Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział X Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Kornelia Żminkowska
Protokolant:	Sekretarz sądowy Iwona Sorokosz

po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2016 r. w Szczecinie

na rozprawie

w sprawie z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko M. M.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej M. M. na rzecz powódki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 5903,50 zł (pięć tysięcy dziewięćset trzy złote pięćdziesiąt groszy) wraz z ustawowymi odsetkami (określonymi od dnia 1 stycznia 2016 r. jako odsetki ustawowe za opóźnienie) od kwot:

- 6771,80 zł od dnia 15 sierpnia 2014 r. do dnia 27 października 2014 r.,

- 5903,50 zł od dnia 28 października 2014 r.,

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1467 zł (jeden tysiąc czterysta sześćdziesiąt siedem złotych) tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt X GC 822/15

Sprawa rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym

UZASADNIENIE

Powódka (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. pismem z dnia 6 marca 2015 r. wniosła powództwo przeciwko M. M. o zapłatę kwoty 5.903,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 6.771,89 zł od dnia 15 sierpnia 2014 r. do dnia 27 października 2014 r. oraz od kwoty 5.903,50 zł od dnia 28 października 2014 r. do dnia zapłaty. Powódka wniosła również o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, iż dnia 9 września 2010 r. pozwana zawarła z powodem umowę o świadczenie usług dozoru sprzętu i mienia pozwanej zlokalizowanej przy ul. (...) dz.2/11 w K.. Strony ustaliły wynagrodzenie, które będzie liczone za wykonane usługi dozoru w wysokości iloczynu przepracowanych godzin przez stawkę za jedną roboczogodzinę każdego pracownika w wysokości 7,40 zł + VAT za godzinę. Podstawą wypłaty wynagrodzenia była faktura VAT. Pozwana uregulowała jedynie część należności w kwocie 868,69 zł, a nie uiściła należności w kwocie 5.903,50 zł. Powód rozwiązał umowę z pozwaną ze skutkiem natychmiastowym, ponieważ pozwana wielokrotnie nie regulowała należności z tytułu wynagrodzenia w terminie.

Wobec uwzględnienia pozwu w całości Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział X Gospodarczy, wydał w sprawie o sygn. akt X GNc 482/15 nakaz zapłaty z dnia 17 kwietnia 2015 r. Pismem z dnia 16 czerwca 2015 r. pozwana wniosła skutecznie sprzeciw od nakazu zapłaty. Zaskarżyła ww. nakaz zapłaty w całości i wniosła o zasądzenie kosztów postępowania na jej rzecz według norm przepisanych. Zaprzeczyła istnieniu roszczenia i okolicznościom rozwiązania umowy oraz podniosła zarzut potrącenia. Wskazała również, iż to wskutek sformułowanego przez nią wypowiedzenia rozwiązaniu uległa umowa ze skutkiem na dzień 4 sierpnia 2014 r., a nie wskutek wypowiedzenia sformułowanego przez powoda. Zdaniem pozwanej powódka miała obowiązek wykonywania umowy do dnia 4 sierpnia 2014 r. Tymczasem powódka zaprzestała wykonywania dozoru z upływem godziny 7.00 dnia 2 sierpnia 2014 r. i naraziła pozwaną na szkodę. Pozwana musiała zawrzeć dodatkową umowę zlecenia z innym zleceniobiorcą, i wypłacić mu wynagrodzenie w kwocie 267,50 zł

W dalszym piśmie procesowym powód podtrzymał swoje stanowisko, w szczególności wskazał, iż pozwana nie udowodniła istnienia wierzytelności nadających się do potrącenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 9 września 2010 r. pozwana M. M., jako zleceniodawca, zawarła umowę o świadczenie usług dozoru z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., jako zleceniobiorcą. Przedmiotem umowy było świadczenie na rzecz zleceniodawcy usług w zakresie dozoru sprzętu i mienia firmy (...) w K. przy ul. (...) dz. 2/11. Zleceniobiorca zobowiązał się do wykonywania umowy za pośrednictwem zatrudnionego pracownika dozoru, który w systemie całodobowym we wszystkie dni tygodnia miał fizycznie zabezpieczać obiekt. Strony ustaliły wynagrodzenie za wykonane usługi jako iloczyn faktycznie przepracowanych godzin przez stawkę za jedną roboczogodzinę jednego pracownika dozoru w wysokości 7,40 zł + 22% VAT. Wynagrodzenie miało być stwierdzone na podstawie faktury VAT wystawionej przez zleceniobiorcę i płatne w terminie 14 dni od dnia wystawienia.

Dowody:

- umowa o świadczenie usług dozoru z dnia 9 września 2010 r., k. 6-7

W nocy z 4 na 5 kwietnia 2012 r. oraz 6 kwietnia 2013 r. na terenie oddanym pod dozór doszło do kradzieży z włamaniem. Postępowanie przygotowawcze zostało jednak umorzone wobec niewykrycia sprawcy.

Dowody:

- pismo K. Powiatowej Policji w K. z dnia 9 kwietnia 2012 r., k. 45

- notatki służbowe z dnia 5 kwietnia 2012 r., k. 116, 117, 118, 119

- pismo Komendy Powiatowej Policji z dnia 8 września 2014 r., k. 120

- zawiadomienie o umorzeniu dochodzenia, k. 121

Pozwana nie uregulowała kilku kolejnych faktur w 2013 i 2014 r., wobec czego była kilkakrotnie wzywana do zapłaty zaległości. Dnia 31 lipca 2014 r. powód wystawił fakturę VAT (...) opiewającą na kwotę 6.771,89 zł z terminem płatności do dnia 14 sierpnia 2014 r. Pozwana uregulowała należność wynikającą z tej faktury w części do kwoty 868,39 zł dopiero 28 października 2014 r.

Dowody:

- faktura VAT (...), k. 8

- polecenie przelewu, k. 9

- pismo powoda z dnia 29 maja 2014 r, k. 10

- zestawienie zaległości za okres od stycznia 2013 r. do maja 2014 r., k. 11-12, 66

- pismo powoda z dnia 23 czerwca 2014 r. z dowodem nadania, k. 13 i 15

- zestawienie zaległości za okres od stycznia 2013 r. do czerwca 2014 r., k. 14

Dnia 31 maja 2014 r. strony zawarły porozumienie, na podstawie którego ustaliły zasady realizacji ochrony obiektu i omówiły kwestię zaległości pozwanej w zapłacie czterech faktur VAT wystawionych przez powódkę, poprzez ustalenie harmonogramu spłaty zaległości. Powódka zaproponowała wzmocnienie systemu ochrony poprzez zamontowanie, na własny koszt, systemu kontroli obchodów pracowników - R.. Omówiono również kwestię skuteczniejszego zapewnienia przez pozwaną pracownikom powódki zaplecza socjalnego.

Harmonogram spłaty, wobec jego naruszenia przez pozwaną, został zmieniony pismem z dnia 30 czerwca 2014 r.

Dowody:

- porozumienie z dnia 31 maja 2014 r., k. 63-65

- zeznania świadka J. K., k. 125-127

-zeznanie świadka W. S., k. 127-130

- KRS powoda, k. 26-35

- notatka służbowa, k. 62

- pismo powoda z dnia 30 czerwca 2014 r. wraz z dowodem nadania, k. 16-17

Pozwana wypowiedziała przedmiotową umowę ze skutkiem natychmiastowym na dzień 31 lipca 2014 r. Pozwana wyraziła jednocześnie wolę, aby powód nadal wykonywał czynności dozoru do 4 sierpnia 2014 r. do godziny 7.00. Powód ze względu na długoletnią współpracę z pozwaną wyraził chęć pozostania na obiekcie do godziny 7.00 dnia 2 sierpnia 2014 r. i odmówił dalszej współpracy, ponieważ po 31 lipca 2014 r., w skutek wypowiedzenia umowy w trybie natychmiastowym, przedmiotowa umowa została rozwiązana.

Dowody:

- pismo pozwanej z dnia 31 lipca 2014 r., k. 52

- pismo powoda z dnia 1 sierpnia 2014 r. wraz z dowodem nadania, k. 21-23

- polecenie przelewu, k. 9

- potwierdzenie dokonania przelewu, k. 123

- zeznania świadka J. K., k. 125-127

-zeznanie świadka W. S., k. 127-130

Pozwana dnia 30 października 2014 r. złożyła powodowi oświadczenie o potrąceniu. Na wierzytelności, które miały podlegać potrąceniu składały się wierzytelności z tytułu: skradzionego karabinu maszynowego MG-42 o wartości 3.900,00 zł, skradzionego mienia o wartości 1.636,00 zł, kwota 100,00 zł – skradzionych środków pieniężnych oraz kwota 267,50 zł tytułem wynagrodzenia, jakie pozwana musiała uiścić na rzecz zleceniobiorcy, któremu zleciła dalsze prowadzenie dozoru po zaprzestaniu dozoru obiektu przez powoda. Pozwana dokonując potrącenia tych kwot z kwotą zaległości w uregulowaniu faktur wystawionych przez powoda uznała, iż po ich potrąceniu po stronie pozwanej pozostał obowiązek zapłaty na rzecz powoda kwoty 868,39 zł, którą pozwana uregulowała. Powód zaprzeczył istnieniu jakiejkolwiek wierzytelności podlegających potrąceniu.

Dowody:

- oświadczenie o potrąceniu z dnia 28 października 2014 r. wraz z dowodem nadania, k. 48

- pismo powoda z dnia 13 listopada 2014 r. wraz z dowodem nadania, k. 24-25

- zeznania świadka J. K., k. 125-127

- zeznanie świadka W. S., k. 127-130

- umowa zlecenia z dnia 2 sierpnia 2014 r., k. 122

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo okazało się uzasadnione w całości.

Niniejszym pozwem powód dochodził zapłaty kwoty 5.903,50 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 6.771,89 zł od dnia 15 sierpnia 2014 r. do dnia 27 października 2014 r. oraz od kwoty 5.903,50 zł od dnia 28 października 2014 r. do dnia zapłaty. Kwota 5.903,50 zł wynika z różnicy pomiędzy kwotą 6.771,89 zł – wynikającą z nieuregulowanej przez pozwaną faktury VAT - a kwotą 868,39 zł – uregulowaną przez pozwaną na rzecz powoda dnia 28 października 2014 r.

Pozwana kwestionowała żądanie pozwu co do zasady. Jednocześnie zgłosiła zarzut potrącenia.

Pozwana wskazała, iż pozew jest nieuzasadniony z powodu potrącenia wierzytelności przysługujących jej od powoda. Pozwana uznała, iż przysługują jej od powoda wierzytelności o łącznej wartości 5.903,50 zł, na które składały się wierzytelności z tytułu: skradzionego karabinu maszynowego MG-42 o wartości 3.900,00 zł, skradzionego mienia o wartości 1.636,00 zł, kwota 100,00 zł – skradzionych środków pieniężnych oraz kwota 267,50 zł tytułem odszkodowania za poniesione koszty wynagrodzenia, jakie pozwana musiała uiścić na rzecz zleceniobiorcy, któremu zleciła dalsze prowadzenie dozoru po zaprzestaniu dozoru obiektu przez powoda. W toku postępowania Sąd ustalił, iż pozwana wypowiedziała umowę świadczenia usług dozoru, jaka łączyła ją z powodem, w trybie natychmiastowym ze skutkiem na dzień 31 lipca 2014 r., jednak zażądała od powoda dalszego świadczenia usług przez kolejne cztery dni. Powód dobrowolnie świadczył usługi, pomimo rozwiązania umowy dnia 31 lipca 2014 r., przez kolejne dwa dni do 2 sierpnia 2014 r. do godziny 7.00. Zdaniem pozwanej, poniosła ona szkodę, ponieważ mając na uwadze konieczność zapewnienia ciągłości dozoru terenu, musiała w okresie od 2 sierpnia 2014 r. do 4 sierpnia 2014 r. zlecić dozór innemu podmiotowi.

Stosownie do treści art. 746 § 2 w zw. z art. 750 k.c. przyjmujący zlecenie może je wypowiedzieć w każdym czasie. Jednakże gdy zlecenie jest odpłatne, a wypowiedzenie nastąpiło bez ważnego powodu, przyjmujący zlecenie jest odpowiedzialny za szkodę. Zlecenie może być wypowiedziane zarówno przez przyjmującego zlecenie, jak i przez dającego zlecenie. Wypowiedzenie jest jednostronnym oświadczeniem woli o charakterze kształtującym. Skutkiem wypowiedzenia stosunek prawny natychmiast wygasa. Wypowiedzenie może być dokonane w każdym czasie. Przy umowach o charakterze odpłatnym, strona umowy może żądać odszkodowania z tytułu wypowiedzenia umowy w trybie natychmiastowym, ale tylko gdy wypowiedzenie nastąpiło bez podania ważnego powodu. W przypadku, gdy wypowiadającym umowę jest dający zlecenie, to jest on zobowiązany naprawić szkodę, jaka powstała po stronie zleceniobiorcy i jaka wynika z wypowiedzenia, jeżeli dokonał wypowiedzenia bez podania ważnego powodu.

W rozpoznawanej sprawie pozwana ustaliła, iż jedną z wierzytelności podlegających potrąceniu z wierzytelnością dochodzoną przez powoda w rozpoznawanej sprawie jest kwota 267,50 zł, która stanowi koszty, jakie pozwana musiała ponieść w powodu zlecenia nadzoru innemu podmiotowy po rozwiązaniu umowy z powodem. Sąd zważył, iż pozwana, jako dająca zlecenie wypowiedziała umowę o świadczenie usług dozoru w trybie natychmiastowym. W treści oświadczenia wprost wskazała, iż „wypowiada ją ze skutkiem natychmiastowym”.

Mając na uwadze, to iż oświadczenie woli o wypowiedzeniu umowy ma charakter kształtujący i wywołuje skutek natychmiastowy, bez wątpienia przedmiotowa umowa została rozwiązana skutecznie dnia 31 lipca 2014 r., a więc po tym dniu powód nie był związany postanowieniami tej umowy i nie miał tym samym obowiązku wykonywania zlecenia nią przewidzianego. Sąd, w oparciu o art. 746 § 2 k.c., nie znalazł również żadnych podstaw ku uznaniu odpowiedzialności odszkodowawczej przyjmującego zlecenie wobec dającego zlecenie w sytuacji, gdy wypowiadającym umowę zlecenia jest dający zlecenie.

Oprócz kwoty 267,50 zł pozwana uznała, iż potrąceniu z wierzytelnością dochodzoną przez powoda podlegają również wierzytelności z tytułu: skradzionego karabinu maszynowego MG-42 o wartości 3.900,00 zł, skradzionego mienia o wartości 1.636,00 zł, kwota 100,00 zł – skradzionych środków pieniężnych. W tym miejscu Sad zważył, iż w toku postępowania dowodowego powódka nie przedłożyła żadnych dowodów, na podstawie których można by było przyjąć, iż ww. szkody były następstwem nienależytego wykonywania umowy o świadczenie dozoru przez pracowników powoda.

Zgodnie z treścią art. 471 k.c. dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Przytoczony przepis kreuje tzw. odpowiedzialność kontraktową, oznaczającą obowiązek naprawienia przez dłużnika szkody, jaką poniósł wierzyciel na skutek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania. Jak w przypadku każdej odpowiedzialności odszkodowawczej, aby taka odpowiedzialność zaistniała, spełnione muszą być łącznie trzy przesłanki: wystąpienie zdarzenia z którym system prawny wiąże czyjąś odpowiedzialność oraz powstanie szkody, która pozostaje w związku przyczynowym z tym zdarzeniem.

Umowa o świadczenie usług dozoru jest umową starannego działania, a nie rezultatu Sąd zakwalifikował łączącą strony umowę jako umowę o świadczenie usług, do której odpowiednie zastosowanie znajdują przepisy o zleceniu (art. 750 k.c. w zw. z art. 734 k.c.). Zgodnie z art. 472 k.c. w związku z art. 355 § 1 i 2 k.c. powód odpowiada jedynie za niedochowanie należytej staranności wymaganej w stosunkach danego rodzaju, przy uwzględnieniu zawodowego charakteru prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z powyższym, do zaistnienia odpowiedzialności kontraktowej w niniejszej sprawie, koniecznym było łączne wykazanie nienależytej staranności powoda przy wykonywaniu umowy, powstanie po stronie pozwanej szkody oraz istnienie związku przyczynowego pomiędzy niestarannym działaniem powoda a powstałą szkodą. W celu wykazania związku przyczynowo skutkowego pomiędzy mającą miejsce kradzieżą z włamaniem a działaniem pracowników powoda pozwana powinna przedstawić dowody na poparcie twierdzenia o niestarannym działaniu powoda, w wyniku którego doszło do kradzieży wymienionych przez nią składników majątkowych w latach 2012 i 2013. W myśl bowiem art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne.

W ocenie Sądu nie można przyjąć odpowiedzialności za zdarzenie, gdzie bezpośredni związek ze szkodą nie został wykazany. Pozwana nie zaprezentowała skutecznych dowodów pozwalających na przyjęcie, że to nienależyte wykonanie obowiązków przez pracowników powoda przyczyniło się do powstania szkody. C znamienne do zdarzeń doszło w 2012 r. oraz w pierwszej połowie 2013 r. Pozwana oświadczenie o potraceniu złożyła dopiero w dniu 28 października 2014 r. Uznać zatem należało, iż pozwana nie wykazała, aby powód ponosił odpowiedzialność za zdarzenie, w wyniku którego skradziono karabin maszynowy MG-42 o wartości 3.900,00 zł, mienie o wartości 1.636,00 zł i środki pieniężne w kwocie 100,00 zł. Pozwana nie wykazała nadto, wysokości poniesionej szkody. Tym samy pozwana nie udowodniła żadnej z przesłanek roszczenia odszkodowawczego (art. 471 k.c.), na której to konstrukcji oparta została wierzytelność podniesiona do potrącenia.

Reasumując należało uznać iż zarzut potrącenia podniesiony przez pozwaną jest nieuzasadniony.

Odnosząc się do roszczenia zapłaty reszty kwoty wynikającej z faktury (...) opiewającej na kwotę 6.771,89 zł, Sąd ustalił, iż pozwana dnia 28 października 2014 r. uregulowała należność tylko w kwocie 868,39 zł. Do zapłaty pozostała kwota 5.902,50 zł, wobec czego żądanie pozwu należało uznać za w pełni uzasadnione.

Co do żądania zasądzenia od pozwanej na rzecz powoda odsetek od kwoty 6.771,89 zł od dnia 15 sierpnia 2014 r. do dnia 27 października 2014 r. oraz od kwoty 5.903,50 zł od dnia 28 października 2014 r. do dnia zapłaty, Sąd zgodnie z art. 481 § 1 k.c. orzekł zgodnie z żądaniem pozwu. Pozwana jak już wcześniej wskazano, dnia 28 października 2014 r. uiściła na rzecz powoda kwotę 868,39 zł.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił w oparciu o przedstawione dokumenty, które nie były kwestionowane przez strony i nie wzbudziły wątpliwości Sądu oraz zeznania świadków J. K. i W. S.. Wskazać należy, że zeznania świadków były ze sobą spójne i zbieżne, i nie pozostawały w sprzeczności z zasadami logiki, znajdowały również poparcie w zgromadzonym materiale dowodowym.

Sąd pominął dowód z zeznań świadków D. C., K. M., J. B. i A. C. na podstawie art. 227 w zw. z art. 258 k.p.c. uznając, iż przedmiotem zeznań świadków nie były fakty mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Dowody z zeznań ww. świadków zostały powołane tylko na okoliczności brania udziału w czynnościach Policji w związku z włamaniem na teren obiektu. Okoliczności te możliwe były do ustalenia na podstawie dowodów już przeprowadzonych przez Sąd. Na podstawie art. 207 § 6 k.p.c. sąd pominął również dowód z przesłuchania w charakterze strony pozwanej M. M. uznając, iż wniosek dowodowy strony pozwanej był spóźniony, strona mogła zgłosić go we wcześniejszym etapie postępowania, a wystąpienie z nim na obecnym etapie postępowania spowodowałoby zwłokę w rozpoznaniu sprawy.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w 108 § 1 zd. 1 k.p.c. w związku z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Zgodnie z powołanym art. 98 § 1 k.p.c. to strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na poniesione przez powoda koszty złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 1200 zł, ustalone na podstawie § 6 pkt 4 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz kwota 250,00 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu. Mając na uwadze zasadę odpowiedzialności za wynik procesu pozwanego obciążał obowiązek zwrotu na rzecz powoda kwoty 1.467,00 zł.