Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Rejonowego Piotr Szarek

Protokolant – sekretarz sądowy Wioletta Rucińska

po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2016 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniej E. K. (1) (poprzednio R.) reprezentowanej przez matkę K. K. (poprzednio R.)

przeciwko Z. R.

o alimenty

I  oddala powództwo;

II  odstępuje od obciążania małoletniej powódki obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanego.

Sygn. akt VIII RC 413/14

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym do Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie w dniu 17 lipca 2014 r., małoletnia powódka E. K. (1) (poprzednio R.) – reprezentowana przez matkę K. K. (poprzednio R.) – wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego Z. R. (dziadka małoletniej powódki) alimentów w kwotach po 400 zł miesięcznie, płatnych do dnia 10. każdego miesiąca, poczynając od dnia wniesienia pozwu wraz z odsetkami ustawowymi, w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwek z rat.

W uzasadnieniu pozwu wskazano m.in., że: matka małoletniej powódki wraz z synem pozwanego – Z. R. pozostawali w nieformalnym związku, z którego to związku w dniu (...) urodziła się małoletnia E. R.; ojciec małoletniej od narodzin dziecka nie wykazuje zainteresowania ani wychowaniem ani utrzymaniem córki E.; na mocy wyroku sądowego z dnia 17 sierpnia 2012 r. wydanego w sprawie o sygnaturze akt VIII RC 305/12, Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny Nieletnich, zasądził od ojca małoletniej powódki – Z. R. rentę alimentacyjną w kwocie 1 300 złotych miesięcznie, ale egzekucja tychże alimentów jest bezskuteczna; matka małoletniej powódki nie pracuje i jest na utrzymaniu swojej matki i ojczyma, posiadających emerytury i dochody z tytułu wynajmu mieszkań; możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego, który jest pracownikiem Akademii (...) w S. pozwalają mu na partycypowanie w kosztach utrzymania wnuczki.

W odpowiedzi na pozew pozwany Z. R. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od małoletniej powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania, a także o zawieszenie postępowania do czasu rozstrzygnięcia sprawy o sygn. akt VIII RC 289/14, wytoczonej przez Z. R. w przedmiocie obniżenia alimentów. Pozwany nie wyraził zgody na obciążanie go kosztami utrzymania małoletniej wnuczki, podnosząc iż to rodzice w pierwszej kolejności powinni zaspokoić potrzeby swojego dziecka, wskazując jednocześnie, że małoletnia powódka ma czworo dziadków, a matka powódki powinna poczynić starania w kierunku uzyskania jakiegokolwiek zatrudnienia. Z. R. wskazał również, iż trudno odnieść mu się do adekwatności kwoty co do potrzeb wnuczki, ponieważ w pozwie nie wskazano kosztów utrzymania małoletniej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia E. K. (1) (poprzednio R.) urodziła się w dnia (...) i pochodzi z nieformalnego związku (...) (poprzednio R.) oraz Z. R. (urodzonego w dniu (...)).

Niesporne, a nadto:

–

odpis zupełny aktu urodzenia małoletniej E. K. (1), k. 91.

Postanowieniem z dnia 27 czerwca 2013 r., wydanym w sprawie o sygnaturze akt VIII Nsm 1007/12, Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie pozbawił Z. R. władzy rodzicielskiej nad małoletnią R..

Niesporne.

Wyrokiem z dnia 17 sierpnia 2012 r., wydanym w sprawie o sygnaturze akt VIII RC 305/12, Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie zasądził od Z. R. na rzecz małoletniej E. R. alimenty w kwotach po 1 300 zł miesięcznie, płatne z góry do dnia 15. każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 26 kwietnia 2012 r.

Wyrokiem z dnia 17 stycznia 2013 r., wydanym w sprawie o sygnaturze akt X RCa 465/12, Sąd Okręgowy w Szczecinie oddalił apelację Z. R. od ww. wyroku Sądu Rejonowego.

W czasie orzekania w ww. sprawie K. R. (obecnie K.): była osobą bezrobotną i pozostawała na utrzymaniu swojej matki i ojczyma, a nadto korzystała ze świadczeń z (...); sprawowała wyłączną osobistą pieczę nad małoletnią E. R..

Czynsz za mieszkanie, w którym zamieszkiwała K. R. wraz z małoletnią córką opiewał na kwotę 330 zł miesięcznie; opłata za energię elektryczną ok. 300 zł, płatna co dwa miesiące poza sezonem grzewczym, a w sezonie grzewczym od 500 zł do 700 zł, płatna co dwa miesiące; opłata za gaz ok. 50 zł miesięcznie; koszty ogrzewania mieszkania piecem w sezonie grzewczym wynosiły od 40 zł do 80 zł tygodniowo.

W powołanym okresie: małoletnia E. R. była karmiona piersią; były poniesione koszty w związku z chorobą dziecka w kwocie 300 zł oraz kwota 210 zł z tytułu kosztów zaszczepienia dziecka. usprawiedliwione wydatki związane z utrzymaniem małoletniej E. R. (obecnie K.) opiewały na kwotę ok. 1 300 zł miesięcznie.

W czasie orzekania w sprawie VIII RC 305/12 Z. R.: miał 38 lat; posiadał wykształcenie wyższe jako nawigator statków morskich; zamieszkiwał w wynajmowanym mieszkaniu z czynszem ustalonym na poziomie ok. 1 000 zł miesięcznie; płacił opłatę eksploatacyjną za mieszkanie w kwocie 380 zł miesięcznie; za wodę oraz energię elektryczną płacił ok 160 – 200 zł, co dwa miesiące; spłacał pożyczkę w kwotach po 178 zł miesięcznie; poza małoletnią E. R. nie miał innych osób na utrzymaniu; od 2001 r. leczył się psychiatrycznie z powodu zaburzeń schizotycznych; stale przyjmował leki i pracował zawodowo w charakterze oficera na statku na kontraktach zagranicznych; od dnia 13 kwietnia do dnia
11 maja 2011 r. był zatrudniony w systemie rotacyjnym – 3 tygodnie pracy, 3 tygodnie wolnego – u armatora zagranicznego na stanowisku II oficera za wynagrodzeniem w kwocie 1 771,10 euro miesięcznie; na takich samych warunkach jak powyżej był zatrudniony również w okresie od dnia 1 czerwca do dnia 23 czerwca 2011 r.; w dniu 22 sierpnia 2011 r. zawarł umowę o pracę z innym armatorem zagranicznym, począwszy od dnia 29 sierpnia 2011 r., na czas nieokreślony
z wynagrodzeniem miesięcznym na poziomie 4 000 USD.

Dowody w aktach sprawy VIII RC 305/12:

–

wyrok Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 17 sierpnia 2012 r., k. 79;

–

uzasadnienie wyroku Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 17 sierpnia 2012 r., k. 88 – 95.

Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2015 r., wydanym w sprawie o sygnaturze akt VIII RC 289/14, Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie obniżył wysokość alimentów należnych od Z. R. na rzecz małoletniej E. R. (obecnie K.) z kwot po 1 300 zł miesięcznie do kwot po 400 zł miesięcznie, poczynając od dnia 1 stycznia 2014 r.

W czasie orzekania w sprawie VIII RC 289/14:

–

koszty związane z utrzymaniem małoletniej E. R. (obecnie K.) nie były mniejsze w porównaniu do chwili wyrokowania w sprawie VIII RC 305/12, prowadzonej przed Sądem Rejonowym Szczecin – Centrum w Szczecinie;

–

ojciec małoletniej Z. R.: miał ukończone 40 lat; nie posiadał majątku; w dalszym ciągu legitymował się wyższym wykształceniem jako nawigator statków morskich; od 18 sierpnia 2014 r. przebywał w Schronisku (...) przy ul. (...) w S., w którym miał zapewniony nocleg oraz obiad; utrzymywał się z prac dorywczych, z których uzyskiwał wynagrodzenie na poziomie do 1 400 zł miesięcznie; ponosił koszty związane z zakupem produktów żywnościowych na śniadanie i kolację; wydatkował na zakup lekarstw kwotę ok. 100 zł miesięcznie; na papierosy wydatkował ok. 250 zł miesięcznie; nie miał zobowiązań z tytułu kredytów, pożyczek; wykazywał zaburzenia schizotypowe, na które był leczony psychiatrycznie od 2000 r. i z powodu, których był wielokrotnie hospitalizowany; stwierdzone zaburzenia uniemożliwiały Z. R. świadczenie pracy na morzu w charakterze marynarza od czasu stwierdzenia;

–

matka małoletniej K. K. (poprzednio R.): w dalszym ciągu była osobą bezrobotną; pozostawała w związku małżeńskim; zamieszkiwała wraz z mężem, małoletnim synem męża oraz małoletnią E. R. w lokalu wynajmowanym od TBS w S.; wspierała męża w prowadzeniu działalności gospodarczej, który z tego tytułu osiągał dochody na poziomie ok. 7 000 zł miesięcznie.

Dowody w aktach sprawy VIII RC 289/14:

–

wyrok Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 17 czerwca 2015 r., k. 189;

–

uzasadnienie wyroku Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 17 czerwca 2015 r., k. 192 – 197.

Postępowanie o egzekucję alimentów należnych od Z. R. na rzecz małoletniej E. K. (1) (poprzednio R.) jest bezskuteczne. Z. R. nie łoży również dobrowolnie na utrzymanie małoletniej córki.

Dowód:

–

zeznania K. K., k. 38 – 41, 94 – 95;

–

zaświadczenie od Komornika Sądowego z dnia 9 maja 2016 r., k. 92.

Matka małoletniej E. K. (2) K. ma ukończone 5 lat studiów pedagogicznych, ale nie uzyskała tytułu magistra. Jest trenerem rozwoju osobistego – umiejętności te nabyła w P. na kursie trenerskim. Następnie współpracowała z podmiotem gospodarczym, w którym – z racji posiadanych umiejętności – układała relacje interpersonalne
i zarabiała z tego tytułu ok. 2 000 zł miesięcznie. Kolejno pracowała jako agent ubezpieczeniowy i wówczas jej zarobki wahały się w granicach od 1 000 do 7 000 zł miesięcznie. K. K. ma ukończony kurs stylizacji paznokci.

W związku z tym, że obecny mąż K. K. jest projektantem i prowadzi własną działalność gospodarczą to w 2013 r. K. K. wspierała go w prowadzeniu działalności gospodarczej i wówczas dochód z działalności gospodarczej opiewał na kwotę ok. 7 000 zł miesięcznie. W okresie, gdy K. K. nie wspierała obecnego w prowadzeniu działalności gospodarczej, to jego dochód opiewał na kwotę ok. 2 500 zł miesięcznie.

Od 2014 r. K. K. rozważa rozpoczęcie działalności gospodarczej, której przedmiotem będzie prowadzeniu gabinetu rozwoju osobistego oraz prowadzenie z tego zakresu warsztatów. Z tytułu prowadzenia takiej działalności gospodarczej K. K. jest w stanie uzyskiwać dochód na poziomie ok. 4 000 – 4 500 zł miesięcznie.

Dowód:

–

zeznania K. K., k. 38 – 41, 94 – 95.

Obecnie K. K.: ma ukończone 39 lat; w dalszym ciągu nie pracuje; zamieszkuje w S. – w lokalu o powierzchni 66 m ² wynajmowanym od TBS – wraz z mężem, synem męża oraz małoletnią córką E. K. (1). Obecnie dochód gospodarstwa domowego K. K. opiewa na kwotę 2 500 – 3 000 zł miesięcznie – i jest wypracowany przez męża K. K. – plus wsparcie finansowe i rzeczowe matki oraz teściowej K. K.. Czynsz najmu mieszkania opiewa na kwotę ok. 1 360 zł miesięcznie.

Babka małoletniej E. K. (1) ze strony ojca, tj. E. K. (3) nie partycypuje w kosztach utrzymania dziecka.

Dowód:

–

zeznania K. K., k. 38 – 41, 94 – 95;

–

zeznania świadka H. G., k. 54;

–

zeznania świadka E. K. (3), k. 55.

Małoletnia E. K. (1): jest energicznym dzieckiem, wymagającym wzmożonej uwagi ze strony opiekunów; od września 2016 r. zacznie uczęszczać do przedszkola, którego miesięczny koszt ma opiewać na kwotę ok. 300 zł; ma problemy ze stawem łokciowym, tj. okazjonalnie łokieć wypada z panewki stawowej, a lekarze podejrzewają u dziecka wiotkość stawową; z uwagi na próchnicę małoletnia co trzy miesiące uczęszcza na kontrole stomatologiczne, których jednorazowy koszt wynosi 50 zł; dotychczasowe koszty leczenia próchnicy u dziecka wyniosły 920 zł; jest obserwowana pod kątem niedoboru białka (...), ze względu na niewiadomego pochodzenia stany podgorączkowe.

W ostatnim okresie K. K. zakupiła psa rasy labrador retriever, którego zamierza wykorzystywać w dogoterapii córki E., aby zapobiegać ewentualnemu ujawnieniu się u córki choroby psychicznej, którą może być obciążona genetycznie po swoim ojcu Z. R..

Usprawiedliwione wydatki związane z utrzymaniem małoletniej E. K. (1) opiewają na kwotę ok. 1 300 zł miesięcznie i w szczególności przedstawiają się następująco: 340 zł – udział w kosztach utrzymania mieszkania (1360 zł / 4 osoby); 450 zł – koszty wyżywienia; 200 zł – koszty zakupu odzieży, obuwia, bielizny; 50 zł – koszty zakupu środków higienicznych, chemii gospodarczej; 100 zł – koszty zakupu materiałów edukacyjnych, zabawek, wyjść okazjonalnych; 50 zł – koszty zakupu lekarstw, wizyt stomatologicznych; 100 zł – koszty utrzymania psa.

Dowód:

–

zeznania K. K., k. 38 – 41, 94 – 95.

Z. R. (dziadek małoletniej): jest zatrudniony na stanowisku starszego wykładowcy na Akademii (...) w S. i uzyskuje z tego tytułu dochód na poziomie 3 500 – 4 000 zł miesięcznie; uzyskuje dochodów z tytułu publikacji naukowych; posiada 13-letni samochód, którego utrzymanie kształtuje się na poziomie 900 zł miesięcznie; zamieszkuje w lokalu własnościowym wraz z drugą żoną, która przebywa na emeryturze; nie ma kredytów i pożyczek w instytucjach finansowych, ale ma pożyczki zaciągnięte u osób fizycznych na łączną kwotę 30 000 zł. Koszty utrzymania lokalu, w którym zamieszkuje Z. R. przedstawiają się następująco: opłata eksploatacyjna – 608 zł miesięcznie; opłata za energię elektryczną, płatna co dwa miesiące – ok. 150 – 160 złotych; opłata za gaz – na analogicznym poziomie co opłata za energię elektryczną gaz. Opłata za telefon – ok. 100 zł miesięcznie; opłata za telewizję z Internetem – 80 zł miesięcznie. Z. R. zażywa leki na nadciśnienie, urologiczne, a dodatkowo korzysta z odpłatnych wizyt u lekarzy specjalistów z uwagi na zbyt długie oczekiwanie na wizyty lekarskiej w ramach NFZ. Pozostałe środki pieniężne przeznacza na zaspokajanie pozostałych podstawowych potrzeb życiowych.

Z. R.: ma obecnie 67 lat i w sierpniu 2016 r. przechodzi na emeryturę; nie utrzymuje jakiegokolwiek kontaktu z wnuczką E. K. (1).

Dowód:

–

zeznania Z. R., k. 42 – 43, 95 – 96;

–

zestawienie opłat za mieszkanie, k. 66;

–

zaświadczenie z banku, k. 67;

–

faktura VAT z (...) S.A., k. 68;

–

faktury VAT za leki, k. 69 – 72.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo małoletniej E. K. (1) (poprzednio R.) o alimenty nie zasługiwało na uwzględnienie.

Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, a w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy oraz w aktach spraw VIII RC 289/14 i VIII RC 305/12, albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże dokumentów i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów. Pozostałe dokumenty zgromadzone w sprawie nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, a tym samym nie stanowiły podstawy powyższych ustaleń faktycznych.

Ponadto podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki K. K. oraz zeznania pozwanego Z. R. i zeznania świadków H. G. i E. K. (3). W ocenie Sądu, zeznania ww. osób zasługiwały na nadanie przymiotu wiarygodności, albowiem korespondowały one z dokumentami zgromadzonymi w sprawie – której z wyżej podanych względów zostały uznane przez niniejszy Sąd za wiarygodne – a nadto znajdowały odzwierciedlenie w zasadach doświadczenia życiowego i zawodowego obrazujących koszty związane z zakupem określonych dóbr i usług.

W odniesieniu do zeznań przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki, to należy podnieść, że o ile nie było podstaw do kwestionowania okoliczności, że wydatkuje ona na utrzymanie córki takie kwoty, jakie wskazała w swoich zeznaniach, o tyle Sąd był zobligowany do oceny, jakie wydatki na utrzymanie małoletniej E. K. (1) są usprawiedliwione w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o. Kierując się zasadami doświadczenia życiowego i zawodowego – nie mając przeciwnych dowodów z dokumentów – Sąd uznał, że usprawiedliwione wydatki związane z utrzymaniem małoletniej E. K. (1) kształtują się na poziomie wskazanym w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia. Ustalenie wyższej wysokości przedmiotowych wydatków odbiegałoby znacząco od wysokości wydatków jakie na terenie S. są ponoszone w związku z utrzymaniem dzieci, których rodzice/rodzic mają takie możliwości zarobkowe jak K. K..

Powództwo małoletniej E. K. (1) zostało oparte o art. 128 k.r.o. w zw. z art. 132 k.r.o.

Zgodnie z art. 128 k.r.o., obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.

Kolejność w jakiej obowiązek alimentacyjny obciąża krewnych przewidziana została w art. 129 § 1 k.r.o., w myśl którego obowiązek ten obciąża zstępnych przed wstępnymi, a wstępnych przed rodzeństwem; jeżeli jest kilku zstępnych lub wstępnych – obciąża bliższych stopniem przed dalszymi. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że obowiązek utrzymania i wychowania dzieci obciąża przede wszystkim rodziców i dopiero przy ustaleniu, że rodzice nie są w stanie w całości lub w części wykonać ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego, aktualizuje się subsydiarny obowiązek dalszych krewnych, co wprost przewiduje art. 132 k.r.o. Przewidziano trzy niezależne od siebie, samoistne podstawy obciążenia obowiązkiem alimentacyjnym osób zobowiązanych w dalszej kolejności. Powstaje ona wtedy, gdy: 1) nie ma osoby zobowiązanej w bliższej kolejności 2) osoba zobowiązana w bliższej kolejności nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi 3) gdy uzyskanie od osoby zobowiązanej w bliższej kolejności na czas potrzebnych uprawnionemu środków jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami.

Podkreślenia wymaga przy tym fakt, że zobowiązani w dalszej kolejności, przy spełnieniu wymaganych przesłanek odpowiadają za własne zobowiązanie. Obowiązek alimentacyjny nie przechodzi z jednej osoby na drugą. Zobowiązani w dalszej kolejności odpowiadają za dostarczenie uprawnionemu niezbędnych środków utrzymania tak długo, jak długo trwają wskazane wyżej przesłanki. Zatem te same podstawy odnoszą się do powstania obowiązku alimentacyjnego osób zobowiązanych w dalszej kolejności, jak i jego ustania. Odpowiedzialność za własny dług sprawia, że każdy odpowiada w granicach swojego ustawowego obowiązku. Przykładowo, w stosunkach pomiędzy rodzicami a dziećmi wyłączona jest przesłanka niedostatku uprawniająca do świadczeń alimentacyjnych. Dziecko dochodzące alimentów od rodzica nie musi wykazywać stanu niedostatku, ale już w odniesieniu do zobowiązanych w dalszej kolejności dziadków, skuteczność zgłoszonego roszczenia jest uzależniona od stanu niedostatku, w jakim znalazło się dziecko. Zatem, odmienność obowiązku alimentacyjnego zobowiązanego w dalszej kolejności od obowiązku alimentacyjnego rodziców, polega na ustaleniu w pierwszym względzie, czy zachodzą okoliczności uzasadniające jego powstanie, a przewidziane w art. 132 k.r.o., następnie na stwierdzeniu, czy uprawniony znajduje się w niedostatku – zgodnie z art. 133 § 2 k.r.o., zaś przy ziszczeniu się ww. przesłanek, na ustaleniu zakresu świadczenia, co dokonywane jest w oparciu o przepis art. 135 k.r.o., a zatem przy uwzględnieniu możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego w dalszej kolejności ( vide: Sądowe Komentarze Tematyczne pod redakcją Jacka Ignaczewskiego – Alimenty Komentarz 3. wydanie, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2014, s. 70 – 75).

W kontekście powyższych ustaleń należy uznać, iż żądanie pozwu zasługiwałoby na uwzględnienie w sytuacji, gdyby przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki wykazała, że nie jest w stanie samodzielnie zaspokoić potrzeb dziecka – przy wykorzystaniu własnych możliwość zarobkowych i majątkowych – oraz, że dziecko znajduje się w niedostatku. Strona powodowa nie wykazała jednak powyższych okoliczności.

Brak możliwości dostarczania środków na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb małoletniej przedstawicielka ustawowa upatrywała w tym, że ze względu na problemy zdrowotne i ponad przeciętną energiczność córki, nie może pracować. Problematyczne dla przedstawicielki ustawowej okazało się również zatrudnienie opiekunki spowodowane brakiem możliwości powierzenia dziecka zaufanej osobie, a także brakiem środków pieniężnych. Jak już sygnalizowano, matka małoletniej E. K. (1) podkreślała, że chciałaby zacząć działalność gospodarczą, której przedmiotem byłby gabinet rozwoju osobistego oraz warsztaty z tego zakresu, jednak blokuje ją w tym zakresie córka.

W ocenie Sądu, argumenty przedstawione przez matkę małoletniej nie są przekonywujące, albowiem rodzic obowiązany do alimentacji winien w pierwszej kolejności wykorzystać własne możliwości zarobkowe w celu zaspokojenia potrzeb dziecka, a w sytuacji, gdy te wysiłki okażą się niewystarczające i dziecko pozostaje w niedostatku, to dopiero tweedy może skutecznie domagać się alimentów od osób obowiązanych w dalszej kolejności (najczęściej dziadków). Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że K. K. obecnie nie pracuje, chociaż posiada wielorakie kwalifikacje oraz doświadczenie zawodowe,
a jednocześnie nie ma przeszkód ku temu, aby dziecko powierzyć opiece innych osób. Pod pojęciem tych innych osób można rozumieć: męża K. K.; obecną teściową K. K.; osobę obcą – opiekunkę. Oczywistym jest to, że każda z ww. osób nie musi przez pięć dni
w tygodniu przez cały dzień sprawować pieczy nad dzieckiem, ale można łączyć te formy opieki w ciągu dnia. W odniesieniu do zatrudnienia opiekunki, to nie ma podstaw ku temu, aby uznać, że w S. nie można znaleźć godnego zaufania człowieka do opieki nad dzieckiem, albowiem stoi to w oczywistej sprzeczności z zasadami doświadczenia życiowego i zawodowego. W zakresie poszukiwania opiekunki można bowiem korzystać: z referencji zaufanych znajomych; z portali internetowych. Z kandydatkami na opiekunkę można się spotykać, obserwować jak
w obecności rodzica dana osoba zajmuje się dzieckiem, a następnie sukcesywnie powierzać samodzielne sprawowanie pieczy nad dzieckiem tej osobie.

Okoliczność, że dziecko jest energiczne również nie przesądza, że osoby trzecie nie mogą się nim zająć, albowiem – co oczywiste – dzieci mają różny temperament i nie oznacza to, że przez energiczne zachowanie dziecka rodzic nie może pracować. Sygnalizowane problemy z łokciem dziecka również nie jawią się jako okoliczność dyskwalifikujące dziecko jako kandydata do żłobka, do przedszkola, czy podopiecznego opiekunki dla dzieci. W świetle bowiem zasad doświadczenia życiowego i zawodowego można przyjąć, że istnieją różnorakie elastyczne stabilizatory ręki, które nie ograniczają mocno ruchów dziecku – umożliwiającym dziecku aktywny udział w życiu – a jednocześnie będą zapobiegały ewentualnym urazom stawu łokciowego.

Kolejno nie można tracić z pola widzenia okoliczności, że aktualnie małoletnia E. K. (1) dostała się do przedszkola i od września 2016 r. powinna zacząć w nim naukę. Matka małoletniej nie przedstawiła Sądowi zaświadczenia lekarskiego, czy też innego dokumentu o charakterze medycznym, który stanowiłby o tym, że dziecko wymaga takiej opieki, że nie może do przedszkola uczęszczać.

Powyższe rozważania wskazują na to, że K. K. mogła już dawno rozpocząć działalność gospodarczą, czy też cały czas wspierać męża w prowadzeniu działalności gospodarczej, albowiem uzyskiwane wówczas dochód pozwalałby na samodzielne zaspokajanie potrzeb dziecka.

Na koniec tej części rozważ należy jeszcze podnieść, iż strona powodowa nie wykazała, aby małoletnia powódka znajdowała się w niedostatku, tj. aby małoletnia E. K. (1) nie miała zaspokajonych jej podstawowych potrzeb życiowych.

Niezależnie od powyższego, podstaw do oddalenia powództwa należy także upatrywać w obecnej sytuacji majątkowej i zarobkowej pozwanego Z. R.. W ocenie Sądu, charakterystyka dochodów i wydatków gospodarstwa domowego pozwanego – opisana w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia – nie pozwala na uznanie, że posiada on środki pieniężne w ilości wystarczającej również na zaspokajanie potrzeb małoletniej powódki.

Mając na względzie całokształt powyższych ustaleń orzeczono, jak w punkcie I wyroku.

Z uwagi na to, iż małoletnia powódka nie posiada majątku, to Sąd uznał, iż w odniesieniu do niej zachodzi ów szczególnie uzasadniony wypadek w rozumieniu art. 102 k.p.c., który przemawiał za zwolnieniem małoletniej E. K. (1) od obowiązku pokrycia kosztów procesu poniesionych przez pozwanego.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie II wyroku.