Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

(...)dnia 21 lutego 2002 r., III AUa 1333/01, OSA 2003/7/28). W wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie, sygn. akt III Aua 386/07, orzeczono, że za niezdolną do samodzielnej egzystencji uznaje się wyłącznie osobę wymagającą stałej pomocy przy chodzeniu, jedzeniu, ubieraniu się.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 26 listopada 2008 r. wskazał wręcz, że przewidziane w przepisie art. 484 § 2 k.c. uprawnienie do żądania zmniejszenia kary umownej jest środkiem obrony pozwanego, który może być realizowany jedynie w formie zarzutu merytorycznego (III CSK 168/08, Legalis nr 555122). (...)O kosztach w pkt III sentencji orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. stosunkowo je rozdzielając.

Wypowiadając się natomiast w sprawie określenia cen , na podstawie których należy ustalać koszt usunięcia szkody , Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 czerwca 2003 r. (III CZP 32/2003) wskazał, że odszkodowanie(...)

Na podstawie art. 113 ust. 1 w zw. z art. 94 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 98 kpc Sąd w punkcie III wyroku nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie od pozwanego kwotę 313,44 zł.

III. Umarza postępowanie w pozostałym zakresie. (...)Rozstrzygnięcie zawarte w pkt III wyroku wynikało ze skutecznego częściowego(...)(...)W III pkt wyroku zawarto rozstrzygnięcie o kosztach procesu.

(...)o czym orzeczono w punkcie III wyroku.

III URN 40/80 (...) , podobnie w wyroku z dnia 6 sierpnia 1976 r. III PRN 19/76 , OSNCP 1977/3 poz. 55 i w wyroku z dnia 30 listopada 1999 r., II UKN 221/99, OSNAPiUS 2001/6 poz. 20). (...)III UK 101/19, z których wynika iż dopiero działania w sposób rażący odbiegające od pracy rolniczej (jak spożywanie alkoholu, uczestnictwo w trzygodzinnym spotkaniu towarzyskim) mogą świadczyć o zerwaniu związku z pracą rolniczą.

Zawieranie z własnym pracownikiem dodatkowej (drugiej) umowy o pracę za dodatkowym wynagrodzeniem judykatura dopuszcza tylko wyjątkowo, gdy chodzi o rodzaj pracy wyraźnie inny, niż uzgodniony w podstawowym czasie pracy (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 12 marca 1969 r., III PZP 1/69). (...)(...)dnia 18 grudnia 2014 r., III UK 69/14, oraz z dnia 8 lipca 2015 r., II PK 282/14). (...)W konsekwencji po potrąceniu przedmiotowych kwot należało zasądzić od powoda na rzecz pozwanej spółki kwotę 3.929,74 zł tytułem kosztów procesu, o czym orzeczono jak w pkt III wyroku.