Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Powódka (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. w dniu 29 czerwca 2016 r. wniosła pozew przeciwko P. P. domagając się zapłaty na jej rzecz kwoty 1.552,01 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP liczonymi od kwoty 1.253,07 zł od dnia 14 kwietnia 2016. do dnia zapłaty. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że udzieliła pozwanej kredytu w postaci limitu na karcie kredytowej w dniu 15 października 2016 r. Pozwana zobowiązana była do spłaty kredytu zgodnie z comiesięcznymi wyciągami generowanymi przez powoda. Z obowiązku tego pozwana się nie wywiązała. Powód wypowiedział umowę ze skutkiem na dzień 12 marca 2016 r. Na dochodzoną pozwem kwotę składają się należność główna w kwocie 1.253,07 zł, odsetki w kwocie 130,04 zł oraz koszty oraz prowizje w kwocie 165,90 zł.

Pozwana nie złożyła pisemnej odpowiedzi na pozew, a na rozprawie w dniu 8 marca 2017 oświadczyła, iż powództwo uznaje co do zasady i co do wysokości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 października 2013 r. pozwana P. P. zawarła z (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. umowę o kartę kredytową nr (...). Pozwanej został przyznany limit kredytowy do kwoty 1.500 zł, do wysokości którego pozwana mogła dokonywać transakcji przy użyciu karty.

Pozwana zobowiązana była spłacać zadłużenie na karcie (wykorzystany limit) w okresach miesięcznych poprzez dokonania wpłat na rachunek wskazany w umie. Wysokość spłaty była wskazywana w wyciągu z rachunku karty każdego 2-go dnia miesiąca i wysyłanym na adres pozwanej. dzień spłaty został określony na 24 dzień od daty wygenerowania wyciągu. Kwota wykorzystanego limitu była oprocentowana. Odsetki umowne równe były zmiennej stopie kredytu lombardowego NBP pomnożonej przez współczynnik 3,92, przy czym oprocentowanie nie mogło być wyższe niż czterokrotność stopy kredytu lombardowego.

Pozwana zadłużenia nie spłacała. Pismem z dnia 28 grudnia 2015 r. bank wypowiedział umowę z 61 -dniowym terminem wypowiedzenia. Zaległość z tytułu kapitału na dzień 28 grudnia 2015 r. wynosiła 1.253,07 zł.

Pomimo wezwania do zapłaty P. P. zadłużenia nie spłaciła.

niesporne

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne w całości.

Pozwana nie kwestionowała twierdzeń faktycznych zawartych w pozwie, a na rozprawie w dniu 8 marca 2017 r. powództwo uznała w całości.

Zgodnie z treścią art. 213 § 2 kpc Sad jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

W przedmiotowej sprawie uznanie powództwa nie budziło zastrzeżeń, ani wątpliwość Sądu.

Stan faktyczny był całkowicie niesporny. Wynikał nadto w dowodów z dokumentów, które powódka dołączyła do pozwu.

Z uwagi na uznanie powództwa Sąd w pkt. I zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1.552,75 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego banku Polskiego liczonymi w stosunku rocznym od kwoty 1.253,07 zł od dnia 14 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie II wyroku na podstawie art. 98 kpc. k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw. Na koszty te w niniejszej sprawie składały się opłata od pozwu w kwocie 30 zł, 34 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictw oraz 7,38 zł kosztów notarialnego poświadczenia dokumentów.

W punkcie III wyroku Sąd nadał rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 333 § 1 pkt. 2 kpc. Zgodnie z tym przepisem Sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza roszczenie uznane przez pozwanego.

Zarządzenia:

1.  Odnotować;

2.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powódki

3.  Akta z pismem, apelacją lub za miesiąc.

Dnia 20 marca 2017 r.