Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

Negatywny wynik takiej analizy powoduje wydanie wyroku oddalającego powództwo (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 czerwca 1972 roku III CRN 30/72). (...)Sąd nie jest zwolniony z obowiązku dokonania prawidłowej oceny materialnoprawnej zasadności żądania pozwu opartego na tych twierdzeniach (orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 1958 roku 1 CR 969/57, wyrok Sądu Najwyższego: z dnia 15 września 1967 roku III CRN 175/67).

(...)Szczecin – Centrum w Szczecinie; III nakazuje pobrać od powoda kwotę 660 (sześćset sześćdziesiąt) złotych tytułem nieuiszczonych kosztów procesu. (...)W pkt III wyroku Sąd obciążył pozostałym kosztem wynagrodzenia kuratora powódkę, tj. kwotą 660 zł albowiem uiszczona dotychczas zaliczka w wysokości 240 zł nie pokryła całego należnego kuratorowi wynagrodzenia.

Kwestia ta była i jest przedmiotem wielu wypowiedzi judykatury, a podsumowaniem orzecznictwa w tym zakresie jest uchwała Sądu Najwyższego z 24 sierpnia 2017 r. w sprawie III CZP 20/17. (...)Dokonując wzajemnej kompensaty orzeczono jak w pkt III. biegłego nastąpiła z zaliczki powoda.

Roszczenie o rekompensatę w wysokości 40 euro powstaje po upływie terminów zapłaty ustalonych w umowie lub ustalonych zgodnie z art. 7 ust. 3 i art. 8 ust. 4 wskazanej ustawy (vide uchwała Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2015 r., sygn. akt III CZP 94/15). (...)III wyroku kwotę kosztów procesu składa(...)

W zakresie zarzutu przedawnienia roszczenia sąd ustalił, że wcześniej składane pozwy, szczegółowo opisane w stanie faktycznym, w elektronicznym postępowaniu upominawczym oraz przez tutejszym sądem przerwały bieg przedawnienia (uchwała Sądu Najwyższego w sprawie III CZP 66/13). (...)Roszczenie o rekompensatę w wysokości 40 euro powstaje po upływie terminów zapłaty ustalonych w umowie lub ustalonych zgodnie z art. 7 ust. 3 i art. 8 ust. 4 wskazanej ustawy ( vide uchwała Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2015 r., sygn. akt III CZP 94/15).

W pierwszej olejności przywołać należy uchwałę z dnia 18 lipca 2012 roku w sprawie III CZP 39/13 gdzie zajęto się problemem żądania zapłaty kary umownej na wypadek zwłoki lub opóźnienia przez stronę odstępującą od umowy wzajemnej. W wyroku z dnia 7 lutego 2007 roku w sprawie III CSK 288/06 Sąd Najwyższy wyraźnie wskazał, że brak jest podstaw do domagania się zasądzenia kary umownej zastrzeżonej na wypadek odstąpienia od umowy, jeżeli podstawę do odstąpienia od umowy stanowiło niewykonanie zobowiązania pieniężnego.

(...)do tej części wynagrodzenia , III ustalić, że złożenie do depozytu(...)(...)Okoliczność ta została stwierdzona w punkcie III postanowienia na podstawie art. 693 2 §2 i 3 k.p.c.

III ust. 14 (...) ). (...)III ust. 8 (...) ).