Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

III PK 116/15, LEX nr 2057629, z dnia 3 września 2010r. (...)III APa 21/12 LEX nr 1327589.

W pkt III wyroku Sąd zwrócił powódce od Skarbu Państwa kwotę 4.438 zł jako nadpłacone koszty sądowe w sprawie. (...)o czym orzeczono w pkt III wyroku.

III PK 52/11, OSNAPiUS 2013/3-4/34). (...)(...)dnia 27 czerwca 1985 r., III PZP 10/85 OSNCP 1985/ 11/164, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2012 r., II PK 83/11, OSNP 2012/23-24/283).

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 lutego 2011r sygn. akt III CSK 161/10 opubl. (...)Podobne stanowisko wyrażone zostało w Wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17 lutego 2012r (sygn. akt III PK 53/11 opubl.

Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 26 października 2017 r. (III PZP 2/17), orzekł, że ryczałt(...)(...)Z kolei w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 października 2009 r. (I PK 89/09), a także w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 18 marca 1998 r., III ZP 20/97, OSNAPiUS 1998 nr(...)

III PZP 30/84 (OSNCP 1985, z. 4, poz. 45), w której przyjęto, że chodzi o lukę prawną w ustawie o przedsiębiorstwach państwowych , podlegającą wypełnieniu w drodze analogii. (...)Stąd też wniosek, że w razie uchylenia zarządu komisarycznego wyznaczenie tymczasowego kierownika przedsiębiorstwa przez organ założycielski może nastąpić w drodze analogicznego zastosowania art. 33 ust. 3 ustawy (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 25 sierpnia 1994 r., III CZP 110/94, OSNC 1995/1/16).

(...)umarza postępowanie w pozostałym zakresie; III na podstawie art. 576 §(...)(...)W punkcie III wyroku zastosowano również art. 576 § 1 kpk , który stanowi, że z chwilą uprawomocnienia się wyroku łącznego, wyroki podlegające połączeniu nie ulegają wykonaniu w zakresie objętym wyrokiem łącznym.

Pracownik, który bez usprawiedliwionych przyczyn odmówił przyjęcia takiego pisma, nie może przy tym powoływać się na to, że pracodawca nie poinformował go o możliwości, terminie i trybie odwołania ( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 kwietnia 2011 r., III PK 56/10, LEX nr 949031). (...)Musi jednak tego dokonać, zgodnie z regułami prawa karnego, co oznacza konieczność ustalenia przedmiotowych i podmiotowych znamion przestępstwa ( vide uchwała Sądu Najwyższego 7 sędziów - zasada prawna z 21 listopada 1967 r., III PZP 34/67, OSNC 1968/6/94).