Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2015 r.

Sąd Rejonowy Szczecin Centrum w Szczecinie Wydział VIII Rodzinny

i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący SSR Dorota Pękała

Protokolant st. sekretarz sądowy Dorota Cydzik

po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2015 r. w Szczecinie

sprawy z powództwa P. G.

przeciwko A. G. (1)

o podwyższenie alimentów

i z powództwa A. G. (1)

przeciwko P. G.

o obniżenie alimentów

I.  oddala oba powództwa;

II.  stwierdza, że koszty postępowania strony ponoszą we własnym zakresie.

VIII RC 200/13

UZASADNIENIE

Powódka P. G. pozwem z dnia 25 marca 2013 roku wniosła
o podwyższenie alimentów zasądzonych od pozwanego A. G. (1) wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum z dnia 10 sierpnia 2012 roku z kwoty po 700 złotych miesięcznie do kwoty 1800 złotych miesięcznie oraz o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że od dnia wydania ostatniego wyroku w sprawie alimentów, zarówno po stronie powodowej jak i pozwanej nastąpiła taka zmiana stosunków, która uzasadnia powództwo o podwyższenie wysokości renty alimentacyjnej. Powódka wskazała, że jest obecnie studentką i nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Wskazała ponadto, że dotychczas większość jej potrzeb pokrywała matka M. F., która w związku ze spadkiem uzyskiwanych dochodów prawie trzykrotnie, nie jest już w stanie łożyć na jej utrzymanie w dotychczasowej wysokości. Wedle wiedzy powódki zaś, pozwany prowadzi działalność gospodarczą oraz jest wspólnikiem w spółce cywilnej i osiąga z tego tytułu bardzo wysokie dochody. Zdaniem powódki, pozwany wobec powyższych okoliczności winien partycypować w kosztach jej utrzymania w większym zakresie niż matka powódki.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości , o obniżenie alimentów na rzecz powódki z kwoty 700 złotych miesięcznie do kwoty 300 złotych miesięcznie, poczynając od dnia wniesienia pozwu oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu swego stanowiska pozwany (powód wzajemny) wskazał, że obecnie z uwagi na trudną sytuację na rynku, musiał zlikwidować jedną z prowadzonych działalności gospodarczych. Z pozostałej prowadzonej działalności osiąga miesięczny dochód w kwocie 1800 złotych, z której to musi utrzymać rodzinę – niepracującą żonę i dwójkę małoletnich dzieci. Pozwany wskazał ponadto, że obecnie zmuszony jest do pożyczania pieniędzy, bowiem nie jest w stanie pokryć wszelkich należności. Dalej pozwany wskazał, że matka powódki jest w bardzo dobrej sytuacji finansowej, gdyż prowadzi działalność księgową w B. i Z. oraz że wedle jego oceny, to właśnie matka powódki jest inicjatorem postępowania. Pozwany łoży obecnie na powódkę 700 złotych miesięcznie, co w obliczu jego obecnej sytuacji finansowej jest mocno wygórowane i prowadzi do pokrzywdzenia jego żony i dwójki małoletnich dzieci. Z kolei pismem z dnia
7 stycznia 2015 r. pozwany powołując się na swoja dramatyczną sytuację rodzinną związaną z odejściem żony orz trudną sytuacje materialną, wniósł o zniesienie obowiązku alimentacyjnego na rzecz powódki.

P. G. w odpowiedzi na pozew wzajemny A. G. (1) wniosła o oddalenie powództwa wzajemnego o obniżenie alimentów w całości oraz zasądzenie od powoda wzajemnego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych. P. G. wskazała, że wbrew twierdzeniom A. G. (1) jego żona nie jest bezrobotna i osiąga znaczne dochody z pracy w modelingu i jako fotograf.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka P. G. jest córką A. G. (1) i M. F.. Rodzice pozwanej są rozwiedzeni. Na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 11 lipca 2002 roku (sygn.. akt: I Ca 400/02), Sąd zasądził od A. G. (1) na rzecz P. G. alimenty w kwocie 400 złotych miesięcznie. Wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 10 sierpnia 2012 r. (sygn. akt. VIII RC 44/12), Sąd podwyższył rentę alimentacyjną należną powódce P. G. z kwoty po 400 złotych miesięcznie do kwoty 700 złotych miesięcznie.

Dowód:

- wyrok w aktach sprawy VIII RC 44/12

Podczas orzekania w powyższej sprawie powódka była studentką I roku studiów dziennych na kierunku finanse i rachunkowość (...). Mieszkała w S. na stancji ze znajomymi. W sumie w lokalu zamieszkiwały
4 osoby. Powódka zajmowała 1 pokój. Opłata za niego wynosiła 650 zł Do tego dochodziła opłata za prąd i gaz. Koszty związane z mieszkaniem powódki pokrywała jej matka, M. F.. Finansowała ona również inne potrzeby córki przekazując na jej rzecz około 1400-1500 zł w skali miesiąca, a czasami więcej, gdy np. zaistniała potrzeba wykupienia przez powódkę leków. Pozwany na córkę łożył sporadycznie. P. G. cierpiała na żylaki i stosowała specjalne rajstopy przeciwżylakowe, z których jedna para kosztowała 300 zł. Matka powódki mieszkała w Z. wraz z konkubentem i córką z poprzedniego związku w wieku 12 lat. Prowadzała biuro rachunkowe. Swój miesięczny dochód deklarowała na poziomie od 1500 do 2000 zł miesięcznie. Dochód konkubina oceniała na kwotę 5000 zł miesięcznie. Matka powódki z konkubentem i córką zamieszkiwała w domu konkubenta wolnostojącym o powierzchni około 170 metrów kwadratowych. M. F. była właścicielką nieruchomości położonej w Z. , o powierzchni 73 metry kwadratowe ora w B. – o powierzchni około 43 metry kwadratowe. W obu tych nieruchomościach prowadziła działalność gospodarczą. W 2011 roku M. F. osiągnęła dochód 56 000 zł. Powódka nie posiadła swego samochodu. Poruszała się komunikacją miejską. W kwietniu 2012 roku P. G. wraz z matka, jej konkubentem i innymi osobami była na wycieczce w Stanach Zjednoczonych, którą finansował konkubent M. F.. Powódka z ojcem nie utrzymywała kontaktów.

Dowód:

- protokół przesłuchania powódki i zeznań świadka M. F.
w aktach sprawy VIII RC 44/12.

Pozwany w tamtym okresie mieszkał z żoną i dwójką dzieci. Starszy syn
z obecnego związku (...) miał 14 lat, a młodszy 3,5 roku. Żona pozwanego oficjalnie nie pracowała. Pozwany prowadził działalność handlową w postaci internetowej sprzedaży perfum. Swoje miesięczne dochody pozwany określał na około 3.500 zł. Za rok 2011 wykazał przychód na poziomie 550 618,11 zł, a dochód w wysokości brutto 53 554, 28 zł. Rodzina mieszkała w domu stanowiącym własność ojca pozwanego. Żona pozwanego miała zadłużenie wobec Urzędu Skarbowego na sumę oscylującą w granicach 100 000 zł. Pozwany miał od około 7 lat zniesioną wspólność majątkową małżeńską. (...) pozwanego byli właścicielami dwóch lokali użytkowych w B. w centrum handlowym. Stały one puste, bowiem były nierentowne. A. G. (1) opłacał wodę i ścieki w wysokości około 100 zł co miesiąc lub co dwa miesiące. Ponadto uiszczał opłaty za gaz i energię elektryczną. Nie był właścicielem jakiegokolwiek samochodu; podobnie jak jego żona. Z uwagi na to, że powódka pozwala ojca pozwanego o alimenty, pozwany spłacił swoje zaległe alimenty wobec córki i P. G. pozew o alimenty przeciwko dziadkowi ze strony ojca wycofała. Pozwany z rodziną był w wakacje roku 2011 wraz z synem na wycieczce w Stanach Zjednoczonych, która trwała dwa i pół tygodnia. Wycieczkę miał mu sfinansować jego wujek.

Dowód:

- protokół przesłuchania pozwanego w aktach sprawy VIIII R C 44/12

Obecnie powódka P. G. ma 23 lata i nadal studentką (...) na Wydziale Nauk (...) i (...). Od października 2014 roku odbywa dwuletnie stacjonarne studia drugiego stopnia na kierunku finanse i rachunkowość. Powódka obecnie nigdzie nie pracuje. P. G. mieszka w wynajmowanym mieszkaniu z innymi osobami, gdzie zajmuje samodzielnie jeden pokój. Koszt wynajmu wynosi w okresie letnim około 600 złotych, a w okresie zimowym około 700-800 złotych. W okresie wakacji powódka mieszka razem z matką M. F.. Powódka co miesiąc otrzymuje kwotę 597 złotych z tytułu zaciągniętego w banku (...) preferencyjnego kredytu studenckiego. Spłatę powyższego kredytu rozpocznie dwa lata po zakończeniu studiów. Resztę pieniędzy na życie powódka otrzymuje od matki oraz 700 złotych od pozwanego z tytułu alimentów. W okresie od lutego 2013 roku do lutego 2014 roku powódka łącznie otrzymała od matki w drodze przelewów bankowych łącznie 15.850 zł, co średnio miesięcznie daje kwotę około 1320 zł. Powódka na wyżywienie wydatkuje około 800 złotych miesięcznie, w tygodniu jada na mieście. Co trzy miesiące powódka ponosi koszty związane z zakupem rajstop przeciwżylakowych, których koszt wynosi 200 złotych. 300 złotych miesięcznie powódka wydatkuje na odzież, zaś na środki czystości, środki higieniczne oraz kosmetyki – około 200 złotych miesięcznie. P. G. zażywa leki na wzmocnienie odporności które kosztują 50 złotych i jedno ich opakowanie wystarcza na miesiąc. Powódka uczęszcza na lekcje języka angielskiego, których koszt wynosi 200 złotych w miesiącu. Na przejazdy do domu w B. wydatkuje około 100 złotych miesięcznie. Powódka chodzi na siłownię, za którą płaci 100 złotych miesięcznie oraz na basen, za który płaci 40 złotych miesięcznie. 60 złotych miesięcznie powódka przeznacza na inne wyjścia. Powódka korzysta również z biletu sieciowego środków komunikacji miejskiej, który kosztuje 52 złote miesięcznie. Czasami powódka porusza się samochodem pożyczonym od swej babci mieszkającej w B.. P. G. korzysta czasami z prywatnej opieki lekarskiej - koszt wizyty wynosi 100 -150 złotych. Aktualnie ma problemy ginekologiczne; skończyły się natomiast problemy ortodontyczne, które p. G. miała w przeszłości. W zeszłym roku powódka była w Indonezji jako wolontariusz i uczyła tam dzieci języka angielskiego. Bilet na wyjazd kupiła sobie za zaległe alimenty, które ściągnął komornik od pozwanego. Matka powódki pracuje jako księgowa na umowę o pracę w firmie swego konkubenta i osiąga dochód w kwocie 1237 zł miesięcznie. Ponadto prowadzi działalność gospodarczą w postaci biura rachunkowego, skąd uzyskuje dodatkowy dochód, który określa na kwotę 1500-1700 zł miesięcznie. W grudniu 2012 roku kobieta zakupiła lokal w B. na prowadzenie działalności gospodarczej. Zaciągnęła na zakup tego lokalu kredyt, który spłaca po 1900 zł w skali miesiąca. Koszt przedmiotowego lokalu zamykał się kwotą brutto 169 000 zł, z czego 100 000 zł pochodziło z kredytu, a resztę matka powódki posiadała z pieniędzy, które wcześniej uzyskała z tytułu sprzedaży mieszkania. Kobieta sprzedała mieszkanie za 100 000 zł. Ponadto M. F. posiada lokal w Z., który zakupiła w 2009 roku i lokal ten jest w pełni spłacony. Matka powódki zatrudnia łącznie 9 pracowników, z czego 4 na pełen etat. M. F. prywatnie posiada samochód marki T. (...), rok produkcji 2005. Nabyła go w roku 2006 za 79 000 zł. Pieniądze na jego zakup również pochodziły ze sprzedaży mieszkania. W firmie posiada samochód marki T. (...), rok produkcji 2014. Pojazd jest zakupiony na kredyt, którego miesięczna rata wynosi 1980 zł. Kosztował 103 000 zł i jest użytkowany zarówno przez M. F. jak i pozostałych pracowników jej firmy. W dalszym ciągu M. F. mieszka w domu konkubenta o powierzchni 150 metrów kwadratowych, w którym zameldowany jest tylko jej konkubent i ona sama. Obecnie podaje, że nie wie jakie dochody uzyskuje konkubent. Mężczyzna w całości uiszcza wszelkie opłaty związane z utrzymaniem domu, energii elektrycznej itp. Konkubent M. F. posiada jeden prywatny samochód oraz dwa firmowe samochody chłodnie; prowadzi bowiem sklep mięsny. Młodsza córka M. F. liczy obecnie 14 lat i zamieszkuje z jej matką. na to dziecka M. F. otrzymuje 450 zł alimentów od ojca dziecka. Dodatkowo ojciec dziewczynki kupuje jej odzież, zabiera na wakacje, opłaca wyjazdy. Matka powódki młodszej córce kupuje jedynie bilet sieciowy i płaci za obiady w szkole; łącznie około 200 zł w skali miesiąca. Za rok 2013 matka powódki wykazała przychód w kwocie 275 067 zł, a dochód w wysokości 27 198,68 zł. Za rok 2014 uzyskała przychód w kwocie 343 453,32 zł, a wykazała dochód - 35 803,63 zł.

Dowód: - przesłuchanie P. G. k. 169-174; - umowa preferencyjnego kredytu studenckiego k. 9-12; - zaświadczenie potwierdzające fakt bycia studentem przez powódkę k. 77,114,437; - zeznania M. F. k. 312-314;

- kopia zeznania podatkowego k. 351-354; 475- 477.

- informacja z banku o dokonanych przelewach k. 254.

Pozwany (powód wzajemny) A. G. (1) ma 44 lata. Zajmuje się internetową sprzedażą perfum, z czego osiąga miesięczny dochód w wysokości, której Sąd nie zdołał ustalić. W roku 2013 z tytułu prowadzonej działalności pozwany uzyskał przychód w wysokości 509, 702 zł, a wykazany przez niego dochód za ten okres wyniósł 27 087 zł. Za rok 2014 uzyskał przychód 605 465,08 zł, a wykazał dochód w wysokości 47 457,35 zł. A. G. (1) jest żonaty i ma dwójkę małoletnich dzieci. Wraz z rodziną pozwany mieszka w domu należącym do jego ojca J. G.. Pozwany nie dokłada się do wspólnych opłat za dom. Za zużycie gazu pozwany płaci w sezonie zimowym około 600-700 złotych, zaś poza sezonem grzewczym około 100-120 złotych miesięcznie. Na prąd pozwany wydatkuje około 180-200 złotych miesięcznie. Młodszy syn pozwanego od września 2013 roku poszedł do przedszkola. Opłata za przedszkole wynosiła około 300 zł. Odkąd dziecko poszło do przedszkola zaczęło często chorować, a każda choroba wiązała się z wydatkiem finansowym około 70 do 100 zł na zakup leków. Od 2012 roku starszy syn pozwanego nie uczęszcza na zajęcia języka angielskiego. Obaj synowie pozwanego są właścicielami lokali użytkowych znajdujących się w centrum handlowym w B.. Podarował im je ojciec pozwanego. Każdy lokal ma około 20 metrów kwadratowych. Obecnie te lokale nie przynoszą żadnych zysków. W pierwszej fazie postepowania jeden z lokali był wynajmowany za 200 zł miesięcznie plus opłaty. Pozwany nie utrzymuje żadnego kontaktu z córką P. G.. Wedle oświadczenia żona pozwanego nie osiąga żadnych dochodów, a ponadto obecnie odeszła od męża pozostawiając go z dwójką małoletnich dzieci. Ponadto żona pozwanego była uprzednio karana za naruszenie przepisów Kodeksu Karnego Skarbowego, dotyczących uchylania się od opodatkowania. A. G. (1) nie występował o zasądzenie alimentów od swojej żony na rzecz małoletnich synów, nie toczy się również sprawa rozwodowa. Pomiędzy A. G. (1) a jego żoną nadal obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej. W pierwszej fazie postępowania żona pozwanego, kiedy według jego oświadczenia jeszcze z nim mieszkała, pracowała jako fotograf. Pozwany nie znał wysokości jej dochodów. Kobieta nie składa zeznań podatkowych, w sprawie niniejszej odmówiła składania zeznań i Sąd nie zdołał ustalić jakie dochody żona pozwanego uzyskuje; nie mniej jednak na portalu społecznościom podawała, iż jest fotomodelką oraz prezentowała swoje zdjęcia ze stosunkowo wyjazdu na F., co jednoznacznie wskazuje na jej dobrą sytuację finansową. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Białogardzie wydanym dnia 11 września 2014 r. żona pozwanego, M. G., została skazana za czyn
z art. 212 § 1 kk w zw. z art. 216 § 2 kk popełniony na szkodę M. F. i za czyn z art. 216 § 2 kk popełniony na rzecz P. G.. Wyrok powyższy został uchylony przez sąd drugiej instancji.

Dowód: - przesłuchanie A. G. (1) k. 120 - 122, 174-175, 439-440; - zeznania J. G. k. 207-208; - zeznania A. G. (2) k. 208 v – 209; - karta karna M. G. 463; - akt notarialny z dnia 6.09.2004 r. k. 400;

- kopia zeznania podatkowego k. 333-341, k. 481-486.;

- odpis wyroku k. 464-465.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo główne i powództwo wzajemne zostały oparte na treści art. 138 Ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy, (tekst pierwotny: Dz. U. 1964 r. Nr 9 poz. 59; tekst jednolity: Dz. U. 2012 r. poz. 788), dalej cyt. jako: kro, i oba powództwa okazały się nieuzasadnione.

Zgodnie z treścią powołanego przepisu art. 138 kro w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego (podwyższenia, obniżenia, wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego). Zakres obowiązku alimentacyjnego należy w odpowiednim zakresie, wobec zmiany okoliczności, dostosowywać do aktualnych usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Te dwie przesłanki określają bowiem, zgodnie
z treścią, art. 135 kro, zakres świadczeń alimentacyjnych.

Wysokość alimentów ustalona na kwotę 700 zł miesięcznie wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 10 sierpnia 2012 r. pozostaje adekwatna do usprawiedliwionych potrzeb powódki, jak i możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego (powoda wzajemnego). Podczas ustalania alimentów w poprzedniej wysokości powódka tak jak i obecnie studiowała na studiach stacjonarnych w S., pokrywała koszty utrzymania stancji, korzystała z opieki medycznej, jeździła do matki, korzystała z rozrywek, środków komunikacji itp. Składając pozew o podwyższenie alimentów w poprzedniej sprawie powódka w listopadzie 2011 roku oceniała swój średni miesięczny koszt utrzymania na kwotę po 2000 zł miesięcznie. Wnosząc powództwo w sprawie niniejszej w marcu 2013 r. już ten koszt oceniła na sumę 3000 zł miesięcznie.

Zdaniem Sądu podane przez powódkę średnie miesięczne koszty utrzymania są znacząco zawyżone. Nie można bowiem uznać za niezbędne wydatkowanie przez powódkę co miesiąc kwoty 200 zł na spędzanie wolnego czasu i rozrywkę lub aż 800 zł na wyżywienie. Sądowi nie umknął również fakt, że powódka w tygodniu spożywa posiłki na mieście, pomimo iż biorąc pod uwagę jej plan zajęć na studiach, mogłaby ona przygotowywać posiłki w domu, co zmniejszyło by nawet dwukrotnie koszty jej wyżywienia. Sąd zauważył również, że pomimo iż powódka ocenia swoje koszty utrzymania na 3000 zł miesięcznie, nie robi ona nic w kierunku tego, by podjąć zatrudnienie lub pracę dorywczą, chociażby na weekendy, kiedy to nie musi uczęszczać na zajęcia. W okresie jaki upłynął od ostatniego ustalenia alimentów w ocenie Sądu koszty utrzymania powódki nie uległy zwiększeniu w istotny sposób, a wzrost kosztów utrzymania takich jak np. opłata za prąd, gaz czy wodę w takim samym stopniu dotyka powódkę jak i pozwanego. P. G. podnosi, że z uwagi na to, iż miała za mało pieniędzy na swe utrzymanie zdecydowała się zaciągnąć kredyt studencki, a teraz chce z niego zrezygnować i między innymi z tego powodu domaga się wyższych alimentów od pozwanego. Zdaniem Sądu decyzja o zaciągnięciu kredytu nie była do końca roztropna; nie mniej to matka powódki żyrowała jej kredyt i należy wnosić, iż jego zaciągniecie odbyło się za akceptacją M. F.. Powódka natomiast nie konsultowała decyzji o zaciągnięciu kredytu ze swoim ojcem, a pozwanym (powodem wzajemnym). Ponadto P. G. na zaciągniecie kredytu zdecydowała się w sytuacji kiedy jej dobrze sytuowani rodzice łożyli na nią regularnie niemałe kwoty z tytułu pokrycia kosztów jej utrzymania, dążąc tym samym do zapewnienia sobie, zdaniem Sądu bezzasadnie, jeszcze wyższego poziomu życia. W ocenie Sądu średni miesięczny koszt utrzymania powódki należało ocenić na sumę nie wyższą aniżeli 1500 zł w skali miesiąca.

Powódka zeznawała, że matka łoży na nią średnio po około 600 zł miesięcznie, a tylko czasami więcej. Jednakże z analizy wysokości przelewów z firmowego konta M. F. na konto powódki za okres od lutego 2013 roku do lutego 2014 roku wynika, że przez ten czas powódka łącznie otrzymała od matki 15 850 zł, co po podzieleniu na 12 miesięcy daje kwotę około 1320 zł. Na rozprawie w lipcu 2014 roku M. F. zeznał, że od kilku miesięcy na córkę w ogóle nie łozy, bo nie ma z czego. Sąd nie dal jej wiary w tym zakresie. W roku bowiem 2013 r kiedy to stać było M. F. na przesyłanie córce sum średnio licząc po 1320 zł miesięcznie wykazała ona przychód o 68 386 zł niższy i dochód o 8605 zł niższy, aniżeli w roku 2014 kiedy to rzekomo przestała na córkę łożyć. Jeżeli jednak fatycznie taka sytuacja miała miejsce, to brak przesłanek do tego, aby obciążać pozwanego obowiązkiem alimentacyjnym M. F., bo w myśl przepisu art. 133 kro oboje rodzice mają obowiązek utrzymywania dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie.

Nie znalazł Sąd podstaw do obniżenia alimentów zasądzonych od pozwanego (powoda wzajemnego) na rzecz powódki. W pierwszej kolejności należy wskazać iż od roku 2012, wbrew twierdzeniom pozwanego odnośnie jego rzekomej bardzo trudnej sytuacji, w sposób istotny zwiększyły się jego przychody. W roku 2013 z tytułu prowadzonej działalności pozwany uzyskał przychód w wysokości 509, 702 zł, a wykazany przez niego dochód za ten okres wyniósł 27 087 zł. Za rok 2014 uzyskał przychód 605 465,08 zł, a wykazał dochód w wysokości 47 457,35 zł, zaś za rok 2012 wykazał przychód jedynie na poziomie 309 990, 55, a dochód na poziomie 21 652,13 zł. Alimenty w poprzedniej wysokości na rzecz powódki zasądzone zostały w sierpniu 2012 roku, a pozwany nie odwoływał się od wyroku wydanego w poprzedniej sprawie alimentacyjnej. Obecnie pomimo, że uzyskuje znacznie wyższe dochody niż w roku 2012 żąda obniżenia alimentów. Sąd nie dal wiary pozwanemu co do tego, że jest w separacji z żoną oraz co do tego, że nie uzyskuje ona jakichkolwiek dochodów.

Sąd dokonał oceny zgromadzonych w sprawie dowodów w oparciu o art. 233 § 1 kpc. Sąd dał częściowo wiarę A. G. (1) co do jego sytuacji osobistej i rodzinnej oraz obciążających go zobowiązań. Nie dał wiary natomiast odnośnie twierdzeń pozwanego dotyczących sytuacji finansowej jego żony M. G., a tym samym, że to wyłącznie na pozwanym ciąży obowiązek utrzymywania założonej przez niego rodziny. Nie sposób uznać bowiem, że osoba robiąca sesje zdjęciowe oraz sama w nich występująca, nie pobiera z tego tytułu żadnego wynagrodzenia. Pozwany nie wykazał ażeby on lub jego żona zainicjowali postępowanie w sprawie o rozwód lub separację oraz, że wystąpił on o zasądzenie alimentów na rzecz dzieci z małżeństwa, które rzekomo sam utrzymuje. Ponadto jak wynika z załączonych wydruków zdjęć i wpisów z portalu społecznościowego, żona pozwanego M. G., udziela się jako fotomodelka, odbywa atrakcyjne podróże zagraniczne i zapewne z fotomodelingu uzyskuje dochody, które ukrywa.

Sądowi nie umknął również fakt, że żona pozwanego była uprzednio karana za naruszenie art. 54§2 kks, a więc za uchylanie się od opodatkowania. Żona pozwanego odmówiła złożenia zeznań, w związku z czym ustalenie jej rzeczywistych zarobków okazało się niemożliwe.

Sąd tylko częściowo dał również wiarę P. G. odnośnie jej obecnej sytuacji życiowej. Natomiast jej twierdzenia dotyczące niezbędnych kosztów utrzymania Sąd uznał za znacząco zawyżone. Sąd dał wiarę J. G. w zakresie jego zeznań dotyczących zamieszkiwania przez świadka z pozwanym we wspólnym domu oraz kontaktu świadka z synami pozwanego. Budzące szereg poważnych wątpliwości okazały się zaś zeznania tego świadka dotyczące braku jego elementarnej wiedzy, choćby tylko ogólnej, dotyczącej zarobków i sytuacji finansowej A. G. (1) oraz M. G.. Zeznania A. G. (2) i L. S. niewiele wniosły do niniejszej sprawy, z uwagi iż świadkowie ci, w przeważającej mierze nie posiadali informacji dotyczących sytuacji finansowej pozwanego i jego rodziny.

Z dużą dozą ostrożności należało z kolei podejść do zeznań M. F. – matki powódki. Sąd nie dał temu świadkowi wiary odnośnie jego zeznań dotyczących osiąganych dochodów, a to z uwagi na fakt, iż osoba osiągająca dochody w kwocie wskazanej przez M. F. nie byłaby w stanie spłacać tylu kredytów – zarówno za samochód jak i lokal, zatrudniać aż 9 pracowników, utrzymać siebie i swoją rodzinę, a do tego przekazywać na rzecz powódki średnio kwotę ponad 1320 złotych miesięcznie. Nie sposób uznać również, że M. F. nie posiada żadnej wiedzy na temat swojego konkubenta, u którego – co wymaga podkreślenia – pełni funkcję głównej księgowej. W obliczu powyższego, w ocenie Sądu zeznania tego świadka nie mogą zostać uznane jako wiarygodne.

Zdaniem Sądu również zeznania podatkowe A. G. (1) i M. F. nie odzwierciedlają ich rzeczywistych dochodów. Podkreślenia wymaga, że A. G. (1) odmówił przedstawienia wyciągu z książki przychodów i rozchodów tłumacząc, że jej przedstawienie spowoduje ujawnienie matce powódki danych wszystkich kontrahentów pozwanego.

Sąd nadał moc dowodową dokumentom wskazanym w pierwszej części uzasadnienia jako mającym znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, a których prawdziwość nie była kwestionowana i nie budziła wątpliwości Sądu.

Mając na uwadze całokształt przytoczonych okoliczności i treść powołanych przepisów, Sąd doszedł do przekonania, że pozwany winien partycypować
w kosztach utrzymania P. G. w dotychczasowej wysokości, tj. 700 złotych miesięcznie.

Zgodnie z art. 108 § 1 kpc w każdym orzeczeniu kończącym sprawę
w instancji należy zamieścić rozstrzygnięcie o kosztach. Z uwagi na fakt, że strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych jest z mocy ustawy zwolniona od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych Sąd orzekł, że koszty zastępstwa procesowego strony ponoszą we własnym zakresie.

Z uwagi na powyższe, należało orzec jak w sentencji.