Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie IV Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Jakub Wiliński

Protokolant Joanna Marczyńska

bez udziału prokuratora

po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2016 r.

sprawy B. F. urodzonego (...) w P., syna A. i A. z domu M.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 8 października 2015 r. w S. na trasie od ul. (...) do ulicy (...) podrobił podpis M. F. na wezwaniu do zapłaty z Zarządu Dróg i Transportu Miejskiego seria (...) numer (...) wystawionym za jazdę bez ważnego biletu, w związku z kontrolą w autobusie komunikacji miejskiej linii numer 524, w ten sposób, że podając się za M. F. podrobił jego podpis w rubryce „czytelny podpis pasażera”, co stanowi wypadek niniejszej wagi,

to jest o czyn z art. 270 § 2a kk,

I.  uznaje B. F. za sprawcę zarzuconego mu czynu i na podstawie art. 66 § 1 kk w zw. z art. 67 § 1 kk postępowanie karne o ten czyn warunkowo umarza na okres próby 1 (jednego) roku,

II.  na podstawie art. 67 § 3 kk orzeka wobec B. F. świadczenie pieniężne w wysokości 800 (ośmiuset) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej

III.  na podstawie art. 44 § 1 kk orzeka wobec B. F. przepadek wezwaniu do zapłaty seria (...) numer (...) przechowywanego w aktach sprawy na karcie 7,

IV.  na podstawie art. 627 kpk i art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach karnych zasądza od B. F. w całości na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym i opłatę karną w kwocie 60 (sześćdziesięciu) złotych.

sygn. akt IV K 970/15

UZASADNIENIE

W nocy 8 października 2015 r. około godziny 2.35, w autobusie komunikacji miejskiej nr 524, jadącym na odcinku ulic (...) w S., kontroler biletów ZDiTM W. S. zwrócił się do jadącego tym autobusem oskarżonego B. F. o okazanie biletu. W toku rozmowy okazało się, że oskarżony nie posiada ważnego biletu. Oskarżony zaprzeczył też posiadaniu przy sobie dokumentu tożsamości. Oskarżony próbował wysiąść na przystanku przy ul. (...), ale kontrolerzy ZDiTM uniemożliwili mu to. W. S. wezwał telefonicznie Policję, która oczekiwać miała na przystanku końcowym przy ul. (...). W trakcie dalszej jazdy na polecenie W. S. oskarżony ustnie podał, że nazywa się M. F.. Dane takie W. S. wpisał na wezwaniu do zapłaty z Zarządu Dróg i Transportu Miejskiego seria (...) numer (...) wystawionym za jazdę bez ważnego biletu. Następnie wezwanie przedłożył oskarżonemu do podpisu. Oskarżony złożył podpis o treści (...). Po dojechaniu do przystanku końcowego oczekujący tam funkcjonariusze Policji ujawnili przy oskarżonym dowód osobisty i ujawnili jego prawdziwe dane personalne. Oskarżony został zatrzymany przez Policję. Po zatrzymaniu ujawniono, że znajdował się w stanie nietrzeźwości 0,49 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Dowody:

- zeznania świadka W. S., k. 13,

- zeznania świadka P. G., k. 11-12,

- wyjaśnienia oskarżonego, k. 18, 46-48,

- protokół zatrzymania rzeczy, k. 4-6,

- wezwanie do zapłaty, k. 7,

- protokół badania stanu trzeźwości, k. 3,

- protokół zatrzymania, k. 9.

Oskarżony B. F. ma 22 lata. Jest kawalerem. Dzieci na utrzymaniu nie posiada. Jest studentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Szczecińskiego. Pozostaje na utrzymaniu rodziców. Nie był dotychczas karany sądownie.

Dowody:

- wyjaśnienia oskarżonego, k. 15-16,

- dane o osobie, k. 24,

- dane o karalności, k. 30.

Oskarżony początkowo nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Złożył wyjaśnienia całkowicie zgodne z ustalonym wyżej stanem faktycznym, ale wskazał, że jego zdaniem podpisując się fikcyjnym imieniem i nazwiskiem nie popełnił żadnego przestępstwa. Przesłuchany po raz wtóry przyznał się w całości do czynu i wyraził skruchę.

Przebieg zdarzenia ustalono w oparciu o korespondujące ze sobą wyjaśnienia oskarżonego, zeznania świadków W. S. i P. G. oraz o przywołane wyżej dowody z dokumentów. Cały wskazany powyżej materiał dowodowy oceniony został jako wiarygodny.

Tak przeprowadzone postępowanie dowodowe potwierdziło sprawstwo oskarżonego odnośnie zarzuconego mu czynu, kwalifikowanego z art. 270 § 2a kk. Oskarżony w dniu zdarzenia, chcąc w sposób ewidentny uniknąć kary za jazdę bez ważnego biletu środkami komunikacji miejskiej (o czym świadczyła próba ucieczki z autobusu), podając się następnie za M. F., podrobił podpis tej osoby na wezwaniu do zapłaty. W ten sposób oskarżony fałszując wskazany podpis, sfałszował też samo wezwanie do zapłaty. Działanie bowiem oskarżonego doprowadziło do tego, że wystawione wezwanie do zapłaty stwierdzało w obrocie prawnym niezgodnie z prawdą, iż osoba o danych M. F. jechała autobusem ZDiTM bez ważnego biletu, a nadto odebrała wezwanie do zapłaty kary za powyższe przekroczenie.

Działanie oskarżonego ocenić należało jako przypadek mniejszej wagi. Sprowadzało się ono bowiem do podrobienia tylko jednego podpisu, w sytuacji zresztą, gdzie Policja była już wezwana i ustalenia autentycznych danych personalnych oskarżonego było tylko kwestią czasu. Z tych przyczyń, które przemawiały również za uznaniem stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego jak i stopnia jego winy jako nieznaczne, zrozumiałym też było, że oskarżony podczas pierwszej czynności swego przesłuchania w ogóle nie poczuwał się do winy.

Wszechstronna analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, iż zaszły przesłanki umożliwiające warunkowe umorzenie postępowania karnego przeciwko oskarżonemu. Zgodnie z art. 66 § 1 kk sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Wobec oskarżonego wszystkie te warunki zaktualizowały się w sprawie. Oskarżony nie był dotychczas karny, przyznał się do czynu i do winy, a także wyraził skruchę. Jest przy tym jeszcze osobą wyjątkowo młodą, nie do końca ukształtowaną społecznie, a nadto aktualnie studiuje i nie posiada jeszcze zawodu. W takiej sytuacji sądzić należy, że już sam fakt wszczęcia postępowania karnego wobec oskarżonego w znaczący sposób wywoła w nim pożądany społecznie wstrząs, który jako element wychowawczego oddziaływania wzbudzi w oskarżonym na przyszłość potrzebę kontrolowania swego postępowania i podporządkowywania go obowiązującym prawnie normom. Z tych też względów postępowanie karne wobec niego warunkowo umorzono na okres próby jednego roku.

Z uwagi na fakt warunkowego umorzenia postępowania celowym też było orzec wobec oskarżonego świadczenie pieniężne na cel społeczny, po to aby tą niewygórowaną i dostosowaną do potencjalnych możliwości zarobkowych oskarżonego (który jak wskazał potrafił utrzymywać się z prac dorywczych) dolegliwością uzmysłowić mu, że łamanie obowiązujących przepisów prawa nie jest tolerowane, a nadto jest po prostu nieopłacalne.

W odniesieniu do podrobionego dokumentu orzeczono jego przepadek.

Oskarżonego obciążono zaś kosztami sądowymi, wynikłymi z prowadzenia przeciw niemu postępowania karnego zakończonego skazaniem, w tym wynikającą z przepisów opłatą karną.