Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 460/20 - postanowienie Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie z 2021-09-10

Sygn. akt I C 460/20

POSTANOWIENIE

Dnia 10 września 2021 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział I Cywilny,

w składzie :

Przewodniczący: sędzia Marta Karnacewicz

rozpoznaniu w dniu 10 września 2021 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa I. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w W. Oddział w S.

o zapłatę

postanawia:

o d r z u c i ć p o z e w.

sędzia Marta Karnacewicz

Sygn. akt I C 460/20

Uzasadnienie postanowienia z dnia 10 września 2021 roku

Pozwem z dnia 2 lutego 2020 roku powódka I. R., reprezentowana przez pełnomocnika - swojego męża, wniosła o zasądzenie od pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. odszkodowania z tytułu poniesionych strat i kosztów powstałych w wyniku wydania bezpodstawnej decyzji o objęciu obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym z tytułu rzekomego prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w kwocie 2.552,50 zł wraz z odsetkami w wysokości 11,33 zł z tytułu bezzasadnej zwłoki zwrotu pobranej wcześniej kwoty 330 zł oraz kwoty 14,40 zł jako kosztów poniesionych na korespondencję. Łącznie kwota żądana przez powódkę wynosi 2.578,23 zł. Ponadto powódka wniosła o zasądzenie zadośćuczynienia za straty moralne i zdrowotne w wysokości 2.000 zł na rzecz Domu Opieki Społecznej w B. oraz o obciążenie kosztami niniejszego postępowania strony pozwanej.

W odpowiedzi na pozew pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniósł o odrzucenie powództwa z uwagi na nieprawidłowe oznaczenie strony pozwanej w procesie, a w przypadku nie uwzględnienia powyższego wniosku o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Pozwany podniósł, iż powództwo wniesione przez powódkę I. R. zostało wniesione przeciwko pozwanemu, który nie powinien w sprawie występować, z uwagi na fakt, że pozwanym w przedmiotowej sprawie jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych z siedzibą w W., a nie jego terenowa jednostka organizacyjna jaką jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S..

Sąd zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 202 k.p.c. okoliczności, które uzasadniają odrzucenie pozwu sąd bierze pod rozwagę z urzędu w każdym stanie sprawy. Natomiast art. 199 § 1 pkt 3 stanowi, że sąd odrzuci pozew jeżeli jedna ze stron nie ma zdolności sądowej albo jeżeli powód nie ma zdolności procesowej, a nie działa za niego przedstawiciel ustawowy albo jeżeli w składzie organów jednostki organizacyjnej będącej powodem zachodzą braki uniemożliwiające jej działanie.

Zgodnie z przepisem art. 64 § 1 k.c. każda osoba fizyczna i prawna ma zdolność występowania w procesie jako strona (zdolność sądowa). Zgodnie natomiast z przepisem art. 64 § 1 1 k.p.c. zdolność sądową mają także jednostki organizacyjne niebędące osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną.

Wymóg posiadania zdolności sądowej, zaliczany jest do tzw. przesłanek procesowych, w przypadku braku których proces nie może się toczyć, ponieważ postępowanie zakończone orzeczeniem merytorycznym będzie dotknięte nieważnością. Dlatego też brak zdolności sądowej którejkolwiek ze stron sąd zobligowany jest wziąć pod uwagę z urzędu.

Wprawdzie zgodnie z art. 460 § 1 k.p.c. – regulującym postępowanie w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych – zdolność sądową i procesową ma także pracodawca, chociażby nie posiadał osobowości prawnej, a w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych zdolność tę ma organ rentowy i wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności. Powyższe oznacza, że organ rentowy - oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych posiada zdolność sądową jednakże jedynie w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych. Sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych rozpoznawane są przez sąd powszechny w ramach uruchomienia postępowania odwoławczego, po wydaniu decyzji przez organ administracyjny. Natomiast powódka I. R. domaga się w przedmiotowym postępowaniu zasądzenia od pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. odszkodowania z tytułu poniesionych strat i kosztów powstałych w wyniku wydania bezpodstawnej decyzji o objęciu obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym z tytułu rzekomego prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej oraz o zasądzenie zadośćuczynienia za straty moralne i zdrowotne. W tej sytuacji uznać należy, iż powyższe roszczenie powódki nie jest roszczeniem z zakresu ubezpieczeń społecznych, a w takim przypadku na gruncie przedmiotowego postępowania pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. nie posiada zdolności sądowej i posiadać jej nie będzie. Nie jest on bowiem ani osobą prawną, ani jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną. W realiach niniejszej sprawy powódka powinna wytoczyć powództwo wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z siedzibą w W.. Zgodnie bowiem z art. 66 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład jest państwową jednostką organizacyjną i posiada osobowość prawną. Siedzibą Zakładu jest (...) W..

W celu usunięcia braku zdolności sądowej u pozwanego sąd w drodze postanowienia wyznacza mu odpowiedni termin. (por. postanowienie SN z dnia 4 października 1966 r., II CZ 117/66, OSNC 1967, nr 2, poz. 40, LEX nr 472). Chodzić tutaj może jedynie o pozwanego będącego jednostką organizacyjną, której brak zdolności sądowej może zostać usunięty poprzez uzyskanie wpisu do stosownego rejestru, skutkującego nabyciem takiej zdolności. Przy tym w judykaturze Sądu Najwyższego przyjmuje się, że usunięcie braku w zakresie zdolności sądowej jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy zostaje zachowana tożsamości strony dotkniętej tym brakiem (por. postanowienie SN z dnia 24 września 2004 r., I CK 131/04, OSNC 2005, nr 9, poz. 156, LEX nr 145110; pogląd przeciwny - por. uchwała SN z dnia 1 grudnia 1987 r., III CZP 71/87, OSNC 1989, nr 5, poz. 70, LEX nr 3445). Jak bowiem wielokrotnie wyjaśniał Sąd Najwyższy (m.in. uchwała SN z 19.04.2001r., sygn. akt III CZP 10/01, OSNC 2001 r. Nr 10, poz. 147; postanowienie SN z 03.10.2002r., sygn. akt I CKN 448/01), brak zdolności sądowej, o której mowa w powołanym przepisie, odnosi się do podmiotu będącego stroną procesową. Pierwotną, konieczną przesłanką uzupełnienia tego braku jest zachowanie tożsamości stron, a więc zachowanie takiego stanu rzeczy, w którym zarówno przed uzupełnieniem, jak i po uzupełnieniu braku zdolności sądowej, stroną pozostaje ten sam podmiot. Zatem w sytuacji, gdy pozew został wniesiony przeciwko podmiotowi nieposiadającemu zdolności sądowej, w świetle wyżej wskazanych przepisów nie jest możliwe usunięcie tego braku w żaden sposób (tak Sąd Apelacyjny w Szczecinie w postanowieniu z dnia 28 lutego 2017r., Sygn. akt I ACz 55/17).

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której pozew wniesiono przeciwko jednostce nie posiadającej zdolności sądowej na gruncie danego postępowania, w świetle wyżej wskazanych przepisów nie jest możliwe usunięcie tego braku w żaden sposób. W takim przypadku zatem - pozew należało odrzucić.

W przedmiotowej sprawie nie można również przyjąć, aby sprostowanie w orzeczeniu Sądu oznaczenia pozwanego mogło nastąpić w trybie przepisu art. 350 k.p.c. Nie budzi bowiem wątpliwości, że dopuszczalność sprostowania niedokładności, jest możliwe jedynie wówczas, gdy wynika z niestaranności samego Sądu, a nie strony.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd na podstawie art. 199 § 1 pkt 3 k.p.c. rozstrzygnął jak w sentencji postanowienia.

Sędzia Marta Karnacewicz

Szczecin, 1 października 2021 r.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Elżbieta Czyżykowska-Dreger
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie
Osoba, która wytworzyła informację:  sędzia Marta Karnacewicz
Data wytworzenia informacji: