Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 9 września 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Pękała

Protokolant: sekretarz sądowy Ewelina Preś

po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2016 r. w Szczecinie

na rozprawie sprawy

z powództwa małoletniej N. K.

przeciwko R. K.

o alimenty

1.  zasądza od pozwanego R. K. na rzecz małoletniej N. K. rentę alimentacyjną w kwocie po 600 (sześćset) złotych miesięcznie płatną z góry do dnia 10 każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od 7 kwietnia 2016 r.;

2.  w pozostałej części powództwo oddala;

3.  zasądza od pozwanego R. K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt złotych) z tytułu kosztów sądowych;

4.  wyrokowi w pkt. 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 63/16

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym do Sądu w dniu 5 lutego 2016 r. małoletnia powódka N. K., reprezentowana przez matkę M. R., zwróciła się
o zasądzenie od pozwanego R. K. alimentów w kwocie
po 750 zł miesięcznie, płatnych do dnia 10 każdego miesiąca, wraz z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat. Ponadto, wniosła
o zabezpieczenie roszczenia w kwocie po 750 złotych miesięcznie płatne do dnia
10 każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż rodzice małoletniej powódki pozostawali
w związku od 2009 roku. (...) urodziła się małoletnia N. K., a pozwany dziecko uznał. Rodzice małoletniej zamieszkiwali razem aż do dnia 31 stycznia 2016 roku kiedy to R. K. wyprowadził się z mieszkania. Aktualnie R. K. oraz M. R. żyją w rozłączeniu. R. K. w żaden sposób nie przyczynia się do utrzymania małoletniej powódki N., w szczególności finansowo ani w formie osobistej opieki.

Kolejno wskazano, że pozwany jest żołnierzem zawodowym w stopniu starszego szeregowego, otrzymuje wynagrodzenie netto w wysokości około 2500 złotych, ponadto uzyskuje ekwiwalent mieszkaniowy w wysokości 600 złotych oraz dodatkowe świadczenia związane ze służbą. M. R. natomiast do końca stycznia 2016 roku pracowała w Wyższej Szkole (...), wypowiedziała jednak ten stosunek pracy; poszukuje pracy, spłaca pożyczkę, której raty wynoszą 218,61 złotych miesięcznie, opłaca rachunki abonamentowe w wysokości około 100 złotych, ponadto opłaty czynszowe w wysokości około 1000 złotych. Koszty utrzymania małoletniej
określiła na wysokość około 1350 złotych miesięcznie.

Postanowieniem z dnia 23 lutego 2016 roku Sąd udzielił powódce zabezpieczenia na czas trwania postępowania i zobowiązał pozwanego R. K. do uiszczania tytułem alimentów kwoty 400 złotych miesięcznie na rzecz małoletniej N. K. płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 19 lutego 2016 roku do czasu prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie. Tak sformułowane postanowienie uzasadniono koniecznością natychmiastowego dostarczenia uprawnionej środków utrzymania jako gwarancji na pokrycie jej niezbędnych potrzeb życiowych.

W odpowiedzi pozwany R. K. nie kwestionował zabezpieczonego roszczenia w zasądzonej wysokości; wniósł o oddalenie powództwa w całości, jednocześnie wskazując, że w jego ocenie wspomniany koszt utrzymania powódki jest zawyżony; ponadto oświadczył, że codziennie dojeżdża do miejsca pracy w S., ponosząc koszty dojazdu w kwocie 400 złotych miesięcznie; przyznał, że jego wynagrodzenie wynosi 2500 złotych netto miesięcznie oraz że otrzymuje dodatek mieszkaniowy w wysokości 600 złotych miesięcznie. Określił również swoje koszty utrzymania na około 340 złotych celem realizowania bieżących potrzeb – jak zakup jedzenia, leków, odzieży, środków czystości; wskazał również, że 900 złotych miesięcznie przekazuje swojej matce w ramach pomocy w utrzymaniu gospodarstwa domowego oraz 650 złotych przekazuje tytułem alimentów na rzecz syna z innego związku – (...); nadto spłaca raty kredytu w wysokości 450 złotych.

Na rozprawie w dniu 6 maja 2016 r. strona powodowa podtrzymała żądania wniesione w pozwie. Pozwany wniósł jak w odpowiedzi na pozew. Na rozprawach
w dniach 3 sierpnia 2016 roku oraz 31 sierpnia 2016 roku zarówno powódka,
jak i pozwany, wnieśli jak dotychczas.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

N. K., urodzona (...) w S., jest córką R. K. i M. R.. Rodzice małoletniej powódki żyją w rozłączeniu.

Dowód:

–

odpis skrócony aktu urodzenia, k. 4.

M. R. ma ukończone 35 lat, z wykształcenia magister zarządzania,
do końca stycznia zatrudniona jako młodszy specjalista w Wyższej Szkole (...), następnie odbyła 3-miesięczny staż PUP. Aktualnie od dnia 1 sierpnia 2016 roku pracuje jako technik zaopatrzenia w Komendzie Policji, gdzie otrzymuje wynagrodzenie
w wysokości 1700 złotych netto oraz dodatki. W okresie od 23 marca do 23 czerwca 2016 roku otrzymywała z Powiatowego Urzędu Pracy stypendium w wysokości 292,20 złotych netto. Powódka nie pobierała innych świadczeń rodzinnych. Ww. zamieszkuje wraz z małoletnią powódką w mieszkaniu będącym własnością jej rodziców. Czynsz
za mieszkanie wynosi 600 zł miesięcznie, opłaty za prąd 150 złotych raz na dwa miesiące; przedstawicielka ustawowa małoletniej opłaca ponadto pakiet (...) (telewizja, telefon, internet, tablet) w wysokości 180 złotych miesięcznie oraz spłaca pożyczkę w wysokości 218,61 złotych miesięcznie. Opłaca kwartalną składkę ubezpieczenia na życie w wysokości 180 złotych.

Dowód:

–

zeznania M. R., k. 105 – 106,

–

karta wypłat świadczeń, k. 32

–

opłaty za użytkowanie lokalu, k. 45 – 46,

–

postanowienie , k. 47,

–

zaświadczenie , k. 48 ,

–

opłaty abonamentowe, k. 59 – 66, k. 72 – 76,

–

faktury za prąd, k. 67 – 71,

–

przelewy kapitałowe, k. 77 – 79,

–

potwierdzenie ubezpieczenia, k. 57 – 58

–

umowa pożyczki gotówkowej wraz z potwierdzeniami przelewów, k. 80 – 85,

–

umowa o pracę, k. 109.

R. K. ma ukończone 36 lat, jest zawodowym żołnierzem – starszym szeregowym na służbie kontraktowej. Aktualnie zamieszkuje ze swoją matką i bratem
w miejscowości N. w powiecie (...). Zarabia około 2500 złotych netto miesięcznie, otrzymuje dodatek mieszkaniowy w wysokości 600 złotych miesięcznie oraz inne świadczenia – jak trzynasta pensja czy jednorazowy dodatek mundurowy
w wysokości 2300 złotych miesięcznie. Wyrokiem z dnia 12 listopada 2009 roku zasądzono od R. K. na rzecz małoletniego syna M. K. alimenty w wysokości 650 złotych miesięcznie. Ponadto, pozwany spłaca kredyt konsolidacyjny
w wysokości 460 złotych miesięcznie. R. K. wskazuje, że jego miesięczne koszty utrzymania opiewają na kwotę 340 złotych w ramach opłat za ubrania, buty, kosmetyki i środki higieny, lekarstwa, telefon; 900 złotych przekazuje swojej matce tytułem pomocy finansowej.

Dowód:

–

przesłuchanie pozwanego R. K., k. 39 – 40,

–

zeznania W. K., k. 114 – 115,

–

umowa kredytu wraz z zestawieniem rat i kopiami przelewów, k. 20 – 27,

–

kopia wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 12 listopada 2009 r., k. 28

–

zaświadczenie o zatrudnieniu, k. 31,

–

przelew tytułem dodatku, k. 33,

–

odpis uposażeń za okres maj 2015 – kwiecień 2016, k. 89 – 90.

N. K. ma ukończone 4 lata, uczęszcza do Przedszkola Publicznego Nr 1 (...) w S.. M. R. wskazała, że usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem małoletniej powódki opiewają na kwotę co najmniej 1350 zł miesięcznie, w szczególności przedstawiają się w wymiarze miesięcznym następująco: 430 złotych (1/2 z udziału małoletniej w opłatach za mieszkanie) łącznie wynoszących około 855 złotych kosztów utrzymania mieszkania, na które składają się czynsz do
SM (...) w wysokości 600 złotych, opłata za energię 150 złotych raz na dwa miesiące, pakiet (...) uwzględniający internet, telewizję, telefon i tablet w wysokości 180 złotych miesięcznie. Ponadto przedstawicielka małoletniej wskazała, że opłaca koszty uczęszczania małoletniej do przedszkola w wysokości około 200 złotych miesięcznie, 400 złotych przeznacza na wyżywienie, 150 złotych na zakup odzieży i obuwia, 50 złotych na zakup środków czystości, 75 złotych na zakup leków, 50 złotych na rozrywki.

Dowód:

–

zeznania M. R., k. 105 – 106,

–

zaświadczenie dot. przedszkola, k. 49,

–

potwierdzenia przelewów, k. 50 – 53,

–

opłaty za użytkowanie lokalu, k. 45 – 46

–

opłaty abonamentowe, k. 59 – 66, k. 72 – 76

–

faktury za prąd, k. 67 – 71,

–

kopie rachunków, k. 54 – 56 .

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo o alimenty N. K., reprezentowanej przez jej przedstawicielkę ustawową M. R., okazało się częściowo zasadne.

Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na całokształcie zgromadzonego materiału dowodowego, a w szczególności na powyżej powołanych dowodach
z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy na kartach 20 – 33, 37 – 38, 45 – 85, 89 – 90 oraz 109 albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże dokumentów i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości
co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów.

Ponadto, podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły częściowo zeznania matki powódki M. R., częściowo zeznania pozwanego R. K. oraz zeznania matki pozwanego W. K.. Zeznania ww. osób zostały uznane przez niniejszy Sąd za wiarygodne w zakresie poczynionych powyżej ustaleń faktycznych. W zakresie pozostającym w sprzeczności z wymienionymi ustaleniami faktycznymi zeznania te zostały uznane przez niniejszy Sąd za niewiarygodne.

W odniesieniu do zeznań M. R. należy wskazać, iż zostały one częściowo uznane za niewiarygodne w zakresie dotyczącym wysokości wydatków związanych z utrzymaniem małoletniej powódki albowiem – co zostanie szerzej przedstawione w dalszej części rozważań – w tych częściach nie odpowiadały zasadom doświadczenia życiowego i zawodowego w zakresie wydatków, jakie wiążą się
z zakupem, a zwłaszcza z częstotliwością zakupu poszczególnych dóbr i usług dla osoby w wieku małoletniej powódki.

Zeznania pozwanego R. K. zostały w szczególności uznane
za niewiarygodne w tej części, w której pozwany wskazywał, iż jego możliwości zarobkowe pozwalają na zapłatę jedynie 400 złotych miesięcznie tytułem alimentów
na małoletnią N. K., bowiem jak wynika z dokumentów zgromadzonych
w sprawie, zeznań pozwanego i zasad doświadczenia życiowego, w ocenie Sądu wysokość zasądzonych alimentów w kwocie 600 złotych miesięcznie jest adekwatna
do możliwości zarobkowych pozwanego oraz potrzeb małoletniej.

Powództwo N. K. zostało oparte o art. 133 § 1 ustawy z dnia
25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tj. z dnia 8 kwietnia 2015 r., Dz.U.
z 2015 r. poz. 583 – dalej jako k.r.o.). Zgodnie z powołanym unormowaniem, rodzice
są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze
w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają
na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Stosownie do treści art. 135 § 1 k.r.o., zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe
wykazało, że usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem N. K. opiewają na kwotę ok. 1100 – 1200 zł miesięcznie. Powyższa kwota stanowi sumę średniomiesięcznych wydatków wyszczególnionych w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia pomniejszoną o koszty, których Sąd nie uznał za uzasadnione –
co zostanie wykazane w dalszej części uzasadnienia. W ocenie Sądu, większość wydatków wyszczególnionych w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia jako koszty związane z utrzymaniem powódki i we wskazanej tam wysokości są wydatkami usprawiedliwionymi w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o., a więc wydatkami, które powinny być pokrywane w pierwszej kolejności przez rodziców dziecka.

Większość wydatków wyszczególnionych w stanie faktycznym uzasadnienia oraz ich wysokość – oceniana przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – jest w ocenie Sądu adekwatna do potrzeb małoletniej powódki przy uwzględnieniu jej wieku, dotychczasowego poziomu życia, możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców dziecka, potrzeb rozwojowych, emocjonalnych, potrzeby stymulowania jej rozwoju, a także przy uwzględnieniu cen dóbr i usług, jakie wiążą się z zaspokajaniem poszczególnych potrzeb. W konsekwencji, wysokość większości przedmiotowych wydatków nie może być poczytana za zbyt wygórowaną.

Jednakże wysokość kosztów związanych z utrzymaniem małoletniej powódki na poziomie 1350 złotych miesięcznie, wykazywana przez jej matkę, jest zdaniem Sądu wygórowana, bowiem część wskazanej kwoty nie odpowiada usprawiedliwionym potrzebom dziecka w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o., a tym samym kwoty te nie mogły stanowić podstawy do ustalania wysokości świadczeń alimentacyjnych należnych
od pozwanego na rzecz N. K.. Wyższa niż ustalona przez Sąd wysokość wydatków nie została oceniona jako usprawiedliwiona. Z podanych wyżej względów Sąd nie dał wiary zeznaniom matki małoletniej powódki w zakresie w którym wskazywała,
iż na zakup odzieży, obuwia i lekarstw przeznacza kwotę 150 zł miesięcznie albowiem kupno zarówno odzieży, obuwia, jak i lekarstw dla dziecka generalnie zdrowego, nie jest czynnością dokonywaną miesięcznie, a okazjonalnie. Ponadto, należy wskazać,
że 50 złotych miesięcznie tytułem rozrywek – to jest wyjść do parków rozrywki – dla dziecka w wieku 4 lat jest kwotą zawyżoną. Sąd wedle zasady swobodnej oceny dowodów oszacował więc koszty okazjonalnych zakupów na potrzeby odzieżowe
i zdrowotne małoletniej na przeciętną kwotę około 100 złotych miesięcznie.

Sąd uznał ponadto wydatki związane z uczęszczaniem przez małoletnią powódkę do przedszkola na poziomie 200 złotych miesięcznie – nie ulega bowiem wątpliwości,
że dziecko w wieku 4 lat musi uczęszczać do przedszkola, a nawet pobyt w przedszkolu publicznym wiąże się z pewnymi wydatki, które Sąd ocenił jako racjonalne; wydatki
na żywność w kwocie 400 złotych miesięcznie, zakup środków czystości na poziomie
50 złotych oraz udział w opłatach za mieszkanie w wysokości około 400 złotych.

W szczególności wskazać należy, że koszty związane z utrzymaniem mieszkania
w części przypadającej na małoletnią powódkę w świetle zasad doświadczenia życiowego odpowiadają cenom opłat na lokalnym rynku związanych z utrzymaniem nieruchomości. Nadto, wysokość kosztów związanych z utrzymaniem przedmiotowego lokalu została również w większości stosownie udokumentowana przez stronę powodową. Sąd nie miał zastrzeżeń co do wysokości wymienionych kosztów oraz faktu, że stanowią one realizację usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki.

Należy w tym miejscu stwierdzić, że pojęcie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz pojęcie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego pozostają we wzajemnej zależności i obie te przesłanki wzajemnie na siebie rzutują,
a w szczególności przy ustalaniu wysokości alimentów przez Sąd. Odmienny pogląd pozostawałby w sprzeczności z zasadą równej stopy życiowej dzieci i rodziców, obowiązującej także w sprawach alimentacyjnych (por. SN z dnia 25 marca 1985 r., sygn. akt III CRN 341/84).

W odniesieniu do poruszonej kwestii możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego, Sąd miał na uwadze, że ma on na utrzymaniu małoletniego syna,
na rzecz którego realizuje obowiązek alimentacyjny. Jednakże w związku
z pozostawaniem przez R. K. w służbie kontraktowej i biorąc pod uwagę jego dochody z tego tytułu, w ocenie Sądu możliwości zarobkowe pozwanego
są adekwatne do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb finansowych także małoletniej córki – w wysokości określonej przez Sąd. Sąd dał generalnie wiarę
co do kosztów, jakie R. K. ponosi miesięcznie oraz co do dochodów, jakie
z tego tytułu osiąga; szczególnie biorąc pod uwagę dokument jego listy płac (k. 89). Określając więc wysokość alimentów, Sąd nie zasądził z wymienionych wyżej powodów ponad kwotę 600 złotych. Sąd ustalił jednak kwotę alimentów w wysokości ponad wskazane przez pozwanego w odpowiedzi na pozew 400 złotych miesięcznie albowiem w ocenie Sądu przedmiotowa kwota pozostaje w zakresie zarobkowych i finansowych możliwości R. K..

Należy w tym miejscu wskazać, że według twierdzeń samego pozwanego – wynikających zarówno z odpowiedzi na pozew, jak i przyznanych w trakcie rozprawy
(k. 39 verte), a nadto według zeznań W. K., pozwany miesięcznie przekazuje swojej matce kwotę 900 złotych. Część z tej sumy ma stanowić formę stałej pomocy finansowej pozwanego względem jego matki. Zdaniem Sądu okoliczność dzielenia się swoimi dochodami przez R. K. z matką nie może być okolicznością usprawiedliwiającą w jakikolwiek sposób ewentualne zmniejszenie wysokości alimentów na rzecz jego córki, która nie ma żadnych możliwości pozyskania własnych środków finansowych. Nadto, pozwany jako ojciec małoletniej jest szczególnie zobowiązany przyczyniać się do umożliwienia realizacji jej potrzeb. Pozwany co prawda oświadczył, że córka dostaje od niego prezenty, które znajdują się w jego domu w N., jednak nie przedstawił na to żadnych dowodów, nadto w ocenie Sądu nie stanowią one ekwiwalentu finansowej czy osobistej opieki nad dzieckiem. Przede wszystkim należy podkreślić, że R. K. nie zajmuje się małoletnim dzieckiem, tym bardziej ciąży na nim obowiązek dostarczania na rzecz małoletniej środków w postaci finansowej.

Mając na względzie całokształt powyższych ustaleń, Sąd zasądził na rzecz powoda alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie. Sąd zasądził ww. kwotę alimentów
od dnia 7 kwietnia 2016 roku tj. od dnia, w którym pozwany otrzymał odpis pozwu
w niniejszej sprawie, jako daty od której pozwany dowiedział się o przedmiotowym żądaniu (k. 15). W pozostałej części Sąd powództwo oddalił.

Strony nie wnosiły o przeprowadzenie innych dowodów.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w punkcie I i II sentencji wyroku.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Stosownie do treści art. 113 ust. 1 tejże ustawy, kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Jak wskazuje art. 13 ust. 1 ustawy, opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona
5% wartości przedmiotu sporu lub przedmiotu zaskarżenia, jednak nie mniej niż
30 złotych i nie więcej niż 100.000 złotych. Opłata od pozwu o alimenty wynosi zatem 5% wartości przedmiotu sporu. Do ustalenia wartości przedmiotu sporu w sprawie
o alimenty zastosowanie będzie miał przepis art. 22 k.p.c. Przepis ten stanowi,
iż w sprawach o prawo do świadczeń powtarzających się wartość przedmiotu sporu stanowi suma świadczeń za jeden rok, a jeżeli świadczenia trwają krócej niż rok - za cały czas ich trwania. Wartość przedmiotu sporu w sprawach o alimenty to suma alimentów za jeden rok.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w punkcie III sentencji wyroku.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty – co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie IV sentencji wyroku.