 USD, chociaż w ciągu roku wypłaciła cztery premie kwartalne w łącznej wysokości 40.000 USD na poczet premii rocznej i do dopłaty pozostało mu 41.297,42 USD. Powódka twierdziła, że odmowa jej propozycji będzie skutkowała dla niej ogromnymi kłopotami. Tym samym powódka wyprosiła zapłatę całej premii rocznej nie podając żadnych racjonalnych przesłanek i wskazując, że jest to jej osobista prośba. Jednocześnie złożyła obietnicę, iż zwróci dostawcy nadpłacone środki poprzez zawyżenie cen przyjmowanych przez niego towarów. Działanie to było sprzeczne z dobrem pracodawcy, albowiem stawiało go w bardzo złym świetle, a nadto było nieprofesjonalne i nieetyczne. Wpływało też na zafałszowanie wyniku finansowego pracodawcy. Tym samym powódka dopuściła się naruszenia obowiązku dbania o dobro pracodawcy, lojalności względem niego oraz sprzeciwiła się jego zasadom etycznym. Naruszenie to miało charakter ciężki i zagrażało interesom pracodawcy. Samo zaś rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło z zachowaniem terminu określonego w art. 52 § 2 k.p.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony od 18 listopada 2016 r. łączył stosunek pracy, którego podstawę od 18 listopada 2016 r. stanowiła umowa o pracę na czas nieokreślony. W jego ramach powódka świadczyła pracę na rzecz pozwanej, ostatnio na stanowisku kierownika ds. zakupów non-food za wynagrodzeniem miesięcznym wynoszącym 15.000 zł.

Dowód:

- umowy o pracę k. B2, B10 w aktach osobowych powódki

- świadectwo pracy k. C2 w aktach osobowych powódki

- pismo z 01.04.17 r. k. B24 w aktach osobowych powódki

- przesłuchanie A. H. k. 73-73v, 123v-124

Od początku swojego zatrudnienia w pozwanej powódka zajmowała się nawiązywaniem współpracy z podmiotami wytwarzającymi produkty „nieżywnościowe”, które pozwana oferowała do sprzedaży w sieci swoich sklepów. Powódka, w oparciu o przedstawione jej zapotrzebowanie, wyszukiwała potencjalnych kontrahentów i pozyskiwała oferty ewentualnej współpracy z nimi, negocjowała jej warunki i zajmowała się rozliczaniem wzajemnych należności. Tożsame obowiązki wykonywali pozostali pracownicy należący do jej zespołu. Powódka podlegała bezpośrednio Dyrektorowi D. Zakupów – D. G.. Od 2 listopada 2018 r. nowym dyrektorem tego działu został W. B..

Dowód:

- zeznania M. P. k. 71-72

- przesłuchanie A. H. k. 73-73v, 123v-124

- zeznania W. B. k. 123-123v

Pozwana nie miała z góry określonych procedur negocjowania warunków współpracy z dostawcami. W praktyce określając te warunki zastrzegała wypłatę na swoją rzecz rabatów (bonusów). Były to świadczenia, jakie mieli spełnić wobec niej dostawy po osiągnięciu przez pozwaną poziomu zamówień i sprzedaży, a także w przypadku pomniejszenia przychodów pozwanej związanych z przecenami towarów, reklamacjami i zwrotami towarów dokonanymi przez klientów. R. te były ewidencjonowane jako przychód i składały się na wynik finansowy pozwanej w danym roku obrachunkowym.

Dowód:

- zeznania M. P. k. 71-72

- zeznania R. B. k. 72-72v

- zeznania P. W. k. 105-105v

- przesłuchanie A. H. k. 73-73v, 123v-124

Zdarzało się, iż przed zamknięciem roku obrachunkowego pracownicy D. Zakupów, w celu uzyskania większego rabatu, a przez to lepszego wyniku finansowego pozwanej, uzgadniali z dostawcami, iż ci wypłacą pozwanej wyższy rabat za dany rok, w zamian za co w następnym roku pozwana zorganizuje promocje na towary zakupione od danego dostawcy. Była to praktyka akceptowana przez D. G..

Dowód:

- zeznania P. W. k. 105-105v

- zeznania P. S. k. 105v-106

- przesłuchanie A. H. k. 73-73v, 123v-124

Porozumienie w sprawie szczegółowych warunków handlowych zawarte przez pozwaną z chińską spółką Festival Products (HK) LTD w dniu 25 maja 2018 r. przewidywało m.in. spółka (...) jako sprzedający wypłaci pozwanej jako kupującemu w roku 2018 cztery rabaty kwartalne stanowiące zryczałtowaną rekompensatę kosztów lub przecen towarów, ich reklamacji lub zwrotów w wysokości, każdy o wartości 10.000 USD, z których każdy był płatny nie później, niż ostatniego dnia danego kwartału. Nadto kupującemu w przypadku osiągnięcia przez niego określonych obrotów ze sprzedaży towarów będzie przysługiwał dodatkowy rabat roczny pomniejszony o wypłacone rabaty kwartalne. Wartość rabatu uzależniona została od wysokości osiągniętych obrotów.

Warunki współpracy z (...) negocjowała powódka wspólnie z innym pracownikiem D. Zakupów N. P. M.-W.. Zaakceptował je D. G..

Dowód:

- porozumienie k. 31-33

- zeznania P. W. k. 105-105v

- przesłuchanie A. H. k. 73-73v, 123v-124

Po zajęciu w dniu 2 listopada 2018 r. stanowiska Dyrektora D. Zakupów W. B. zaczął wdrażać się w pełnienie obowiązków na tym stanowisku. Trwało to do marca 2019 r. Chciał on na nowo określić zasady, którymi mieli kierować się podlegli mu pracownicy. Wśród nich szczególny nacisk chciał położyć na uczciwość, transparentność i wiarygodność. Podjął też decyzję o odstąpieniu od praktyki żądania rabatów (bonusów) od kontrahentów. Nie znał praktyki postępowania podległych pracowników w czasie, gdy stanowisko dyrektora zajmował jego poprzednik D. G..

Dowód:

- zeznania W. B. k. 123-123v

W ramach procesu wdrażania w pracę na stanowisku Dyrektora D. Zamówień W. B. przeprowadził z powódką rozmowę, podczas której oznajmił, że nie jest zadowolony z zapisu porozumienia ze spółką (...) stanowiącego, iż rabat (bonus) roczny zostanie pomniejszony o wartość wypłaconych rabatów (bonusów) kwartalnych. Uznał zapis ten za niekorzystny dla pozwanej. Nie odnosił się przy tym do kwestii generowania bieżącego zysku poprzez zwiększenie rabatów kosztem zobowiązań w następnych okresach rozliczeniowych.

Dowód:

- zeznania P. W. k. 105-105v

- przesłuchanie A. H. k. 73-73v

Mając na względzie zastrzeżenia W. B. powódka w dniu 4 stycznia 2019 r. zwróciła się via e-mail do przedstawiciela spółki (...)’a W. o to, by w należnym pozwanej rabacie rocznym za rok 2018 nie uwzględniać wypłaconych wcześniej premii kwartalnych. Wyjaśniła, że jej nowy przełożony miał zastrzeżenia odnośnie zapisu umowy z 25 maja 2018 r. przewidującego pomniejszenie premii rocznej o wartość wypłaconych premii kwartalnych. Wskazała, że jeśli nie otrzyma rabatu rocznego powiększonego o 40.000 USD, jej sytuacja będzie bardzo trudna. Zadeklarowała jednocześnie, że wypłacone środki będą wkalkulowane w przyszłe zamówienia.

Ostatecznie spółki (...) przystało na propozycję powódki i wypłaciło pozwanej pełny rabat roczny w wysokości 81.297,42 USD, bez uwzględnienia rabatów kwartalnych.

Dowód:

- przesłuchanie A. H. k. 73-73v, 123v-124

- wydruk wiadomości k. 75

Skutkowało to jednak powstaniem różnicy między wysokością uzyskanych przez pozwaną rabatów rocznych, a wysokością wynikającą z zawartej umowy. Jej wystąpienie stwierdzono przy pracach nad zamknięciem roku obrachunkowego. To z kolei skutkowało podjęciem decyzji o przeprowadzeniu audytu wewnętrznego, którego celem miała być ustalenie, czy proces rejestracji rabatów jest prowadzony zgodnie z wewnętrzną polityką i regułami obowiązującymi w tym zakresie.

W związku z audytem zajmujący się nim M. P., w wiadomości elektronicznej z 8 stycznia 2019 r., zwrócił się do pracowników D. Zakupów o złożenie oświadczeń w przedmiocie zaksięgowania wszystkich bonusów uzyskanych w roku 2018 r. Już następnego dnia powódka przekazała M. P. potwierdzenie wypracowanych obrotów oraz wartości uzyskanych bonusów. Tego samego dnia została przez niego poproszona o kalkulacje potwierdzające zarejestrowane w bazie kwoty bonusów od spółki (...).

Dodatkowo przeprowadzono z powódką i pozostałymi pracownikami D. Zakupów rozmowy dotyczące rozliczania rabatów.

Rozmowa z udziałem powódki odbyła się 21 stycznia 2019 r. Poza nią uczestniczyli w niej dyrektor personalny - R. B. i M. P.. W jej trakcie powódka wyjaśniła przebieg współpracy ze spółką (...). Wskazała, że poprosiła przedstawiciela tej spółki o wypłacenie rabatu w wyższej wysokości od umówionej oraz, że takie praktyki negocjowania umów znane były D. G., a ona sama chciała uzyskać lepszy wynik finansowy. M. P. stwierdził wówczas, że rozwiązanie sprawy rabatów wymaga zebrania dodatkowych dokumentów, a powódce zaproponowano skorzystanie z dwutygodniowego urlopu wypoczynkowego, lecz ostatecznie zwolniono ją z obowiązku świadczenia pracy do 3 lutego 2019 r.

Zespół audytowy nie zweryfikował uzyskanych informacji u D. G.. Ten w grudniu 2018 r. awansował i rozpoczął świadczenie pracy na rzecz głównej spółki z grupy Netto.

W raporcie końcowym z audytu stworzonym 1 lutego 2019 r. stwierdzono m.in., że zespół zakupów nie dysponował wspólnym narzędziem do wyliczania obrotów z dostawcami i należnych rabatów. Dlatego nie można było stwierdzić, czy nadzór pozwanej nad tymi kwestiami jest prowadzony w sposób prawidłowy. Brak było też jednolitości w kwestii rejestracji korekt w bazie rabatów. Zespół rekomendował podjęcie działań mających na celu uporządkowanie procesu naliczania i rozliczania rabatów w sposób gwarantujący uzyskanie wszystkich należnych zobowiązań od dostawców, w tym:

- zdefiniować odpowiedzialność poszczególnych działów oraz określić jakie czynności i z jaką częstotliwością powinny być wykonywane,

- ujednolicić sposób wyliczania rabatów

- wszystkie rozbieżności w wyliczeniach wyjaśniać na bieżąco

- rejestrować rabaty w sposób systematyczny

- przynajmniej raz w roku dokonywać aktualizacji kontraktów z dostawcami

- wprowadzić elementy systematycznej kontroli w celu zminimalizowania ryzyka powstania błędów

- ujednolicić sposób korygowania błędów zarejestrowanych rabatów.

Dowód:

- wydruki wiadomości k. 22-28

- pismo z 22.01.19 r. k. 30

- raport k. 87-92 (42-44v)

- zeznania M. P. k. 71-72

- zeznania P. W. k. 105-105v

- przesłuchanie A. H. k. 73-73v, 123v-124

W dniu 18 lutego 2019 r. powódka otrzymała oświadczenie pozwanej o rozwiązaniu umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia. Jako przyczynę pozwana wskazała ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych. Powódce zarzucono, iż swoim postępowaniem naruszyła w sposób rażący dobro zakładu pracy oraz obowiązek lojalności względem pracodawcy, sprzeciwiając się jednocześnie kluczowym wartościom i zasadom etycznym pracodawcy. W szczególności powódka wykorzystała swoje stanowisko pracy do nieprofesjonalnych kontaktów z dostawcą spółki (...), prowadzących do zafałszowania wartości bonusów pieniężnych wpływających na wynik finansowy spółki. Pozwana powołała się przy tym na korespondencję i kontakty z K. W. reprezentującym spółkę (...) z dni 3 i 4 stycznia 2019 r.

Dowód:

- pismo z 18.02.19 r. k. C1 akt osobowych powódki

- potwierdzenie nadania k. (...) akt osobowych powódki

- świadectwo pracy k. C2 akt osobowych powódki

- przesłuchanie A. H. k. 73-73v, 123v-124

Uzyskanie przez pozwaną zwiększonego rabatu za rok 2018 od spółki (...) nie wpłynęło na ceny zakupu towarów dostarczanych pozwanej przez tą spółkę w roku 2019.

Dowód:

- zeznania P. W. k. 105-105v

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny ustalony został w oparciu o dowody z dokumentów, zeznania świadków i przesłuchanie powódki. Dowody te nie pozostawały ze sobą w sprzeczności i pozwoliły na poczynienie stanowczych ustaleń w kwestiach istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy

Podstawę żądania powódki stanowił przepis art. 56 § 1 k.p. Zgodnie z nim pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. O przywróceniu do pracy lub odszkodowaniu orzeka sąd pracy. Odszkodowanie, o którym mowa w tym przepisie, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. W przypadku rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas określony odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za okres wypowiedzenia (art. 58 k.p.).

Ocena zasadności decyzji pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika uzależniona jest od ustalenia, czy zachowanie pracownika, stanowiące przyczynę tej decyzji, nosiło znamiona ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, gdyż tylko takie ich naruszenie umożliwia pracodawcy rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia (art. 52 § 1 pkt 1 k.p.). Rozwiązanie umowy o pracę w tym trybie jest nadzwyczajnym sposobem rozwiązania stosunku pracy i powinno być stosowane przez pracodawcę wyjątkowo, w szczególnych okolicznościach.

Kodeks pracy nie zawiera definicji ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych. W orzecznictwie przyjmuje się, że mieszczą się w tym pojęciu trzy elementy, tj. bezprawność zachowania pracownika (naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego), naruszenie albo zagrożenie interesów pracodawcy, a także zawinienie obejmujące zarówno winę umyślną, jak i rażące niedbalstwo. Odnośnie stopnia winy w orzecznictwie ukształtował się jednolity pogląd, że powinna się ona przejawiać w umyślności (złej woli) lub rażącym niedbalstwie pracownika (por. wyroki Sądu Najwyższego z 6 lipca 2011 r., sygn. akt II PK 13/11 i z 24 maja 2011 r., sygn. III PK 72/10, z 25 kwietnia 2017 r., sygn. II PK 74/16).

Bezspornym w sprawie była okoliczność wynegocjowania przez powódkę wyższej kwoty rabatu rocznego za rok 2018 od firmy (...). Pozwana dzięki temu uzyskała przysporzenie w wysokości 40.000 USD. Poza sporem była też okoliczność zadeklarowania przez powódkę przedstawicielowi (...) rozliczenia tego przysporzenia w zamówieniach złożonych w roku 2019. Nadto, w oparciu o zeznania P. W., która zajęła stanowisko powódki, Sąd ustalił, iż wbrew deklaracji powódki, w roku 2019 nie doszło do podwyższenia cen produktów zamawianych przez pozwaną w firmie (...) w związku z powiększeniem rabatu rocznego za 2018 rok.

Wedle ustaleń Sądu pozwana zachowała termin określony w art. 52 § 2 k.p., jak również oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę podpisała osoba uprawniona do tego.

W ocenie Sądu decyzja pozwanej o rozwiązaniu z powódką umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. nie była uzasadniona, a przez to naruszała przepisy o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie.

Zachowanie powódki sprowadzające się do wygenerowania dodatkowych korzyści dla pozwanej, które miały zostać rozliczone w zamówieniach późniejszych nie nosiło znamion bezprawności, albowiem z zeznań świadków i przesłuchania powódki, ale również raportu audytu wewnętrznego wynika, iż w pozwanej spółce nie funkcjonowały procedury dotyczące negocjowania warunków współpracy z kontrahentami, przebiegu tej współpracy i wzajemnych rozliczeń.

Wprawdzie jednym z podstawowych obowiązków pracowniczych jest dbałość o dobro zakładu pracy (art. 100 § 2 pkt 4 k.p.), ale działania powódki, które legły u podstaw rozwiązania z nią umowy o pracę, nie wynikały z braku dbałości o to dobro. Wręcz przeciwnie. Powódka chciała uzyskać dla pozwanej dodatkowe korzyści finansowe, i to w sytuacji, gdy inni pracownicy D. Zakupów też stosowali podobne praktyki za wiedzą i akceptacją dyrektora tego działu – D. G..

Uwadze Sądu nie uszło, iż przysporzenie dodatkowych korzyści dla pracodawcy, wedle zamysłu powódki, miało odbyć się kosztem zamówień w następnym roku obrachunkowym. Nie prowadzi to jednak do wniosku, iż wynikałoby z tego naruszenie albo zagrożenie interesów pracodawcy. Równie dobrze realizacja tej deklaracji mogłaby polegać na zwiększeniu zamawianego asortymentu bez zmiany cen produktów.

Nawet, gdyby przyjąć, iż doszłoby do uzgodnień w przedmiocie podwyższenia cen towarów to, w ostatecznym rozrachunku wynik finansowy pozwanej nie uległby zmianie. Zostałby co najwyżej podwyższony w jednym okresie rozrachunkowym i odpowiednio obniżony w następnym okresie.

Jednak jak się okazało, uzyskanie przez powódkę zwiększonego rabatu rocznego za rok 2018 od spółki (...), nie wpłynęło na ceny zakupu towarów dostarczanych pozwanej przez tą spółkę w roku 2019. Wynika to wprost z zeznań P. W., która zastąpiła powódkę na stanowisku kierownika ds. zakupów non-food.

Z tej samej przyczyny należy stwierdzić, iż uzgodnienia powódki z K. W. nie zaszkodziły wizerunkowi pozwanej, czyli nie skutkowały naruszeniem jej dóbr niematerialnych. Przyjęcie propozycji powódki nastąpiło już następnego dnia po jej złożeniu. Najwidoczniej zatem zysk spółki (...) wynikający ze współpracy z pozwaną był na tyle satysfakcjonujący, by wypłacenie pozwanej dodatkowych 40.000 USD nie stanowiło większego w nim uszczerbku.

W oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia pozwana zarzuciła powódce, iż ta sprzeciwiła się kluczowym wartościom i zasadom etycznym pracodawcy.

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, w tym dokumenty zawarte w aktach osobowych powódki, jej przesłuchanie oraz zeznania świadków nie pozostawia wątpliwości co do tego, iż pojęcia te nie zostały w ogóle sprecyzowane przez pozwaną i podane pracownikom do wiadomości w taki sposób, by można było na ich stwierdzić, czy dane zachowanie pracownika odpowiada tym wartościom i zasadom. Dlatego też powoływanie się na nie było nieuzasadnione.

Reasumując, okoliczności niniejszej sprawy doprowadziły Sąd do wniosku, iż zachowanie powódki nie uprawniało pozwanej do rozwiązania z nią stosunku pracy na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. Sąd dał temu wyraz w pkt I wyroku.

Wartość samego odszkodowania nie była sporna, albowiem została określona przez powódkę na podstawie wyliczeń strony pozwanej.

Częściowo uwzględnione zostało również roszczenie o odsetki. Jego podstawę stanowił przepis art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p. Zgodnie z nimi jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Termin zaspokojenia roszczenia o odszkodowanie określone w art. 45 § 1 k.p. nie wynika z ustawy, ani z właściwości zobowiązania, zatem obowiązany do zapłaty winien spełnić je niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania (art. 455 k.c. w zw. z art. 300 k.p.). Dlatego żądane odsetki zasądzono dopiero od dnia 25 maja 2019 r., tj. od dnia następnego po dniu doręczenia pozwanej odpisu pozwu.

Oddaleniu w pkt II wyroku jako bezzasadne podlegało żądanie odsetkowe obejmujące okres do 25 maja 2019 r.

W pkt III wyroku zawarte zostało orzeczenie o kosztach procesu. Zapadło ono w oparciu o przepis art. 98 §1 k.p.c. Powód przegrał proces, więc powinien zwrócić pozwanej poniesione przez nią koszty. Składało się wynagrodzenie pełnomocnika (180 zł) ustalone zgodnie z regulacją zawartą w § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Rozstrzygnięcie w pkt IV wyroku zapadło w oparciu o przepis art. 477 ² § 1 k.p.c.

W toku postępowania Skarb Państwa – Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie tymczasowo poniósł koszty opłaty od pozwu. Stosownie do wyniku sprawy i unormowania zawartego w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i art. 98 k.p.c. – Sąd w pkt V wyroku obciążył pozwaną w/w kosztami sądowymi (45.000 zł x 5%).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)