Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

III CRN 373)75,OSNCP 1977 poz,31 ) Ważne powody to przede wszystkim trwonienie przez jednego z małżonków zarobku stanowiącego ich wspólny dorobek oraz uleganie nałogom.

III RC 424/08. (...)III RC 424/08. (...)III RC 424/08. (...)III RC 428/08.

Podobnie w wyroku z dnia 13 stycznia 1982 r., III CRN 301/81, Sąd Najwyższy podkreślił, iż „przedmiotem rozstrzygnięcia w sprawie z art. 140 k.r.o. jest czysto majątkowe roszczenie cywilne i w związku z tym nie wyposażone w przywileje służące roszczeniom alimentacyjnym”. Ponadto w postanowieniu z dnia 24 lutego 1999 r., wydanym w sprawie III CZ 179/98, Sąd Najwyższy uznał, iż „roszczenie [regresowe] powstaje przez sam fakt dostarczenia uprawnionemu środków utrzymania lub wychowania zamiast zobowiązanego. (...)(...)umiejscowienia tego przepisu w dziale III Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego , zatytułowanym „Obowiązek alimentacyjny”. (...)To stanowisko znajduje ugruntowanie w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14 grudnia 1963 r., III CR 311/63, OSNC 1964/10/211, który zachował aktualność również w czasie obowiązywania Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego .

(...)okres 2 (dwóch) lat próby, III oskarżoną A. F. (1) uznaje(...)

III Na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet kary pozbawienia wolności okres zatrzymania w dniu 13 marca 2015 roku.

III Na podstawie art. 572 k.p.k. umarza postepowanie w pozostałej części.

(...)w pozostałym zakresie umarza postepowanie, III nakazuje zwrócić powódce od Skarbu(...)(...)Opłata od pozwu pierwotnie wynosiła 300 zł zaś po jego częściowym cofnięciu pismem z dnia 23 kwietnia 2015 roku – 100 zł, zatem zwrotowi, jako połowa opłaty od cofniętej części powództwa, podlega kwota 100 zł, o czym orzeczono w punkcie III wyroku.

(...)w pozostałej części powództwo oddala; III kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa; IV zasądza od pozwanego K. D. na rzecz adwokata T. P. kwotę 1200 zł (tysiąc dwieście złotych) z tytułu kosztów zastępstwa procesowego; V wyrokowi w pkt. (...)Podkreśla się przy tym, że dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z 5 stycznia 1956 r., III Cr 919/55, OSN 1957, poz. 74).