Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 6 sierpnia 2025 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie III Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodnicząca: sędzia Grażyna Sienicka

Protokolantka: stażysta Natalia Putko

po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2025 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa R. R.

przeciwko Ł. G.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  odstępuje od obciążenia powoda R. R. kosztami sądowymi;

3.  zasądza od powoda R. R. na rzecz pozwanego Ł. G. koszty postępowania w kwocie 917 (dziewięciuset siedemnastu) złotych wraz z odsetkami
w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku, do dnia zapłaty.

Sędzia Grażyna Sienicka

Sygn. akt III C 472/22

UZASADNIENIE

w postępowaniu uproszczonym

Pismem z dnia 9 maja 2022r. powód R. R. wniósł o zasądzenie od pozwanego Ł. G. kwoty 3 274 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na liczonymi od dnia 12 listopada 2021r. i kosztami postępowania.

Powód wskazał że od dnia 15 września 2021r. wykonywał pracę na rzecz pozwanego, na podstawie łączącej ich umowy ustnej, za którą pozwany częściowo się nie rozliczył. Powód twierdził, że wykonywał prace gipsowe i szpachlowanie, umowa rozliczana była w zależności od przeprowadzonych godzin, powód nie miał możliwości ustalania godzin pracy ani dni
w jakich będzie pracować a wynagrodzenie wynosiło 18 złotych netto za godzinę.
W październiku 2021r. powód przepracował łącznie 243 godzin, co daje kwotę 4 374 zł, z tym że powód otrzymał zaliczkowo 1 100 zł. Kierownikiem prac powoda był pozwany - Ł. G.. Powód podniósł, że wzywał pozwanego wielokrotnie do zapłaty, jednakże bezskutecznie. Umówiona zapłata miała nastąpić do dziesiątego dnia następnego miesiąca po przepracowanym miesiącu i od tej daty, to jest od 12 listopada 2021r. powód dochodzi odsetek ustawowych za opóźnienie. Powód podniósł, że pozwany nie rozliczył się również z innymi pracownikami z Ukrainy, którzy z nim współpracowali. W treści pisma wszczynającego postępowanie, powód posługiwał się ogólnym określeniem „umowa” dla przybliżenia łączącego strony stosunku prawnego – jedynie w końcowej części uzasadnienia użył pojęcia „zlecenie” dla wykazania właściwości miejscowej sądu.

W odpowiedzi na pozew, złożonej i w dniu 21 marca 2023r. pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i obciążenie powoda kosztami postępowania, wskazał że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą (...) Ł. G., w ramach której wykonuje usługi dla firmy (...) w wielu obiektach, w tym także na terenie budynku przy ulicy (...) w S., w którym to budynku powód wykonywał swoje czynności wynikające z umowy.

Pozwany wskazał że powód wykonywał pracę w sposób wadliwy, niezgodnie ze sztuką budowlaną, niedokładnie i nierzetelnie, co spowodowało wstrzymanie wypłaty części jego wynagrodzenia i skutkowało wydatkowaniem przez pozwanego kosztów wykonania przez inną osobę niezbędnych prac poprawkowych oraz kosztów materiałów niezbędnych do wykonania poprawek.

Pozwany przyznał, że strony były związane umową, którą określił w piśmie jako zlecenie i ustaliły, iż wypłata wynagrodzenia będzie uzależniona od wykonania przez powoda zadań remontowo-budowlanych zgodnie ze sztuką budowlaną. Pozwany wywodził nadto, że ustalono także, za aprobatą obu stron, że pozwany ma prawo potrącić powodowi wynagrodzenie za źle wykonaną usługę lub niewłaściwe jej wykonanie. Pozwany wskazał, że poza jednym przypadkiem w kilkumiesięcznej współpracy stron, nigdy nie zdarzyło się aby pozwany
był zmuszony potrącić wynagrodzenie powodowi. Dodatkowo pozwany wskazał, że powód
we wrześniu 2021r. zakomunikował mu, że chce zrezygnować z pracy, ponieważ wyjeżdża na tydzień na Ukrainę. W związku z powyższym pozwany rozliczył z powodem za dotychczasowe prace, zaznaczając że jeśli protokół z oddanych przez niego pozostałych prac będzie bez uwag, to wypłaci resztę wynagrodzenia, co było uprzednio stosowaną praktyką, znaną wcześniej powodowi. Okazało się że prace wykonane przez powoda zostały wykonane wadliwe i niezgodnie ze sztuką, wymagały prac poprawkowych, których koszty poniósł pozwany. Pozwany zaprzeczył aby nie rozliczył się z innymi pracownikami i podniósł, że wszystkie należności są regulowane na czas. Nadto pozwany zaprzeczył aby powód wzywał go do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem albowiem nie otrzymał żadnego przedsądowego wezwania w tym przedmiocie.

Nadto pozwany wskazał, że samodzielną umowę stron poprzedzała kilkumiesięczna współpraca z udziałem biura pośrednictwa pracy.

Stan faktyczny.

Ł. G. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...), w ramach której wykonuje usługi dla firmy (...) w wielu obiektach,
w tym także na terenie obiektu (...) przy ulicy (...) w S., gdzie przez kilka miesięcy pracował R. R., który był przyporządkowany do kilkuosobowej ekipy, której przydzielano do wykonania określone wcześniej zadania.

Niesporne.

W 2021 roku S. C. był kierownikiem budowy obiektu (...) przy ulicy (...) w S.. Praca na terenie ww. obiektu, zlecona Ł. G. przez (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, obejmowała prace wykończeniowe i wymagała od niego uzyskania bezusterkowego odbioru przez jego zleceniodawcę, aby mógł otrzymać należne mu wynagrodzenie.

Dowód: zeznania świadka S. C. k. 132;

przesłuchanie pozwanego w charakterze strony k. 190-193.

Rozliczenia między Ł. G. a R. R. wyglądały w taki sam sposób w całym okresie trwania umowy: Ł. G. wypłacał R. R. wynagrodzenie częściami: najpierw zaliczka, później pozostała część i zdarzało się, że R. R. musiał poprawiać wykonane prace. Poprawki wykonywane były po pracy całej ekipy, również w zakresie prac wykonywanych przez R. R.. Wszystkim członkom ekipy,
w której R. R. pracował zdarzały się poprawki – wykonywali swoją pracę i kiedy wskazywano, że coś jest źle zrobione – naprawiali swoją pracę. Zdarzało się, że w poprzednich okresach tj. przed wrześniem 2021 roku wypłata wynagrodzenia była uzależniona od tego, czy praca była poprawnie wykonana i wypłata następowała po ewentualnych poprawkach. Wszystkie poprzednie należności zostały przez Ł. G. zapłacone.

We wrześniu 2021r. R. R. wykonywał prace na terenie ww. inwestycji wspólnie
z innymi pracownikami, którzy tworzyli jedną ekipę. Powierzono im do wspólnego wykonania prace na II piętrze budynku, obejmujące montaż regipsów, malowanie, tynkowanie, szpachlowanie i porządkowanie powierzchni budowy, na jakiej pracowali.

(...) i wszelkie potrzebne narzędzia dostarczał Ł. G..

Dowód: przesłuchanie powoda w charakterze strony k. 218-221.

W ocenie kierownika budowy S. C. prace wykonywane przez R. R. były wadliwe i niezgodne ze sztuką budowlaną – źle nakładał gładź, nierówno
i niechlujnie osadzał narożniki ścienne, niedokładnie malował ściany.

Dowód: zeznania świadka S. C. k. 132;

przesłuchanie pozwanego w charakterze strony k. 190-193.

8 listopada 2021r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowana przez kierownika budowy S. C. i Ł. G., jako właściciel przedsiębiorstwa (...) dokonali oględzin powierzchni budynku, zgłoszonej przez Ł. G., jako gotowa do odbioru. W sporządzonym wstępnym protokole odbioru wskazano konieczność poprawienia części prac: szpachlowanie na połączeniach płyt gipsowo kartonowych, poprawki malarskie z uwagi na widoczne ślady od wałków, zaprawki na żelbetach w zakresie uzupełnienia ubytków, fugowanie płytek, widoczne pęknięcia na połączeniach płyt – do ponownego wykonania połączenie z wtopieniem flizeliny przy wnęce na szafę rack, przy głównych drzwiach wejściowych, zbyt mała szczelina dylatacyjna przy drzwiach wejściowych, niepotrzebne materiały do usunięcia.

Dowód: protokół z dnia 8 listopada 2021r. k. 52;

zeznania świadka S. C. k. 132.

R. R. opuścił budowę nagle i z tego powodu Ł. G. wprowadził na budowę M. G., który wykonując poprawki dostrzegał wady prac poprzednika w postaci: złej technologii kładzenia chemii, krzywizny i ogólnego braku staranności nie mieszczącego się w normach. M. G., w ramach zadań przekazanych mu przez Ł. G., dokonał naprawy usterek w postaci montażu suchej zabudowy wraz
z gładziami i malowanie. Koszt wykonanej usługi wyniósł 5 535 złotych brutto.

Dowód: zeznania świadka M. G. k. 139;

faktura numer (...) k. 66;

przesłuchanie pozwanego w charakterze strony k. 190-193.

Rozważania

Żądanie pozwu, oparte o przepis art. 735 k.c. okazało się nieuzasadnione.

W treści pisma wszczynającego postępowanie, powód posługiwał się ogólnym określeniem „umowa” dla przybliżenia łączącego strony stosunku prawnego – jedynie
w końcowej części uzasadnienia użył pojęcia „zlecenie” dla wykazania właściwości miejscowej sądu, co wskazuje na dość swobodne podejście do rodzaju łączącej strony umowy.

Z uwagi na fakt, iż pozwany w odpowiedzi na pozew posłużył się określeniem „zlecenie” dla zdefiniowania spornego kontraktu, Sąd uznał, że rodzaj umowy traktowanej, jako całość nie jest istotą sporu – jest nią natomiast element przedmiotowo istotny w postaci zasad wypłacania powodowi wynagrodzenia. O ile stawka wynagrodzenia nie była kwestionowana
o tyle zasada jej wypłaty już tak.

Powód w treści pism procesowych oraz w wypowiedziach swojego pełnomocnika propagował pogląd o ustaleniu godzinowej stawki wynagrodzenia pozbawionej powiązania
z jakością wykonanych prac, jednakże w treści złożonych zeznań przedstawił zasadę wypłacania mu wynagrodzenia zgodną z przedstawioną w toku postępowania przez pozwanego tj. odnoszoną do jakości wykonanych robót i powiązaną z uzyskaniem akceptacji inwestora. Tak ustalone wynagrodzenie jest charakterystyczne dla umowy o dzieło, przy której przyjmujący zamówienie w umowie zlecenia (umowie oświadczenie usług) bierze na siebie ryzyko pomyślnego wyniku spełnianej czynności czyli wykonawca niewątpliwie jest w tym przypadku odpowiedzialny za rezultat.

Nie budziło żadnych wątpliwości sądu, że rodzaj prac zleconych powodowi pozwalał na poddanie kontroli efektów jego pracy pod kątem osiągnięcia konkretnego, zindywidualizowanego rezultatu – uzyskania ich odbioru przez (...) Spółka
z ograniczoną odpowiedzialnością, co z kolei determinowało zapłatę na rzecz pozwanego.

Zgromadzony w aktach materiał dowodowy wskazuje więc, że umowa łącząca strony nie była czystą formą umowy zlecenie, o której mowa w art. 734 k.c. ale umową o charakterze mieszanym, o której mowa w art. 750 k.c. Stosowana przez pozwanego i nie kwestionowana poza procesem przez powoda praktyka wiązania zapłaty wynagrodzenia z oceną i odbiorem wykonania prac zleconych powodowi i całej ekipie, której był częścią wskazuje na to, że strony uzgodniły i stosowały przepis art. 636 k.c. jako podstawę obowiązku zapłaty wynagrodzenia należnego powodowi. Zgodnie z treścią przepisu art. 636 § 1 k.c. jeżeli przyjmujący zamówienie wykonywa dzieło w sposób wadliwy albo sprzeczny z umową, zamawiający może wezwać go do zmiany sposobu wykonania i wyznaczyć mu w tym celu odpowiedni termin.
Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu zamawiający może od umowy odstąpić albo powierzyć poprawienie lub dalsze wykonanie dzieła innej osobie na koszt
i niebezpieczeństwo przyjmującego zamówienie.

Taką praktykę pozwany stosował a powód akceptował już wcześniej i poprawki wymagane i wykonywane były niepodzielnie na całym obszarze wyznaczonym dla ekipy,
w której pracował R. R., niezależnie od tego, który konkretnie z pracowników niestarannie pracę wykonał.

Powód nie przedstawił żadnych dowodów pozwalających na przyjęcie, że pozwany miał obowiązek zapłacenia mu wynagrodzenia wyłącznie za czas, w jakim pozostawał obecny
na terenie budowy. Nie wykazał również ile godzin spędził tam w spornym okresie.

Zgodnie z treścią art. 6 k. c. ciężar udowodnienia podnoszonego faktu spoczywa na osobie, która wywodzi z niego skutki prawne.

Przepis art. 232 k.p.c. nakłada na strony obowiązek wskazywania dowodów
dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne, zaś Sąd, stosownie do normy
z art. 233 § 1 k.p.c. ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego uznania,
na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału.

(...) dowodowa, stosownie do cytowanych wyżej przepisów spoczywa
na stronach, zgodnie z obowiązującą w procesie cywilnym zasadą kontradyktoryjności.

Powód był reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, co pozwala przyjąć,
iż wszystkie środki dowodowe jakimi dysponował zostały w procesie wykorzystane dla obrony jego interesów, jednakże żaden z nich nie uzasadniał żądania pozwu, w sposób pozwalający uznać jego twierdzenia za trafne i wykazane. W analizowanej sprawie okoliczności kwestionowane przez pozwanego a mające kapitalne znaczenie zarówno dla oceny istnienia legitymacji procesowej powoda, jak i dla potwierdzenia żądania pozwu, nie zostały wykazane, co więcej – w zakresie zasady wypłaty wynagrodzenia stanowisko powoda przedstawione
w jego zeznaniach było zgodne z twierdzeniami pozwanego. Okoliczność ta skutkowała oddaleniem powództwa.

Rozstrzygając o kosztach procesu Sąd miał na względzie, wyrażoną
w art. 98 § 1 k.p.c. , zasadę odpowiedzialności stron za wynik procesu, zgodnie z którą strona przegrywająca spór ma obowiązek zwrócić przeciwnikowi koszty jakie poniósł on w związku ze skierowaniem sprawy na drogę sądową.

Na zasądzoną kwotę kosztów procesu składają się wynagrodzenie pełnomocnika wysokości 900 zł oraz 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika ustalono na podstawie § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1 964 z późn. zmianami).

Sędzia Grażyna Sienicka