Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 22 sierpnia 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich      w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Pękała     

Protokolant: st. sekretarz sądowy Monika Frontczak     

po rozpoznaniu w dniu 14 sierpnia 2019 r. w Szczecinie     

na rozprawie sprawy

z powództwa małoletniej Z. W.     

przeciwko P. W.     

o alimenty     

I.  zasądza od pozwanego P. W. na rzecz małoletniej powódki Z. W. rentę alimentacyjną w kwocie po 1500 (tysiąc pięćset) złotych miesięcznie, płatną z góry do dnia 10 każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 7 marca 2018 r.,
z prawem powoływania się przez pozwanego na kwoty uiszczone na rzecz małoletniej powódki z tytułu zabezpieczenia udzielonego w niniejszej sprawie;

II.  w pozostałej części powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego P. W. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 900 (dziewięćset) złotych
z tytułu kosztów sądowych;

IV.  zasądza od pozwanego P. W. na rzecz małoletniej powódki Z. W. kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) złotych z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

V.  wyrokowi w pkt. I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 127/18

UZASADNIENIE

Małoletnia powódka, Z. W. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od ojca, P. W., renty alimentacyjnej w kwocie po 2000 zł miesięcznie płatnej z góry do dnia 10 każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, do rąk jej matki, B. K. (1). Ponadto wniosła o udzielenie zabezpieczenia poprzez zobowiązanie pozwanego P. W. do uiszczania na jej rzecz kwoty po 2000 zł miesięcznie do czasu zakończenia postępowania, poczynając od dnia wniesienia powództwa (k. 3).

W uzasadnieniu powództwa wskazano w szczególności, że małoletnia powódka urodziła się (...) i pochodzi z konkubinatu, który się rozpadł. Podczas trwania związku rodzice dziecka żyli na wysokim poziomie. Pozwany prowadził działalność gospodarczą z zakresu wynajmu pojazdów mechanicznych (...) S.C. oraz prowadził Agencję (...). Od czerwca 2017 r. matka małoletniej powódki wraz z jej przyrodnim bratem wyprowadzili się od pozwanego i małoletnia pozostaje pod jej opieką. W lipcu 2017 roku pozwany miał doprowadzić się uprowadzenia córki. Sąd tymczasowo ustalił miejsce pobytu dziecka przy matce.

Małoletnia jest zapisana do przedszkola, ale do niego nie uczęszcza z uwagi na obawę przed kolejnym uprowadzeniem. Matka powódki, B. K. (1) zawiesiła działalność gospodarczą, którą wcześniej prowadziła. Obecnie jest zatrudniona w firmie swojego męża K. K., uzyskując dochody w granicach około 3000 zł miesięcznie. Ponadto w pozwie wskazano na wysokie koszty utrzymania mieszkania, w którym mieszka powódka z matką i jej mężem, wydatki jej matki związane ze spłacaniem wysokich rat kredytowych, a także wysokie koszty utrzymania małoletniej powódki. Matka małoletniej podała, że według jej wiedzy pozwany zarabia około 25 000 zł miesięcznie, a na same zabiegi upiększające wydatkuje około 2000 zł w skali miesiąca. Tymczasem na rzecz córki od grudnia 2017 r. pozwany płaci jedynie po 500 zł miesięcznie.

Pozwany P. W. uznał powództwo do kwoty po 500 zł miesięcznie i wniósł o oddalenie wniosku o udzielenie zabezpieczenia(k. 35).

W nadesłanej odpowiedzi na pozew wskazał w szczególności, że matka małoletniej powódki nie udowodniła wysokich kosztów utrzymania dziecka, albowiem do pozwu nie dołączyła żadnych dowodów dla wykazania jakie wydatki na córkę ponosi. Zaprzeczył temu, ażeby miał dopuścić się porwania rodzicielskiego. Zarzucił B. K. (1), że prowadzi gospodarstwo domowe w sposób niegospodarny i nieodpowiedzialny nastawiając się wyłącznie na luksus i zbytek. Wskazał, że użytkuje ona dwa samochody leasingowe – jeden I. (...) (o wartości 150 000 zł) i M. (...) (o wartości 200 000 zł), nie osiągając legalnego dochodu. Za pomocą wysokich alimentów uzyskiwanych od ojców swych dzieci stara się opalać zobowiązania leasingowe. Ponadto w odpowiedzi na pozew pozwany podał, że jest osobą z ustalonym stopniem niepełnosprawności i nie prowadzi już Agencji (...).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia Z. W. urodziła się (...) w Ł. i pochodzi ze związku (...).

Niesporne, a nadto dowód:

- odpis skrócony aktu urodzenia – k. 8.

Rodzice ww. małoletniej żyją w rozłączeniu od ok. połowy 2017 r., a do tego czasu zamieszkiwali wspólnie w K.. Pozwany w tym okresie pokrywał wszelkie koszty utrzymania córki, płacił m.in. za przedszkole dziecka (450 zł miesięcznie). Obecnie małoletnia Z. W. zamieszkuje w S. wraz z matką B. K. (1), przyrodnim bratem B. B. oraz mężem matki – K. K.. P. W. w dalszym ciągu zamieszkuje w K..

Pomiędzy rodzicami toczą się w Sądzie Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie kilka postępowań m.in. o uregulowanie władzy rodzicielskiej nad dzieckiem i ustalenie jego miejsca pobytu, o kontakty, o wykonanie kontaktów itd. Rodzice małoletniej nie są wstanie porozumieć się w istotnych sprawach dziecka.

Postanowieniem z dnia 5 grudnia 2017 r. Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, wydanym w sprawie o sygn. akt VIII Nsm 794/17 udzielił zabezpieczenia na czas trwania postępowania sądowego poprzez ustalenie miejsca pobytu małoletniej Z. W. przy matce.

Postanowieniem z dnia 19 grudnia 2018 r., wydanym w sprawie o sygn. akt VIII Nsm 794/17, Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie udzielił w sprawie zabezpieczenia m.in. w ten sposób, że ustalił na czas trwania postępowania kontakty P. W. z małoletnią córką Z. W., poza miejscem pobytu ww. małoletniej i bez obecności uczestniczki B. K. (1), poczynając od stycznia 2019 r.:

a)  w drugą i czwartą sobotę miesiąca od godziny 10.00 do godziny 18.00;

b)  w drugą i czwartą niedzielę miesiąca od godziny 10.00 do godziny 16.00 –

-

z wyłączeniem sobót i niedziel przypadających na Święta Bożego Narodzenia oraz na Wielką Sobotę i Niedzielę Wielkanocną;

Nadto Sąd ustalił, że powyżej opisane kontakty uczestnika P. W. z małoletnią córką Z. W. winny być realizowane przez wnioskodawcę P. W. bez obecności jego krewnych oraz znajomych i jedynie na terenie Gminy M. S., a w szczególności w placówkach edukacyjnych, bawialniach, muzeach, kinach itp. odpowiednich do wieku ww. małoletniej, z wyłączeniem obiektów typu baseny i tylko w obecności kuratora sądowego, który zostaje zobowiązany do składania sprawozdań z przebiegu danego kontaktu w terminie tygodniowym od wyznaczonego terminu realizacji danego kontaktu (II), zobowiązał uczestnika P. W. do realizacji kontaktów opisanych w punkcie I niniejszego postanowienia, a w szczególności do odbierania małoletniej córki Z. W. z miejsca jej pobytu w obecności kuratora sądowego oraz do odprowadzania ww. małoletniej w obecności kuratora sądowego do miejsca jej pobytu po realizacji kontaktów opisanych w punktach I niniejszego postanowienia na warunkach określonych w punkcie II niniejszego postanowienia, a nadto zobowiązał uczestnika P. W. do nienawiązywania w czasie realizacji kontaktów opisanych w punkcie I niniejszego postanowienia kontaktów telefonicznych w celu umożliwiania innym osobom – poza uczestniczką, o ile jest to uzasadnione okolicznościami – rozmów telefonicznych z ww. małoletnią (III), zobowiązał uczestniczkę B. K. (1) do umożliwiania uczestnikowi P. W. realizacji kontaktów opisanych w punktach I niniejszego postanowienia, a w szczególności do wydawania w obecności kuratora sądowego małoletniej córki Z. W. uczestnikowi P. W. w celu realizacji kontaktów opisanych w punkcie I niniejszego postanowienia (IV), ustalił, że uczestnicy P. W. i B. K. (1) ponoszą po połowie koszty ryczałtowego wynagrodzenia kuratora sądowego, który będzie obecny przy realizacji kontaktów opisanych w punkcie I niniejszego postanowienia i jednocześnie ustalił, że pozostałe wydatki związane z realizacją kontaktów – a w szczególności koszty stawiennictwa w S. oraz koszty wstępu uczestnika, małoletniej oraz kuratora sądowego do różnego rodzaju obiektów służących realizacji kontaktów – ponosi we własnym zakresie uczestnik P. W. (V).

Fakt znany Sądowi z urzędu, a nadto dowód:

- postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie – k. 12.

Małoletnia Z. W. mieszka z matką, jej mężem i przyrodnim, ośmioletnim bratem w S., w wynajętym mieszkaniu. Matka małoletniej w dniu 18 sierpnia 2017 roku zawarła związek małżeński z K. K., natomiast w styczniu 2019 r. małżonkowie podpisali umowę o rozdzielności majątkowej. Na syna B. matka małoletniej otrzymuje alimenty w kwocie po 2000 zł miesięcznie, które zostały ustalone w drodze ugody sądowej. Jednakże w tutejszym Sądzie prowadzone jest postępowanie o podwyższenie alimentów.

Mąż matki małoletniej powódki nie posiada dzieci z innych związków. Mężczyzna prowadzi firmę budowlaną na terenie Niemiec wraz ze swoim ojcem. Uzyskuje dochody w wysokości około 20 000 zł miesięcznie. Dodatkowo mąż B. K. (1) jest marynarzem i z tego tytułu uzyskuje dochód w wysokości ok. 8000 zł.

Początkowo B. K. (1) przez okres siedmiu lat prowadziła działalność gospodarczą z zakresu sprzedaży ubezpieczeń, leasingów i kredytów. Wówczas uzyskiwała średni miesięczny dochód w kwocie 8000 zł. Od lutego 2018 roku matka małoletniej zawiesiła działalność celem sprawowania opieki nad córką. Od marca 2018 r. B. K. (1) była zatrudniona w firmie męża i zarabia około 3000 zł w skali miesiąca. Jednakże od stycznia 2019 r. jej zarobki wynoszą ok. 1200-1300 zł i związane są z umową zlecenia dotyczących odnawiania polis ubezpieczeniowych. Matka małoletniej nie ponosi kosztów własnej działalności. W grudniu 2018 r. B. K. (1) zwrócił samochód I., z uwagi na zakończenie umowy leasingowej i aktualnie matka małoletniej porusza się samochodem marki M. na który podpisała w czerwcu 2018 r. umowę leasingu. Od stycznia 2019 r. B. K. (1) przy pomocy męża ponosi koszty związane z użytkowaniem samochodu (koszty serwisowania, raty leasingu w wysokości 2000 zł). B. K. (1) nie posiada oszczędności, tylko na bieżące rachunki i życie dysponuje kwotą 20 000 zł. Matka małoletniej otrzymuje na córkę świadczenie 500+.

Dowód:

- wydruk z (...) k. 16.

- zeznania przedstawicielki ustawowej B. K. (1) – k. 565-572, 119-121.

Małoletnia powódka z matką, jej mężem i przyrodnim bratem zamieszkuje w wynajętym mieszkaniu o powierzchni 79,2 metrów kwadratowych. Czynsz najmu z opłatami na rzecz Spółdzielni i za wodę wynosi 2350 zł miesięcznie. Do tego dochodzi opłata za energię elektryczną w wysokości 350 zł miesięcznie. Oplata za telewizję cyfrową wynosi ok. 250 zł w skali miesiąca i 50 zł za internet, natomiast za cyfrowy P. B. K. (1) płaci 44 zł miesięcznie. Matka małoletniej za usługi telekomunikacyjne w play płaci ok. 298 zł.

Matka małoletniej powódki jest właścicielką domu o powierzchni 120 metrów kwadratowych położonego w K.. Dom został kupiony podczas trwania jej związku z pozwanym, mieszkanie wymaga jednak remontu. Dom został nabyty w całości na kredyt, który został zaciągnięty wspólnie przez matkę małoletniej powódki i pozwanego. Aktualnie kredyt spłaca wyłącznie matka powódki przy pomocy swego męża. Rata kredytu wynosi 1200 zł miesięcznie. Łączny koszt kredytu wynosi 220 000 zł. Dom nie jest aktualnie remontowany. B. K. (1) sprzedała działkę o powierzchni 900 metrów kwadratowych za ok. 60000 zł i co miesiąc otrzymuje od nowych właścicieli posesji ratę w wysokości 5000 zł. Matka małoletniej nadal spłaca kredyt zaciągnięty na zakup działki.

W ostatnim czasie matka małoletniej przeznaczyła na remont pokoju dziecka 2000 zł i zakupiła dla niej telewizor do pokoju za 2000 zł. B. K. (1) pobiera 500 zł z tytułu programu 500 plus.

Pozwany P. W. zapłacił za poród małoletniej córki w prywatnej placówce medycznej (koszt 3900 zł).

Matka małoletniej w dniu 12 października 2017 r. podpisała roczną umowę od 1.09.2017 r. do 31 sierpnia 2018 r. na naukę tańca przez Z. W. w (...). Miesięczna opłata za zajęcia wyniosła 150 zł.

Aktualnie małoletnia Z. W. uczęszcza na zajęcia konne dwa razy w tygodniu (koszt 40 zł jednych zajęć), zajęcia taneczne (koszt 90 zł). Małoletnia powódka aktywnie spędzała czas i jeździła z matką i bratem do K. (koszt 3000 zł, rodzina łącznie zapłaciła 13000 zł) czy G.. Małoletnia Z. W. była także w B. na Tropikalnej W. (koszt 1000 zł za cala rodzinę), w ZOO i w A. (100 zł). Latem 2017 roku zrekonstruowana rodzina powódki spędziła dwa tygodnie w M.. Koszt pobytu jednej osoby, w tym małoletniej powódki, wyniósł 5000 zł. Małoletnia podczas wizyty w K. korzystała z prywatnych lekcji jazdy na nartach (koszt 100 zł za godzinę). Dziewczynka korzystała z wypożyczonego sprzętu do jazdy na nartach. Matka małoletniej kupiła córce gogle, kombinezon, bieliznę i kominiarkę.

Małoletnia uczestniczyła w diagnozie integracji sensorycznej (koszt 300 zł) czy też aktualnie korzysta z pomocy psychologa (koszt 120 zł). Małoletnia dziewczynka korzystała także z prywatnych pediatrycznych wizyt lekarskich - w jej miejscu zamieszkani, których koszt wynosił 150 zł za jedną wizytę. Z. W. uczęszczała również na odpłatne lekcje w zakresie edukacji wczesnoszkolnej trzy razy w tygodniu. Koszt jednej lekcji wynosił 25 zł. Aktualnie małoletnia nie korzysta z tych dodatkowych zajęć. Matka małoletniej za fryzjera córki płaci ok. 35 zł, natomiast za skaling i wypełnienie zęba mlecznego u dziecka zapłaciła 280 zł.

Miesięczny koszty utrzymania małoletniej powódki Z. W. wynosi ok. 2500 zł i na powyższą kwotę składają się następujące składniki:

- 500 zł – zakup żywności;

- 200 zł – zakup odzieży i obuwia;

- 150 zł – zakup środków higienicznych i czystości;

- 250 zł - opłata za publiczne przedszkolu (małoletnia uczęszcza do przedszkola (...) dni w tygodniu, jednakże dziewczynka jest wcześniej zabierana przez matkę z placówki edukacyjnej).

- 500 zł - partycypowanie małoletniej kosztach utrzymania mieszkania;

- 50 zł – zakup witamin, lekarstw, wizyt lekarskich;

- 90 zł miesięcznie zajęcia taneczne, 30 zł zakup strojów tanecznych;

- 320 zł – zajęcia konne w O. prowadzone przez (...) Ośrodek (...), wyjścia i wyjazdy rekreacyjne;

- 340 zł – wizyty u psychologa, zajęcia logopedyczne;

- 200 zł – inne wydatki np. fryzjer, zakup zabawek, książeczek, wyjście na basen, zajęcia taneczne;

Dowód:

- zaświadczenie lekarskie, koszt wizyty pediatrycznej (150 zł) – k. 69.

- faktury za ubrania - 73- 74, 146.

- faktura za naukę wczesnoszkolną – k. 70.

- faktura za wizytę psychiatryczną – k. 71.

- faktura za fryzjera (35 zł) – k. 72.

- faktura za usługę dentystyczną – k. 75.

- faktura za witaminy dla dziecka – k. 77.

- faktura za cyfrowy polsat – 44 zł – k. 78.

- faktura za upc (koszt 288,90 zł) – k. 79.

- umowa o odpłatne pobieranie nauki tańca – k. 80-81.

- faktura za play (koszt 298,72 zł)– k. 82.

- faktura za energię elektryczną (koszt 327,86 zł) – k. 84.

- faktura za zakup telewizora dla małoletniej – k. 85.

- faktury za zakup żywności – k. 86-95, 101-102, 104-111, 113, 141.

- faktura za zakup obuwia sportowego (139,90 zł i za 119,90 zł) – k. 96 i 99.

- faktura za zakup odzieży (465,42 zł i za 128,12) – k. 97-100.

- faktura za koc – k. 98.

- faktura za wyjście do kina – k. 103.

- faktura za wizytę u logopedy (koszt 50 zł ) – k. 114.

- umowa najmu lokalu – k.115-117.

- zaświadczenie o zatrudnieniu – k. 118.

- zaświadczenie o uczęszczaniu na zajęcia logopedyczne – k. 132.

- faktura za wizytę u psychologa – k. 133, 559 - 560.

- zaświadczenie o uczęszczaniu na wizyty psychologiczne – k. 134.

- nota korygująca i wydruk z (...) k. 135-136.

- faktura za bilet wstępu do parku rozrywki (koszt 187 zł) – k. 140.

- faktura za zakup basenu – k. 144.

- faktura za diagnozę integracji sensorycznej – k. 558.

- faktura za jazdę konną – k. 68, 554-557.

- faktura za zajęcia taneczne – k. 551, 553.

- faktura za zabawki dla dziecka – k. 414.

- faktura za zakup produktów do przyjęcia urodzinowego – k. 423-426.

- faktury za zakup żywności – k. 427- 437.

- rezerwacja wakacji – k. 451-452

- zaświadczenie o uczęszczaniu dziecka na zajęcia konne – k. 552.

- faktura za prywatny poród – k. 407.

- fotografie wypoczynku małoletniej – k. 502-524, 540-550.

- zdjęcie – k. 408, 410,, 415-429.

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej B. K. (1) – k. 565-572, 119-121.

- potwierdzenie dokonania przelewu – k. 371 - 379.

- potwierdzenie przelewów k. 461-465.

- przesłuchanie pozwanego P. W. – k. 389—390.

Pozwany w 2017 r. uzyskał przychód w wysokości ok. 1 197 569 zł (dochód 76 385,73 zł). P. W. jest agentem A., prowadzi własną działalność gospodarczą i otrzymuje ok. 12% prowizji od zawarcia umowy z klientem. Pozwany w pierwszym kwartale 2018 r. otrzymał z tytułu odszkodowania kwotę 23000 zł, w maju otrzymał natomiast 30000 zł. W swojej bazie pozwany posiada ok. 1000-2000 klientów. Pozwany w grudniu 2018 r. zawarł umowę leasingu samochodu marki H. (rata leasingu 1900 zł miesięcznie, wartość samochodu 115 000 zł) i wpłacił ok. 10% wartości samochodu, wcześniej pozwany korzystał odpłatnie z samochodów z firmy (...) rent i płacił miesięcznie z tego tytułu 1800 zł. Pozwany otrzymuje od D. L. za podnajem biurka ok. 250-600 zł miesięcznie (miesięczny koszt utrzymania lokalu wynosi 1200 zł, dodatkowo pozwany opłaca 400-500 zł miesięcznie za energie elektryczną). P. W. pożyczył również D. L. różne drobne kwoty. Pozwany otrzymał także w latach 2017-2018 r. zwrot pożyczki od U. D..

P. W. jest również wspólnikiem w firmie (...) rent” i miesięcznie z tego tytułu uzyskuje dochód w granicach 4000-5000 zł. Jego firma posiada ok. 20 samochodów. Pozwany otrzymał od A. K. kwotę 28500 zł tytułem odstąpienia od umowy leasingu samochodu marki M. (...).

Matka pozwanego aktualnie jest na emeryturze i otrzymuje świadczenie emerytalne w wysokości ok. 1200 zł, dodatkowo prowadzi działalność gospodarczą. Niejednokrotnie pozwany i matka pozwanego przelewali sobie nawzajem znaczne sumy pieniędzy. Pozwany posiadał w przeszłości samochody wzięte w leasing tj. dwa m. (...) o wartości ok. 180000 zł i samochód marki B. o wartości 220000 zł. Pozwany zapłacił kwotę 45000 zł za wykup samochodu marki M. z leasingu i przejecie leasingu przez firmę (...). Pozwany otrzymywał świadczenie w wysokości 400 zł miesięcznie z (...) z uwagi na posiadają II grupę inwalidzką. Pozwany posiada w okresie od 26 października 2017 r. do 30 listopada 2018 r. orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności.

P. W. mieszka w K. w domu jednorodzinnym, w którym użytkuje parter oraz w którym zamieszkują jego rodzice. Każde z mieszkań ma samodzielne wejście. Mieszkanie P. W. składa się z dwóch pokoi, kuchni i łazienki. Miesięczny koszt utrzymania mieszkania wynosi ok. 1000 zł miesięcznie (600 zł – gaz, 200 zł kablówka i internet, 200 zł – energia elektryczna).

Pozwany P. W. korzystał z botoxu i zabiegu „dolna łez” (koszt od 1100 zł do 1400 zł). K. F. i P. F. nie posiadają względem pozwanego żadnych zobowiązań finansowych.

Pozwany, kiedy przyjeżdża do dziecka, to kupuje córce atrakcyjne zabawki. P. W. płaci nieregularnie na rzecz córki alimenty w wysokości od 500 zł do 1500 zł miesięcznie. P. W. w czasie gdy dziewczynka mieszkała jeszcze w K. opłacał córce przedszkole (koszt 450 zł miesięcznie).

Dowód:

- potwierdzenie dokonania przelewów alimentów na córkę – k. 17- 19, 40- 42, 461-465.

- orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności – k. 43.

- pismo – k. 628.

- pismo komornika – k. 627.

- pismo – k. 586-589.

- pit 36L k. 351-352.

- zestawienie transakcji – k. 255-256, 269-313, 317-349, 351-353.

- zeznania pozwanego P. W. – k. 389—390, 569-572

- pismo od komornika sądowego – k. 627-628.

- pismo z D. – (...). – k. 586-589.

Matka małoletniej Z. W. nie wydaje dziecka ojcu na kontakty. B. K. (1) wraz z mężem pokrywają koszty obecności kuratora przy kontaktach (191 zł).

Dowód:

- przesłuchanie matki małoletniej B. W. – k. 568.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo małoletniej Z. W. okazało się w pełni zasadne co do swej istoty i częściowo zasadne, co do wysokości dochodzonych alimentów.

Czyniąc przedstawione we wstępnej części uzasadnienia ustalenia faktyczne, Sąd oparł się w znacznej mierze na przedłożonych przez strony, a wymienionych szczegółowo w uzasadnieniu dokumentach, których wiarygodności strony nie kwestionowały i których wiarygodność nie wzbudziła również wątpliwości Sądu. Sąd odmówił uznania za wiarygodne przedłożonych dokumentów w postaci paragonów, albowiem paragony fiskalne nie wykazują tożsamości nabywcy. Nie da się więc wykluczyć, że osoba przedkładająca Sądowi paragony zebrała je wcześniej od innych osób robiących zakupy w danym sklepie. Nie ma bowiem pewności do kogo przedkładane paragony rzeczywiście należały. Te dokumenty potwierdzają jedynie, że w jakimś sklepie doszło do określonej transakcji, ale nie wiadomo kto był faktycznym nabywcą i konsumentem. Nadto Sąd odmówił waloru wiarygodności zestawieniu sporządzonym przez matkę małoletniej, bowiem wskazane w nim kwoty wydatków ponoszonych na małoletnia córkę opiewają na zawyżone kwoty. Ich wysokość nie odpowiada, w świetle doświadczenia życiowego i orzeczniczego Sądu, usprawiedliwionym, niezbędnym i racjonalnym kosztom utrzymania małoletniej powódki.

Stąd też, odmawiając ustalenia usprawiedliwionych miesięcznych kosztów utrzymania małoletniej Z. W. co do kosztów związanych z zakupem żywności, zabawek, odzieży czy też niektórych zajęć dodatkowych, wczasów na podstawie przedłożonych przez stronę powodową dokumentów, Sąd zmuszony był określić je w oparciu o zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki oraz pozwanego, a także posiadane doświadczenie życiowe i zawodowe. Ustalenia te zostaną przedstawione w dalszej części uzasadnienia.

Zeznania pozwanego P. W. Sąd uznał za wiarygodne w zakresie przedstawionych powyżej ustaleń faktycznych. Co do udziału pozwanego w zakresie korzystania przez niego z zabiegów upiększających czy też uzyskiwanych przez niego dochodów Sąd uznał za niewiarygodne, albowiem zeznania te nie korespondowały z zgromadzonym w niniejszej sprawie materiałem dowodowym. Zgodnie bowiem z pismem z Gabinety (...) Estetycznej D. – (...). (...) wynika, iż pozwany poddawał się zabiegom upiększającym (k. 586-589). Z kolei twierdzenia pozwanego w zakresie kosztów zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb córki, sytuacji osobistej, zawodowej i majątkowej P. W. i przedstawicielki ustawowej zostały przez Sąd zweryfikowane poprzez odwołanie się do zeznań drugiej strony, dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne oraz, co sygnalizowano wcześniej, doświadczenia życiowego i zawodowego Sądu.

Podstawę prawną żądania małoletniej powódki stanowił art. 133 § 1 k.r.o., w myśl którego, rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Na gruncie niniejszej sprawy nie tylko należycie wykazanym, za pomocą skróconego odpisu aktu urodzenia, ale także niekwestionowanym przez pozwanego było istnienie po jego stronie obowiązku alimentacyjnego. P. W. jest bowiem ojcem małoletniej Z. W., zaś małoletnia powódka z racji wieku w sposób oczywisty nie jest w stanie się samodzielnie utrzymać. Żadna ze stron nie sygnalizowała także, ani nie wskazywały na to zgormadzone dowody, aby małoletnia powódka posiadała jakikolwiek majątek, nie wspominając o majątku przynoszącym dochody.

Przedmiotem, sporu pomiędzy stronami były w swej istocie trzy kwestie: zakres usprawiedliwionych miesięcznych potrzeb małoletniej, zarobkowe i majątkowe możliwości pozwanego oraz jego udział w wychowaniu córki, a tym samym zakres, w jakim powinien on ponosić ciężar wychowania i utrzymania małoletniej Z. W..

Wskazane sporne kwestie miały fundamentalne znaczenie dla określenia wysokości świadczeń alimentacyjnych zasądzonych od pozwanego. Zgodnie bowiem z art. 135 § 1 i § 2 k.r.o., zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, zaś wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Określając koszty zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małoletniej Z. W. Sąd zobowiązany jest uwzględnić koszty mieszkania, ubrania, wyżywienia, edukacji, leczenia oraz innych wydatków, które obiektywnie należy uznać za zasadne, mając jednocześnie na względzie, że poziom życia zapewniany w drodze m.in. świadczeń alimentacyjnych zobowiązanego powinien odpowiadać poziomowi życia rodzica. Jednakże podkreślenia wymaga, iż nie ulega wątpliwości, że w różnych okresach roku koszty utrzymania małoletniej i jej usprawiedliwione potrzeby mogą się różnić.

Określając wysokość udziału małoletniej w kosztach utrzymania mieszkania Sąd odnosząc się do doświadczenia zawodowego uznał, iż zasadną kwotą będzie ok 600 zł miesięcznie. Podkreślenia bowiem wymaga, iż matka małoletniej wynajmuje duże mieszkanie (prawie 80m2), w którym oprócz małoletniej zamieszkują jeszcze trzy osoby. Nadto ustalając koszt utrzymania powódki Sąd przyjął niższy koszt związany z udziałem dziecka w opłatach mieszkaniowych; w tym opłatach za pakiet telewizyjny i usługi upc, uznając, że dobro dziecka nie przemawia za tym, ażeby musiało korzystać w szerokim zakresie z oglądania telewizji. Nadto matka małoletniej dysponuje własnym mieszkaniem, które pozostaje nieużytkowane a w którym mogłaby zamieszkać rodzica, co też niewątpliwie wpłynęłoby na koszty utrzymania małoletniej.

Małoletnia Z. W. uczęszcza do przedszkola publicznego w S., co wiąże się z koniecznością ponoszenia kosztów związane z pobytem małoletniej powódki w przedszkolu tj. ok. 250 złotych miesięcznie. Kwoty te zostały przez powódki wykazane stosownymi dokumentami, których wiarygodność nie budzi wątpliwości Sądu.

W ocenie Sądu ujawnione w toku przewodu sadowego okoliczności nie wskazują, aby potrzeby żywieniowe małoletniej powódki, w istotnej części zaspokajane w przedszkolu, wymagały doboru specjalnej, droższej żywności, stąd też przyjęcie kwoty 600 złotych miesięcznie, jako pozwalającej na wyżywienie dziecka w wieku małoletniej jawi się w pełni zasadnym. Orzekając o kosztach wyżywienia Sąd miał na uwadze, iż małoletnia powódka pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z matką i jej partnerem, a także małoletnim bratem, co niewątpliwie obniża przedmiotowe wydatki. Bez znaczenia pozostaje także fakt, iż matka małoletniej niejednokrotnie zabiera córkę wcześniej z przedszkola, a tym samym małoletnie nie może w nim zjeść drugiego dania. Nie sposób uznać argumentacji B. K. (2) w tym zakresie za zasadną. W żadnym zakresie bowiem liczne sprawy sądowe nie powinny wpływać na obecność dziecka w placówce szkolnej.

Za nieznajdującą jakiegokolwiek oparcia w świetle wskazań doświadczenia życiowego należało uznać żądaną przez przedstawicielkę ustawową małoletniej powódki kwotę 600 złotych miesięcznie na zakupu ubrań. Sąd dostrzega, że w okresie jesienno-zimowym pojawia się potrzeba zakupu nowych ubrań, zwłaszcza, że dzieci rosną i niejednokrotnie ubrania zeszłoroczne są zwyczajnie za małe, tym niemniej, nie sposób uznać, aby okresowo zwiększone potrzeby ubraniowe małoletniej uzasadniały przyjęcie kwoty we wskazanej przez matkę Z. W. wysokości. Zdaniem Sądu kwota 200 zł miesięcznie pozwoli na zakup ubrań zarówno w okresach, gdy potrzeby te będą mniejsze, jak i w czasie, dzięki powstałej nadwyżce, gdy pojawi się konieczność jednorazowego zakupu większej ilości ubrań.

Przyjmując kwotę 50 złotych, jako pozwalającą na zakup lekarstw i pokrycia kosztów wizyt lekarskich, Sąd miał na względzie, że małoletnia powódki jest zdrowym dzieckiem. Powyższa kwota znajduje uzasadnienie we wskazaniach doświadczenia życiowego Sądu, jawi się jako w pełni wystarczająca na pokrycie kosztów zakupu leków oraz odpowiada kwocie wskazywanej przez matkę powódki, jako przeciętnie przez nią wydawana na lekarstwa. Podkreślić w tym miejscu należy, że korzystanie przez matkę Z. W. z prywatnej opieki zdrowotnej, wobec braku ku temu przesłanek medycznych nie może być uznane za usprawiedliwioną, niezbędną potrzebę i uzasadniać zwiększenia zakresu obowiązku alimentacyjnego pozwanego. Nadto niektóre wskazywane przez przedstawicielkę ustawową koszty ponoszone były jedynie okazjonalnie. W toku postępowania B. K. (2) przedstawiła bowiem np. jeden rachunek za leczenie ortodontyczne córki.

Sąd uznał także za zasadne ustalenie kwoty 100 zł na zakupu zabawek i zapewnienia dziecku rozrywek, np. bawialnia, basen. Choć oczywistym jest, że dzieci dla prawidłowego rozwoju potrzebują odpowiednich bodźców, w tym także zabawek i wyjść. Strona pozwana chociaż kwestionowała zasadności posyłania córki na zajęcia dodatkowe z jazdy konnej, to jednak małoletnia także przed niniejszym postępowaniem realizowała swoje pasje w tym zakresie. Strony zgodnie wcześniej ponosiły koszty tych przyjemności. Pozwany w niniejszym postepowaniu kwestionował m.in. wysokość miesięcznych kosztów jazdy konnej czy też innych zajęć dodatkowych (zajęć tanecznych) czy też wizyt u psychologa, logopedy. Sąd jednak uznał, że koszty jazdy konnej zostały w pełni wykazane przez przedstawicielkę ustawową małoletniej. Nadto z uwagi na sytuację rodzinną małoletniej Z. W., podstawę jej rodziców – zasadnym jest uczestniczenie dziecka w odpowiednich sesjach z psychologiem. Małoletnia bowiem jak wskazuje sama matka nie radzi sobie z zaistniałą sytuacją. Dziewczynka bardzo przeżywa, jest napięta. Uczestnictwo dziecka w zajęciach ze specjalistami pozwoli jej na zrozumienie zaistniałej sytuacji, poradzenie sobie z przeżywanymi emocjami.

Nadto Sąd uznał, iż każdy z rodziców winien we własnym zakresie zapewnić dziecku wypoczynek i atrakcyjne spędzania czasu wolnego. Tym samym Sąd uznał, iż wskazywane przez matkę małoletniej dziewczynki wydatki na wycieczki nie sposób uznać za usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej.

Kierując się przedstawionymi wyżej względami Sąd określił kwotę miesięcznych usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki w wysokości 1500 złotych. Choć, kwota ta jest niewątpliwie wyższa, niż zazwyczaj określana w tego rodzaju sprawach, to jednak odpowiada poziomowi życia rodziców małoletniej.

Zauważyć należy, że jak w każdej sprawie alimentacyjnej, tak też i w tej, można byłoby podnosić, że na dziecko chciałoby się wydać jak najwięcej tak, aby dać mu nie tylko to, co potrzebne i niezbędne, ale także to, czego pragnie i to, co by mu się przydało – jednakże nie można zapominać, że choć w dzisiejszych czasach można wydać na dziecko praktycznie każdą kwotę, to jednak wszystko zależy od sytuacji i możliwości finansowych rodziców, od tego, czy i na ile starają się zapewnić mu byt oraz ile potrzebuję także na własne utrzymanie, zgodnie z zasadą równej stopy życiowej, która nie może być interpretowana jedynie na korzyść uprawnionych, ale także zobowiązanych do alimentacji. Ponadto podkreślić należy, że istota świadczeń alimentacyjnych wiąże się z zapewnieniem uprawnionemu utrzymania niezbędnego, koniecznego, podstawowego i bieżącego. Do takich niezbędnych kosztów nie sposób zaliczyć m.in. telewizora w pokoju dziecka, czy też drogich wakacyjnych wycieczek.

Jak ustalono na podstawie zeznań pozwanego oraz przedłożonych przez niego dowodów osiąga on wysokie dochody, dysponuje znacznym majątkiem, co zresztą nie było przez niego kwestionowane. Pozwany prowadzi życie na wysokim poziomie, co prowadzi do wniosku, iż środki utrzymania dostarczane na rzecz małoletniej, powinny pozwalać, na utrzymanie jej na podobnym poziomie. Biorąc pod uwagę sytuację majątkową pozwanego należy uznać, że alimenty w zasądzonej wysokości 1500 złotych miesięcznie odpowiadają jego możliwościom majątkowym, tym bardziej, że pozwany znacznie wyższą kwotę przeznacza za leasing swojego samochodu.

Stosownie do treści art. 135 § 2 k.r.o., zaspokajanie potrzeb dziecka może przybrać formę pokrywania kosztów utrzymania lub wychowania dzieci (świadczeń pieniężnych) oraz świadczeń niepieniężnych, polegających na osobistych staraniach osoby ustawowo zobowiązanej do alimentacji o utrzymanie i wychowanie małoletniej powódki. W sytuacji, gdy jeden z rodziców w pełni, lub w znacznej części realizuje swój obowiązek alimentacyjny poprzez osobiste starania o wychowanie małoletniej, zasadnym jest obciążenie drugiego rodzica, w całości, lub w większej części obowiązkiem alimentacji w formie pieniężnej.

Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że wkład pozwanego w wychowanie i opiekę nad małoletnią córkę, także z racji postawy matki małoletniego i uniemożliwianie mu kontaktów ojca z córką, jednakże nie uzasadnia on żądania pozwu o obciążenie pozwanego obowiązkiem alimentacyjnym w całości. B. K. (2) nie kwestionowała tego, iż mimo ustalenia kontaktów ojca z córką poza miejscem zamieszkania dziecka, nie wydawała pozwanemu P. W. małoletniej.

Podkreślenia bowiem wymaga, iż pozwany w początkowych latach córki na co dzień opiekował się dzieckiem i dbał o jej rozwój. Jednakże z uwagi na zmianę miejsca zamieszkania dziecka, kontakt ojca z córką uległ ograniczeniu. Pozwany przez wiele miesięcy z uwagi na postawę matki dziecka nie widywał się z dzieckiem. Zauważyć także należy, że małoletnia Z. W. zapisana została do przedszkola. Uznać zatem należy, że aktualnie matka małoletniej choć czyni osobiste starania o utrzymanie i wychowanie córki w większym zakresie niż pozwany, to swoimi staraniami, z racji udziału pozwanego oraz rozpoczęcia przez powódkę edukacji przedszkolnej, jej osobiste starania o wychowanie i utrzymanie córki nie pokrywają potrzeb Z. W. w sposób wyłączny. Co więcej, rozpoczęcie przez małoletnią edukacji pozwala jej matce na powrót do aktywności zawodowej, co pozwoli na uzyskanie dodatkowych środków na zaspokojenie potrzeb rodziny i córki.

Tak argumentując, działając na podstawie art. 133 § 1 k.r.o. i art. 135 § 1 i § 2 k.r.o., Sąd zasądził od pozwanego P. W. na rzecz małoletniej córki alimenty w kwotach po 1 500 zł miesięcznie wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia wniesienia pozwu, tj. od dnia 7 marca 2018 roku, zastrzegając pozwanemu prawo powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na kwoty spełnione przez niego tytułem zabezpieczenia alimentów, oddalając powództwo w pozostałej części.

Zasądzona kwota z jednej strony uwzględnia usprawiedliwione potrzeby małoletniej powódki, a z drugiej odpowiada osobistemu wkładowi pozwanego w jej wychowanie i utrzymanie oraz jego możliwościom majątkowym.

Z tych też względów orzeczono, jak w punktach I, II wyroku.

Orzekając o obciążeniu pozwanego nieuiszczonymi kosztami sądowymi (pkt VI wyroku) sąd kierował się treścią art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (u.k.s.c.) oraz art. 113 ust. 1 u.k.s.c., zgodnie z którymi strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych, lecz sąd w orzeczeniu kończącym postępowanie w instancji obciąży nimi przeciwnika, jeżeli zaistnieją ku temu podstawy, stosując odpowiednio zasady obowiązujące przy zwrocie kosztów procesu. Zgodnie z art. 13 ust. 1 u.k.s.c., w sprawach o prawa majątkowe pobiera się opłatę w kwocie wynoszącej 5 % wartości sporu. Z racji zasądzenia na rzecz z małoletniej powódki kwoty 1500 zł miesięcznie wysokość opłaty należało określić na kwotę 900 zł (1500 zł x 12 miesięcy) x 5%= 900 zł).

Z tych też względów orzeczono, jak w punktach III wyroku.

Orzekając o zwrocie kosztów procesu, Sąd kierował się ogólną zasadą, zgodnie z którą Strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty procesu (art. 98 § 1 k.p.c.), wyrażoną w art. 100 k.p.c. zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu oraz miał na względzie fakt, że pomiędzy małoletnimi powódkami zachodziło współuczestnictwo formalne - występowały one bowiem wspólnie w roli powodów, dochodząc roszczenia jednego rodzaju, opartego na jednakowej podstawie faktycznej i prawnej, a właściwość Sądu była uzasadniona dla każdego z roszczeń lub zobowiązań z osobna, jako też dla wszystkich wspólnie (art. 72 § 1 pkt 2 k.p.c.).

Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że z uwagi na uwzględnienie żądania pozwu pozwany jest zobowiązany do zwrotu powódce kosztów procesu. Z uwagi na uwzględnienie przez Sąd żądania powódki, należało zobowiązać pozwanego do zwrotu małoletniej Z. W. kosztów procesu, na które składają się m.in. koszty ustanowienia w sprawie zawodowego pełnomocnika. Zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie, minimalna stawka adwokata w niniejszej sprawie wynosi 3 600 złotych.

Z tych też względów orzeczono, jak w punktach IV wyroku.

Zgodnie z art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c, sąd z urzędu przy wydawaniu wyroku nadaje mu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty co do rat płatnych po dniu wniesienia pozwu, a co do rat płatnych przed jego wniesieniem, za okres nie dłuższy niż 3 miesiące.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie V wyroku.