Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 lipca 2015 r.

Sąd Rejonowy Szczecin Centrum w S. Wydział VIII Rodzinny i Nieletnich
w następującym składzie:

Przewodniczący SSR Dorota Pękała

Protokolant stażysta Mikołaj Skwierz

po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2015 r. w Szczecinie

sprawy z powództwa małoletniej M. R.

przeciwko J. R.

o podwyższenie alimentów

I.  podwyższa rentę alimentacyjną należną małoletniej powódce M. R. od pozwanego J. R. z kwoty po 500 złotych miesięcznie orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 10 listopada 2011 roku, wydanym w sprawie X RC 1731/11, do kwoty po 800 (osiemset złotych) złotych miesięcznie, płatnej z góry do dnia 15 każdego miesiąca
z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od 22 maja 2014 roku;

II.  w pozostałej części powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego J. R. na rzecz strony powodowej kwotę 600 zł (sześćset złotych) z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

IV.  zasądza od pozwanego J. R. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) z tytułu kosztów sądowych;

V.  wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 163/14

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym do tutejszego Sądu małoletnia powódka M. R., reprezentowana przez matkę A. A. (poprzednio R.)
i zastępowana przez pełnomocnika zawodowego w osobie radcy prawnego, wniosła o podwyższenie alimentów należnych jej od pozwanego J. R. z kwoty po 500 zł miesięcznie do kwoty po 2.000 zł miesięcznie, płatnych z góry do dnia 10go każdego miesiąca wraz z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, począwszy od 1 lutego 2014 r.

W uzasadnieniu tak sformułowanego żądania wskazano m.in., iż od czasu ostatniego orzekania w przedmiocie alimentów wzrosły koszty związane
z utrzymaniem małoletniej powódki, albowiem rozpoczęła ona edukację przedszkolną, zaś pozwany wbrew czynionym deklaracjom nie uczestniczy
w wychowaniu dziecka i w związku z tym cały ciężar wychowania córki stron spoczywa na jej matce. Nastąpił także wzrost kosztów utrzymania małoletniej wynikający z uczęszczania przez nią na zajęcia dodatkowe oraz z chęci uczestniczenia w zorganizowanym wypoczynku w czasie wakacji letnich i ferii zimowych. A. A. wskazała, iż obecnie miesięczny koszt utrzymania dziecka mieści się w kwocie 2.650 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwany J. R. wniósł o oddalenie powództwa w całości wskazując m.in., że jego sytuacja majątkowa uniemożliwia mu łożenie alimentów wysokości wyższej aniżeli dotychczas ustalona, ponadto że koszty utrzymania małoletniej zostały przez A. A. znacznie zawyżone,
a matka małoletniej na potwierdzenie tego, iż miesięczny koszt utrzymania dziecka mieści się w kwocie 2.650 zł nie przedłożyła żadnych dokumentów. Pozwany wskazał nadto, iż matka małoletniej powódki od listopada 2013 r. utrudnia mu kontakt z dzieckiem i zabrania mu nocowania w mieszkaniu ojca.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Małoletnia M. R., ur. (...) jest dzieckiem A. A. (poprzednio R.) i J. R.. Rodzice małoletniej żyją
w rozłączeniu.

Niesporne, a nadto:

- odpis skrócony aktu urodzenia, k. 10.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 10 listopada 2011 r., wydanym w sprawie X RC 1731/11 rozwiązano przez rozwód związek małżeński rodziców małoletniej; wykonywanie władzy rodzicielskiej nad nią powierzono obojgu rodzicom; ustalono miejsce pobytu małoletniej przy matce oraz zasądzono od J. R. na rzecz M. R. alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie. Ww. wyrok Sądu jest prawomocny.

Dowód:

- wyrok Sądu Okręgowego z dnia 10 listopada 2011 r., w aktach sprawy
X RC 1731/11, k. 75;

- wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 26 kwietnia 2012 r., sygn. akt I ACa 175/12, k. 17.

W czasie orzekania w sprawie X RC 1731/11 małoletnia M. R. miała ukończone 2 lata, była dzieckiem ogólnie zdrowym, zamieszkiwała wraz z matką
i utrzymywała regularny kontakt z ojcem.

Małoletnia uczęszczała do żłobka. Łączna opłata za żłobek oraz za zajęcia dodatkowe odbywające się w żłobku opiewała na kwotę 350 zł miesięcznie.
Inne koszty związane m.in. zakupem żywności i środków czystości dla małoletniej wynosiły 600 zł miesięcznie.

Dowód:

- przesłuchanie A. A., w aktach sprawy X RC 1731/11,
k. 69 – 70.

A. A. zatrudniona była w (...) Sp. z o.o. za wynagrodzeniem w wysokości ok. 5.400 netto miesięcznie (w skład tej kwoty wchodziło wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 3.700 zł oraz premia regulaminowa w kwocie 1.050 zł).

Czynsz za mieszkanie, w którym ww. zamieszkiwała wraz z córką wynosił
372 zł miesięcznie; opłata za telewizję i Internet – 100 zł miesięcznie; opłata
za energię elektryczną ok. 85 zł miesięcznie; za gaz ok. 75 zł miesięcznie; opłata
za telefon – 100 zł miesięcznie. Ponadto matka małoletniej powódki spłacała kredyt zaciągnięty w czasie trwania małżeństwa z pozwanym na zakup działki gruntu;
rata kredytu wynosiła ok. 830 zł miesięcznie.

Matka małoletniej powódki wykonywała pracę w systemie zmianowym w godz. 7:30 – 15:30 lub 10:15 – 18:15. W tygodniach, w których kończyła pracę o 18:15 opiekę nad małoletnią sprawowała jej babcia ze strony matki, zamieszkująca na stałe w S.. A. A. zwracała matce koszty dojazdu do S.
tj. kwotę ok. 400 – 500 zł miesięcznie.

Dowód:

- przesłuchanie A. A., w aktach sprawy X RC 1731/11,
k. 69 – 70;

- potwierdzenie dokonania przelewów, w aktach sprawy X RC 1731/11,
k. 59 – 64;

- zaświadczenie o dochodach, w aktach sprawy X RC 1731/11, k. 65.

Pozwany zatrudniony był w spółce o nazwie (...) w charakterze inspektora ds. operacyjnych za wynagrodzeniem 2.156,72 zł netto.
J. R. zamieszkiwał w lokalu stanowiącym własność jego rodziców.
Na utrzymanie córki ww. przekazywał 300 – 400 zł miesięcznie.

Dowód:

- przesłuchanie pozwanego J. R., w aktach sprawy X RC 1731/11,
k. 70 – 71;

- umowa o pracę, w aktach sprawy X RC 1731/11, k. 30;

- zaświadczenie o dochodach, w aktach sprawy X RC 1731/11, k. 67;

- potwierdzenia dokonania przelewów, w aktach sprawy X RC 1731/11,
k. 50 – 53.

Obecnie A. A. ma ukończone 33 lata. W dniu 16 sierpnia 2014 r. zawarła związek małżeński z P. A.; jej małżonek pracuje jako zawodowy wojskowy za wynagrodzeniem ok. 2.500 zł miesięcznie. Małżonkowie zawarli umowę o ustanowienie rozdzielności majątkowej.

Matka małoletniej powódki w dalszym ciągu zatrudniona jest w (...) Sp. z o.o. W czasie od 1 maja 2014 r. do 1 maja 2015 r. wynagrodzenie A. A. wynosiło średnio 5.145 zł netto miesięcznie. Za miesiąc czerwiec 2015 r. ww. otrzymała wynagrodzenie
w wysokości 2.736,15 zł netto.

W czasie trwania małżeństwa rodzice powódki nabyli działkę rolną o pow. 1000 m ² położoną w S. w dzielnicy S.. Na mocy ugody zawartej przed Sądem w sprawie o podział majątku A. A. stała się wyłączną właścicielką ww. działku gruntu o wartości 93.400 zł oraz 2/48 udziału w prawie własności nieruchomości drogowej o wartości 5.200 zł przy czym spłaca ona kredyt zaciągnięty na zakup ww. nieruchomości, rata kredytu wynosi obecnie ok. 850 zł miesięcznie.

Czynsz za mieszkanie, w którym ww. zamieszkuje wraz z córką wynosi
ok. 400 zł miesięcznie; opłata za gaz 60 zł miesięcznie, za prąd ok. 110 zł miesięcznie; opłata za telewizję i Internet opiewa na kwotę 110 zł miesięcznie.

Dowód:

- przesłuchanie A. A., k. 179 – 181, 254 – 255;

- zawiadomienie o wysokości opłat, k. 24;

- potwierdzenie dokonania przelewu, k. 25 – 37;

- zaświadczenie o wysokości zadłużenia, k. 40 – 41;

- informacja banku, k. 42, 189

- zestawienie składników wynagrodzenia, k. 324 – 327;

- odpis ugody sądowej, k. 80;

- kopia aktu notarialnego, k. 247 – 249;

- potwierdzenie zrealizowania przelewu, k. 354;

Obecnie M. R. ma ukończone 6 lat i zamieszkuje wraz z matką i jej mężem w B.. Małoletnia jest dzieckiem zdrowym, we wrześniu ma rozpocząć naukę w pierwszej klasie szkoły podstawowej, nie posiada majątku.

Koszt utrzymania małoletniej powódki opiewa na kwotę ok. 1.350 zł miesięcznie i przedstawia się następująco: 200 zł tytułem kosztów utrzymania lokalu w którym zamieszkuje małoletnia (1/3 udziału w średniomiesięcznych kosztach utrzymania mieszkania na jednego domownika); 150 zł miesięcznie tytułem opłaty za przedszkole; 40 zł miesięcznie tytułem opłaty za telewizję oraz Internet (1/3 z kwoty 115 zł); 20 zł tytułem opłaty za gaz (1/3 z kwoty 60 zł); oraz 20 zł tytułem opłaty za energię elektryczną (1/3 z kwoty 60 zł). Ponadto w skład kosztów utrzymania małoletniej powódki należy zaliczyć kwotę 300 zł miesięcznie tytułem kosztów zakupu żywności i przygotowania posiłków; 150 zł miesięcznie tytułem zakupu odzieży, obuwia i bielizny; 100 zł miesięcznie tytułem zakupu materiałów edukacyjnych oraz zabawek; 100 zł miesięcznie tytułem zakupu chemii gospodarczej i środków czystości; 50 zł miesięcznie tytułem kosztów przejazdu na terenie S. oraz 100 zł tytułem kosztów związanych z wypoczynkiem i rozrywką (wyjścia do kina, na basen, bawialnie, udział w urodzinach kolegów i koleżanek).

Małoletnia uczęszcza na zajęcia dodatkowe z języka angielskiego oraz niemieckiego. Łączny koszt związany z opłatą za zajęcia opiewa na kwotę 100 zł miesięcznie.

Dowód:

- przesłuchanie A. A., k. 179 – 181, 254 – 255;

- potwierdzenia dokonania przelewów, k. 22 – 23, 38 – 39,

- zaświadczenie z przedszkola, k. 161, 250;

- zaświadczenie szkoły językowej 241 – 242;

- wydruk wiadomości e-mail, k. 350, 352,

- zaświadczenie SP Nr 82 w B., k. 351;

Obecnie J. R. ma ukończone 32 lata; legitymuje się wykształceniem wyższym, zamieszkuje wraz z partnerką w mieszkaniu o pow. 65 m ², na zakup którego zaciągnął kredyt w kwocie 259.000 zł; poza małoletnią M. Raczką nie ma innych osób na swoim utrzymaniu.

Pozwany w dalszym ciągu zatrudniony jest w spółce o nazwie (...)
w charakterze inspektora ds. operacyjnych za wynagrodzeniem 3.900 zł brutto miesięcznie. Dodatkowo otrzymuje on tzw. urlopówkę – raz na rok, jednorazowo kwotę 2.000 – 2.500 przy czym wysokość świadczenia uzależniona jest od bilansu firmy; dodatkowo raz na trzy miesiące pozwany otrzymuje premię od pracodawcy
w kwocie ok. 900 zł. W dniu 29 kwietnia 2014 r. pozwany otrzymał od pracodawcy kwotę 3.000 zł tytułem bezzwrotnej pomocy finansowej.

J. R. spłaca pożyczkę zaciągniętą w zakładzie pracy, rata pożyczki wynosi 213,33 zł miesięcznie, ponadto spłaca także kredyt zaciągnięty na zakup sprzętu gospodarstwa domowego, rata kredytu opiewa na kwotę 168 zł miesięcznie. Miesięczna rata kredytu mieszkaniowego wynosi około 1.150 zł. Opłata za czynsz
w mieszkaniu wynosi 350 zł; opłata prąd 60 - 80 zł miesięcznie.

Partnerka pozwanego prowadzi działalność gospodarczą, z tego tytułu uzyskuje dochód na poziomie 1.400 zł miesięcznie i pokrywa połowę kosztów związanych z eksploatacją lokalu.

Dowód:

- przesłuchanie pozwanego J. R., k. 256 – 258;

- potwierdzenie dokonania przelewu, k. 81, 143 – 150, 243 – 246;

- zaświadczenie o wysokości zarobków, k. 132;

- zestawienie składników wynagrodzenia, k. 233, 331 – 344;

- zaświadczenie pracodawcy, k. 240.

J. R. łoży na utrzymanie małoletniej córki alimenty w kwocie po
500 zł miesięcznie. Dodatkowo zakupuje dla niej ubrania, środki czystości, zeszyty
i zabawki.

Dowód:

- przesłuchanie pozwanego J. R., k. 256 – 258, 318;

- faktury, k. 151 – 159.

Pomiędzy stronami istnieje konflikt na tle kontaktów pozwanego z córką,
co jest przedmiotem odrębnego postępowania.

Postanowieniem z dnia 4 lutego 2015 r., wydanym w sprawie o sygn. akt VIII Nsm 692/14 Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie udzielił w sprawie zabezpieczenia poprzez ustalenie kontaktów wnioskodawcy z jego małoletnią córką w ten sposób, że wnioskodawca J. R. będzie odbierał M. R.
z przedszkola w każdy wtorek i czwartek miesiąca do godziny 16.00 i zabierał ją do swojego miejsca zamieszkania pod nieobecność uczestniczki A. A. oraz będzie odprowadzał dziecko w te dni do miejsca jego zamieszkania do godziny 19.00, a także że będzie odbierał dziecko z przedszkola w pierwszy i trzeci piątek miesiąca do godziny 16.00 i zabierał je do swojego miejsca zamieszkania pod nieobecność uczestniczki A. A. oraz odprowadzał dziecko do jego miejsca zamieszkania do następującej po tym piątku niedzieli do godziny 19.00.

Dowód:

- przesłuchanie A. A., k. 179 – 181, 254 – 255;

- przesłuchanie pozwanego J. R., k. 256 – 258, 318;

- postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w szczecinie z dnia
4 lutego 2015 r., sygn. akt VIII Nsm 692/14;

- wydruki wiadomości e-mail, k. 19, 83 – 86, 98 – 131, 163,

- informacja, k. 20.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo małoletniej M. R. o podwyższenie alimentów okazało się częściowo zasadne.

Powództwo oparto o przepis art. 138 k.r.o., zgodnie z którym w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania przez stosowne zmniejszenie albo zwiększenie wysokości świadczeń alimentacyjnych (KRO red. Pietrzykowski 2015 wyd. 4, Legalis).

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe w sposób jednoznaczny wykazało, że usprawiedliwione potrzeby małoletniej M. R. uległy zwiększeniu w takim stopniu, iż wymagana była zmiana wysokości alimentów należnych jej od pozwanego na mocy wyroku rozwodowego.

W szczególności należy wskazać, iż małoletnia powódka od czasu ostatniego orzekania o wysokości alimentów rozpoczęła edukację na poziomie przedszkolnym. Powyższe wiąże się m.in. z koniecznością uiszczania opłat za przedszkole oraz zakupu m.in. odpowiednich przyborów i pomocy naukowych stymulujących rozwój dziecka. Ponadto już sama różnica wieku dziecka spowodowana upływem czasu od ostatniego orzekania w przedmiocie alimentów uzasadnia przyjęcie, że nastąpił wzrost potrzeb dziecka, wynikający m.in. z większych potrzeb w zakresie wyżywienia. Zaktualizowały się również wydatki związane z socjalizacją dziecka oraz rozwijaniem jego pasji i zainteresowań. Powyższe z kolei pociąga za sobą konieczność ponoszenia zwiększonych wydatków związanych z zaspokajaniem tych potrzeb przez rodziców dziecka (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia
1 czerwca 1965 r., I CZ 135/64, niepubl.).

Zakres świadczeń alimentacyjnych rodzica względem dziecka wyznacza przepis art. 135 § 1 k.r.o., w myśl którego zależy on od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Zakres usprawiedliwionych potrzeb dziecka określa art. 96 k.r.o., zgodnie z którym rodzicie obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka
i przygotować je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa, odpowiednio do jego uzdolnień. Nie budzi wątpliwości, że każde dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci mieszkania, wyżywienia zapewniającego jego prawidłowy rozwój fizyczny, stosowną do wieku odzież, środki na ochronę zdrowia.

Zakres możliwości zarobkowych zobowiązanego podlega ocenie z punktu widzenia wynagrodzenia, jakie ten otrzymywałby przy pełnym wykorzystaniu swoich sił i możliwości, nie zaś wynagrodzenia rzeczywiście otrzymywanego. Podkreśla się przy tym, że rodzic winien dzielić się z dziećmi nawet skromnym dochodem, a nadto, że dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie (por. orzeczenie Sądu Najwyższego
z 5 stycznia 1956 r., III Cr 919/55, OSN 1957, poz. 74).

Na podstawie całokształtu zebranego w postępowaniu materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, iż usprawiedliwione potrzeby małoletniej kształtują się na poziomie ok. 1.350 zł miesięcznie. Powyższe koszty wiążą się z zaspokojeniem podstawowych potrzeb w zakresie utrzymania i wychowania małoletniej, a także
z potrzebami związanymi z edukacją dziecka, rozwijaniem jego zainteresowań oraz rozrywką. Kosztów tych nie sposób uznać ich za zbyteczne, zaś ich rozmiar należy uznać za niewygórowany. Koszty związane z utrzymaniem małoletniej powódki
w części dotyczącej m.in. kosztów utrzymania mieszkania, opłat za przedszkole czy za zajęcia pozalekcyjne ustalono na podstawie przedłożonych przez jej matkę dokumentów w postaci faktur i zaświadczeń. Wysokość pozostałych wydatków Sąd ustalił kierując się zasadami doświadczenia życiowego i zawodowego, przy uwzględnieniu cen dóbr i usług jakie wiążą się z zaspokajaniem poszczególnych potrzeb małoletniego dziecka w wieki 6 lat.

Zgodnie z art. 135 § 2 k.r.o. wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub
o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Małoletnia powódka ma ukończone 6 lat, a zatem konieczność oraz możliwość osobistych starań o jej wychowanie i utrzymanie jest jeszcze bardzo szeroka.
Na co dzień pieczę nad małoletnią sprawuje matka. Pozwany zaś widuje się z córką w co drugi weekend. Powyższa okoliczność, zgodnie z powołanym powyżej
art. 135 § 2 k.r.o., powinna przesądzać o tym, że pozwany winien w zdecydowanie wyższym zakresie aniżeli matka uczestniczyć w kosztach utrzymania córki. Nie mniej jednak należy zauważyć, że matka małoletniej także jest osobą aktywną zawodowo. W czasie gdy ww. przebywa w pracy, to małoletnia przebywa w przedszkolu. Mając na uwadze powyższe, Sąd doszedł do przekonania, że również matka powinna uczestniczyć w zaspokajaniu materialnych potrzeb córki.

Analiza uzyskiwanych przez strony dochodów oraz ponoszonych przez nie wydatków doprowadziła do przekonania, że ojciec małoletniej winien partycypować
w kosztach utrzymania córki kwotą 800 zł miesięcznie, zaś matka kwotą 550 zł miesięcznie. Co prawda, jak już sygnalizowano, pozwany w ograniczonym zakresie czyni starania o wychowanie małoletniej córki, co uzasadnia obciążenie go kosztami utrzymania dziecka w dużym zakresie, jakkolwiek w ocenie Sądu porównanie sytuacji majątkowej i zarobkowej rodziców, w szczególności osiąganych przez nich dochodów, nie uzasadnia większego niż ustalone różnicowania wysokości ich obowiązku alimentacyjnego względem córki. Pozwany świadczy pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, przy czym osiąga niższe dochody niż matka małoletniej,
nie posiada także wartościowego majątku, ponadto w czasie, gdy małoletnia przebywa pod jego opieką zakupuje dla niej m.in. żywność ubrania oraz kosmetyki.

Jednocześnie analiza sytuacji majątkowej pozwanego uzasadnia przyjęcie,
że jego dochody umożliwiają mu łożenie na utrzymanie córki alimentów w kwocie 800 zł miesięcznie. W czasie ostatniego orzekania o wysokości alimentów pozwany uzyskiwał dochód na poziomie 2.156,72 zł netto. Obecnie otrzymuje on otrzymuje wynagrodzenie w kwocie blisko 3.900 brutto miesięcznie, przysługuje mu także tzw. urlopówka i premie, a zatem wysokość wynagrodzenia pozwanego wzrosła.

Pozwany pokrywa połowę kosztów związanych z eksploatacją lokalu w którym zamieszkuje (½ z kwoty 420 zł). Ponadto spłaca pożyczkę zaciągniętą w zakładzie pracy - rata pożyczki wynosi 213,33 zł miesięcznie, kredyt zaciągnięty na zakup sprzętu gospodarstwa domowego - 168 zł miesięcznie oraz kredyt mieszkaniowy - koło 1.150 zł miesięcznie. Należy przy tym zaznaczyć, iż koszty związane ze spłatą zaciągniętych przez pozwanego kredytów, nie mogą przesądzać o zmniejszeniu zobowiązania alimentacyjnego względem dziecka (por. wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 14 listopada 1996 r., sygn. akt I CRN 93/96). Pozwany wiedzę na temat obowiązku uiszczania alimentów posiadał od 2011 r., a mimo to zdecydował się na zakup mieszkania i zaciągnięcie dwóch kredytów. Zaciągając kolejne zobowiązania pozwany winien mieć na uwadze, że ma na utrzymaniu małoletnie dziecko i że jest obowiązany łożyć na jego utrzymanie, zaś wraz z upływem czasu usprawiedliwione koszty jego utrzymania będą wzrastać. Biorąc pod uwagę powyższe, należy przyjąć, że obciążenie pozwanego alimentami w kwocie 800 zł miesięcznie nie wpłynie negatywnie na możliwość zaspokojenia przez pozwanego usprawiedliwionych kosztów swojego utrzymania.

W ocenie Sądu, z uwagi zatem na to, że dochody pozwanego wzrosły do ostatniego orzekania o alimentach, zaś dochody matki dziecka – która sprawuje osobistą pieczę nad dzieckiem – zmalały, to jak najbardziej zaistniały przesłanki ku temu, aby po 4 latach od ostatniego orzekania w przedmiocie alimentów podwyższyć świadczenie o 300 zł. Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd podwyższył rentę alimentacyjną od pozwanego z kwoty po 500 zł do kwoty po 800 zł miesięcznie począwszy od dnia 22 maja 2014 r., tj. od dnia następującego po dniu w którym pozwany najpóźniej mógł zapoznać się z treścią pozwu (odpis pozwu i załączników wraz z pouczeniem w trybie 206 k.p.c. wysłany został na adres pozwanego w dniu
28 kwietnia 2014 r., przesyłkę dwukrotnie prawidłowo awizowano, a następnie zwrócono z adnotacją „nie podjęto w terminie” w dniu 22 maja 2014 r. ).

W zakresie przewyższającym kwotę 800 zł miesięcznie powództwo
o podwyższenie alimentów, jako niezasadne podlegało oddaleniu.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie I i II sentencji wyroku.

Sąd dokonał oceny zgromadzonych w sprawie dowodów w oparciu
o dyspozycję art. 233 § 1 k.p.c.

Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy oraz w aktach sprawy X RC 1731/11, albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże dokumentów i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów. Pozostałe dokumenty zgromadzone
w aktach niniejszej sprawy na kartach 18, 21, 43, 63, 133 – 142 nie miały znaczenia dla jej rozstrzygnięcia, a tym samym nie stanowiły podstawy powyższych ustaleń faktycznych. Przedstawione zaś przez strony paragony za zakup m.in. żywności, odzieży i środków czystości, znajdujące się w aktach niniejszej sprawy na kartach 160, 191 – 196, 199 – 230, 353 nie mogły stanowić podstawy ustaleń faktycznych
w niniejszej sprawie, ponieważ na ich podstawie nie można zweryfikować czy wykazywane wydatki rzeczywiście ponoszone były przez strony oraz czy były ponoszone na potrzeby małoletniej powódki.

Podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły częściowo zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki A. A. oraz częściowo zeznania pozwanego J. R.. Zeznania ww. osób zostały uznane przez niniejszy Sąd za wiarygodne w zakresie poczynionych powyżej ustaleń faktycznych i w konsekwencji w pozostałym zakresie, tj. który pozostawał w sprzeczności z ww. ustaleniami faktycznymi, zostały uznane przez niniejszy Sąd
za niewiarygodne.

W odniesieniu do zeznań A. A. należy wskazać, iż zostały one uznane za niewiarygodne w zakresie dotyczącym wysokości niektórych wydatków związanych z utrzymaniem małoletniej powódki, albowiem – co już sygnalizowano – w tych częściach nie odpowiadały zasadom doświadczenia życiowego i zawodowego w zakresie wydatków, jakie wiążą się z zakupem poszczególnych dóbr i usług dla dziecka w wieku małoletniej powódki, zaś nie przedłożyła ona takich dokumentów, które by w całości potwierdzały jej zeznania.

Sąd nie uznał za usprawiedliwionego wydatku związanego z leczeniem małoletniej na poziomie 80 zł miesięcznie. M. R. jest bowiem dzieckiem ogólnie zdrowym i nie wymaga stałego zakupywania lekarstw, zaś leczenie oraz szczepienia profilaktyczne dzieci w ramach NFZ jest darmowe. Na leczenie małoletniej w ramach prywatnych praktyk lekarskich A. A. nie uzyskała zgody pozwanego, a zatem w ocenie Sądu nie powinien on być obciążany takimi kosztami w ramach jego obowiązku alimentacyjnego.

Odnosząc się do wydatków związanych z zakupem żywności na poziomie
550 zł miesięcznie, to Sąd uznał ww. kwotę za zawyżoną. Należy w tym miejscu zaznaczyć, iż wykazywane kwoty, jako te ponoszone w związku z zakupem żywności dla dziecka powinny odpowiadać aktualnym realiom. W okolicznościach niniejszej sprawy Sąd wziął pod uwagę, że małoletnia powódka uczęszcza do przedszkola
i z całą pewnością spożywa tam część posiłków. Kierując się powyższym, Sąd ocenił koszt zakup żywności dla małoletniej na kwotę 300 zł miesięcznie. Sąd uznał ponadto za zbyt wygórowane wydatki związane z zakupem dla małoletniej ubrań
i obuwia na poziomie 250 zł, pomocy edukacyjnych i zabawek na poziomie 180 zł oraz kosztów przejazdów na terenie S. na poziomie 300 zł miesięcznie, albowiem w tych częściach nie odpowiadały zasadom doświadczenia życiowego
i zawodowego w zakresie wydatków, jakie wiążą się z zakupem poszczególnych dóbr, zaś A. A. nie przedłożyła takich dokumentów, które by
w całości potwierdzały, iż rzeczywiście ponosi ww. koszty.

Ustając wysokość usprawiedliwionych kosztów związanych z utrzymaniem małoletniej M. R. Sąd nie uwzględnił wykazywanej przez jej matkę kwoty 250 zł miesięcznie tytułem kosztów organizacji wypoczynku dla dziecka, bowiem pojedyncze wydatki, takie jak np. koszt organizacji wypoczynku letniego czy zimowego dla dziecka, nie podlegają zaspokojeniu w ramach obowiązku alimentacyjnego, ten dotyczy bowiem jedynie cyklicznie ponoszonych wydatków,
a nie wydatków jednorazowych. Takie jednorazowe wydatki mogą podlegać alimentacji jedynie w ramach incydentalnie zasadzanych kwot, przeznaczanych
na konkretne cele.

Uwzględniając jednocześnie okoliczność, że rodzice są zobowiązani do zapewnienia dziecku miejsca do zamieszkania, to w świetle zasad doświadczenia życiowego i zawodowego, ustalenie udziału przypadającego na małoletnią
w kosztach utrzymania mieszkania na poziomie 200 zł miesięcznie nie jest wygórowane. Niezależnie bowiem od tego, gdzie małoletnia zamieszkuje, to rodzice muszą ponosić koszty utrzymania danego lokalu, a przy aktualnych cenach opłat eksploatacyjnych powołana kwota 200 zł nie jawi się jako wygórowana.

Sąd nie dał ponadto wiary zeznaniom matki małoletniej powódki w zakresie
w jakim wskazywała ona na wysokość uzyskiwanych przez siebie dochodów i ustalił wysokość tych dochodów w oparciu o dokumenty uzyskane od jej pracodawcy.

Sąd dał wiarę pozwanemu w zakresie, w jakim wskazywał, że uczestniczył
i w dalszym ciągu chce uczestniczyć w wychowaniu córki i interesuje się jej losem, nadto co do wskazywanych przez niego możliwości zarobkowych i sytuacji majątkowej. Sąd wziął pod uwagę fakt, iż pozwany obciążony jest zobowiązaniami wobec podmiotów trzecich, jakkolwiek doszedł do przekonania, że okoliczność ta nie może wpływać negatywnie na obowiązek zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych powódki. W konsekwencji Sąd nie dał wiary pozwanemu w zakresie,
w jakim podnosił, iż z uwagi na osiągane dochody oraz obciążające go zobowiązania, nie jest w stanie uiszczać alimentów na rzecz córki w wysokości przekraczającej kwotę 500 zł miesięcznie.

W myśl art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony (§3). Małoletnia powódka poniosła koszty zastępstwa procesowego w wysokości 600 zł (przy uwzględnieniu wartości przedmiotu sporu), zaś pozwany – zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.
w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu – poniósł koszty zastępstwa procesowego w wysokości 60 zł.

W niniejszej sprawie Sąd uwzględnił żądanie powódki i podwyższył należne jej od pozwanego alimenty z kwoty po 500 zł miesięcznie do kwoty po 800 zł miesięcznie. W związku z powyższym należało uznać, że małoletnia częściowo wygrała sprawę, co przemawiało za uwzględnieniem wniosku pełnomocnika strony powodowej i zasądzeniem od pozwanego J. R. na rzecz strony powodowej kwoty 600 zł tytułem zwrotu poniesionych kosztów zastępstwa procesowego. Uwzględniając, że powódka jest osobą małoletnią, nie osiągającą dochodu oraz nie posiadająca wartościowego majątku Sąd odstąpił od obciążania jej obowiązkiem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego na rzecz powoda.

Mając powyższe na względzie orzeczono, jak w punkcie III sentencji wyroku.

Kolejno należy wskazać, iż małoletnia powódka była z mocy ustawy zwolniona od kosztów sądowych, albowiem zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych.

Stosownie do treści art. 113 ust. 1 u.k.s.c., kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Z uwagi na to, iż Sąd podwyższył rentę alimentacyjną należną małoletniej powódce M. R. z kwoty po 500 zł miesięcznie do kwoty po 800 zł miesięcznie, to należało uznać, iż nieuiszczone koszty sądowe (stricte opłata od pozwu) opiewają w niniejszej sprawie na kwotę
180 zł. Zgodnie bowiem z art. art. 13 ust. 1 u.k.s.c., opłatę stosunkową pobiera się
w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5 % wartości przedmiotu sporu (300 zł x 12 miesięcy x 5 %).

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie IV wyroku.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty – co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące.

Wobec powyższego orzeczono, jak w punkcie V wyroku.