Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 czerwca 2022 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział I Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący: Sędzia Agnieszka Kuryłas

Protokolant: sekretarz sądowy Kamila Żebryk

po rozpoznaniu w dniu 09 czerwca 2022 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko: S. S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego S. S. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 887 zł ( ośmiuset osiemdziesięciu siedmiu złotych ) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 21 sierpnia 2019 r do dnia zapłaty ,

2.  oddala powództwo w pozostałej części ,

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 52 zł ( pięćdziesięciu dwóch złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty .

Sędzia Agnieszka Kuryłas

Sygn. akt I C 438/21

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółka Akcyjna w W. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego S. S. kwoty 1058,64 zł, w tym kwoty 887 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonych od dnia 21 sierpnia 2019 r. do dnia zapłaty oraz kwoty 171,64 zł tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności oraz kosztów postępowania.

Z uzasadnienia pozwu wynika, że strony zawarły umowę ubezpieczenia OC na okres od 14 sierpnia 2019 r. do 13 sierpnia 2020 r. Strony umówiły się, że składka w wysokości 887 zł będzie płatna do dnia 20 sierpnia 2019 r. Pozwany nie zapłacił składki pomimo kierowanych od niego przez powódkę wezwań do zapłaty.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jego rzecz od powódki kosztów postępowania. Pozwany zakwestionował, by zawarł z powódką umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej na okres od 14 sierpnia 2019 r. do 13 sierpnia 2020 r. Wskazał, że przedłożona przez powódkę polisa nie jest przez niego podpisana, a miejsca, gdzie powinny być podpisy jego i powódki są puste. Wedle pozwanego nie doszło do uzgodnienia woli podmiotów, dlatego umowa nie ma mocy prawnej. Pozwany podniósł, że w dniu 14 sierpnia 2019 r. był właścicielem samochodu marki C. o numerze rejestracyjnym (...). Od 12 września 2019 r. użytkownikiem samochodu była jednak G. K. (1), która zawarła z powódką umowę ubezpieczenia OC w dniu 12 września 2019 r. Wedle pozwanego nie ma możliwości, by zostały zawarte, a następnie wykonywane dwie umowy ubezpieczenia OC dla pojazdu za ten sam okres. Pozwany wskazał, że wcześniej zawarł z powódką umowy ubezpieczenia OC na okres od 14 sierpnia 2018 r. do 13 sierpnia 2019 r., składka wówczas wynosiła 559 zł. Wedle pozwanego informacja i oferta o odnowieniu polisy powinna być dostarczona mu wcześniej, przed upływem ważności polisy w celu akceptacji warunków umowy, w szczególności ceny polisy. Pozwany zarzucił, że nie zaakceptował wysokości składki w kwocie 887 zł. Przyznał, że miał kontakt telefoniczny i mailowy z agentem ubezpieczeniowym powódki, który wyliczył, że składka będzie wynosić 621 zł, na co się zgodził, jednak te ustalenia nie doszły do skutku.

Pozwany wskazał, że samochód stanowił jego własność prywatną, nie był środkiem trwałym związanym z prowadzoną przez niego działalnością, a obciążanie kosztami rekompensaty w wysokości 40 euro może dotyczyć firm, a nie osoby fizycznej. Pozwany wskazał, że zawierał z powódką wcześniej umowy ubezpieczenia OC jako osoba fizyczna, a nie jako prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...).

W piśmie procesowym wniesionym w dniu 19 października 2021 r. powódka wskazała, że dochodzi zapłaty zaległej składki w związku z zawarciem z pozwanym umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Powódka podniosła, że zawarła z pozwanym umowę na okres od 14 sierpnia 2018 r. do 13 sierpnia 2019 r. dla samochodu marki (...) o numerze rejestracyjnym (...), pozwany nie wypowiedział umowy, dlatego doszło do wznowienia umowy na kolejny okres, tj. od 14 sierpnia 2019 r. do 13 sierpnia 2020 r. Powódka wskazała, że w dniu 25 lipca 2019 r. poinformowała pozwanego o zbliżającym się terminie końca umowy i przedstawiła ofertę ubezpieczenia na kolejny rok. Powódka podniosła, że umowa ubezpieczenia zawarta przez G. K. (1) została zawarta na okres od 12 września 2019 r. do 11 września 2020 r., czyli na inny okres niż umowa, którą kwestionuje pozwany.

W piśmie procesowym wniesionym w dniu 4 stycznia 2022 r. pozwany podniósł, że powódka polisę nr (...), która dotyczyła okresu od 14 sierpnia 2018 r. do 13 sierpnia 2019 r. zawarła z osobą fizyczną S. S.. Umowa, w związku z którą powódka domaga się zapłaty jest nową umową , nie jest kontynuacją wcześniejszej. Został jej bowiem nadany nowy numer i wskazano w niej jako stronę nie osobę fizyczną, a podmiot gospodarczy Przedsiębiorstwo Handlowo – Usługowe (...). Pozwany wskazał, że powódka nie wykazała , czy i kiedy powiadomiła pozwanego o zmianie umowy i o istotnych zmianach warunków umowy, tj. cena, prawidłowe wskazanie ubezpieczonego. Powódka nie wykazała , czym spowodowane są rozbieżności w wysokości składek. Składka w umowie (...) wynosiła 559 zł, w nowej umowie – 887 zł, zaś agent ubezpieczeniowy zaproponował pozwanemu składkę w wysokości 621 zł. W ocenie pozwanego podwyżka składki nie była spowodowana wyrządzeniem szkód przez pozwanego, a zwiększeniem sumy gwarancyjnej i jest związana z wieloma pozwami, które pozwany wniósł przeciwko powódce w innym postępowaniach. Wedle pozwanego rozliczeniu powinien podlegać jedynie okres od 15 sierpnia 2019 r. do 12 września 2019 r., a momentem końcowym powinna być chwila zawarcia przez G. K. (1) umowy ubezpieczenia, za ten okres powódka powinna dochodzić zapłaty. Wedle pozwanego celem umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej nie jest ubezpieczenie samego właściciela czy posiadacza pojazdu, a ubezpieczenie pojazdu.

Pozwany podniósł, że w okresie od 14 sierpnia 2018 r. do 13 sierpnia 2019 r. i od 11 lipca 2018 r. do 10 lipca 2019 r. w wyniku omyłki obowiązywały dwie polisy ubezpieczeniowe. Dlatego okres od 12 września 2019 r. do 11 września 2020 r. powinien być rozliczony na zasadzie kompensaty, a ewentualna nadpłata powinna zostać pozwanemu zwrócona jako nienależna.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

S. S. jest właścicielem samochodu marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) od ok. 2017 r., który przystosowany jest do nauki jazdy.

S. S. użyczył samochód G. K. (1), która wykorzystywała pojazd do nauki jazdy.

Dowód:

-przesłuchanie S. S., k.81-82.

W dniu 14 sierpnia 2018 r. (...) spółka akcyjna w W. jako ubezpieczyciel i Przedsiębiorstwo Handlowo - Usługowe (...) jako ubezpieczający zawarli umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej na okres od 14 sierpnia 2018 r. do 13 sierpnia 2019 r. Umowa została zawarta w związku z wykorzystywaniem samochodu marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) na użytek prywatny S. S.. Strony umówiły się, że składka będzie wynosiła 559 zł, płatna jednorazowo, termin płatności strony ustaliły na dzień 21 sierpnia 2018 r.

Dowody:

-polisa ubezpieczeń komunikacyjnych, k.63-64,

-wydruk z bazy (...), k.54-56,

-przesłuchanie S. S., k.81-82.

W dniu 18 lipca 2019 r. S. S. został poinformowany e-mailowo przez D. J. specjalistę ds. ubezpieczeń w (...), M. w S., że w dniu 13 sierpnia 2019 r. kończy się umowa ubezpieczenia OC dotycząca samochodu marki (...) o numerze rejestracyjnym (...).

W dniu 5 września 2019 r. S. S. w e-mailu do G. M. pracownika (...), M. w S. wystosował prośbę o przygotowanie umowy ubezpieczenia OC dotyczącej samochodu marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) na dalszy okres po 13 sierpnia 2019 r., która miała zostać zawarta z (...) spółką akcyjną w W., przy czym wskazał, że wysokość składki to 621 zł.

W dniu 5 września 2019 r. G. K. (2) pracownik (...), M. w S. w e-mailu poinformował S. S., że potrzebuje danych nowego właściciela samochodu marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) oraz zapytał jaką ofertę zawarcia umowy ubezpieczenia OC zaproponowała S. S. D. J. i kiedy ma być zawarta, bowiem sprawdzał skrzynkę pocztową D. J. i nie znalazł oferty przygotowanej dla S. S..

Dowód :

-korespondencja e-mailowa, k.28-29, 57.

(...) spółka akcyjna w W. poinformowała S. S., że w dniu 13 sierpnia 2019 r. kończy się ubezpieczenie pojazdu w związku z umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartą na okres od 14 sierpnia 2018 r. do 13 sierpnia 2019 r. i zaproponowała kontynuację umowy ubezpieczenia OC na okres od 14 sierpnia 2019 r. do 13 sierpnia 2020 r., wskazała cenę ubezpieczenia OC w wysokości 887 zł.

(...) spółka akcyjna w W. wskazała, co wpływa na wysokość składki OC, między innymi: rodzaj samochodu, jego marka, model, okres eksploatacji, pojemność, moc i rodzaj silnika, wiek posiadacza pojazdu, jego miejsce zameldowania, posiadanie innych ubezpieczeń w (...), osobowość prawna posiadacza pojazdu, charakter posiadania i używania pojazdu, okres ubezpieczenia, wznowienie ubezpieczenia w (...), historia ubezpieczenia, płatność jednorazowa lub w ratach.

Dowód :

- pismo (...), k.65.

S. S. nie wypowiedział umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartej na okres od 14 sierpnia 2018 r. do 13 sierpnia 2019 r.

Bezsporne , a nadto dowód :

-przesłuchanie S. S., k.81-82.

W dniu 14 sierpnia 2019 r. (...) spółka akcyjna w W. , wobec braku wypowiedzenia umowy OC przez pozwanego , automatycznie przedłużyła umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej na okres od 14 sierpnia 2019 r. do 13 sierpnia 2020 r. Umowa została zawarta w związku z wykorzystywaniem samochodu marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) na użytek prywatny S. S.. Zgodnie z umową składka wynosiła 887 zł, płatna jednorazowo, termin płatności to 20 sierpnia 2019 r.

Dowód :

-polisa ubezpieczeń komunikacyjnych nr (...), k. 13-15.

W piśmie z dnia 21 sierpnia 2019 r. (...) spółka akcyjna w W. przesłała S. S. potwierdzenie zawarcie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności OC na okres od 14 sierpnia 2019 r. do 13 sierpnia 2020 r. Wskazała, że nie otrzymała skutecznego wypowiedzenia umowy ubezpieczenie OC dlatego uznała, że została zawarta na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i (...) Biurze (...) na kolejne 12 miesięcy. Wskazała, że składka wynosi kwotę 887 zł.

Dowód :

-pismo z dnia 21 sierpnia 2019 r., k.66-67.

W dniu 12 września 2019 r. (...) spółka akcyjna w W. jako ubezpieczyciel i G. K. (1) jako ubezpieczająca zawarły umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej samochodu marki (...) o nr rej. (...) na okres od 12 września 2019 r. do 11 września 2020 r. Składka to 472 zł.

Dowód :

-polisa ubezpieczeń komunikacyjnych, k. 30- 33, 52-53.

W piśmie z dnia 28 października 2019 r. (...) spółka akcyjna w W. wezwała Przedsiębiorstwo Handlowo- Usługowe (...) do zapłaty kwoty 902,24 zł do dnia 11 listopada 2019 r.

Dowód :

-pismo z dnia 28 października 2019 r., k.12.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu , wywiedzione powództwa zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej mierze .

Zgodnie z treścią art. 805 par. 1 kodeksu cywilnego przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Jednym z obowiązkowych ubezpieczeń jest ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów, zwane dalej "ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych", uregulowane w Ustawie z dnia z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych , Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

Zgodnie z treścią art. 28 ust. 1 cytowanej ustawy , jeżeli posiadacz pojazdu mechanicznego nie później niż na jeden dzień przed upływem okresu 12 miesięcy, na który umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych została zawarta, nie powiadomi na piśmie zakładu ubezpieczeń o jej wypowiedzeniu, uważa się, że została zawarta następna umowa na kolejne 12 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 2.

Wskazana klauzula prolongacyjna służy zapewnieniu nieprzerwanej ochrony ubezpieczeniowej. Klauzula ta przewiduje milczące zawarcie umowy ubezpieczenia na następny okres 12 miesięcy, wówczas dochodzi do przedłużenia stosunku ubezpieczeniowego z mocy ustawy. Do zawarcia kolejnej umowy nie jest potrzebne żadne działanie ze strony ubezpieczającego.

W niniejszej sprawie doszło do automatycznego przedłużenia umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem samochodu marki (...) o numerze rejestracyjnym (...), którego właścicielem jest pozwany i zawarcia umowy na kolejny okres 12 miesięcy, tj. od 14 sierpnia 2019 r. do 13 sierpnia 2020 r. Bezspornym było, że powódka jako ubezpieczyciel i pozwany jako ubezpieczający na podstawie art. 23 ust.1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych zawarli umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem samochodu marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) na okres od 14 sierpnia 2018 r. do 13 sierpnia 2019 r. Pozwany zapłacił składkę wskazaną w umowie za wskazany okres i nie wypowiedział umowy. Nie ziściły się też okoliczności z art. 28 ust. 2 wskazanej ustawy. Nie wystąpiły obiektywne okoliczności skutkujące utratą zaufania do ubezpieczyciela w postaci cofnięcia zakładowi ubezpieczeń zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej, ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń, ogłoszenia lub zarządzenia jego likwidacji, oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości. Nie ma więc żadnych podstaw, by uznać, że stosunek ubezpieczenia pomiędzy pozwanym a powódką wygasł z końcem okresu ubezpieczenia określonego w umowie, czyli w dniu 13 sierpnia 2019 r.

Zarzuty pozwanego , jakoby nie doszło do zawarcia umowy, na podstawie której powódka domagała się zapłaty tytułem nieuiszczonej składki , bowiem umowa zawarta na okres od 14 sierpnia 2018 r. do 13 sierpnia 2019 r. ma inne oznaczenie w postaci numeru niż sporna umowa nie zasługują na uwzględnienie. Zgodnie z art. 28 ust.1 ustawy chodzi o zawarcie następnej umowy na kolejne 12 miesięcy, a więc oznaczenie umowy kolejnym numerem nie ma wpływu na uznanie, że doszło do zawarcia umowy. Nie ma racji pozwany, że nie doszło do zawarcia umowy na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy , bowiem w umowie wskazano firmę pozwanego zamiast osoby fizycznej. Pomimo oznaczenia jako ubezpieczającego PHU (...) nie ulega wątpliwości, że osobą ubezpieczającą jest S. S., który prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Z umowy zresztą jednoznacznie wynika, że pojazd jest wykorzystywany w celach prywatnych, a nie w ramach działalności gospodarczej, na co zresztą wskazywał sam pozwany. Na istnienie spornej umowy nie wpływa również brak podpisu stron na umowie, bowiem umowa zawierana jest z mocy ustawy, nie jest potrzebna żadna aktywność ze strony pozwanego. Zgodnie z treścią art. 28 ust. 2 ustawy , w związku z zawartą umową powódka potwierdziła zawarcie umowy dokumentem ubezpieczenia w terminie 14 dni od dnia jej zawarcia. W piśmie z dnia 21 sierpnia 2019 r. (...) spółka akcyjna w W. przesłała S. S. potwierdzenie zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności OC na kolejny okres .

Składka z tytułu umowy zawartej na kolejny okres z mocy prawa określana jest według stawek obowiązujących w dniu przedłużenia stosunku ubezpieczenia. Dlatego nieuzasadnione są zarzuty pozwanego, że na podstawie kolejnej umowy ubezpieczenia stawka powinna zostać na wcześniejszym poziomie, który strony ustaliły zawierając pierwszą umowę. Podkreślenia wymaga, że pozostawienie stawki na stałym poziomie pomimo zawarcia kolejnej umowy byłoby dla zakładów ubezpieczeń nieopłacalne. Od zawarcia pierwszej umowy przez strony minęło 12 miesięcy, w tym czasie siła nabywcza pieniądza zmieniła się, a jednym z celów zakładów ubezpieczeń jest osiąganie zysków.

Powódka zgodnie z art. 28 ust. 1b i 1c ustawy wysłała pozwanemu informację o ubezpieczeniu na kolejny okres ubezpieczenia i określiła stawkę w wysokości 887 zł. Poinformowała pozwanego pisemnie ( k. 65 ) , co wpływa na wysokość składki OC, wymieniła między innymi rodzaj samochodu, jego markę, model, okres eksploatacji, pojemność, moc i rodzaj silnika, wiek posiadacza pojazdu, jego miejsce zameldowania, posiadanie innych ubezpieczeń w (...), osobowość prawną posiadacza pojazdu, charakter posiadania i używania pojazdu, okres ubezpieczenia, wznowienie ubezpieczenia w (...), historię ubezpieczenia, płatność jednorazową lub w ratach. Odnosząc się do twierdzenia pozwanego, że powódka nie wykazała, że pismo z informacją o ubezpieczeniu na kolejny okres zostało mu wysłane wskazać należy, że w art. 28 ust. 1b i 1c ustawy ustawodawca nie przewidział wyraźnej sankcji dla ubezpieczyciela w razie niedopełnienia ciążącego na nim obowiązku. Dlatego w świetle okoliczności niniejszej sprawy, biorąc pod uwagę, że pozwany nie kwestionował że strony zawarły pierwszą umowę, której pozwany bezspornie nie wypowiedział nie ma podstaw, by uznać, że nie doszło do zawarcia kolejnej umowy w sytuacji, gdy powódka przedstawiła pismo kierowane do pozwanego, które zawiera określenie wysokości składki i informacje o warunkach zawarcia umowy na następne 12 miesięcy.

Jedynie na marginesie warto zauważyć, że z materiału dowodowego znajdującego się w aktach sprawy, w szczególności z korespondencji e-mailowej wynika, że pozwany zdawał sobie sprawę z tego, że pierwotna umowa ubezpieczenia OC dobiega końca. Sam pozwany przyznał zresztą, że miał kontakt telefoniczny i mailowy z agentem ubezpieczeniowym powódki i ustalał wysokość stawki. Pozwany miał zamiar zawrzeć umowę na kolejny okres z powódką, zlecił nawet przygotowanie projektu takiej umowy pracownikowi.

Nie zasługiwały na uwzględnienie zarzuty pozwanego, że w dniu 12 września 2019 r. (...) spółka akcyjna w W. jako ubezpieczyciel i G. K. (1) jako ubezpieczająca zawarli umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej na okres od 12 września 2019 r. do 11 września 2020 r. Fakt zawarcia umowy ubezpieczenia OC przez użytkownika samochodu nie ma żadnego znaczenia dla ustalenia, że doszło do zawarcia pomiędzy stronami następnej umowy na kolejne 12 miesięcy. Przyjmuje się bowiem, że jeśli ubezpieczający nie dopełni warunku złożenia stosownego oświadczenia o wypowiedzeniu umowy, a zawarł umowę z innym zakładem ubezpieczeń, to pomimo podwójnego ubezpieczenia, na ubezpieczającym będzie ciążył nadal obowiązek zapłaty składki dotychczasowemu zakładowi ubezpieczeń. W przedmiotowej sprawie pozwany nie zawarł umowy z innym zakładem ubezpieczeń na okres od 14 sierpnia 2019 r. do 13 sierpnia 2020 r., umowę na czas obejmujący wskazany okres zawarła de facto osoba trzecia. Na tej podstawie należy uznać, że pozwany jest zobowiązany z tytułu zawarcia umowy do opłacenia należnej ubezpieczycielowi składki . W świetle tych okoliczności nie znajdują żadnej podstawy żądania pozwanego, by dokonać rozliczenia jedynie okresu od 15 sierpnia 2019 r. do 12 września 2019 r., a momentem końcowym powinna być chwila zawarcia przez G. K. (1) umowy ubezpieczenia, a nadto, by dokonać kompensaty, a ewentualną nadpłatę jako świadczenie nienależne zwrócić pozwanemu. Z uwagi na powyższe Sąd uznał za pełni zasadne dochodzone przez powódkę żądanie zapłaty składki w wysokości 887 zł z tytułu automatycznego przedłużenia umowy odpowiedzialności cywilnej na kolejny okres , wobec braku skutecznego jej wypowiedzenia przez pozwanego .

Z kolei żądanie powódki w zakresie zasądzenia na jej rzecz odsetek ustawowych za opóźnienia w transakcjach handlowych oraz kwoty 171,64 zł tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności podlegało oddaleniu. W przedmiotowej sprawie nie będą miały bowiem zastosowania przepisy ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych , bowiem zgodnie z art. 2 pkt 1 i 2 stosuje się je do transakcji handlowych, których wyłącznymi stronami są przedsiębiorcy i podmioty prowadzące działalność, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców. Z materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy wynika, że pozwany zawarł umowę ubezpieczenia OC jako właściciel samochodu, który służył mu do celów prywatnych, w związku z tym nie ma podstaw, by uznać, że pozwany występuje jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a strony zawarły transakcję handlową. W świetle tych okoliczności zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki odsetek ustawowych w transakcjach handlowych i rekompensaty za koszty odzyskiwania należności nie znajduje podstaw i dlatego podlegało oddaleniu .

O odsetkach ustawowych za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie art. 481§1 kc. Strony w umowie ustaliły, że składka będzie płatna jednorazowo, a termin płatności przypadał na dzień 20 sierpnia 2019 r. Odsetki powinny być więc liczone od dnia następującego po dniu płatności składki, czyli od dnia 21 sierpnia 2019 r.

O kosztach postępowania Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy na podstawie art. 100 kpc. Na koszty poniesione przez powódkę składały się : wpis od pozwu w kwocie 100 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł . Z kolei na koszty poniesione przez pozwanego składały się : wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w wysokości 270 zł , które zostało ustalone na podstawie §2 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Mając na uwadze fakt , iż powódka wygrała sprawę w 84 % , do zasądzenia na jej rzecz przypadałaby kwota 98 zł ( 117 zł razy 84 %). Z kolei pozwany wygrał sprawę w 16 % , dlatego należał mu się zwrot poniesionych kosztów postępowania w wysokości 46 zł ( 287 zł razy 16 % ) . Przy stosunkowym rozdzieleniu kosztów , należało zasądzić od pozwanego na rzecz powódki kwotę 52 zł tytułem kosztów postępowania

( 98 zł minus 46 zł ) . Stąd orzeczono jak w punkcie 3 sentencji wyroku .

Sędzia Agnieszka Kuryłas