Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 listopada 2024 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie III Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Justyna Pikulik
Protokolant:	Alicja Rzewuska

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2024 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa F. S. i P. Ł.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. solidarnie na rzecz powodów F. S. i P. Ł. kwotę 9.657 zł (dziewięć tysięcy sześćset pięćdziesiąt siedem złotych) wraz z wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 15 stycznia 2023 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. solidarnie na rzecz powodów F. S. i P. Ł. kwotę 3.817 zł (trzy tysiące osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.817 zł (tysiąc osiemset siedemnaście złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty;

3.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie kwotę 456,67 zł (czterysta pięćdziesiąt sześć złotych sześćdziesiąt siedem groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt III C 191/24

UZASADNIENIE

Pozwem z 20 lutego 2023 roku, który wpłynął do tutejszego Sądu 6 marca 2023 roku powodowie F. S. oraz P. Ł., reprezentowani przez zawodowego pełnomocnika, wnieśli o zasądzenie solidarnie na ich rzecz od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. kwoty 5.106 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od 15 stycznia 2023 roku do dnia zapłaty, a także o zasądzenie solidarnie na ich rzecz od pozwanego kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 34 złotych.

W uzasadnieniu pozwu powodowie wskazali, że 3 września 2022 roku doszło do zdarzenia, w wyniku którego pojazd marki M. o numerze rejestracyjnym (...) stanowiący własność Ł. P. został uszkodzony przez sprawcę posiadającego polisę od odpowiedzialności cywilnej w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. Pozwany wypłacił odszkodowanie z tytułu szkody w pojeździe, jednak nie w pełnej wysokości, w odniesieniu do roszczenia związanego z najmem pojazdu zastępczego, stanowiącego podstawę faktyczną pozwu. Łączny okres najmu wyniósł 46 dni przy dobowej stawce najmu w wysokości 300 zł netto + VAT. Powodowie żądaniem pozwu objęli cały okres wynajmu pojazdu zastępczego tj. 46 dni po stawce dobowej 111 zł, zastrzegając możliwość rozszerzenia żądania pozwu na dalszym etapie postępowania. Decyzją z 15 grudnia 2022 r. pozwany przyznał na rzecz powodów kwotę 7.317,00 zł tytułem odszkodowania za zwrot kosztów wynajmu pojazdu zastępczego, uznając okres wynajmu w całości, zaś stawkę dobową określił na 230 zł brutto, gdyż zaproponował poszkodowanemu zorganizowanie pojazdu zastępczego.

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w S. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powodów na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany wskazał, że po zgłoszeniu szkody zostało przeprowadzone postępowanie likwidacyjne. W momencie poinformowania poszkodowanego o przyjęciu zgłoszenia przedstawiono mu jednocześnie propozycję najmu pojazdu zastępczego w wypożyczalni współpracującego z pozwanym zakładem ubezpieczeń wraz z informacją, jakie kroki należy podjąć, aby z tej oferty skorzystać. Pomimo tego poszkodowany nie zdecydował się na skorzystanie z oferty, a pojazd zastępczy wynajął jeszcze przed zgłoszeniem szkody. Za zasadny uznano okres najmu 30 dni przy stawce 369 zł brutto za dobę przez pierwsze 3 dni i 230 zł brutto za dobę przez kolejne dni (stawka zweryfikowana do stawki proponowanej przez stronę pozwaną). W ocenie pozwanego, czas najmu (47 dni) został zawyżony, gdyż okoliczności i wina za przedłużający się okres naprawy pojazdu leży wyłącznie po stronie warsztatu przeprowadzającego naprawę, a warsztat ten został wybrany przez samego poszkodowanego.

W piśmie z dnia 5 sierpnia 2024 r. powodowie F. S. oraz P. Ł. oświadczyli, że nie kwestionują opinii biegłego sądowego, a ponadto rozszerzyli powództwo o kwotę 4.551 zł i tym samym wnieśli o zasądzenie od pozwanego na rzecz powodów solidarnie kwoty 9.657 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 15 stycznia 2023 r. do dnia zapłaty. Wskazali, że skoro biegły potwierdził zasadny okres wynajmu pojazdu zastępczego określając go na 48 dni, to zasadne jest roszczenie wynikające z faktury VAT, która obejmuje okres 46 dni. Jednocześnie stawka najmu pojazdu zastępczego zastosowana przez powodów mieści się w przedziale rynkowych, więc roszczenie wynikające z faktury VAT na kwotę 16.974 zł jest w pełni zasadne, a pozwany przyznał z tego tytułu kwotę 7.317 zł, co oznacza konieczność dochodzenia pozostałej kwoty (9.657 zł) w niniejszym postępowaniu.

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w S. w odpowiedzi na rozszerzenie powództwa wniósł o oddalenie powództwa, również w rozszerzonym zakresie. Tym samym pozwany zakład ubezpieczeń podtrzymał dotychczasowe stanowisko wyrażone w toku postępowania.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny

3 września 2022 r. doszło do kolizji, w której samochód marki M. o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność Ł. P., został uszkodzony przez sprawcę posiadającego umowę ubezpieczenia obowiązkowego OC w (...) S.A. z siedzibą w S..

Niesporne, a nadto dowód:

- akta szkody (płyta CD) – k. 58,

- zeznania świadka Ł. P. – k. 78-80.

Po zdarzeniu szkodowym samochód Ł. P. został zabrany lawetą. Wówczas dostał propozycję najmu pojazdu zastępczego od pracownika, który obsługiwał lawetę.

Dowód:

- zeznania świadka Ł. P. – k. 78-80.

6 września 2022 r. została zawarta umowa najmu pojazdu zastępczego pomiędzy F. S. i P. Ł., prowadzącymi działalność gospodarczą pod firmą (...) S., (...) S.C. (Wynajmującymi) a Ł. P. (Najemcą). Przedmiotem tej umowy był najem pojazdu marki S. (...) o nr rej. (...). Wynajmujący oddał w najem najemcy ww. pojazd na okres od dnia 6 września 2022 r. do dnia zwrotu potwierdzonego odrębnym dokumentem.

Strony ustaliły wynagrodzenie za każdą rozpoczętą dobę najmu bez limitu kilometrów na kwotę 300 zł netto. Za koniec doby dla potrzeb niniejszej umowy uważa się godzinę 24:00.

Dowód:

- umowa najmu pojazdu – k. 9.

Szkoda została zgłoszona ubezpieczycielowi sprawcy 7 września 2022 r. i nadano jej numer (...). Tego samego dnia (...) S.A. poinformowało poszkodowanego o możliwości najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem podmiotu współpracującego z tymże zakładem ubezpieczeń.

Niesporne, a nadto dowód:

- akta szkody (płyta CD) – k. 58.

Poszkodowany Ł. P. w trakcie likwidacji szkody posiadał pełnomocnika, który w jego imieniu kontaktował się z (...) Towarzystwem (...) w sprawie oględzin, wysokości odszkodowania, organizacji pojazdu zastępczego przez ww. zakład ubezpieczeń, jak i warunków tego najmu w zakresie regulaminu i gwarancji pokrycia kosztów wynajmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

- wiadomości e-mail – k. 11-14,

- wiadomość sms – k. 15,

- oświadczenie poszkodowanego – k. 16.

Pojazd zastępczy był użytkowany przez poszkodowanego Ł. P. przez 46 dni tj. od 6 września 2022 r. do 24 października 2022 r., co skutkowało wystawieniem faktury na kwotę 16.974 zł.

Dowód:

- faktura VAT FS (...) – k. 10,

- potwierdzenie zwrotu pojazdu – k. 9v.

Ł. P. pracuje jako logistyk i pojazd zastępczy był mu niezbędny, by móc poruszać się pomiędzy magazynami. Potrzeba korzystania z samochodu wynikała z zarówno z potrzeb związanych z zatrudnieniem na umowę o pracę, jak i dojazdami do swojej matki, która mieszka w C., a także w celu odbierania dzieci ze szkoły i przedszkola. Magazyny, w których pracuje znajdują się około 20 km od domu. Samochód, których został uszkodzony w wyniku kolizji z 3 września 2022 r. był jedynym pojazdem w jego gospodarstwie domowym.

Dowód:

- zeznania świadka Ł. P. – k. 78-80,

- oświadczenie – k. 16v.

31 października 2022 r. została zawarta umowa cesji wierzytelności pomiędzy F. S. i P. Ł., prowadzącymi działalność gospodarczą pod firmą (...) S., (...) S.C. (zwanymi w treści umowy cesjonariuszem) a Ł. P. (cedentem). Cedent przelał na rzecz cesjonariusza swoją wierzytelność przysługującą mu z tytułu faktury VAT nr (...) względem (...) S.A. Cesjonariusz przyjął tę wierzytelność.

Dowód:

- umowa cesji wierzytelności z 31 października 2022 r. – k. 28.

Pismem z 13 grudnia 2022 r. przedstawiciel (...) S.C. skierował do (...) S.A. wniosek o zapłatę kwoty 16.974 zł.

Dowód:

- pismo z 13 grudnia 2022 r. – k. 8.

Decyzją z 15 grudnia 2022 r. (...) S.A. poinformowało o przyznaniu odszkodowania w wysokości 7.317 zł tytułem wynajmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego. Za zasadny czas naprawy uznano łącznie 30 dni. Za słuszną stawkę dobową uznano kwotę 230 zł.

Dowód:

- decyzja z 15 grudnia 2022 r. – k. 22v-23.

20 grudnia 2022 r. pełnomocnik CITO S., (...) S.C. wezwał (...) S.A. do zapłaty kwoty 9.657 zł tytułem pełnej rekompensaty kosztów wynajmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

- przedsądowe wezwanie do zapłaty – k. 24.

W odpowiedzi na przedsądowe wezwanie do zapłaty zakład ubezpieczeń poinformował, iż nie znaleziono podstaw do zmiany decyzji w zakresie wypłaconego odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego przez L. P..

Dowód:

- pismo z 12 stycznia 2023 r. – k. 26-27.

Uszkodzony w wyniku kolizji z 3 września 2022 r. samochód marki M. (...) zaszeregowany jest do klasy (segmentu) E. Średnia stawka najmu samochodu segmentu (...) z uwzględnieniem najmu w opcji bez limitu kilometrów, przy uwzględnieniu pełnego zakresu ubezpieczenia OC/AC/NW oraz wykupionym udziałem własnym w szkodach, obowiązująca w 2022 r. na rynku lokalnym w S. wynosiła 381,03 zł brutto.

Pojazd, który był wynajmowany przez poszkodowanego należał do segmentu (...). Średnia stawka najmu samochodu segmentu (...) z uwzględnieniem najmu w opcji bez limitu kilometrów, przy uwzględnieniu pełnego zakresu ubezpieczenia OC/AC/NW oraz wykupionym udziałem własnym w szkodach, obowiązująca w 2022 r. na rynku lokalnym w S. wynosiła 370,44 zł brutto.

Rzeczywisty czas naprawy pojazdu i likwidacji szkody, wynikający z akt sprawy, wynosił 48 dni kalendarzowych, był on tożsamy z zasadnym i faktycznym okresem najmu pojazdu zastępczego. Technologiczny czas naprawy należącego do poszkodowanego samochodu marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wynosił 7 dni roboczych, ale nie należy utożsamiać go z faktycznym czasem naprawy pojazdu.

Okres od zgłoszenia szkody (06.09.2022) do zakończenia naprawy (21.10.2022) obejmował więc 46 dni kalendarzowych, a w związku z tym, że 21.10.2022 r. wypadał w piątek jako zasadny należy uznać czas najmu do 24.10.2022 r. (poniedziałek), co łącznie daje zasadny czas najmu wynoszący 48 dni kalendarzowych. Pokrywa się to z rzeczywistymi datami najmu i zwrotu pojazdu zastępczego tj. 06.09.2022 r. – 24.10.2022 r.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego – k. 89-94,

- uzupełniająca opinia biegłego sądowego – k. 124-127

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości (w wysokości uwzględniającej rozszerzenie żądania dochodzonego pozwem).

W przedmiotowej sprawie powodowie F. S. oraz F. Ł. domagali się zasądzenia (po rozszerzeniu powództwa) od (...) S.A. kwoty 9.657 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 15 stycznia 2023 r. do dnia zapłaty.

Legitymacja strony powodowej wobec pozwanego ubezpieczyciela wynika z nabycia przez powodów od poszkodowanego wierzytelności o wypłatę odszkodowania z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego na podstawie umowy cesji z dnia 31 października 2022 roku (art. 509 k.c.), czego strona pozwana nie kwestionowała.

Stan faktyczny sprawy został ustalony w oparciu o dokumenty złożone przez strony postępowania i zeznania świadka – poszkodowanego Ł. P.. Dokumenty złożone przez strony były w całości dla Sądu przekonujące, a przy tym żadna ze stron ich nie kwestionowała. W całości za wiarygodne uznano również zeznania świadka. W spornym zakresie ustalenia faktyczne Sąd poczynił w oparciu o opinię główną i opinię uzupełniającą biegłego sądowego M. M., które zostały sporządzone rzetelnie, klarownie, a jednocześnie zawierały informacje niezbędne do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Podstawą prawną żądania pozwu był art. 436 § 1 k.c., który stanowi, że odpowiedzialność przewidzianą w art. 435 k.c. ponosi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody.

Natomiast zgodnie z treścią art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia, natomiast na podstawie art. 36 ust. 1 zd. 1 cyt. ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Cytowany przepis jest wyrazem tendencji ustawodawcy, aby umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej stwarzała możliwie szeroki zakres ochrony ubezpieczeniowej zarówno ubezpieczonemu sprawcy szkody przed konsekwencjami osobistego ponoszenia odpowiedzialności cywilnej, jak i poszkodowanemu, przez zapewnienie mu pełnej kompensaty ze strony ubezpieczyciela szkody wyrządzonej przez ponoszącego odpowiedzialność cywilną sprawcę. W konsekwencji odpowiedzialność ubezpieczyciela determinowana jest odpowiedzialnością sprawcy wypadku.

Świadczenie pieniężne, które wypłaca ubezpieczyciel w ramach odpowiedzialności przewidzianej przez rzeczone przepisy, jest ustalane według reguł rządzących cywilnym prawem odszkodowawczym, a więc o rodzaju i wysokości świadczeń należnych od ubezpieczyciela decydują przepisy kodeksu cywilnego, zwłaszcza art. 361 – 363 k.c., z tą jednak istotną różnicą, że w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych wyłącznym sposobem naprawienia szkody jest odszkodowanie pieniężne (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 24 lipca 2014 roku w sprawie o sygn. akt I ACa 134/14).

Odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego (uchwała Sadu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 roku w sprawie o sygn. akt III CZP 5/11, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2013 roku w sprawie o sygn. akt III CZP 76/13).

Szkoda majątkowa musi pozostawać w normalnym związku przyczynowym z wypadkiem w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. Możliwość korzystania z samochodu zastępczego o standardzie zbliżonym do uszkodzonego mieści się w zakresie znaczeniowym pojęcia normalnych następstw działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Charakter odpowiedzialności ubezpieczyciela uzasadnia bowiem przyjęcie, że obok bezpośrednich skutków zdarzenia, w ramach normalnego związku przyczynowego, mogą znajdować się pośrednie działania odpowiedzialnego, powodujące uszczerbek majątkowy związany ze zdarzeniem powodującym szkodę (stratę), która także powinna być wyrównana.

Szkodą jest niemożność korzystania z uszkodzonego pojazdu przez czas trwania naprawy (wyroki Sądu Najwyższego z dnia 26 listopada 2002 roku, sygn. akt V CKN 1397/00, z dnia 2 lipca 2004 roku, sygn. akt II CK 412/03, z dnia 8 września 2004 roku, sygn. akt IV CK 672/03, z dnia 5 listopada 2004 roku, sygn. akt II CK 494/03, uchwała Sądu Najwyższego (7) z dnia 17 listopada 2011 roku, sygn. akt III CZP 5/11).

Postulat pełnego odszkodowania przemawia za przyjęciem stanowiska o potrzebie zwrotu przez ubezpieczyciela tzw. wydatków koniecznych potrzebnych na czasowe używanie zastępczego środka komunikacji w związku z niemożliwością korzystania z niego wskutek zniszczenia z tym, że tylko za okres między dniem zniszczenia a dniem w którym poszkodowany może uzyskać naprawę uszkodzonego pojazdu lub nabyć analogiczny pojazd, nie dłuższy jednak niż za czas do zapłaty odszkodowania. Termin wydatków koniecznych oznacza przy tym wydatek niezbędny dla korzystania z innego pojazdu w takim samym zakresie w jakim poszkodowany korzystałby ze swego środka lokomocji gdyby mu szkodę nie wyrządzono. Poszkodowany mógłby zatem żądać tylko zwrotu wydatków poniesionych za korzystanie z pojazdu zastępczego pomniejszonych o sumę jaką wydatkowałby na koszty eksploatacji własnego pojazdu.

Poniesione wydatki powinny być niezbędne w danych okolicznościach i odzwierciedlać używanie pojazdu w takim samym zakresie, w jakim korzystałby z niego, gdyby szkoda nie powstała. Niezasadne byłoby jednak wynajęcie samochodu zastępczego tylko dla zasady, bez zamiaru jego wykorzystywania, np. gdy poszkodowany posiada więcej pojazdów mechanicznych, którymi może zaspokajać swe usprawiedliwione potrzeby, lub też nie jest w stanie kierować samochodem, gdyż doznał poważnych obrażeń w wypadku, w którym uszkodzeniu uległ jego pojazd. Zasadność i wysokość wydatków podlega udowodnieniu przez poszkodowanego.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 roku w sprawie o sygn. akt III CZP 5/11(też uchwała Sądu Najwyższego z dnia 25 sierpnia 2017 roku, sygn. akt III CZP 20/17, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 14 września 2006 roku w sprawie o sygn. akt III CZP 65/06) odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego.

Należy więc przyjąć, że wydatki muszą być konieczne – niezbędne do egzystencji poszkodowanego, przy uwzględnieniu obowiązku minimalizacji szkody z art. 354 k.c. i stosowania środków zaradczych w sposób proporcjonalny.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że w wyniku zdarzenia drogowego z 3 września 2022 r. poszkodowanemu Ł. P. zdecydowanie przysługiwało prawo do najmu pojazdu zastępczego. Odnosząc się do zarzutu strony pozwanej wskazać należy, iż nie miał on obowiązku korzystania z oferty zaproponowanej przez pozwany zakład ubezpieczeń, a obowiązek minimalizacji szkody został spełniony poprzez wynajęcie pojazdu tej samej klasy, co uszkodzony oraz wynajęcie tego pojazdu za stawkę dobową, która mieści się w średnich stawkach rynkowych obowiązujących na danym obszarze, po którym porusza się poszkodowany.

Stanowisko to jest już szeroko ugruntowane w doktrynie, o czym świadczy chociażby uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2024 r. (III CZP 142/22), w której stwierdzono, iż wysokość odszkodowania nie zależy od ulg i rabatów możliwych do uzyskania przez poszkodowanego od podmiotów współpracujących z ubezpieczycielem.

Ponadto nie bez znaczenia dla Sądu jest fakt, że poszkodowany został poinformowany o usługach powoda związanych z najmem pojazdu zastępczego już w momencie, gdy przyjechała laweta po jego uszkodzony samochód na miejsce zdarzenia (3 września 2022 r.), a pozwany zakład ubezpieczeń poinformował o możliwości najmu z podmiotami współpracującymi dopiero 7 września 2022 r. Co prawda poszkodowany wynajął pojazd zastępczy dopiero 6 września 2022 r., lecz nie zmienia to faktu, iż uczynił to zanim skontaktował się z nim zakład ubezpieczeń.

W niniejszej sprawie zwrócić należy uwagę na to, iż kluczowe w sprawach odszkodowawczych jest to, by poszkodowany w jak najmniejszym stopniu odczuł skutki zdarzenia szkodowego. Niezwłoczna informacja o możliwości najmu pojazdu zastępczego u powodów przesądziła o tym, że pozwany mógł z niej skorzystać, w szczególności, że z ustaleń biegłego sądowego M. M. wynika, że uszkodzony w wyniku kolizji z 3 września 2022 r. samochód marki M. (...) zaszeregowany jest do klasy (segmentu) E. Średnia stawka najmu samochodu segmentu (...) z uwzględnieniem najmu w opcji bez limitu kilometrów, przy uwzględnieniu pełnego zakresu ubezpieczenia OC/AC/NW oraz wykupionym udziałem własnym w szkodach, obowiązująca w 2022 r. na rynku lokalnym w S. wynosiła 381,03 zł brutto. Pojazd, który był wynajmowany przez poszkodowanego należał do segmentu (...) (czyli klasy niższej niż samochód uszkodzony). Średnia stawka najmu samochodu segmentu (...) z uwzględnieniem najmu w opcji bez limitu kilometrów, przy uwzględnieniu pełnego zakresu ubezpieczenia OC/AC/NW oraz wykupionym udziałem własnym w szkodach, obowiązująca w 2022 r. na rynku lokalnym w S. wynosiła 370,44 zł brutto.

Stwierdzić zatem należy, że poszkodowany nie tylko wynajął pojazd za rynkową dobową stawkę, ale także przyczynił się do minimalizacji szkody poprzez wynajęcie pojazdu zaklasyfikowanego do segmentu mniej prestiżowego ( (...)), aniżeli mu przysługiwał z racji, iż uszkodzony został pojazd zaliczany do klasy (...).

Sporny pomiędzy stronami był również zasadny okres najmu pojazdu zastępczego. Z poczynionych wniosków przez biegłego sądowego jak i z analizy materiału dowodowego w postaci dokumentów wynika, że rzeczywisty czas naprawy pojazdu i likwidacji szkody, wynikający z akt sprawy, wynosił 48 dni kalendarzowych, był on tożsamy z zasadnym i faktycznym okresem najmu pojazdu zastępczego. Technologiczny czas naprawy należącego do poszkodowanego samochodu marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wynosił 7 dni roboczych, ale nie należy utożsamiać go z faktycznym czasem naprawy pojazdu.

Okres od zgłoszenia szkody (06.09.2022) do zakończenia naprawy (21.10.2022) obejmował więc 46 dni kalendarzowych, a w związku z tym, że 21.10.2022 r. wypadał w piątek jako zasadny należy uznać czas najmu do 24.10.2022 r. (poniedziałek), co łącznie daje zasadny czas najmu wynoszący 48 dni kalendarzowych. Pokrywa się to z rzeczywistymi datami najmu i zwrotu pojazdu zastępczego tj. 06.09.2022 r. – 24.10.2022 r.

Zarzuty pozwanego o zawyżeniu czasu najmu są chybione albowiem biegły sądowy w opinii uzupełniającej wskazał szczegółowy przebieg postępowania likwidacyjnego, a do opinii uzupełniającej strona pozwana nie składała już zarzutów.

W tym miejscu wskazać należy, że Sąd nie jest obowiązany dążyć do takiego stanu, żeby strony zgadzały się ze złożoną opinią. Wystarczy, że opinia jest przekonująca dla sądu, który ocenia, czy biegły wyjaśnił wątpliwości zgłoszone przez stronę. (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia: 1 września 2009 r., I PK 83/09; 16 września 2009 r., I UK 102/09; 6 października 2009 r., II UK 47/09 oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 18 marca 2016 r., I ACa 1381/15). Opinia biegłego podlega ocenie jak każdy środek dowodowy, jednak w oparciu o właściwe dla jej oceny na płaszczyźnie merytorycznej kryteria, które stanowią: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanego stanowiska, stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen, zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej. Dowód z opinii biegłego podlega przy tym ocenie sądu, według mierników właściwych dla przedmiotu konkretnej opinii, a więc z punktu widzenia zgodności z zasadami logicznego rozumowania, wiedzy powszechnej, podstaw teoretycznych opinii wskazujących na wiedzę biegłego, sposobu formułowania opinii i jej wniosków, także ze względu na ich jednoznaczność i zgodność z postawionymi biegłemu pytaniami, jednakże bez wnikania w ten zakres materii opinii, która wynika z wiedzy specjalistycznej biegłych. Jakkolwiek opinia biegłego jest oparta na wiadomościach specjalnych, to podlega ona ocenie sądu na podstawie całego zebranego w sprawie materiału, a zatem, na tle tego materiału, konieczne jest stwierdzenie, czy ustosunkowała się ona do wynikających z innych dowodów faktów mogących stanowić podstawę ocen w opinii zawartych oraz czy opierając się na tym materiale w sposób logiczny i jasny, przedstawia tok rozumowania prowadzący do sformułowanych w niej wniosków. Dowód z opinii biegłego ma charakter szczególny, jego specyfika wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez sąd w istocie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Odwołanie się przez sąd do tych kryteriów oceny stanowi wystarczające i należyte uzasadnienie przyczyn uznania opinii za rzetelną. Oznacza to również i to, że sąd nie ma kompetencji do czynienia ustaleń pozostających w sprzeczności ze stanowiskiem specjalistów, zwłaszcza w sytuacji gdy opinia jest jednoznaczna, przekonująca i odpowiednio umotywowana.

Mając na uwadze powyższe Sąd doszedł do przekonania, że szkoda wyraża się kwotą 16.974 zł – 46 dni zasadnego najmu przy uwzględnieniu dobowej stawki w wysokości 369 zł brutto, co stanowi kwotę wynikającą z faktury VAT FS (...). Po odjęciu kwoty wypłaconej w postępowaniu likwidacyjnym przez ubezpieczyciela (7.317 zł) daje to kwotę 9.657 zł i taką też kwotę Sąd zasądził w punkcie 1 wyroku wraz z odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 15 stycznia 2023 r.

Roszczenie o odsetki znajduje swoje oparcie w treści art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 817 § 1 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Dłużnik popada w opóźnienie jeśli nie spełnia świadczenia pieniężnego w terminie, w którym stało się ono wymagalne także wtedy, gdy kwestionuje istnienie lub wysokość świadczenia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 października 2003 roku, sygn. akt II CK 146/02). Ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. W rozważanym przypadku zgłoszenie szkody w zakresie wynajmu pojazdu nastąpiło w dniu wydania pierwszej decyzji przez pozwanego tj. 15 grudnia 2022 r. W związku z tym trzydziestodniowy termin ukończenia postępowania likwidacyjnego upłynął w dniu 14 stycznia 2023 r. i tym samym od dnia następnego powodowie są uprawnieni do naliczania odsetek ustawowych.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Roszczenie strony powodowej zostało uwzględnione w całości, a poniosła ona koszty w łącznej kwocie 3.817 zł (500 zł opłata od pozwu wraz z opłatą od rozszerzonego powództwa, 1.800 zł wynagrodzenie pełnomocnika obliczone na podstawie § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie, 17 zł opłata od pełnomocnictwa oraz 1.500 zł tytułem zaliczki na wynagrodzenie biegłego. Łącznie dało to kwotę 3.817 zł, którą w pkt 2 wyroku zasądzono od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. solidarnie na rzecz powodów F. S. i P. Ł..

Od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty. O obowiązku zapłaty odsetek sąd orzeka z urzędu (art. 98 § 11 k.p.c.).

W punkcie 3 wyroku na podstawie art. 113 ust. 1 pkt 2 u.k.s.c. nakazano pobrać od przegrywającego proces w całości pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 456,67 tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych, ponieważ biegłemu za sporządzone w sprawie opnie przyznano wynagrodzenie w łącznej kwocie 1.956,67 zł, a strona powodowa wpłaciła zaliczkę na wynagrodzenie biegłego sądowego w kwocie 1.500 zł. Brakującą kwotę, wydatkową tymczasowo z sum budżetowych, należało zatem pobrać od pozwanego.