Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 października 2019 roku

Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie, w V Wydziale Karnym:

w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Kasicka

Protokolant: Paweł Matecki

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 25.03.2019 r., 15.05.2019 r., 15.07.2019 r., 9.10.2019

sprawy

1. R. P.

syna B. i J. z domu Ł.

urodzonego (...) w S.

oskarżonego o to, że:

w okresie od daty bliżej nieustalonej 2016 roku do października 2017 roku w S.

znęcał się psychicznie nad swoimi rodzicami, tj. J. i B. P. (1) poprzez wszczynanie awantur, krzyczenie na pokrzywdzonych, ubliżanie im oraz grożenie, niszczenie mebli oraz nie partycypowanie w kosztach utrzymania mieszkania,

to jest o czyn z art. 207 § 1 kk.

2. W. P.

syna B. i J. z domu Ł.

urodzonego (...) w S.

oskarżonego o to, że:

w okresie od daty bliżej nieustalonej 2016 roku do października 2017 roku w S.

znęcał się psychicznie nad swoimi rodzicami, tj. J. i B. P. (1) poprzez wszczynanie awantur, krzyczenie na pokrzywdzonych, ubliżanie im oraz grożenie, niszczenie mebli oraz nie partycypowanie w kosztach utrzymania mieszkania,

to jest o czyn z art. 207 § 1 kk.

I.  R. P. i W. P. uznaje za winnych tego, że w okresie od kwietnia 2017 roku do października 2017 roku w S., znęcali się fizycznie i psychicznie nad rodzicami J. i B. P. (1) grożąc im pozbawieniem życia i uszkodzeniem ciała, wszczynając awantury, ubliżając słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, niszcząc przedmioty wyposażenia mieszkania, popychając i szarpiąc to jest czynu z art.207§1 kk i za przestępstwo to, na podstawie art.207§1 kk wymierza im karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk wykonanie kar pozbawienia wolności orzeczonej wobec R. P. warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lata próby.

III.  na podstawie art.73§1 kk R. P. oddaje w okresie próby pod dozór kuratora

IV.  na podstawie art.72§1 pkt 1 kk zobowiązuje R. P. do informowania kuratora o przebiegu okresu próby

V.  na podstawie ar. 63 § 1 kk na poczet kary orzeczonej wobec W. P. zalicza oskarżonemu okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od 19 września 2018 r., godz.8.00 do 19 września 2018 r., godz.10.30

VI.  na podstawie art. 627 kpk i art.2 ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w częściach wywołanych sprawą każdego z nich, w tym po 180 (sto osiemdziesiąt) złotych opłaty.

VK 1056/18

UZASADNIENIE

sporządzone po myśli art.423§1a kpk w części odnoszącej się do R. P.

R. P. i jego brat W. mieszkali wspólnie z rodzicami J. i B. P. (1) w mieszkaniu przy ul. (...) w S.. W. P. w przeszłości był karany sądownie za przestępstwo z art.207§1 kk popełnione na szkodę rodziców. Dlatego też wymieniony był objęty nadzorem kuratora sądowego. Z zebranych przez kuratora informacji wynikało, że W. P. nadużywa alkoholu i pod jego wpływem znęca się nad rodzicami. Natomiast R. P. alkoholu nie nadużywa, ale w stosunku do swoich rodziców jest bardziej agresywny niż brat. J. i B. P. (2) bali się synów. R. P. wykazywał nie tylko agresję słowną ale też fizyczną. Niszczył wyposażenie mieszkania, nie dbał o zachowanie czystości, używał wobec rodziców słów powszechnie uznawanych za obelżywe, groził im pozbawieniem życia i uszkodzeniem ciała. Kłótnie w mieszkaniu rodziny P. słyszeli również sąsiedzi. Kiedy jeden z nich usłyszał krzyki J. P. i słowa: J. zabije mnie, wszedł do mieszkania wymienionych. W mieszkaniu obecni byli pokrzywdzeni i ich syn R.. Pokrzywdzona nie chciała jednak rozmawiać z sąsiadem na temat tego, co przed chwilą wydarzyło się w jej mieszkaniu i co spowodowało, że krzyczała. J. P. z jednej strony bała się rozmawiać z kimkolwiek na temat synów, bo bała się ich reakcji. Z drugiej zaś jako matka próbowała ich chronić. Zarówno ona, jak i B. P. (1) żyli w ciągłym strachu, bali się synów, a pomimo tego nie chcieli, by ponieśli karę za swoje czyny. J. P. tłumaczyła zachowanie syna W. uzależnieniem od alkoholu i uważała, że syn R. winien się leczyć w związku z nadpobudliwością (nerwowością). Do awantur dochodziło co kilka dni. W maju 2017 r. pokrzywdzona wołała o pomoc. Kiedy do ich mieszkania wszedł sąsiad, oskarżony stał w kuchni i wymachiwał rękoma. Krzyczał w stronę interweniującego, że nie będzie się bił. B. P. (1) sprzątał wówczas przedpokój i pokazał sąsiadowi bałagan w pokoju syna. B. P. (1) ze względu na swój wiek i na stan zdrowia był nieporadny i w zasadzie nie opuszczał mieszkania. Pokrzywdzony ten miał znaczne problemy ze słuchem oraz z pamięcią. Kontakt z nim był znaczeni utrudniony. Pomimo tego R. P. często kłócił się z ojcem.

W dniu 29 grudnia 2017 r. i w dniu 7 stycznia 2018 r. rodzinę objęto procedurą niebieskiej karty ze względu na występowanie przemocy. Przemoc dotyczyła też W. P. w stosunku do brata R..

dowód: zawiadomienie o przestępstwie k.5

zeznania A. K. k.45-49, 214-215

zeznania P. S. k.51-54, 213

zeznania H. S. k.59-62, 214

zeznania M. K. k.64-66, 214

zeznania G. K. k.75-77, 236-237

zeznania K. S. k.85-86, 212-213

R. P. w okresie objętym zarzutem nie miał zniesionej lub znacznie ograniczonej zdolności do rozumienia znaczenia czynu lub pokierowania postępowaniem.

dowód: opinia sądowo – psychiatryczna k.153-157

J. P. zmarła w dniu 14.07.2018 r., a jej mąż (...).09.2018 r.

dowód: odpisy skrócone aktów zgonu k.209, 254

R. P. pracuje w firmie (...) i zarabia 1500 zł. netto. Oskarżony nie ma osób, które pozostawałyby na jego utrzymaniu.

R. P. nie był dotychczas karany sądownie.

dowód: dane osobopoznawcze k.211

dane o karalności k.253

R. P. przesłuchany w charakterze podejrzanego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Oskarżony wyjaśnił, że nie znęcał się nad rodzicami a oskarżenie winno być skierowane przeciwko jego bratu. On sam zawsze brał rodziców w obronę.

Przesłuchany przed sądem oskarżony również nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i jednocześnie wyjaśnił, że nie stosował wobec rodziców ani siły fizycznej ani psychicznej. U nich w domu były krzyki, gdyż rodzice mieli problem ze słuchem i głośne rozmowy nie były krzykami.

/wyjaśnienia R. P. k.122-123, 212/

Stan faktyczny w niniejszej sprawie sąd ustalił na podstawie zeznań przesłuchanych świadków A. K., P. S., H. S., M. K., G. K., K. S. oraz na podstawie dokumentarnego materiału dowodowego, w tym na podstawie opinii sądowo - psychiatrycznej, danych o karalności oskarżonego, odpisów skróconych aktu zgonu.

Sąd nie zdołał przesłuchać pokrzywdzonych, albowiem zmarli jeszcze przed skierowaniem przez prokuratora aktu oskarżenia. W postępowaniu przygotowawczym J. P. skorzystała z prawa do odmowy składania zeznań (k.10-12). Prokurator nie przesłuchiwał pokrzywdzonego B. P. (1).

Dowody z dokumentów sąd uznał za wiarygodne, albowiem zostały wytworzone przez uprawnione do tego podmioty i nie ujawniły się żadne okoliczności je podważające. Na niewiarygodność któregokolwiek z nich nie wskazywał również oskarżony.

Jeśli chodzi o opinię biegłych, to jest ona pełna, jasna, nie zawierająca wewnętrznych sprzeczności i jako taka zasługuje w pełni na wiarygodność.

Na podstawie zeznań A. K., P. S. i H. S. sąd ustalił, że do awantur w mieszkaniu rodziny P. dochodziło systematycznie i nie miały one charakteru dogadywania się synów z niedosłyszącymi rodzicami. To na podstawie zeznań tych świadków sąd ustalił, że oskarżony był agresywny w stosunku do rodziców, a dodatkowo na podstawie zeznań A. K., że również stosował wobec nich przemoc fizyczną, groził pozbawieniem życia i uszkodzeniem ciała a rodzice gróźb tych się obawiali. Co więcej P. S. widział R. P. wymachującego rękoma zaraz po tym, gdy dało się słyszeć głos jego matki. M. K. potwierdziła, że w domu oskarżonego dochodzi do awantur. Zeznania świadka G. K. w zasadzie odnosiły się do osoby W. P., nie zaś jego brata, chociaż i ona potwierdziła agresję R. P. w stosunku do ojca.

Wyjaśnienia oskarżonego nie zasługują na przymiot wiarygodności, albowiem stoją w sprzeczności z tak zebranym materiałem dowodowy.

Całokształt materiału zebranego w sprawie pozwala na jednoznaczne stwierdzenie, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu. Swoim zachowaniem polegającym na grożeniu rodzicom pozbawieniem życia i uszkodzeniem ciała, wszczynanie awantur, ubliżaniu słowami powszechnie uznawanych za obelżywe, niszczeniu przedmiotów wyposażenia mieszkania, popychaniu i szarpaniu pokrzywdzonych wypełnił znamiona przestępstwa stypizowanego w art.207 § 1 kk. Sąd przyjął, na podstawie zeznań przesłuchanych świadków, w szczególności na podstawie zeznań A. K., że do zachowań o charakterze przestępczym ze strony oskarżonego miało dojść w okresie od kwietnia 2017 r.

Sąd nie dostrzegł okoliczności wyłączających winę oskarżonego lub bezprawność czynu, a karę kształtował na zasadach określonych w art. 53 kk.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające oskarżonego, jak i łagodzące.

Sąd miał na względzie, że przestępstwo, którego dopuścił się oskarżony skierowane było przeciwko osobom najbliższym, przeciwko matce i ojcu, nad którymi oskarżony w zasadzie powinien sprawować pieczę, i którym winien był pomoc. Z drugiej strony sąd zauważył, że R. P. nie był w przeszłości karany sądownie, nie utrudniał prowadzonego przeciwko niemu postępowania, a okres czasu, w którym dopuścił przestępstwa nie był długi.

Ustając wymiar kary sąd miał na uwadze stopień winy sprawcy, stopień społecznej szkodliwości czynu, konieczność spełnienia celów wychowawczych i zapobiegawczych wobec oskarżonego, a także cele prewencji ogólnej. Stopień społecznej szkodliwości czynu sąd ocenił jako wysoki. Stąd też kara 10 miesięcy pozbawienia wolności. Mając jednak na uwadze, że R. P. nie był dotychczas karany sądownie, orzekając w niniejszej sprawie sąd był uprawniony do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec niego kary na okres 2 lat. W ocenie sądu ten okres czasu oraz dozór sprawowany przez kuratora, to wszystko pozwoli na wdrożenie oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego i respektowania zasad współżycia społecznego.

Sąd obciążył oskarżonego kosztami postępowania dochodząc do przekonania, że ze względu na warunki i właściwości osobiste będzie on w stanie je ponieść.