Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IV K 1102/19

7.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

J. K.

5.  w okresie od 24 grudnia 2017r. do 1 stycznia 2018r. w S., w mieszkaniu przy ul. (...) znęcał się fizycznie i psychicznie nad konkubiną A. K. (1) w ten sposób, że znajdując się pod wpływem alkoholu, w dniach 24 grudnia 2017r. i w nocy z 31 grudnia 2017r. na 1 stycznia 2018r. wszczął awantury, podczas których wyzywał pokrzywdzoną słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, popychał ją, szarpał, uderzał dłonią w twarz, nadto dodatkowo podczas awantury w nocy z 31 grudnia 2017r. na 1 stycznia 2018r. rozrzucał jedzenie, łapał pokrzywdzoną za szyję, porwał na niej odzież rozbierając ją do naga oraz przystawił jej do twarzy penisa mówiąc, że pokrzywdzona należy do niego, tj. czyn z art. 207 § 1 k.k

6.  w nieustalonej bliżej dacie, w okresie od lipca 2018r. do sierpnia 2018r. w S. naruszył nietykalność cielesną A. K. (1) w ten sposób, że szarpał ją i popychał, a nadto znieważał ją słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, tj. czyn z art. 217 § 1 k.k. w zb. z art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

7.  w nocy z 12 na 13 października 2018r. w S., w mieszkaniu przy ul. (...) naruszał nietykalność cielesną A. K. (1) w ten sposób, że popychał ją, przewracał, łapał za szyję, rzucił w nią metalowym lusterkiem, szarpał ją chcąc zabrać jej telefon oraz w trakcie szarpania popchnął ją na miejsce, gdzie na podłodze znajdowały się pozostałości szklanego świecznika, w wyniku czego pokrzywdzona palcami na szkło nadepnęła, co spowodowało u niej rany podeszwowe powierzchni palców II i III stopy prawej, które naruszyły funkcję stopy prawej na okres nieznacznie przekraczający 7 dni, przy czym w zakresie w/w uszkodzeń oskarżony nie chciał ich spowodować, jednak wiedząc wcześniej o znajdującym się na podłodze rozsypanym szkle, możliwość ich zaistnienia mógł przewidywać, a nadto podczas opisywanego wyżej zdarzenia znieważał A. K. (1) słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, tj. czyn z art. 157 § 1 i 3 k.k. w zb. z art. 217 § 1 k.k. w zb. z art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k

8.  w dniu 15 kwietnia 2019r. w S., w mieszkaniu przy ul. (...) naruszył nietykalność cielesną A. K. (1) w ten sposób, że szarpał ją, łapał za włosy i piersi, zrzucał z łóżka, łapał za szyję, które to zachowania skutkowały powstaniem u pokrzywdzonej uszkodzeń ciała w postaci okrągławych sińców prawego przedramienia i okolicy lewego kolana, co spowodowało naruszenie funkcji obu kończyn górnych i kończyny dolnej lewej na okres nieprzekraczający 7 dni, a nadto znieważał pokrzywdzoną używając wobec niej słów powszechnie uznanych za obelżywe, tj. czyn z art. 217 § 1 k.k. w zb. z art. 216 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k,

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Czyny 1-4

J. K. od 22 sierpnia 2017 r. pozostawał w konkubinacie z A. K. (1). Zamieszkiwali wspólnie w mieszkaniu A. K. (1) wraz z dwójką jej małoletnich dzieci i z jej bratem A. K. (2).

W październiku lub listopadzie 2017 r. J. K. wyjechał do Szwajcarii w celach zarobkowych, gdzie pracował do końca 2018 r. A. K. (1) kilkakrotnie go tam odwiedzała. Oskarżony przylatywał co jakiś czas na 1 - 2 dni do Polski. Następnie w styczniu 2018 r. oskarżony podjął pracę w Norwegii. Świadczył ją do marca 2020 r.

W trakcie trwania związku J. K. wspomagał konkubinę finansowo.

Oskarżony był o A. K. (1) bardzo zazdrosny. Wielokrotnie zarzucał jej, że go zdradza z innymi mężczyznami.

J. K. nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo. W czasie dokonywania przypisanych mu czynów nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej ani ograniczonej poczytalności. Oskarżony nadużywał alkoholu, pod jego wpływem alkoholu stawał się agresywny. W maju 2019 r. podjął leczenie przeciwalkoholowe. Przez kilka miesięcy nie spożywał alkoholu.

J. K. ma 42 lata, jest w trakcie rozwodu (poprzedni związek). Nie posiada nikogo na utrzymaniu. Obowiązany jest łożyć alimenty na małżonkę w kwocie 600 zł. Zarobkuje wyjeżdżając na krótkie kontrakty do N., uzyskuje w ten sposób dochody rzędu 7.000 zł miesięcznie netto. Nie był dotychczas karany.

wyjaśnienia oskarżonego

opinia sądowo-psychiatryczna

zeznania A. K. (1)

zeznania A. K. (3)

zeznania M. Ł.

zaświadczenie lekarskie

niebieska karta – część A

Dane o karalności.

k. 75-76, k. 226-227v

k. 100-104

k. 18-20, 228-231

k. 50-51, 233-234

k. 53-54, 234-234v

k. 165

k. 46-49

k. 183

1. W dniach 24 grudnia 2017r. i 31 grudnia 2017r do 1 stycznia 2018r. w S., w mieszkaniu przy ul. (...) J. K. znajdując się pod wpływem alkoholu, po odpowiednio: Wigilii oraz S. (w tym drugim przypadku zarzucając pokrzywdzonej, że zbyt dużo fotografowała się z innymi osobami) wszczął awantury, podczas których wyzywał pokrzywdzoną słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, popychał ją, szarpał i uderzał dłonią w twarz. Dodatkowo podczas awantury w nocy z 31 grudnia 2017r. na 1 stycznia 2018r. rozrzucał jedzenie, łapał pokrzywdzoną za szyję, porwał na niej odzież rozbierając ją do naga oraz przystawił jej do twarzy penisa mówiąc, że pokrzywdzona należy do niego.

zeznania A. K. (1)

zeznania A. K. (3)

zeznania M. Ł.

k. 18-20, 228-231, k. 238-238v

k. 50-51, 233-234

k. 53-54, 234-234v

2. W nieustalonej bliżej dacie, okresie od lipca 2018r. do sierpnia 2018r. w S., podczas powrotu z pubu ze spotkania ze znajomymi oraz w mieszkaniu J. K. szarpał A. K. (1) i popychał ją, a nadto znieważał ją słowami powszechnie uznanymi za obelżywe (kurwo, szmato).

zeznania A. K. (1)

dokumentacja fotograficzna

k. 18-20, 228-231

k. 45-47

3. W nocy z 12 na 13 października 2018r. w S., w mieszkaniu przy ul. (...) J. K. popychał A. K. (1), przewracał, łapał za szyję, rzucił w nią metalowym lusterkiem, szarpał ją chcąc zabrać jej telefon oraz w trakcie szarpania popchnął ją na miejsce, gdzie na podłodze znajdowały się pozostałości szklanego świecznika, w wyniku czego A. K. (1) nadepnęła palcami na szkło, co spowodowało u niej rany podeszwowe powierzchni palców II i III stopy prawej, które naruszyły funkcję stopy prawej na okres nieznacznie przekraczający 7 dni. Podczas opisywanego wyżej zdarzenia J. K. znieważał nadto A. K. (1) słowami powszechnie uznanymi za obelżywe (kurwo, szmato).

zeznania A. K. (1)

zeznania A. K. (3)

zeznania M. Ł.

dokumentacja fotograficzna

karta informacyjna

nagranie utrwalone na nośniku cyfrowym

protokół oględzin

opinia sądowo-lekarska

k. 18-20, 228-231

k. 50-51, 233-234

k. 53-54, 234-234v

k. 47 v, 33, 33v, 38, 39

k. 24

k. 69

k. 143-149

k. 170-171

4. W dniu 15 kwietnia 2019 r. w S., w mieszkaniu przy ul. (...) w nocy po przyjściu A. K. (1) do domu, a następnie rano J. K. szarpał pokrzywdzoną, łapał ją za włosy i piersi, zrzucał z łóżka, łapał za szyję, co skutkowało powstaniem u pokrzywdzonej uszkodzeń ciała w postaci okrągławych sińców prawego przedramienia i okolicy lewego kolana i spowodowało naruszenie funkcji obu kończyn górnych i kończyny dolnej lewej na okres nieprzekraczający 7 dni, a nadto znieważał ją używając wobec niej słów powszechnie uznanych za obelżywe.

zeznania A. K. (1)

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

opinia sądowo-lekarska

k. 18-20, 228-231

k. 64

k. 137-140

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

J. K.

Czyny przypisane jak wyżej

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

- dokonywanie wobec pokrzywdzonej czynności wypełniających znamiona znęcenia w okresach nie objętych czynami przypisanymi,

- umyślne spowodowanie uszkodzeń ciała pokrzywdzonej kwalifikowanych z art. 157 § 1 k.k.

Wyjaśnienia oskarżonego

Zeznania pokrzywdzonej

k. 76, 183, 226-227v

k. 18-20, 228-231.

7.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wszystkie ww. fakty

Zeznania A. K. (1)

zeznania M. Ł., A. K. (3)

opinie sądowo-lekarskie

dowody z dokumentów

nagranie utrwalone na nośniku cyfrowym i dokumentacja fotograficzna

Zeznania pokrzywdzonej zasługują na wiarę w całości. Sąd one logiczne, spójne i konsekwentne na obu etapach postępowania karnego, a także korespondują z innymi dowodami. Pokrzywdzona nie miała żadnego powodu aby bezpodstawnie pomawiać oskarżonego i zeznawać nieprawdę. Co więcej, zarówno z jej postawy w trakcie postępowania przygotowawczego (chęć przebaczenia, „wycofania zeznań”), jak i z zeznań na rozprawie wynika, że nadal zależy jej na związku z oskarżonym, w żadnym wypadku nie zamierzała go obciążać zdarzeniami niezaistniałymi czy też przerysowywać jego negatywne zachowania.

Oceniając zeznania pokrzywdzonej należy również zauważyć, że, jak wyjaśniał sam oskarżony, pozostawała ona w znacznej części na jego utrzymaniu. Także z tego powodu nie miałaby żadnego celu w potencjalnym pogarszaniu swojej sytuacji bytowej przez doprowadzenie do niesłusznego wszczęcia postępowania karnego przeciwko oskarżonemu, grożącego jego pozbawieniem wolności. W tej sytuacji jako jedyny motyw złożenia zawiadomienia o przestępstwie i podtrzymywania zeznań jawi się jedynie fakt doznawania rzeczywistych cierpień ze strony oskarżonego i to doświadczania ich w takim zakresie, że doznawane cierpienia i naruszania godności przeważyły nad kwestiami materialnymi i nadzieją na naprawę związku bez ingerencji osób trzecich.

O wiarygodności zeznań pokrzywdzonej świadczy w końcu ich pełne potwierdzenie przez zeznania A. K. (3) i M. Ł., a także przed dowody w postaci nagrania zachowania oskarżonego i protokołów oględzin ciała pokrzywdzonej.

Zeznania świadków A. K. (3) i M. Ł. były logiczne, konkretne, spójne. Świadkowie ci nie pozostawali z oskarżonym w żadnym konflikcie, nie mieli żadnych powodów, aby w sposób nieprawdziwy go obciążać lub pomawiać.

Opinie sądowo-lekarskie są pełne i jasne, a zawarte w nich wnioski zostały należycie i przekonująco uzasadnione, nadto opinie te zostały sporządzone przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje.

Brak jest podstaw do podważania autentyczności ujawnionego nagrania i zdjęć wykonanych przez pokrzywdzoną. Nagranie obejmuje cały przebieg zajścia, jakie rozegrało się pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzoną. Jego treść jednoznacznie potwierdza zeznania pokrzywdzonej. Oskarżony bowiem wyzywał na nim pokrzywdzoną, poniżał ją, traktował ją jak własność (uważając np. że ma pełne prawo do przeglądania jej telefonu), nie reagował na wypowiedzi konkubiny o bólu, który doznawała w związku z jego zachowaniem.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Zeznania A. K. (2)

Wyjaśnienia oskarżonego

Zeznania A. K. (2) nie miały istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Świadek ten nie był informowany przez pokrzywdzoną o przemocy, jakiej doznawała ze strony oskarżonego, ani sam nie zaobserwował takich zachowań.

Sąd odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim zaprzeczał on, aby przejawiał wobec pokrzywdzonej agresję słowną i fizyczną, albowiem wyjaśnienia te stoją w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie, w szczególności z zeznaniami pokrzywdzonej, zeznaniami świadków, nagraniem zdarzenia z dnia 15 kwietnia 2019 r., oraz danymi zawartym w opiniach sądowo – lekarskich.

Nadto wskazać należy, że w trakcie zdarzeń objętych zarzutem oskarżony pozostawał pod wpływem alkoholu, co niewątpliwie nie wypływało pozytywnie na zdolność postrzegania i zapamiętywania rzeczywistego przebiegu zdarzeń.

Oskarżony twierdził, że pokrzywdzona ćwiczyła taniec na rurze, co mogło wpływać na zasinienia na jej ciele. Wyjaśnienia te w najmniejszym stopniu nie miały wpływu na dokonane ustalenia faktyczne. Po pierwsze bowiem, jak wyżej wskazano, pokrzywdzona nie miała tendencji do przypisywania oskarżonemu jakichkolwiek działań czy ich skutków, które nie zaistniały w rzeczywistości, po drugie zaś, obrażenia przypisane w czynie opisanym w pkt I. 4 części dyspozytywnej wyroku badane były w (...) następnego dnia po awanturze – nie było zatem możliwości aby stwierdzone przez biegłych obrażenia powstały w innych okolicznościach, niż te, które opisała pokrzywdzona.

7.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1-4

J. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z treścią przepisu. art. 207 § 1 k.k. kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Przestępstwo znęcania się, jest przestępstwem formalnym z działania lub zaniechania. W przypadku znęcania się, które pociągnęłoby za sobą skutki na przykład w postaci uszkodzenia ciała lub spowodowania rozstroju zdrowia, wchodzić w grę będzie kwalifikacja kumulatywna z odpowiednim przepisem określającym przestępstwo skutkowe (np. 156, 157 k.k.). Znęcanie się może przybrać formę znęcania się fizycznego lub psychicznego. W pierwszym przypadku zachowanie sprawcy będzie polegało na zadawaniu cierpień fizycznych, jak na przykład bicie, duszenie czy inne zadawanie bólu. Znęcanie psychiczne oznacza zaś dręczenie psychiczne poprzez na przykład lżenie, wyszydzanie, straszenie lub zadawanie cierpień osobie, o której w tym przepisie mowa. Od strony przedmiotowej pojęcie „znęcania” oznacza zazwyczaj systematycznie powtarzające się zachowanie złożone z jedno lub wielorodzajowych pojedynczych czynności naruszających różne dobra, na przykład nietykalność ciała czy godność osobistą. Całość tego postępowania określonego zbiorowo, którego poszczególne fragmenty mogą wypełniać znamiona różnych występków (np. z art. 190, 191, 216, 217 kk), stanowi jakościowo odmienny, odrębny typ przestępstwa. Wyjątkowo za znęcanie się można uznać również postępowanie ograniczone wprawdzie do jednego zdarzenia zwartego czasowo i miejscowo, lecz odznaczające się intensywnością w zadawaniu dolegliwości fizycznych lub psychicznych, a zwłaszcza złożone z wielu aktów wykonawczych rozciągniętych w czasie.

W niniejszej sprawie przyjęto, że znamiona znęcania zostały wypełnione jedynie w zakresie zachowania oskarżonego opisanego w pkt I.1 części dyspozytywnej zarzutu. Pokrzywdzona w okresie, w którym oskarżony dopuszczał się wobec niej zachowań składających się na znęcanie się fizyczne i psychiczne (od 24 grudnia 2017r. do 1 stycznia 2018r. ) była jego konkubiną (osobą pozostającą we wspólnym pożyciu), co czyniło z niej w świetle art. 115 § 11 k.k. osobę najbliższą. Zachowania J. K. opisane w w/w czynie naruszało nietykalność cielesną i godność pokrzywdzonej, a jednocześnie zmierzało do jej poniżenia i upokorzenia. Ilość zachowań oskarżonego i ich intensywność pomimo krótkiego czasu, w jakim miały one miejsce, nie pozwalają na przyjęcie, iż stanowiły one jedynie czyny z art. 216 § 1 k.k. i art. 217 § 1 k.k. Działania oskarżonego były bowiem rozciągnięte w czasie (dwie awantury w ciągu tygodnia), a jednocześnie były dla pokrzywdzonej zdecydowanie bardziej dotkliwe, upadlające czy też poniżające niż inne, późniejsze, pojedyncze awantury. W szczególności bardzo dotkliwie naruszały godność i nietykalność pokrzywdzonej, jej poczucie wartości, tak upokarzające działania jak zerwanie z niej w całości ubrania (co sprawiło, że była jeszcze bardziej bezbronna i upokorzona przed ubranym mężczyzną) i przystawienie jej penisa do twarzy z komunikatem, że pokrzywdzona stanowi niejako własność oskarżonego, z którą może on zrobić co chce.

Powyższy rodzaj i intensywność upokarzających pokrzywdzoną zachowań, w ocenie Sądu, uzasadniają przyjęcie stanowiska, że opisane w pkt I.1 zachowania oskarżonego wypełniały znamiona znęcania.

Z uwagi na długość przerwy między opisanym wyżej zachowaniem, a czynem objętym pkt I.2 nie ma możliwości przyjęcia, iż zachowania te stanowiły jeden czyn karalny. W analogiczny sposób należy potraktować pozostałe przypisane oskarżonemu czyny. Wszystkie z uwagi na rodzaj jego pracy miały charakter jednorazowych awantur przedzielonych kilkumiesięcznymi okresami. Awantury te, po pierwsze, z uwagi na ich jednorazowość, brak rozciągnięcia w czasie (choćby na kilka dni), a po drugie, z powodu braku tak drastycznych zachowań poniżających jak opisane w pkt I.1, nie są wystarczające dla przyjęcia, że wypełniały znamiona art. 207 § 1 k.k.

Czynu z art. 217 § 1 kk dopuszcza się ten, kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną. Naruszeniem nietykalności cielesnej jest każde bezprawne dotknięcie innej osoby lub inny krzywdzący kontakt fizyczny polegający na bezpośrednim działaniu na ciało (m.in. przez uderzenie, szarpanie) lub działaniu pośrednim. Strona podmiotowa przestępstwa naruszenia nietykalności cielesnej polega na umyślności w obu jej formach, tj. zamiaru bezpośredniego lub ewentualnego.

Przestępstwo z art. 216 § 1 kk popełnia ten, kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła. Znieważać oznacza ubliżyć komuś, lżyć, obrażać kogoś. Zniewagą są zatem zachowania, które wg zdeterminowanych kulturowo i powszechnie przyjętych ocen stanowią wyraz pogardy dla człowieka, niezależnie od odczuć samego pokrzywdzonego.

Znamiona obu powyższych przepisów zostały naruszone w przypadku każdego z trzech pozostałych przypisanych oskarżonemu czynów.

Przestępstwa z art. 157 § 1 i 2 k.k. polegają na spowodowaniu uszczerbku na zdrowiu. Pojęcie uszczerbku na zdrowiu obejmuje naruszenie czynności narządu ciała oraz spowodowanie rozstroju zdrowia. Naruszenie czynności narządu ciała polegać będzie na naruszeniu ciągłości tkanek ciała człowieka w postaci zranienia zewnętrznego lub wewnętrznego, natomiast rozstrój zdrowia to spowodowanie zmian chorobowych o charakterze czynnościowym. W zależności od charakteru i czasu trwania uszczerbku wyróżnia się przestępstwo spowodowania średniego uszczerbku na zdrowiu, tj. trwającego dłużej niż 7 dni (art. 157 § 1 k.k.) oraz lekkiego uszczerbku na zdrowiu - poniżej 7 dni (art. 157 § 2 k.k.).

W trakcie zdarzenia, które nastąpiło w nocy z 12 na 13 października 2018r. w mieszkaniu przy ul. (...) podczas szarpania oskarżony popchnął pokrzywdzoną na miejsce, w którym na podłodze znajdowały się pozostałości szklanego świecznika, w wyniku czego pokrzywdzona palcami nadepnęła na szkło, a nadepnięcie to – jak wynika z opinii sądowo-lekarskiej – spowodowało u niej powstanie ran podeszwowych powierzchni palców II i III stopy prawej, które naruszyły funkcję stopy prawej na okres nieznacznie przekraczający 7 dni. Zachowanie oskarżonego wykroczyło zatem poza samo naruszenie nietykalności cielesnej pokrzywdzonej i przybrało postać spowodowania uszczerbku na zdrowiu na okres przekraczający 7 dni.

W ocenie Sądu, oskarżony nie chciał spowodować u pokrzywdzonej w/w obrażeń. Wskazują na to zeznania samej pokrzywdzonej na rozprawie, analiza nagrania oraz zasady logiki i doświadczenia życiowego. Do uszkodzenia ciała doszło w trakcie awantury, szkło było wcześniej rozsypane. J. K. będąc pod wpływem alkoholu, szarpiąc się z pokrzywdzoną i myśląc tylko o zabraniu jej telefonu, o szkle tym zapomniał. Nie można mu zatem przypisać umyślności działania. Jednocześnie, ponieważ oskarżony wiedział wcześniej, że świecznik się rozbił oraz że nikt znajdującego się na podłodze szkła nie posprzątał, uznać należało, iż miał on możliwość przewidzenia, że popchnięcie pokrzywdzonej w jego kierunku może wywołać skutek w postaci wystąpienia obrażeń na jej ciele. Jego działanie miało zatem charakter nieumyślny, jednak zawiniony. Oskarżony bowiem mógł i powinien był przewiedzieć jakie skutki jego zachowanie wywoła.

W zakresie czynu opisanego w pkt w pkt I.4 zachowania oskarżonego oprócz wyzwisk i naruszeń nietykalności cielesnej spowodowały również opisane w wyroku uszkodzenia ciała pokrzywdzonej na okres nieprzekraczający 7 dni. Z tego powodu w kwalifikacji prawnej tego czynu uwzględniono również art. 157 § 2 k.k.

7.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. K.

I.1-4

I.1

Rodzaj wybranej kary oraz jej wysokość w przypadku czynów opisanych w pkt I. 2 – 4 części dyspozytywnej wyroku uwzględnia z jednej strony dotychczasowy brak karalności oskarżonego i wykonywanie przez niego w sposób stały pracy zarobkowej, z drugiej zaś strony na jego niekorzyść poczytano ilość wyzwisk i naruszeń nietykalności w poszczególnych zachowaniach, a nadto działanie bez żadnego realnego powodu i pod wpływem alkoholu.

W zakresie czynów, które skutkowały powstaniem obrażeń ciała u pokrzywdzonej, skutki te dodatkowo uwzględniono na niekorzyść J. K. przy poszczególnych karach jednostkowych.

W przypadku czynu opisanego w pkt I.1 części dyspozytywnej wyroku dodatkowo na niekorzyść oskarżonego przemawia intensywność podjętych przez niego działań, ich rozciągnięcie w czasie oraz stopień upokorzenia pokrzywdzonej.

Ustalając wysokość stawki dziennej grzywny Sąd miał na uwadze nie tylko uzyskiwane przez oskarżonego dochody, ale również jego realne możliwości zarobkowe.

Łącząc kary jednostkowe grzywien Sąd uwzględnił z jednej strony podobny sposób działania oskarżonego, z drugiej zaś dość znaczne przerwy między poszczególnymi czynami oraz ich zróżnicowanie pod względem spowodowanych skutków w zakresie uszkodzeń ciała.

Wobec braku wcześniejszej karalności oskarżonego oraz wykonania przez niego w sposób stały pracy zarobkowej możliwe jest postawienie wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej, w związku z czym wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono.

Długość probacji ustalono na maksymalny ustawowy okres – z uwagi na ewidentnie widoczny na rozprawie brak większego stopnia krytycyzm wobec swojego zachowania ze strony oskarżonego oraz nadal trwające używanie lub nadużywanie przez niego alkoholu.

W ocenie Sądu oskarżony wymaga kontroli przez cały okres próby. Z tego też powodu orzeczono wobec niego dozór kuratora oraz obowiązek wskazany w pkt V.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

Wobec braku podstaw do zwolnienia oskarżonego od kosztów sądowych, zostały one od niego w całości zasądzone.

7.1Podpis

R. M.