Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2024 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie III Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Justyna Pikulik
Protokolant:	Oliwia Oczkowska

po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2024 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S.

przeciwko (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. S. na rzecz powoda Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. kwotę 35.284,44 zł (trzydzieści pięć tysięcy dwieście osiemdziesiąt cztery złote czterdzieści cztery grosze) wraz z odsetkami liczonymi od następujących kwot i w następującej wysokości:

-od kwoty 25.192,94 zł (dwadzieścia pięć tysięcy sto dziewięćdziesiąt dwa złote dziewięćdziesiąt cztery grosze) z odsetkami liczonymi jak dla zaległości podatkowych od dnia 7 marca 2023 r. do dnia zapłaty,

-od kwoty 2.485,34 zł (dwa tysiące czterysta osiemdziesiąt pięć złotych trzydzieści cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, liczonymi od dnia 7 marca 2023 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. S. na rzecz powoda Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. kwotę 3.600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty;

3.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 1.839,94 zł (tysiąc osiemset trzydzieści dziewięć złotych dziewięćdziesiąt cztery grosze) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt III C 246/24

UZASADNIENIE

Powód Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. S. kwoty 35.284,44 zł wraz z odsetkami:

-liczonymi jak dla zaległości podatkowych od kwoty 25.192,94 zł od dnia 7 marca 2023 r. do dnia zapłaty,

-ustawowymi za opóźnienie, liczonymi od kwoty 2.485,34 zł od dnia 7 marca 2023 r. do dnia zapłaty

i kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania pozwu powód podniósł, że pozwana spółka – na wniosek z dnia 11 maja 2020 r. – uzyskała dofinansowanie w trybie przepisu art. 15 gga ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...) 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych - świadczenie na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia 16 pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy w następstwie wystąpienia (...) 19 w okresie od maja do lipca 2020 r. w łącznej kwocie 93.341,79 zł. Zgodnie z wnioskiem kwota dofinansowania miała być przeznaczona na:

-dofinansowanie wynagrodzenia pracowników w kwocie 79.150,20 zł,

-pokrycie składek na ubezpieczenie społeczne pracowników należnych od pracodawcy od kwoty dofinansowania od wynagrodzenia w kwocie 14.191,59 zł.

Z treści dokumentów rozliczeniowych złożonych przez spółkę wynika, że pozwana wykorzystała przyznane wsparcie w zakresie dotyczącym wynagrodzenia pracowników w łącznej kwocie 57.499,85 zł. Zobowiązana jest zatem zwrócić kwotę 35.841,94 zł, w tym:

-33.356,01 zł tytułem nienależnie pobranych składek na ubezpieczenie społeczne od pracodawcy i pracownika oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne,

-2.485,33 zł tytułem niewykorzystanych środków finansowych wraz z odsetkami.

31 sierpnia 2020 r. pozwana spółka zwróciła kwotę 8.414,67 zł. Do zapłaty pozostała zatem dochodzona pozwem kwota, która obejmuje należności z następujących tytułów:

-25.192,94 zł tytułem należności głównej (składki na ubezpieczenie społeczne od pracodawcy i pracownika oraz na ubezpieczenie zdrowotne),

-7.092,28 zł tytułem odsetek jak dla zaległości podatkowych naliczonych na dzień 6 marca 2023 r.,

-2.485,34 zł tytułem niewykorzystanych środków finansowych,

-513,88 zł tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych na dzień 6 marca 2023 r.

24 listopada 2023 r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Szczecin- Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z treścią żądania pozwu (ówczesna sygn. akt III Nc 1047/23).

Pozwana (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w B. S. reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika zaskarżyła ww. nakaz zapłaty sprzeciwem, w którym wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenia na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozwana spółka podniosła zarzut braku drogi sądowej, podnosząc, że kwestia zwrotu środków będącej przedmiotem sporu pomocy publicznej podlega rozpoznaniu w trybie postępowania administracyjnego. Organ przyznający świadczenie działał w ramach władztwa administracyjnego.

W odniesieniu natomiast do żądania pozwu, pozwana podniosła, że zgodnie z umową o dofinansowanie we wskazanym okresie 3 miesięcy, tj. maj, czerwiec i lipiec 2020 r., zobowiązana była do utrzymania zatrudnienia pracowników i z obowiązku tego się wywiązała. Zgłoszone przez powoda żądanie, w jej ocenie, nie znajduje podstawy prawnej we wskazanym przepisie art. 15 g ani w fakcie korzystania przez pozwaną z częściowego (50%) zwolnienia w opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne. Otrzymane dofinansowanie zostało bowiem przeznaczone na pokrycie pozostałej części składek na ubezpieczenie społeczne.

Na skutek prawidłowego wniesienia sprzeciwu nakaz zapłaty stracił moc i sprawa została skierowana do rozpoznania na rozprawie.

W dalszym toku procesu strony nie modyfikowały swoich stanowisk procesowych.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

30 kwietnia 2020 r. pozwana spółka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. S. zawarła porozumienie w trybie ustawy z dnia 11 października 2013 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy, na mocy którego postanowiono o wprowadzeniu w zakładzie pracy obniżonego wymiaru czasu pracy na następujących warunkach:

1.  w okresie od 1 maja 2020 r. do 31 lipca 2020 r wymiar czasu pracy 16 pracowników zostaje obniżony do 0,9 pełnego wymiaru czasu pracy;

2.  w okresie tym pracownikom będzie przysługiwało wynagrodzenie za pracę proporcjonalnie do obniżonego wymiaru czasu pracy oraz finansowanie ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na częściowe zrekompensowanie wynagrodzenia z tytułu obniżenia wymiaru czasu pracy.

Niesporne, a nadto dowód:

-porozumienie dot. wprowadzenia obniżonego wymiaru czasu pracy k. 13 – 14.

11 maja 2020 r. pozwana spółka złożyła wniosek o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy w następstwie wystąpienia C. 19.

Wniosek obejmował przyznanie środków na wypłatę od dnia 1 maja 2020 r. świadczeń z tytułu obniżonego wymiaru czasu pracy dla 16 pracowników przysługujących za okres 3 miesięcy z przeznaczeniem na:

-dofinansowanie wynagrodzenia pracowników w kwocie 79.150,20 zł,

-pokrycie składek na ubezpieczenie społeczne pracowników należnych od pracodawcy od kwoty dofinansowania do wynagrodzenia, o którym mowa powyżej w kwocie 14.191,59 zł.

Łączna wnioskowana kwota wyniosła 93.341,79 zł.

Przedsiębiorca oświadczył we wniosku, że nie zamierza skorzystać ze zwolnień w opłacaniu składek na ZUS, o których mowa w ustawie C. – 19 (dotyczy okresu, w którym wnoszę o przyznanie dofinansowania na ochronę miejsc pracy z FGŚP).

Niesporne, a nadto dowód:

-wniosek o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsca pracy ze środków FGŚP z załącznikami k. 6 - 8.

Powód Wojewódzki Urząd Pracy w S. zawarł z pozwaną (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. S. umowę o wypłatę świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy w następstwie wystąpienia (...) 19, na podstawie której przyznano spółce i przekazano środki na wypłatę świadczeń określonych we wniosku z 11 maja 2020 r.

Zgodnie z § 3 umowy przedsiębiorca zobowiązany był do złożenia, po upływie okresów wskazanych w umowie między innymi dokumentów potwierdzających prawidłowość wykorzystanych środków. Osoby upoważnione przez Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy były uprawnione do przeprowadzenia kontroli w zakresie przestrzegania postanowień umowy, wydatkowania środków zgodnie z warunkami umowy oraz w zakresie właściwego dokumentowania i wykorzystania środków.

Niewykorzystana przez przedsiębiorcę część środków podlegała zwrotowi na rachunek Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S., w terminie 30 dni po upływie okresu, na jaki przyznano środki (par. 5 ust. 1 i § 3).

W razie wykorzystania środków niezgodnie z umową lub wnioskiem, przedsiębiorca zobowiązany jest zwrócić środki w tej części wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od dnia przekazania środków (§ 5 ust. 2).

Niesporne, a nadto dowód:

-umowa k. 10 - 12.

Wypłata przyznanych na podstawie umowy środków nastąpiła w trzech transzach:

1.  21 maja 2020 r. w kwocie 31.113,93 zł, w tym:

a)  19.995,06 zł tytułem wynagrodzenia za czas obniżonego wymiaru czasu pracy,

b)  6.388,34 zł tytułem składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne od pracownika,

c)  4.730,53 zł tytułem składek na ubezpieczenie społeczne od pracodawcy;

2.  30 czerwca 2020 r. w kwocie 31.113,93 zł, w tym:

a)  19.995,06 zł tytułem wynagrodzenia za czas obniżonego wymiaru czasu pracy,

b)  6.388,34 zł tytułem składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne od pracownika,

c)  4.730,53 zł tytułem składek na ubezpieczenie społeczne od pracodawcy;

3.  31 lipca 2020 r. w kwocie 31.113,93 zł, w tym:

a)  19.995,06 zł tytułem wynagrodzenia za czas obniżonego wymiaru czasu pracy,

b)  6.388,34 zł tytułem składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne od pracownika,

c)  4.730,53 zł tytułem składek na ubezpieczenie społeczne od pracodawcy.

Łącznie:

-na wynagrodzenie kwota 59.985,18 zł,

-na składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne od pracownika kwota 19.165,02 zł,

-na składki na ubezpieczenie społeczne od pracodawcy 14.191,59 zł.

Niesporne.

W terminie wskazanym w umowie, tj. do dnia 31 sierpnia 2020 r., pozwana spółka złożyła rozliczenie wniosku w zakresie otrzymanych środków na ochronę miejsc pracy z funduszu gwarantowanych świadczeń pracowniczych, z którego wynika, że otrzymane środki wydatkowała w następujący sposób:

1.  w maju 2020 r. – kwotę 19.795,20 zł na wynagrodzenie z tytułu obniżonego czasu pracy,

2.  w czerwcu 2020 r. kwotę 18. 969,50 zł na wynagrodzenie z tytułu obniżonego czasu pracy,

3.  w lipcu 2020 r. – kwotę 18.735,15 zł na wynagrodzenie z tytułu obniżonego czasu pracy.

Łącznie 57.499,85 zł

Niesporne, a nadto dowód:

-rozliczenie wniosku z załącznikami k. 17, 16 – 19, 22 – 23,

-zeznania świadka M. W. k. 111.

Wojewódzki Urząd Pracy w S. po przeprowadzonej kontroli ustalił, że pozwana spółka wykorzystała przyznane wsparcie na poczet wynagrodzenia pracowników w kwocie 57.499,85 zł. Nie wydatkowała żadnych kwot na poczet składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne należnych od pracownika i składek na ubezpieczenie społeczne należnych od pracodawcy.

Różnica pomiędzy kwotą przyznanej pomocy, tj. 93.341,79 zł, a wydatkowaną kwotą, tj. 57.499,85 zł wynosi 35.841,94 zł, w tym 33.356,61 zł tytułem składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne należnych od pracownika i składek na ubezpieczenie społeczne należnych od pracodawcy oraz 2.485,33 zł tytułem niewykorzystanych środków na poczet wynagrodzenia pracowników.

Dowód:

-rozliczenie k. 21,

-zeznania świadka M. W. k. 111.

Pozwana (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. S. zwróciła powodowi Wojewódzkiemu Urzędowi Pracy w S. 31 sierpnia 2020 r. kwotę 8.414,67 zł.

Niesporne, a nadto dowód:

-potwierdzenie przelewu k. 15.

Pomimo wezwań do zapłaty, pozwana spółka odmówiła zwrotu środków ponad kwotę 8.414,67 zł.

Niesporne, a nadto dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 23.01.2023 r. wraz z zpo k. 24 - 27,

- wezwanie do zapłaty z dnia 07.03.2023 r. z zpo k. 28 – 31.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w całości.

W przedmiotowej sprawie powód Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. S. kwoty 35.284,44 zł wraz z odsetkami: liczonymi jak dla zaległości podatkowych od kwoty 25.192,94 zł od dnia 7 marca 2023 r. do dnia zapłaty i ustawowymi za opóźnienie, liczonymi od kwoty 2.485,34 zł od dnia 7 marca 2023 r. do dnia zapłaty

Podstawę prawną żądania pozwu stanowi przepis art. 405 k.c. w zw. z art. 410 § 2 k.c. Przepis art. 410 § 2 k.c. stanowi, że świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia. Zgodnie z art. 405 k.c. kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości.

Dla uwzględnienia żądania pozwu w tym zakresie konieczne jest zatem łączne wykazanie obydwu przesłanek, tj. faktu spełnienia świadczenia i faktu braku obowiązku w tym zakresie, a ciężar dowodu co do tych okoliczności, spoczywa, na stronie powodowej. Stosownie bowiem do treści art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Podniesiony przez pozwaną zarzut braku drogi sądowej nie zasługiwał na uwzględnienie. Dofinansowanie w trybie przepisu art. 15 g ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...) 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych ma charakter cywilnoprawny. Rozliczenie przez wojewódzkie urzędy pracy świadczeń przekazanych uprawnionym podmiotów następuje w drodze umowy zawartej z dyrektorem wojewódzkiego urzędu pracy, a zatem wszelkie spory dotyczące umowy podlegają rozpoznaniu przez sądy powszechne ( por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w R. z dnia 1 czerwca 2021 r. I SA (...) ).

Nie było pomiędzy stronami sporne, że pozwana spółka, na podstawie umowy zawartej z Dyrektorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. otrzymała świadczenie na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy w następstwie wystąpienia (...) 19, zgodnie ze złożonym wnioskiem, tj. środki na wypłatę od dnia 1 maja 2020 r. świadczeń z tytułu obniżonego wymiaru czasu pracy dla 16 pracowników przysługujących za okres 3 miesięcy z przeznaczeniem na:

-dofinansowanie wynagrodzenia pracowników w kwocie 79.150,20 zł.

-pokrycie składek na ubezpieczenie społeczne pracowników należnych od pracodawcy od kwoty dofinansowania do wynagrodzenia, o którym mowa powyżej w kwocie 14.191,59 zł.

Wnioskowana i przyznana kwota wyniosła łącznie 93.341,79 zł.

Materiał dowodowy sprawy dał podstawy do ustalenia, że strona pozwana zobowiązana jest do zwrotu świadczenia w zakresie przekraczającym kwotę, która nie została wydatkowana zgodnie z przeznaczeniem przewidzianym umową.

Zgodnie z umową pozwana spółka (beneficjent) zobowiązana była nie tylko do nie wypowiadania umowy o prace pracownikom objętym świadczeniem dofinansowanym ze środków publicznych ale również i do wykorzystania przyznanych środków na warunkach określonych w umowie, zgodnie z celem na jaki je uzyskała.

Przepis art. 15g ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...) 19 (…) stanowi, że:

„ust. 1 Przedsiębiorca w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, organizacja pozarządowa w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2023 r. poz. 571) oraz podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, u których wystąpił spadek obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia (...)19, państwowa lub prowadzona wspólnie z ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego instytucja kultury, w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 194), u której wystąpił spadek przychodów w następstwie wystąpienia (...)19, a także kościelna osoba prawna działająca na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła (...) w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, oraz jej jednostka organizacyjna, może zwrócić się z wnioskiem o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, o wypłatę ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych świadczeń na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy, w następstwie wystąpienia (...)19, na zasadach określonych w ust. 7 i 10.

Podmiotom, o których mowa w ust. 1 i 1a, przysługują środki z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na opłacanie składek na ubezpieczenia społeczne pracowników należnych od pracodawcy na podstawie ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1009, z późn. zm.) od przyznanych świadczeń, o których mowa w ust. 1 i ust. 1a.

ust. 5. Świadczenia, o których mowa w ust. 1 i 1a, oraz środki, o których mowa w ust. 2, są wypłacane w okresach przestoju ekonomicznego lub obniżonego wymiaru czasu pracy, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy.

ust. 16 Świadczenia, o których mowa w ust. 1 i 1a, oraz środki, o których mowa w ust. 2, przysługują przez łączny okres 3 miesięcy, przypadających od miesiąca złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, lub wniosków, o których mowa w ust. 1a.

ust. 17 Do wypłaty i rozliczania świadczeń wypłacanych ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o których mowa w ust. 1 i 1a, oraz środków, o których mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy art. 7-16 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy, z wyjątkiem art. 8 ust. 3 pkt 8 oraz art. 13 pkt 2 tej ustawy, oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy.

ust. 18 Podmioty, o których mowa w ust. 1 i 1a, mogą otrzymać pomoc z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wyłącznie w przypadku, jeśli nie uzyskały pomocy w odniesieniu do tych samych pracowników w zakresie takich samych tytułów wypłat na rzecz ochrony miejsc pracy.

ust. 18 a Przepisu ust. 18 nie stosuje się do zwolnienia z obowiązku opłacania należnych składek na ubezpieczenia społeczne pracowników, chyba że zwolnienie dotyczy tych samych miesięcy, na które podmioty, o których mowa w ust. 1 i 1a, zwróciły się z wnioskiem o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, o wypłatę ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy, w następstwie wystąpienia (...)19.

Jak wynika ze złożonego rozliczenia wniosku, pozwana (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. S. otrzymane środki wydatkowała w następujący sposób:

1.  w maju 2020 r. – kwotę 19.795,20 zł na wynagrodzenie z tytułu obniżonego czasu pracy,

2.  w czerwcu 2020 r. – kwotę 18.969,50 zł na wynagrodzenie z tytułu obniżonego czasu pracy,

3.  w lipcu 2020 r.- kwotę 18.735,15 zł na wynagrodzenie z tytułu obniżonego czasu pracy.

Łącznie wydatkowała zatem kwotę 57.499,85 zł jedynie na poczet wynagrodzenia za pracę z tytułu obniżonego czasu pracy. Nie wykorzystała natomiast żadnych środków przyznanych jej na poczet składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne należnych od pracownika i składek na ubezpieczenie społeczne należnych od pracodawcy.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana podniosła, że w okresie od maja do lipca 2020 r. miała korzystać z częściowego (50%) zwolnienia w opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne, a zatem otrzymaną pomoc – w zakresie kwoty 12.705,57 zł - przeznaczyła na opłacenie pozostałej części składek (50%).

Fakt, że pozwana w tym samym okresie korzystała jeszcze z innej formy wsparcia publicznego, która odnosiła się do składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne należnych od pracownika i składek na ubezpieczenie społeczne należnych od pracodawcy nie zwalnia jej z obowiązku zwrotu środków uzyskanych od powoda w zakresie, w jakim nie zostały one wykorzystane zgodnie z umową.

Przepisy ustawy (...)19 nie ograniczają ilości świadczeń, które mogą być na ich podstawie wypłacone na rzecz tego samego przedsiębiorcy - tak długo jak nie wystąpią przesłanki negatywne, o których mowa np. w art. 15zzb ust. 12 ustawy (...)19. Powyższy przepis zakazuje wielokrotnego dofinansowywania wyłącznie tych samych kosztów ponoszonych przez przedsiębiorców w związku z zatrudnianiem pracowników ze środków publicznych. Przy czym, uznać należy że „te same koszty" obejmują jednocześnie trzy elementy: tożsamy przedmiot, podmiot i okres konkretnego wniosku, na podstawie którego uzyskano dofinansowanie. Analogicznie interpretować należy zapisy art. 15g ust. 18 ustawy (...)19, gdzie ustawodawca posłużył się pojęciem zamiennym: „takie same tytuły". Przepis art. 15g ust. 18 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19 (…) nie stoi na przeszkodzie do uzyskania przez przedsiębiorcę dofinansowania wynagrodzeń i składek ZUS pracowników na podstawie art. 15g tej ustawy, w sytuacji otrzymania już przez tego przedsiębiorcę dofinansowania wynagrodzeń i składek ZUS tych samych pracowników na podstawie art. 15zzb ustawy o (...)19, jeżeli dofinansowanie to dotyczyło innego okresu ( por. Wyrok NSA z dnia 27 kwietnia 2022 r., I (...) 251/22; wyrok WSA w Łodzi z dnia 20 września 2023 r., I SA/Łd 465/23).

W świetle treści przepisu art. 15 g ust. 18 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...) 19 (…) pozwana spółka nie byłaby zobowiązana do zwrotu świadczenia przyznanego na podstawie art. 15 g ust. 1 jedynie w sytuacji, gdyby pomoc w zakresie zwolnienia z obowiązku opłacania składek została jej przyznana na inny okres niż pomoc przyznana przez powoda. Tymczasem jak wynika z twierdzeń strony pozwanej tak nie było – w okresie objętym sporną umową, korzystała ona nie tylko z wynikającego z umowy dofinansowania do składek, ale również ze zwolnienia w opłacaniu składek.

Pozwana (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. S. zobligowana jest zatem do zwrotu wsparcia udzielonego przez powoda w zakresie:

-kwoty 33.356,61 zł tytułem składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne należnych od pracownika i składek na ubezpieczenie społeczne należnych od pracodawcy wraz z odsetkami liczonymi jak dla zaległości podatkowych od dnia dokonania wypłaty poszczególnych transz na poczet składek (tj. od kwot po 11.118,87 zł od dnia 21 maja 2020 r. , 30 czerwca 2020 r. i 31 lipca 2020 r. )

-oraz kwoty 2.485,33 zł tytułem niewykorzystanych środków na poczet wynagrodzenia pracowników wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 31 sierpnia 2020 r.

31 sierpnia 2020 r. pozwana spółka zwróciła kwotę 8.141,67 zł, która została rozliczona w następujący sposób:

-251,01 zł na poczet odsetek liczonych jak odsetki od zaległości podatkowych,

-8.163,66 zł na poczet należności głównej.

Do zwrotu przez pozwaną na rzecz powoda pozostała zatem kwota 35.284,44 zł, która obejmuje należności z następujących tytułów:

-25.192,94 zł tytułem należności głównej (składki na ubezpieczenie społeczne od pracodawcy i pracownika oraz na ubezpieczenie zdrowotne),

-7.092,28 zł tytułem odsetek jak dla zaległości podatkowych naliczonych na dzień 6 marca 2023 r.,

-2.485,34 zł tytułem niewykorzystanych środków finansowych,

-513,88 zł tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych na dzień 6 marca 2023 r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uwzględnił powództwo w całości i w punkcie 1 wyroku zasądził od pozwanej spółki na rzecz powoda kwotę 35.284,44 zł wraz z odsetkami:

-liczonymi jak dla zaległości podatkowych od kwoty 25.192,94 zł od dnia 7 marca 2023 r. do dnia zapłaty,

-ustawowymi za opóźnienie, liczonymi od kwoty 2.485,34 zł od dnia 7 marca 2023 r. do dnia zapłaty.

Ustalenia faktyczne w sprawie Sąd poczynił na podstawie dokumentów złożonych przez stronę powodową, co do prawdziwości i wiarygodności których Sąd nie powziął zastrzeżeń oraz na podstawie zeznań świadka M. W., które uznał za wiarygodne, ponieważ nie naprowadzono wobec nich przeciwdowodów. Również i strona pozwana nie podnosiła zarzutów w tym zakresie. Na rozprawie w dniu 10 września 2024 r. Sąd pominął dowód z zeznań świadka D. M., ponieważ fakty, na które świadek miał być przesłuchany, tj. rozliczenie wniosku pozwanej, zostały wykazane dowodem z zeznań świadka M. W.. Wniosek o przesłuchania za stronę pozwaną Prezesa Zarządu spółki został pominięty, ponieważ Prezes Zarządu, pomimo prawidłowego wezwania na stawił się na rozprawie w dniu 10 września 2024 r. i niestawiennictwa nie usprawiedliwił.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Strona pozwana, jako przegrywająca sprawę, zobowiązana jest zwrócić powodowi w całości poniesione przez niego koszty procesu, na które złożyła się kwota 3.600 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika w osobie radcy prawnego, zgodnie z § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2025 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. , poz. 265 ze zm.). Powyższa kwota została zasądzona wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 98 k.p.c., w myśl którego, od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty ( art. 98 § 1 ¹ k.p.c.)

O nieuiszczonych kosztach sądowych, na które składa się kwota 1.765 zł tytułem opłaty sądowej, której nie miał obowiązku uiścić powód oraz kwota 74,94 zł tytułem wynagrodzenia tłumacza przysięgłego przybranego w celu przesłuchania Prezesa Zarządu pozwanej, Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i kosztami tymi obciążył pozwaną jako stronę, która proces przegrała.

W związku z powyższym, Sąd w pkt 3 wyroku nakazał pobrać od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 1.839,94 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.