Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin- Centrum w Szczecinie w V Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Rafał Pawliczak

Protokolant: Patrycja Zielińska

przy udziale prokuratora Zenona Staniszczaka

po rozpoznaniu w dniach 24 października 2017r., 21 listopada 2017 r. sprawy:

D. E. R. K.

syna Amina i E.

urodzonego (...) w A.

oskarżonego o to, że:

I. w dniu 4 marca 2017r. w S. ,mając w stopniu znacznym ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i kierowania swoim postępowaniem , stosując przemoc w postaci złapania za rękę, szarpania i dwukrotnego psiknięcia gazem w twarz oraz zaciągając siłą do pokoju, a także stosując groźbę pozbawienia życia M. K. (1) i jej małoletniej córki oraz groźbę zniszczenia mienia usiłował doprowadzić M. K. (1) do obcowania płciowego, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na podjęcie przez pokrzywdzoną skutecznych działań obronnych,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 197 § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 kk,

II. w dniu 4 marca 2017r. w S., mając w stopniu znacznym ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i kierowania swoim postępowaniem, wykorzystując krytyczne położenie M. K. (1) tj. sparaliżowanie strachem oraz lęk przed wyrządzeniem jej krzywdy doprowadził M. K. (1) do obcowania płciowego ,

tj. o czyn z art. 199 § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 kk

I.  uznaje oskarżonego D. E. R. K. za winnego popełnienia zarzuconych mu przestępstw, z tą zmianą, że eliminuje zwrot „sparaliżowanie strachem” i wymierza mu:

- za popełnienie przestępstwa opisanego w pkt I, na podstawie art. 14 § 1 kk w zw. z art. 197 § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 kk, przy zastosowaniu art. 60 § 6 pkt 3 kk, karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

- za popełnienie przestępstwa opisanego w pkt II, na podstawie art. 199 § 1 kk, karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 85 § 1 kk, art. 86 § 1 kk wymierzone kary łączy w karę łączną roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

III.  na podstawie art.93 g § 2 kk, art. 93 d § 1 kk orzeka wobec oskarżonego pobyt w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym,

IV.  na podstawie art. 41 a § 1 kk orzeka wobec oskarżonego na okres 5 (pięciu) lat zakaz zbliżania się do M. K. (1) na odległość mniejszą niż 50 (pięćdziesiąt) metrów oraz zakaz kontaktowania się z nią,

V.  na podstawie art. 44 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego przepadek łańcucha, taśmy, gazu i kajdanek,

VI.  na podstawie art. 230 § 2 kpk, zwraca zatrzymane przedmioty w postaci:

- odzieży, kartki z zapiskami, kluczyków, zapalniczki i zapałek oskarżonemu,

- pościeli, piżamy i kanistra M. K. (1),

VII.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet wymierzonej kary zalicza okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 4 marca 2017 r. godz. 14:00,

VIII.  na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 Ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. , Nr 49 poz. 223 ze zm.) opłatę w kwocie 300 (trzystu) zł,

IX.  na podstawie art. 29 ust. 1 Ustawy z 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz.U.02.123.1058 ze zm). przyznaje adwokatowi P. Ś. wynagrodzenie w kwocie 988,92 (dziewięciuset osiemdziesięciu ośmiu 92/100) zł brutto za obronę udzieloną z urzędu.

sygn. akt V K 886/17

UZASADNIENIE

D. E. R. K. i M. K. (1) od 14 lat tworzą małżeństwo.

W 2010 r. u D. E. R. K. rozpoznano schizofrenię paranoidalną W okresach, w których nie stosował się do zaleceń związanych z przyjmowaniem leków dochodziło u niego do nasilenia objawów choroby, które skutkowały tym, że był agresywny, groził żonie i jej krewnym. W 2014 r. zostało wszczęte postępowanie w związku z takim czynem, w trakcie którego biegli stwierdzili zniesioną poczytalność .

W związku z faktyczną separacją M. K. (1) w 2016r. złożyła pozew o rozwód. D. E. R. K. był hospitalizowany w szpitalu psychiatrycznym, a następnie przebywał zagranicą. Wrócił do S. w lutym 2017r. Zamieszkał w hostelu. Za zgodą żony, z uwagi na wspólne dziecko, przebywał w jej mieszkaniu w weekendy.

W dniu 3 marca 2017r. D. E. R. K. w mieszkaniu M. K. (1) spędzał czas z córką. Wieczorem oglądał telewizję. Kiedy pokrzywdzona postanowiła położyć się spać złapał ją za rękę , psiknął jej gazem w twarz i zaciągnął do pokoju. Zagroził, że ją zabije oraz że planował skończyć ze sobą i rodziną, w związku z czym przygotował kajdanki i benzynę. Następnie usiłował skuć kajdankami nogi, odchylił ręce M. K. (1) do tyłu i położył się na niej usiłując wprowadzić penisa do pochwy , jednak nie zdołał odbyć stosunku z uwagi na opór pokrzywdzonej i brak fizjologicznej gotowości do stosunku płciowego. M. K. (1) zaczęła go przekonywać, żeby się uspokoił, mówiła mu, że nie chce się go pozbyć. D. E. R. K. uspokoił się jednak po upływie 3 godzin zaczął ponownie dążyć do odbycia stosunku płciowego. M. K. (2) ponownie odmówiła współżycia , jednak z uwagi na to, że D. E. R. K. nie zaprzestał, bojąc się wyrządzenia krzywdy i zrealizowania gróźb poddała się stosunkowi płciowemu. Następnego dnia do M. K. (2) przyszła w odwiedziny M. U. (1), której M. K. (1) powiedziała, że mąż chciał ją zabić. Wobec tego, że przebywał w mieszkaniu ustaliły, że M. U. (1) zawiadomi Policję, co uczyniła po wyjściu z mieszkania.

Funkcjonariusze Policji po zatrzymaniu D. E. R. K. przeprowadzili oględziny mieszkania, w trakcie których ujawnili łańcuch, taśmę , gaz w pojemniku oraz kajdanki.

M. K. (1) po przesłuchaniu udała się do piwnicy, gdzie ujawniła kanister z zawartością benzyny.

dowód :

• 0  protokół przesłuchania M. E. K. k. 50-54,138-143,175-178

  1  protokół zatrzymania osoby k. 2

  2  protokół oględzin miejsca k. 7-9

  3  protokół przesłuchania świadka M. U. k.27-29,216-223, 513-524

  4  zapiski k. 32

  5  protokół zatrzymania rzeczy k. 34-36

  6  protokół przesłuchania świadka P. N. k. 42-43, 524-525

  7  dokumentacja fotograficzna k. 95,96

zapis przesłuchania w trybie art. 185 § 2 c kk k.144

protokół oględzin rzeczy k. 180-181

dokumentacja fotograficzna k. 194,195

opinia nr (...) k. 256-257

opinia nr (...)/17k. 314-315

opinia nr (...) k. 405-408

D. E. R. K. z powodu choroby psychicznej – schizofrenii paranoidalnej w chwili popełniania czynów miał w znacznym stopniu ograniczoną zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

dowód:

opinia sądowo-psychiatryczna k. 263-272, 325-331,389

D. E. R. K. nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów i przyznał, że w nocy współżył z żoną, jednak do stosunku doszło za jej zgodą. Zaprzeczył, aby używał wobec żony gazu, a pojemnik i kajdanki znalazł rano .

Oskarżony w toku rozprawy zmienił linię obrony. Nie utrzymywał już, że nie popełnił zarzuconego mu czynu ale, że na skutek choroby psychicznej nie pamięta, czy go popełnił.

W tej sytuacji należy uznać, że oskarżony ostatecznie nie zakwestionował zeznań pokrzywdzonej. Sąd nie stwierdził również okoliczności, które nasuwałyby wątpliwości co do jej wiarygodności.

Ważne jest, że pokrzywdzona nie miała powodu by fałszywie obciążać oskarżonego, a sam oskarżony na taki powód nie wskazał . Trwający między nimi proces rozwodowy nie może być uznany za taki powód skoro strony nie były głęboko skonfliktowane. Pokrzywdzona godziła się na spotkania z mężem, załatwiała mu pracę i mieszkanie. Nie sposób więc przyjąć , że zgodziła się na jego odwiedziny ,a następnie fałszywie go oskarżyła. Dla oceny jej zeznań istotne jest również to, że w zakresie drugiego czynu przyznała, że oskarżony nie używał już wobec niej przemocy i gróźb.

Należy ponadto zauważyć, że zeznania pokrzywdzonej pozostają w zgodności z wynikami przeszukania mieszkania i oględzin pochodzących z niego przedmiotów.

Z zeznaniami pokrzywdzonej koresponduje również relacja M. U. (1), która zauważyła, że M. K. (1) była przestraszona i dowiedziała się od niej, że oskarżony groził podpaleniem mieszkania i zabiciem całej rodziny. Zeznania tego świadka były spójne i logiczne. Brak jest podstaw by kwestionować ich wirygodność.

Zgromadzone w sprawie dowody z dokumentów Sąd uznał za pełnowartościowy dowód w sprawie, albowiem ich autentyczność i prawdziwość zawartych w nich treści nie budzi wątpliwości, nadto są one jasne i pełne.

Sąd w pełni podzielił wywody wszystkich opinii ekspertów z zakresu psychiatrii, albowiem są one jasne, pełne, logiczne i sporządzone zostały przez fachowców z dużym doświadczeniem zawodowym, dysponujących specjalistyczną wiedzą. Brak jest podstaw by kwestionować prawdziwości zawartych w nim twierdzeń. Kierowane przeciwko nim zarzuty podnoszone przez obrońcę oskarżonego nie okazały się trafne, czemu sąd dał wyraz w postanowieniu o oddaleniu wniosku dowodowego.

Podobnie nie budziła wątpliwości wiarygodność opinii z zakresu chemii i genetyki sądowej, które zostały wydane w oparciu o specjalistyczne badanie, są jasne i wystarczająco wyczerpujące.

Mając na uwadze zebrany materiał dowodowy Sąd uznał, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona zarzuconych mu przestępstw.

Po upływie około 3 godzin pokrzywdzona uległa oskarżonemu, który mimo jej odmowy dążył do odbycia stosunku płciowego. Oskarżony wykorzystał stan jej zastraszenia wywołany pierwsza próbą, który należy uznać za krytyczne położenie pokrzywdzonej. Pokrzywdzona mając świadomość, ze oskarżony posiada gaz i kajdanki oraz jego wcześniejszej agresji poddała się stosunkowi. Zachowanie oskarżonego w tej sytuacji wyczerpało znamiona czynu z art. 199 § 1 kk.

D. E. R. K. z powodu choroby psychicznej – schizofrenii paranoidalnej w chwili popełniania czynów miał w znacznym stopniu ograniczoną zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Przypisane mu czyny popełnił zatem w warunkach at. 31 § 2 kk.

Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił stopień winy i społecznej szkodliwości czynów oskarżonego, a także cele kary w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie zaszły podstawy by zgodnie z wnioskiem prokuratora przy wymiarze kary zastosować jej nadzwyczajne złagodzenie. Za takim rozstrzygnięciem przemawia stopień winy oskarżonego. Oskarżony miał w czasie popełnienia czynów znacznie ograniczoną zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Oczywiste jest, że uznając za winę wadliwość procesu decyzyjnego, polegającą na wolnym wyborze zachowania sprzecznego z prawem należy stwierdzić, że stopień winy oskarżonego nie jest znaczny. Nie było bowiem tak, że mając nie skrępowaną możliwość wyboru zachowania zgodnego z porządkiem prawnym, podjął decyzję przestępnego działania. Jego możliwość wyboru była bowiem znacznie ograniczona przez czynniki wywołane chorobą psychiczną. Społeczny osąd powziętej przez niego decyzji musi w tej sytuacji uwzględniać te czynniki, co prowadzi do wniosku, że oskarżony nie powinien odpowiadać w granicach sankcji przewidzianych za przepisane mu przestępstwa.

Za zastosowaniem fakultatywnego nadzwyczajnego złagodzenia przewidzianego w art. 31 § 2 kk, przemawia również to, że oskarżony po tym, jak ze względów fizjologicznych dotyczących pokrzywdzonej nie zdołał odbyć stosunku płciowego nie podjął natychmiastowej ponownej próby. Okoliczność, że dopuścił się po upływie 3 godzin kolejnego czynu przeciwko wolności seksualnej żony nie może być natomiast uznana za obciążającą odnośnie pierwszego czynu skoro za ten czyn została wymierzona odrębna kara.

Po uwzględnieniu wymienionych okoliczności podmiotowych i przedmiotowych prze­stępstwa przypisanego oskarżonemu Sąd uznał, że karą adekwatną zwłaszcza do stopnia winy oskarżonego, ale także stopnia społecznej szkodliwości czynu, a zarazem spełniającą cele zarówno wychowawcze i zapobiegawcze, które ma osiągnąć wobec oskarżone­go, jak i w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, będzie:

- za popełnienie przestępstwa opisanego w pkt I aktu oskarżenia, kara roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

- za popełnienie przestępstwa opisanego w pkt II, aktu oskarżenia, karę 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 § 1 kk, art. 86 § 1 kk wymierzone kary pozbawienia wolności zostały połączone w karę łączną roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Ustalając wymiar kary Sąd, zgodnie z art. 85 a kk, miał na uwadze okoliczności, które zostały wymienione przy wymiarze kar jednostkowych, w tym dotyczące stopnia zawinienia.

Uwzględniając treść opinii biegłych psychiatrów i okoliczności sprawy, które wskazują na wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez oskarżonego podobnego czynu lub czynu z użyciem przemocy w przyszłości Sąd, na podstawie art.93 g § 2 kk, art. 93 d § 1 kk orzekł wobec oskarżonego pobyt w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym i nie określił czasu jego trwania.

W celu zapewnienia bezpieczeństwa pokrzywdzonej, na podstawie art. 41 a § 1 kk orzeczono wobec oskarżonego na okres 5 lat zakaz zbliżania się do M. K. (1) na odległość mniejszą niż 50 metrów oraz zakaz kontaktowania się z nią.

Na podstawie art. 44 § 2 kk orzeczono wobec oskarżonego przepadek łańcucha, taśmy, gazu i kajdanek, które służyły do popełnienia przestępstwa.

Na poczet wymierzonej kary zaliczono okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 4 marca 2017 r. godz. 14:00.

Kierując się ogólną regułą odpowiedzialności za wynik postępowania, na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 4 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t. j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.), Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłatę w kwocie 300 złotych.