Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 22 maja 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Pękała     

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Monika Frontczak     

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2019 r. w Szczecinie     

na rozprawie sprawy

z powództwa małoletniego D. F. (1)     

przeciwko A. F.     

o podwyższenie alimentów     

I.  podwyższa rentę alimentacyjną należną małoletniemu powodowi D. F. (1) od pozwanego A. F. z kwoty po 800 zł miesięcznie orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin Centrum
w S. wydanym dnia 6 marca 2014 r. w sprawie VIII R C 631/13 do kwoty po 1000 (tysiąc) złotych miesięcznie, płatnej z góry do dnia do dnia 10 każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek
z rat, poczynając od dnia 28 listopada 2018 r.;

II.  w pozostałej części powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego A. F. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych z tytułu kosztów sądowych;

IV.  zasądza od pozwanego A. F. na rzecz małoletniego powoda D. F. (1) kwotę 900 (dziewięćset) złotych z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

V.  wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 588/18

UZASADNIENIE

Małoletni D. F. (1), reprezentowany przez przedstawiciela ustawowego w osobie matki, D. K. (1) i zastępowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o podwyższenie alimentów na jego rzecz płatnych od pozwanego, A. F. z kwoty po 800 zł do kwoty po 1200 zł miesięcznie, począwszy od listopada 2018 r. Jednocześnie strona powodowa wniosła o udzielenie zabezpieczenia na czas trwania niniejszego postępowania w sposób tożsamy z żądaniem pozwu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano m.in., iż koszty utrzymania małoletniego powoda znacznie wzrosły. W chwili obecnej D. K. (1) nie pozostaje już w konkubinacie z B. S.. Zamieszkuje jedynie z synem i ponosi wszystkie koszty utrzymania gospodarstwa domowego. Nadto małoletni D. F. (1) aktualnie uczęszcza do (...) Centrum (...).

W odpowiedzi na pozew A. F. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o oddalenie w całości wniosku o udzielenie zabezpieczenia. W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał m.in., iż kwestionuje zasadność ponoszenia przez matkę dziecka niektórych wydatków na syna (zakup odzieży markowej, wyjazdów zagranicznych). Nadto jego możliwości zarobkowe i majątkowe nie pozwalają mu na partycypowanie w większym zakresie w kosztach utrzymania syna.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni powód D. F. (1) urodził się (...) w P. i pochodzi ze związku (...) i pozwanego A. F..

Dowód:

-

Odpis skrócony aktu urodzenia małoletniego D. F. (1) – k. 9.

Wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 6 marca 2014 r., wydanym w sprawie o sygn. akt VIII RC 631/13, podwyższono rentę alimentacyjną ustaloną ugodą sądową zawartą w dniu 28 marca 2006 r. przed Sądem Rejonowym w Szczecinie, sygn. akt IX RC 56/06 od pozwanego A. F. na rzecz małoletniego D. F. (1) z kwoty po 550 zł miesięcznie do kwoty po 800 zł miesięcznie.

Dowód:

-

Wyrok Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 6 marca 2014 r., sygn. akt VIII RC 631/13 – k. 10.

Postanowieniem z dnia 18 kwietnia 2007 r. Sad Rejonowy w Szczecinie powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim D. F. (1) matce D. K. (2), ograniczając władzę rodzicielską ojca A. F. do współdecydowania o istotnych sprawach małoletniego, takich jak wybór szkoły i sposobu leczenia.

Dowód:

-

Postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 18 kwietnia 2007 r., sygn. akt VII RNsm 203/07 – k. 12.

W trakcie orzekania w sprawie o sygn. akt VIII RC 631/13 D. K. (1) żyła w konkubinacie z B. S.. Para wspólnie dzieliła się kosztami utrzymania gospodarstwa domowego. Konkubent ponosił koszty czynszu za mieszkanie (koszt 585 zł) oraz płacił rachunki za energię elektryczną (ok. 140/160 zł co dwa miesiące). Matka małoletniego opłacała polisę zdrowotną (33,44 zł), kredyt mieszkaniowy (710 zł), rachunki za telefon (110-120 zł), internet i telewizję (115 zł).

D. K. (1) pracowała na pełen etat w firmie (...) sp. z o.o. na stanowisku przedstawiciela medycznego i za wykonywaną pracę otrzymywała wynagrodzenie w wysokości ok. 3600 zł netto miesięcznie. Jednak od 11 czerwca 2013 r. do grudnia 2013 r. przebywała na zwolnieniu lekarskim z uwagi na depresję. Następnie matce małoletniego przyznano prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 10.12.2013 r. do 9.03.2014 r. w wysokości 90% podstawy wymiaru, od 10.03.2014 r. do 7.06.2014 r. w wysokości 75% podstawy wymiaru. D. K. (2) w 2011 roku uzyskała przychód w wysokości 75664,20 zł, dochód 73717,36 zł, natomiast w 2012 r. matka małoletniego uzyskała przychód w wysokości 66415,18 zł (dochód – 64746,46 zł). w 2013 r. D. K. (2) wypracowała przychód w wysokości 64050,88 zł (dochód 62827,13 zł).

U matki małoletniego zdiagnozowano torbiel gruczołu B. po stronie lewej, nadto miała powiększone węzła chłonne śródpiersia i podejrzenia sarkaidozy. Matka małoletniego cierpiała na niedoczynność tarczycy. Miesięcznie na leki dla siebie przeznaczała kwotę ok. 20 zł.

D. K. (2) wraz z dzieckiem i swoim partnerem wyjechali na wakacje na R. w 2013 r. (koszt 7280 zł), rok wcześniej pojechała z synem do Chorwacji.

Małoletni D. F. (2) był uczniem piątek klasy szkoły podstawowej. Na książki do szkoły matka małoletniego wydała ok. 300 zł, natomiast na przybory szkolne i plecak – 150 zł, ubezpieczenie szkole wynosiło – 40 zł, składka na radę rodziców – 100 zł, strój na zajęcia sportowe – 120 zł, składka klasowa – 10 zł (miesięcznie), zielona szkoła – 150 zł, Łącznie miesięczne koszty związane ze szkołą wynosiły: ok. 80 zł. Małoletni jadał w szkole obiady, co wiązało się z wydatkiem około 80 zł miesięcznie. D. F. (2) uczęszczał na korepetycje z języka angielskiego (280 zł miesięcznie). Małoletni objęty był pomocą psychologiczną z powodu moczenia nocnego.

Dziecko uczestniczyło w spotkaniach urodzinowych kolegów z klasy, a także innych w formach socjalizacji rówieśniczej (wyjścia do kina, spotkania), koszty z tym związany to ok. 150 zł miesięcznie. D. F. (2) otrzymywał także kieszonkowe w wysokości 10 zł miesięcznie.

Powód uczęszczał także na basen (450 zł semestr). Cierpiał na astmę i był alergikiem, czasami miał także zapalenie spojówek. Na stałe musiał przyjmować leki, których miesięczny koszt wynosił ok. 179 zł miesięcznie.

Małoletni spędzał u ojca co drugi weekend – od wieczora od godz. 18.00-19.00 do niedzieli do godz. 19.00. Dodatkowo małoletni przebywał z ojcem 3-4 tygodnie wakacji i jeden tydzień ferii zimowych.

Pozwany zamieszkiwał wówczas z partnerką A. Z. i jej piętnastoletnią córką. Partnerka pozwana pokrywała większość kosztów związanych z wyżywieniem, środkami czystości, partycypowała również w bieżących opłatach. A. F. spłacał kredyt mieszkaniowy (800 zł) opłacał czynsz (350 zł), rachunki za energię elektryczną (175 zł) rachunki za ogrzewanie (250 zł miesięcznie), ubezpieczenie mieszkania (20 zł), internet (49 zł) i telewizję (58 zł). Pozwany posiadał także debet na koncie bankowym w wysokości 40 000 zł, natomiast na koncie prywatnym posiada debet w wysokości 10000 zł.

Pozwany A. F. doznał urazu stawu kolanowego. Nad rogiem łąkotki przyśrodkowej widoczna była torbiel o wym. 16 x6 mm. W kaletce podrzepkowej widoczny był wysięk oraz zrosty.

A. F. regularnie uiszczał alimenty na syna w wysokości 550 zł miesięcznie, partycypował także w dodatkowych koszty utrzymania małoletniego (np. półkolonie). Czasami kupował małoletniemu odzież, buty sportowe, zabawki.

Pozwany prowadził działalność gospodarcza w zakresie usług szklarskich ze średniomiesięcznym dochodem ok. 2200-2800 zł. Ponosił koszt obsługi księgowej w wysokości 500 zł. W firmie zatrudniał na część etatu księgowego oraz dwóch pracowników (szklarzy) na pełen etat oraz jednego pracownika do obsługi klienta na 1/8 etatu. Pozwany zakupił działkę o pow. 500 m2 w S. na ul (...). Na ten cel przeznaczył 40000 zł. Pozwany był także właścicielem samochodu dostawczego marki K. oraz motoru marki S. (rok produkcji 2004, wartość ok. 10000 zł). Całkowity dochód pozwanego w roku podatkowym 2012 r. wyniósł 39800,92 zł.

Dowód:

-

Dokumenty zgromadzone w aktach sprawy o sygn. akt VIII RC 631/13.

Aktualnie D. K. (1) nie pozostaje już w konkubinacie z B. S.. Samodzielnie ponosi koszty utrzymania gospodarstwa domowego tj. czynszu – 510 zł, rachunków za energię elektryczną – 190 zł (co dwa miesiące), telefon – 95 zł, internet i telewizję kablową – 99 zł. Matka małoletniego pracuje w firmie (...) na stanowisku przedstawiciela handlowego i za wykonywaną pracę otrzymuje wynagrodzenie w wysokości ok. 2400 zł netto miesięcznie. Dodatkowo otrzymała dwie premię w wysokości 450 zł. Matka małoletniego posiada oszczędności w wysokości ok. 8000 zł. W 2017 r. D. K. (1) uzyskała dochód w wysokości 59 004,14 zł (przychód 60672,86 zł).

D. K. (1) w styczniu 2019 r. spędziła dwa tygodnie wraz z byłym konkubentem na K.. Wycieczkę w całości sfinansował jej konkubent. Natomiast w październiku 2018 r. wyjechała z synem na wycieczkę do Turcji (koszt 4641,45 zł, polisa 234,00 zł, wiza – 154,60 zł). Małoletni w 2018 r. pojechał także na obóz A. (koszt 1759 zł). Matka małoletniego kupuje dziecku markową odzież.

D. K. (1) jest właścicielem gruntów ornych położonych w powiecie (...) w miejscowości D. (działki budowlane) i działki w M.. Działka położona w M. nie jest wykorzystywana, stoi odłogiem. Działka ta została zakupiona za 28.000 zł przez przedstawicielkę ustawową małoletniego wraz z jej partnerem (udział po 1/2). 3 listopada 1998 r. A. K. darowała swojej kuzynce D. K. (1) nieruchomość rolną położoną w D. o łącznej powierzchni 4,1130 ha. Na mocy decyzji Burmistrza D. zatwierdzono podział nieruchomości stanowiącej własność D. K. (1) i w wyniku podziału utworzono 13 nowych działek o powierzchni od 0,0518 ha do 1,4633 ha. W dniu 11 kwietnia 2011 r. B. K. działający w imieniu córki D. K. (1) sprzedał niezabudowaną nieruchomość rolną o powierzchni 0,2911 ha położoną w gminie D. za kwotę 96000 zł. w dniu 8 czerwca 2015 r. D. K. (1) sprzedała niezabudowaną działkę o powierzchni 0,4557 ha na kwotę 10000 zł. w dniu 29 września 2018 r. przedstawicielka ustawowa małoletniego darowała na rzecz swojej siostry niezabudowane działki o wartości ok 47160 zł. w dniu 16 czerwca (...). D. K. (1) sprzedała niezabudowaną działkę o powierzchni 0.0978 ha i o powierzchni 0.1619 ha G. N. za kwotę 116865 zł.

Przedstawicielka ustawowa małoletniego zbyła przysługujące jej prawo do działki nr (...) położonej na terenie Rodzinnego O. Działkowego (...) w S. za kwotę 13999 zł.

Małoletni od maja 2018 r. nie widuje się z ojcem, nie odbiera od niego telefonów. D. F. (2) nie odwiedził ojca w święta czy w wakacje. D. F. (2) nadal leczy się na astmę oskrzelową. Jest także alergikiem.

Małoletni uczęszcza do (...) Centrum (...). D. F. (2) słabo się uczy, ma problemu z pamięcią i (...). Z tytułu pobierania przez powoda nauki generowane są koszty: rady rodziców – 100 zł, zakup mundurka szkolnego – 710 zł, ubezpieczenie – 45 zł, podręczniki językowe – 154,70 zł, podręczniki do szkoły – 258,90 zł i 293,09 zł, artykuły szkolne – 100 zł. Miesięczny koszt związany ze szkołą małoletniego to ok. 150 zł. Małoletni je także obiady w szkole (koszt 96 zł).

Sąd uznał, iż usprawiedliwiony koszy utrzymania małoletniego J. J. wynosi ok. 1500-1600 zł miesięcznie.

-

Partycypowanie w kosztach utrzymania mieszkania - ok. 450 zł miesięcznie;

-

Wyżywienie – 550 zł (w tym koszt zakupu obiadu w szkole)

-

Koszty zakupu ubrań i obuwia – 150 zł miesięcznie

-

Artykuły higieniczne i chemiczne – 100 zł miesięcznie

-

Koszty związane ze szkołą (rada rodziców, ubezpieczenie, zakup przyborów szkolnych, zeszytów) – 150 zł;

-

Rozrywka, kieszonkowe – 150 zł miesięcznie;

-

Wycieczki, wakacje, zajęcia dodatkowe – 150 zł miesięcznie

Dowód:

-

Faktury – 17, 22-28, 31-54.

-

Dziennik małoletniego – 94-95.

-

Zeznanie podatkowe – k. 55-61.

-

Potwierdzenie transakcji – k. 105-108.

-

Zeznania D. K. (2) – k. 108.

-

Zeznanie podatkowe –k. 132-134.

-

Karta wynagrodzeń D. K. (2) – k. 137-139, 188

-

Treść księgi wieczystej – k. 149-177, 287-290.

-

Opinia poradni psychologiczno – pedagogicznej – k. 179-180.

-

Decyzja Burmistrza D. – k. 220

-

Akt notarialny – 221-236.

-

Umowa przeniesienia prawa do działki – k. 238-252.

Pozwany A. F. nadal prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług szklarskich. W 2017 r. uzyskał z tego tytułu dochód w wysokości 48483,92 zł (2882 zł netto miesięcznie). Natomiast firma pozwanego wygenerowała przychód w wysokości 329901,88 zł (koszty uzyskania przychodu 281 417,96 zł). Pozwany zatrudnia dwóch pracowników, którym płaci najniższą pensję krajową. Posiada samochód osobowy – C. (...) i samochód dostawczy K. (...), 10 letni motor marki S.. A. F. jest także właścicielem działki o powierzchni 500 m2 położonej w S. - S.. Pozwany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zakupił nieruchomość budynkową położoną w S. przy ul. (...). Przez kilka lat metodą gospodarczą remontuje lokal.

Pozwany spłaca kredyt mieszkaniowy (760 zł), opłaca czynsz (360 zł) rachunki za energie elektryczną (175 zł) rachunki za ogrzewanie (250 zł, w sezonie letnim ok. 50 zł) internet i telewizję (70 zł).

A. F. aktualnie nie pozostaje w konkubinacie. Jego była partnerka zakupiła mieszkanie położone w S. przy ul. (...). Jego rodzice natomiast posiadają mieszkanie położone w S. przy ul. (...). Pozwany często przebywa w lokalu swoich rodziców, czasami nocuje u nich. A. F. posiada także własne mieszkanie położone przy ul. (...).

Jego ojciec S. F., z którym pozwany wspólnie prowadził firmę od kilku miesięcy przebywa w szpitalu pogrążony w śpiączce. Pozwany wraz z matką odwiedza ojca w szpitalu w godz. od 14.00 do 16.00. Poza powodem pozwany nie posiada nikogo na utrzymaniu. U pozwanego zdiagnozowano tzn. łokieć tenisisty obustronny i z tego względu A. F. winien uczęszczać na fizjoterapię, stosować zimne okłady, oszczędzać górną kończynę. Pozwany uczęszcza do psychiatry (koszt jednej wizyty 100 zł). Na leki pozwany przeznacza 30 zł miesięcznie.

Dowód:

-

Księga przychodów i rozchodów – k. 76.

-

Potwierdzenie dokonania przelewów – k. 79-83.

-

Karta informacyjna – k. 96-104.

-

Zeznania A. F. – k. 109, 259

-

Deklaracja podatkowa za 2017 r. – k. 127-130.

-

Zdjęcia – k. 195-201.

-

Zaświadczenie – k. 254-257.

Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, a w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy oraz w aktach sprawy X RC 631/13, albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże dokumentów i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów. Pozostałe dokumenty zgromadzone w sprawie nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, a tym samym nie stanowiły podstawy powyższych ustaleń faktycznych.

Ponadto podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda D. K. (1) oraz pozwanego A. F., albowiem korespondowały one z dokumentami zgromadzonymi w sprawie – której z wyżej podanych względów zostały uznane przez niniejszy Sąd za wiarygodne – a nadto znajdowały odzwierciedlenie w zasadach doświadczenia życiowego i zawodowego obrazujących koszty związane z zakupem poszczególnych dóbr i usług. Jednakże Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanego w zakresie w jakim wskazywał on na wysokość uzyskiwanych przez siebie dochodów i z drugiej strony ponoszonych kosztów. W ocenie Sądu pozwany zaniża swoje dochody. Biorąc pod uwagę poziom jego życia i rozmiar koniecznych, stałych wydatków miesięcznych, należy przyjąć, iż dochód pozwanego jest z pewnością wyższy, aniżeli wykazywany. Tym bardziej, że A. F. był wstanie zakupić nieruchomość budynkową położoną w S. przy ul. (...), a następnie stopniowo ją remontować.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo małoletniego D. F. (1) o podwyższenie alimentów okazało się częściowo zasadne.

Powództwo małoletniego D. F. (1) o podwyższenie alimentów zostało oparte o art. 138 k.r.o. Zgodnie z powołanym unormowaniem, w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionych, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania przez stosowne zmniejszenie albo zwiększenie wysokości świadczeń alimentacyjnych (Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz pod red. prof. dr hab. Krzysztofa Pietrzykowskiego, 2. wydanie, Wydawnictwo C.H. Beck, s. 1123).

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe w sposób jednoznaczny wykazało, że potrzeby uprawnionego do alimentów uległy zwiększeniu w takim stopniu, iż wymagana była zmiana wysokości alimentów należnych od pozwanego na rzecz małoletniego D. F. (1).

Sąd uznał, że w rozpoznawanej sprawie nastąpiła istotna zmiana stosunków w związku z upływem dłuższego czasu od ostatniego orzeczenia alimentów. Nie ulega wątpliwości, że wraz z wiekiem rosną potrzeby dziecka, a co za tym idzie, zwiększają się wydatki związane z jego wychowaniem i utrzymaniem. Nadto zmianie uległa sytuacja osobista rodziców małoletniego, którzy aktualnie nie pozostają w związkach z innymi partnerami, co niewątpliwie przekłada się na koszty związane z utrzymaniem mieszkań.

W ocenie Sądu, wszystkie wydatki wyszczególnione w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia, jako koszty związane z utrzymaniem małoletniego powoda i we wskazanej tam wysokości, są wydatkami usprawiedliwionymi w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o., a więc wydatkami, które powinny być pokrywane w pierwszej kolejności przez rodziców dziecka. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż przedmiotowe wydatki (oraz ich wysokość) – oceniana przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – są adekwatne do potrzeb maloletniego powoda przy uwzględnieniu jego wieku, dotychczasowego poziomu życia, możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców dziecka, potrzeb rozwojowych, emocjonalnych, społecznych dziecka, potrzeby stymulowania jego rozwoju, a także przy uwzględnieniu cen dóbr i usług, jakie wiążą się z zaspokajaniem poszczególnych potrzeb. W konsekwencji, wysokość przedmiotowych wydatków nie może być poczytana za zbyt wygórowaną, czy też za zbyt niską.

Podkreślenia wymaga przy tym okoliczność, że cele oraz wysokość przedmiotowych wydatków są adekwatne do możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców małoletniego, zaś wysokość należnych od pozwanego świadczeń alimentacyjnych została dostosowana do jego możliwości zarobkowych i majątkowych. Zgodnie z utrwaloną w orzecznictwie zasadą dziecko ma prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, bez względu na to, czy żyje wspólnie z nimi, czy oddzielnie. Ta reguła, ugruntowana tak w doktrynie, jak i w orzecznictwie, oznacza, że dzieci uprawnione są do takiego poziomu życia, jaki mają ich rodzice, co w zależności od sytuacji materialnej rodziców – z jednej strony prowadzi do obowiązku zaspokajania nawet wygórowanych potrzeb dzieci, z drugiej zaś skutkuje brakiem powinności zaspokajania części usprawiedliwionych nawet potrzeb, jeśli standard życia rodziców i ich warunki bytowe są bardzo niskie. Wynika stąd, że rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich sami żyją ( vide: orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 5 stycznia 1956 r., III CR 919/55, OSN 1957, poz. 74).

Sąd miał więc na uwadze, że małoletni jest w nadal w fazie dynamicznego rozwoju i musi mieć zapewnione warunki egzystencji w postaci wyżywienia, stosownej odzieży ale także środków pozwalających na rozwój intelektualny i ochronę zdrowia. W przypadku małoletniego powoda należy uwzględnić także konieczność ponoszenia wydatków na potrzeby związane z rozwijaniem bieżących zainteresowań, wyjściem do kina czy teatru, zapewnieniem letniego bądź zimowego wypoczynku (koszt ok. 150 zł miesięcznie). Zaspokojenie tych wszystkich potrzeb wymaga nie tylko większego zaangażowania osobistych starań o wychowanie małoletniego, ale również zwiększenia nakładów finansowych na utrzymanie dziecka.

Określając wysokość udziału małoletniego w kosztach utrzymania mieszkania Sąd uznał kwotę wskazywaną przez przedstawiciela ustawowego D. K. (1) i przedstawionych do akt sprawy dokumentów zawierającym kwotę czynszu do wspólnoty, rachunków za energię elektryczną czy wodę. Nadto wskazane przez D. K. (1) koszty związane z poszczególnymi opłatami za prąd, gaz, Internet nie sposób było uznać za zawyżone. Wskazywany przez przedstawicielkę ustawową małoletniego koszt mieszkania, opłat eksploatacyjnych oraz kosztów energii elektrycznej nie odbiega od przeciętnych kosztów utrzymania mieszkania na (...) rynku nieruchomości i nie może być uznany za zawyżony, ani nadmierny w stosunku do warunków mieszkaniowych, jakie dotychczas były zapewniane małoletniemu. Podkreślenia wymaga, że na ustalony przez Sąd koszt zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych małoletniego nie składa się całość wykazanych w toku postępowania kosztów utrzymania mieszkania, a jedynie ta część, która przypada na maloletniego D. F. (1).

W ocenie Sądu ujawnione w toku przewodu sądowego okoliczności wskazują, że potrzeby żywieniowe małoletniego powoda, kształtują się na poziomie 550 zł, (w tym ponoszone wydatki na obiady w szkole w wysokości ok. 100-120 zł miesięcznie). Sąd również uznał, że kwota 150 złotych miesięcznie celem zakupu ubrań jest w pełni zasadna. Sąd dostrzega, że w okresie jesienno-zimowym pojawia się potrzeba zakupu nowych ubrań, zwłaszcza, że dzieci rosną i niejednokrotnie ubrania zeszłoroczne są zwyczajnie za małe. Nadto niejednokrotnie odzież markowa jest lepsza jakościowo i służy na dłużej. Nie sposób również uznać kwoty 100 zł na środki kosmetyczne, higieniczne za wygórowaną.

Reasumując dotychczasowe rozważania należy powtórnie wskazać, iż postępowanie dowodowe wykazało, że usprawiedliwione wydatki związane z utrzymaniem małoletniego powoda wynoszą ok. 1 500-600 zł miesięcznie i taka też kwota stanowi punkt wyjścia do dalszych rozważań, w jakim zakresie rodzice winni pokryć przedmiotowe wydatki.

Przechodząc do dalszej części rozważań należy wskazać, iż zgodnie z art. 135 § 2 k.r.o. wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Przekładając powyższe ustalenia na grunt niniejszej sprawy nie można tracić z pola widzenia okoliczności, że pozwany praktycznie nie zwalnia się z obowiązku alimentacyjnego poprzez osobistą pieczę nad synem. Małoletni zamieszkuje z matką, zatem zauważyć w tym miejscu należy, że D. K. (1) nie tylko zaspakaja potrzeby materialne syna ale wypełnia swój obowiązek alimentacyjny przede wszystkim poprzez osobiste starania o jego wychowanie, sprawowanie nad nim pieczy. Pozwany zaś nie utrzymuje z małoletnimi tak częstych kontaktów jak w okresie orzekania w sprawie o sygn. akt VIII RC 631/13, bez znaczenia przy tym, dla rozstrzygnięcia tej sprawy pozostaje fakt, czy dzieje się tak z uwagi na złą wolę matki dzieci czy też z uwagi na niechęć samego małoletniego do realizacji kontaktów z ojcem. Istotne jest bowiem to, że to wyłącznie matka małoletniego ponosi codzienny trud wychowawczy. To matka na co dzień dba o dzieci, przygotowuje posiłki, sprząta, pierze, daje mu wsparcie. Z tych też względów pozwany winien w większym stopniu niż przedstawicielka ustawowa małoletniego partycypować w kosztach jego utrzymania.

W odniesieniu do kwestii możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego należy wskazać, że uzyskiwane przez niego dochód w pierwszej kolejności winien przeznaczyć na utrzymanie swojego małoletniego syna. Nadto Sąd nie dał wiary pozwanemu w zakresie w jakim wskazywał on na uzyskiwane przez niego faktyczne dochody z prowadzonej działalności gospodarczej, tym bardziej mając na uwadze generowane znaczne przychody jego firmy (ok. 330 000 rocznie w 2017 r.). Sąd zdaje sobie sprawę, iż do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej można zaliczyć różnego rodzaju wydatki, tak aby nie płacić znacznych podatków publicznoprawnych, to jednakże z drugiej strony wskazana w zeznaniu podatkowym kwota tj. 281 417,96 (w 2017 r.) kosztów uzyskania przychodu budzi wątpliwość sądu. Niemniej jednak jak wskazywał pozwany, przez ostatnie 6 lat przeznaczył znaczne kwoty na remont nieruchomości budynkowej położonej w S. przy ul. (...). Do akt sprawy załączone zostały zdjęcia obrazujące tragiczny stan nieruchomości. Nadto jak wskazywał pozwany w ostatnich latach udało mu się wymienić dach, rynny, wylać posadzki, doprowadzić prąd, wodę, kanalizację, zainstalować ogrzewanie, zrobić izolację fundamentów. Powyższe poniesione wydatki zaliczone zostały do kosztów amortyzacji bądź też do kosztów prowadzenia działalności gospodarczej. Jednakże powyższe świadczy o tym, iż pozwany dysponuje znacznymi i nieujawnionymi środkami finansowymi, które winien jednak w pierwszej kolejności przeznaczyć na utrzymanie małoletniego syna. Tym bardziej, że pozwany dysponuje już lokalem w którym prowadzi działalność gospodarczą tj. 5 lipca 10, które znajduje się w centrum miasta. Natomiast remontowana nieruchomość budynkowa położona przy ul. (...) znajduje się w znacznej odległości od centrum S. w rejonie S., co może przełożyć się na ilość klientów pozwanego, bowiem nie każdy będzie jechał na obrzeża S. w celu zapoznania się z ofertą zakładu pozwanego itd. Jednakże Sąd zauważa, iż na przestrzeni kilku lat (od 2012 r.) prowadzona przez pozwanego działalność gospodarcza generuje podobne dochody, a tym samym należałoby rozważyć opłacalność prowadzenia w dalszym ciągu zakładu szklarskiego, ewentualnie zmienić zatrudnienie na bardziej intratne albo podjąć pracę w dodatkowym wymiarze czasu. Tym bardziej, że pozwany nie posiada poza powodem dzieci, które absorbowałyby jego wolny czas. Nadto zdaniem Sądu z racji hospitalizacji, ojciec pozwanego ma zapewnioną opiekę, jest codziennie odwiedzany przez małżonkę, a tym samym udział pozwanego w jego opiece nie powinien odbywać się kosztem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i utrzymania małoletniego powoda. Z tych też względów Sąd uznał i pozwany może i winien partycypować w kosztach utrzymania swojego syna na poziomie 1000 zł miesięcznie od dnia 28 listopada 2018 r. tj. od daty złożenia pozwu w niniejszej sprawie.

Sąd uznał także, iż w chwili obecnej z uwagi na wiek małoletniego, nie można od niego wymagać, aby podjął on zatrudnienie i uzyskiwał z tego tytułu dochody. Podkreślenia wymaga, iż małoletni powód winien w pierwszej kolejności skoncentrować się na nauce, podwyższeniu swoich ocen w szkole i realizowaniu obowiązku szkolnego. Małoletni D. F. (1) jak zostało to wskazane jest słabym uczniem, winien więc wolny czas od zajęć w szkole poświęcić na nadrabianiu zaległości i braków w nauce, a nie na zarabianiu dochodów na swoje utrzymanie – na to przyjdzie mu jeszcze czas, w chwili obecnej to jego rodzice winni zapewnić mu wszystkie niezbędne potrzeby.

W zakresie przewyższającym kwotę 1000 zł miesięcznie tytułem alimentów na rzecz małoletniego powoda powództwo – jako bezzasadne – podlegało oddaleniu.

Mając na względzie całokształt powyższych ustaleń orzeczono, jak w punkach I i II wyroku.

Orzekając o zwrocie kosztów procesu, Sąd kierował się ogólną zasadą, zgodnie z którą strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty procesu (art. 98 § 1 k.p.c.). Zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1 800 ze zm.), minimalna stawka adwokata w niniejszej sprawie wynosiła 900 złotych (w.p.s. 2400 zł) i taka też kwota tytułem zwrotu kosztów procesu została zasądzona na rzecz strony powodowej.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie III wyroku.

Kolejno należy wskazać, iż małoletni powód był z mocy ustawy zwolniony od kosztów sądowych, albowiem zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 2 u.k.s.c. nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych. Stosownie do treści art. 113 ust. 1 u.k.s.c., kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Z uwagi na to, iż podwyższono alimenty z kwot po 800 zł miesięcznie do kwot po 1 000 zł miesięcznie, to należało uznać, że nieuiszczone koszty sądowe ( stricte opłata od pozwu) opiewają w niniejszej sprawie na kwotę 200 zł. Zgodnie bowiem z art. art. 13 ust. 1 u.k.s.c., opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5 % wartości przedmiotu sporu (200 zł x 12 miesięcy x 5 % tj. 120 zł).

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie IV wyroku.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty – co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie V wyroku.